Ὁ ἐρημίτης παπά-Τύχων.

 Ο ερημίτης παπά-Τύχων.
  Ο παπα-Τύχων, κατά κόσμον Τιμόθεος Γκολεγκώφ του Παύλου και της Ελένης γεννήθηκε το έτος 1884 στη Νόβα Μιχαλόσκα της Ρωσίας. Από μικρός αισθάνθηκε τη μοναχική κλήση. Μέχρι να ενηλικιωθεί γύρισε ως προσκυνητής πολλά ρωσικά Μοναστήρια. Κατόπιν πήγε, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και εν συνεχεία ήρθε στο Άγιον Όρος όπου εκάρη μοναχός στο Κελλί του Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη με το όνομα Τύχων.
Μετά από πέντε χρόνια επεθύμησε ανώτερη πνευματική ζωή και πήγε για 15 χρόνια στα Καρούλια. Έμενε σε μια σπηλιά, έτρωγε κάθε τρεις μέρες μια φορά και δαπανούσε όλον τον χρόνο του στην προσευχή, στη μελέτη και στις μετάνοιες. Τον καθοδηγούσε ένας σοφός και πρακτικός Γέροντας.
Όταν ασκήτευε στα Καρούλια, γνώρισε δύο μοναχούς που νήστευαν πολύ, έκαναν από χίλιες μετάνοιες και πέθαναν πρόωρα.

31 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑρμείου Μάρτυρα, Πετρονίλης Μάρτυρος, Κρήσκεντος Μάρτυρα, Εὐσεβίου καὶ Χαραλάμπους Μαρτύρων, Μάγου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων ἐν Ἀσκαλώνι, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κανδίου, Κανδιανοῦ, Κανδιανέλλης καὶ Πρώτου, Λουπικίνου Ἐπισκόπου, Πασχασίου ἐκ Ρώμης, Εὐσταθίου Πατριάρχου, Φιλοθέου Μητροπολίτου, Φιλοσόφου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Βόριδος καὶ Νικολάου Μαρτύρων, Ἱεροθέου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρα

Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ὁ ΜάρτυραςὉ
Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμείας καταγόταν ἀπὸ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ ἄθλησε
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ Ἀντωνίνου
(138-161 μ.Χ.). Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, κατὰ
τὸ διωγμὸ ποὺ κινήθηκε τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη καὶ αὐτὸς
ὡς Χριστιανός, συνελήφθη δὲ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ δούκα Σεβαστιανοῦ,
ἐξαναγκαζόμενος νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
Ὁ Ἑρμείας ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ συνέτριψαν τὶς
σιαγόνες, τοῦ ἔγδαραν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου, τοῦ ἔσπασαν τοὺς ὀδόντες
καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι.

Γερόντισσα Μακρίνα-Λόγια καρδιᾶς

 

Στήν ώρα της διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν «ευχή». Γιατί μέσα καί στά πνευματικά ακόμη θά υπάρχει καί μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία,, θά υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα. Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν «ευχή».

Χρυσοστομικοί λόγοι

 

Ἀνεξήγητη εἵναι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί ἀκατάλητη ἡ στοργή Του, ἀνέκφραστη ἡ ἀγαθότητα Του καί ἀνεξιχνίαστη ἡ φιλανθρωπία Του.

30 Μαΐου Συναξαριστής. Ἰσαακίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐμμελείας Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφροδισίου, Ἀγαπίου, Εὐσεβίου, Ρωμανοῦ, Τελετίου, Χαραλάμπους καὶ Χριστίνης, Εὔπλου Μάρτυρος, Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος, Ναταλίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρωμανοῦ, Τελετίου καὶ τοῦ πλήθους καέντων, Κυπριανοῦ ἐξ Ἀντιοχείας, Βαρλαὰμ Μάρτυρος, Βενανδίου Ὁσίου, Ἡσαΐου καὶ Νικάνορος Ὁσίων, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἐν Δεξιοκρατιαναῖς.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής
Ὁ
Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
ἀρειανοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντος (364-378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του,
μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς
αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον
καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων
αἱρετικῶν Ἀρειανῶν.
Μιλώντας πρὸς τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰ πλήθη, δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει καὶ
αὐτὸν τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὶς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές
του.
Τὸ 378 μ.Χ. συνάντησε τὸν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιὰ τὴν ἐκστρατεία
ἐναντίον τῶν Γότθων ποὺ εἰσέβαλαν στὸ Βυζάντιο, καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀπόδος
ταῖς ποίμναις τοὺς ἀρίστους νομέας καὶ λήψει τὴν νίκην ἀπονητί· εἰ δὲ
τούτων μηδὲν δεδρακὼς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρὸν τὸ πρὸς
κέντρα λακτίζειν, οὕτω γὰρ ἐπανήξεις καὶ προσαπολέσεις τὴν στρατιάν».

Ξενάγηση ἀπό ἕνα ἀγγελούδι

 

Επισκέφθηκε την Ι. Μονή τον Ιανουάριο του 2008 ένας μαθητής του Γέροντος Παΐσίου και συμπατριώτης του. Ήταν Φαρασιώτης, από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, από κει που καταγόταν και ο αγιασμένος αυτός αγιορείτης Γέροντας.
Οικογενειάρχης , με τέσσερα παιδάκια, πολύ ευλαβής και πιστός χριστιανός, μας είπε:
“Είχα μεγάλο σύνδεσμο με τον Γέροντα Παΐσιο. Ήταν πνευματικός μου Πατέρας αλλά και συμπατριώτης μου. Πολλές φορές ανέβαινα στο Άγιον Όρος και, επειδή είμαι κι εγώ ξυλουργός, όπως ήταν και ο Γέροντας, πήγαινα και τον βοηθούσα σε ξυλουργικές εργασίες.
Μετά που κοιμήθηκε ο Γέροντας, συνέβη να μου πεθάνει το τρίτο κατά σειρά παιδάκι μου. Ευτυχώς, προφθάσαμε και το βαπτίσαμε. Η αλήθεια είναι ότι το πόνεσα πολύ. Ήταν αγγελουδάκι.
Εκείνο τον καιρό πολύ αναζητούσα τον Γέροντα. Πόσο θα ήθελα να ήταν κοντά μου, να με ενίσχυε! Κι ο καλός Θεός μου τον έστειλε, ενώ βρισκόμουν σε μια μέση κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.

29 Μαΐου Συναξαριστής. Μεσοπεντηκοστή, Θεοδοσίας Παρθενομάρτυρος, Κυρίλλου Μάρτυρα, Ὀλβιανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρός καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ τῶν μαρτύρων, Ρεστιτούτου Μάρτυρος, Ἀλεξάνδρου Πατριάρχου, Μαξιμίνου Ἐπισκόπου, Σισιννίου Ἱερομάρτυρα και τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτυρίου καὶ Ἀλεξάνδρου, Μαξίμου Ἐπισκόπου, Ἱερεμίου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Θεοδοσίας Ὁσιομάρτυρος, τῶν Ὁσίων Βότου, Φήλικος καὶ Ἰωάννου τῶν Ἐρημιτῶν, Ἐθελμπέρτου βασιλέως, Ὑπομονῆς Ὁσίας, Ἀνδρέου Νεομάρτυρος, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἰωάννου Νάννου του νεομάρτυρος, Εὐθυμίου Ἱερομάρτυρος, Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ἐγγύηση τῶν Ἁμαρτωλῶν»

Μεσοπεντηκοστή

Τὴν Τετάρτη μετὰ τὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτή, τὴν ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Τὰ βυζαντινὰ χρόνια, ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς ἦταν ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ συνέτρεχαν κατ’ αὐτὴ στὸν μεγάλο ναὸ πλήθη λαοῦ.
Δὲν ἔχει κανεὶς παρὰ νὰ ἀνοίξει τὴν Ἔκθεση τῆς Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) τοῦ Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου γιὰ νὰ δεῖ τὸ ἐπίσημο τυπικὸ τοῦ ἑορτασμοῦ, ὅπως ἐτελεῖτο μέχρι τὴν Μεσοπεντηκοστὴ τοῦ ἔτους 903 μ.Χ. στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Μωκίου στὴν Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδὴ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔγινε ἡ ἀπόπειρα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος ΣΤ’ τοῦ Σοφοῦ (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).

Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

Η εμφάνιση της Θεοτόκου

   Ζούσε στη χώρα των Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, που έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Ο διάβολος όμως τον φθόνησε και του έσπειρε λογισμό απιστίας για τη θεία Κοινωνία. «Πώς είναι δυνατόν», σκεφτόταν, «να γίνονται το ψωμί Σώμα και το κρασί Αίμα Χριστού!».
Απ’ τους λογισμούς αυτούς έπεφτε σε μεγάλη θλίψη, αλλά δεν τολμούσε να συμβουλευθεί κανέναν άνθρωπο. Γι’ αυτό πρόστρεξε στην ίδια την Παναγία και την παρακάλεσε να τον πληροφορήσει σχετικά.
Κάποια μέρα λοιπόν, ενώ λειτουργούσε, όταν έφτασε στο «Εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου…», εξαφανίστηκε από το δισκάριο ο άγιος Άρτος. Ερεύνησε ο Πελάγιος τριγύρω, αλλά δεν Τον βρήκε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: Ἐδῶ νά προσέχετε: οἱ Ἑβραῖοι βάζουν κάτω ἀπό τά παπούτσια σταυρούς (ΦΩΤΟ)

 Καί εδώ να προσέχετε· στον καναπέ ήταν κάτι στρωµένο µε σταυρούς· δέν κάνει να καθώµαστε ούτε να πατάµε πάνω στους σταυρούς
Οι Εβραίοι βάζουν κάτω άπό τα παπούτσια σταυρούς. Πολλές φορές όχι µόνον απ’ έξω αλλά καί µέσα από τά τακούνια καί

τίς σόλες. Νά πληρώνης καί να πατάς σταυρούς!Αυτοί από παλιά είχαν κάνει κουδουνίστρες πού είχαν από την µιά µεριά την Παναγία καί τόν Χριστό, καί από την άλλη τόν Καραγκιόζη. Σού λέει: «Τί Καραγκιόζης, τί Χριστός».Καί ο άλλος, ο καηµένος, έβλεπε τόν Χριστό καί τη Παναγία καί την αγόραζε γιά το παιδί του.

28 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Εὐτυχίου Ἐπισκόπου, Ἑλικωνίδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου καὶ Διοσκορίδου, Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου, Σενατόρου Ἐπισκόπου Παβίας, Σενατόρου Ἐπισκόπου Μιλάνου, Χέρωνος Ἱερομάρτυρος, Ἰούστου Ἐπισκόπου, Γερμανοῦ Ἐπισκόπου, Νικήτα Ὁμολογητοῦ, Ἀνδρέου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Φιλοθέας Παρθενομάρτυρος, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Μόσχας, Σωφρονίου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Γκαλίτς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κυρίας τῆς εἰρήνης, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ «νοητοῦ τείχους»

Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου
Λίγες μόλις δεκαετίες μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν οἱ πρῶτες παραχαράξεις τῆς πίστεως καὶ ἀργότερα οἱ μεγάλες χριστολογικὲς αἱρέσεις στὴν Ἐκκλησία Του, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων.
Ποιὸς εἶναι Αὐτός; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Του μὲ τὸν Θεό; Πῶς κατανοεῖται ἡ σχέση καὶ ἡ ἕνωση δηλαδὴ ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου»;
Μὲ ποιὸ τρόπο γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μητέρα Του, ἡ Παρθένος Μαρία νὰ ἀποκαλεῖται «Θεοτόκος»; Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐτίθεντο ἀφοροῦσαν ὄχι μόνο τὴ θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐνανθρώπησή Του.
Οἱ προβληματισμοὶ αὐτοὶ προξένησαν μακραίωνες δογματικὲς συζητήσεις.
Ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ προφυλάξει τὰ πιστὰ μέλη της καὶ νὰ ἀπαντήσει στὶς ἀποκλίνουσες ἀπόψεις, διατύπωσε αυθεντικὰ τὴν πίστη της στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ ὁποῖες διατύπωσαν τὴν πίστη της καὶ καθόρισαν τὰ δόγματά της.

Ἐμβλέψατε εἰς τά πετεινά τοῦ ουρανοῦ ….

Ο Ιταλός Daniel Carbajal Solsona βρέθηκε μπροστά σε ένα υπερθέαμα! Ένα μικρό πουλάκι έφτιαχνε τη φωλιά του στο περβάζι του παραθύρου και εκείνος αποφάσισε να απαθανατίσει όλη τη διαδικασία βήμα βήμα. Με λίγη λάσπη που κάθε φορά φέρνει με το ράμφος του, το πουλί ξεκινά να δημιουργεί το… κατάλυμμά του, όπου θα στεγάσει την οικογένειά του. Πραγματικά οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους…

Γυναίκα Ρωμηά

 

 του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου

«Ήταν μια απλή γυναίκα του λαού, αλλά η λειτουργικότητά της ήταν αρκετά μεγάλη. Λειτουργούσε στην κοινωνία σαν τα ζωντανά καί υγιή πνευμόνια. Ανέπνεε η ίδια καί βοηθούσε καί άλλους να αναπνέουν. Ήταν απλή γυναίκα του λαού, αλλά η σοφία της ήταν μεγάλη. Είχε σοφία πέρα από την ανθρώπινη γνώση.

Η σοφία της ήταν καρπός της άγνωστης γνώσης. Ο βίος της ήταν απαύγασμα της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Η ζωή της ήταν ένας πόνος καί μια χαρά, ένας σταυρός καί μία ανάσταση. Μπορεί να πει κανείς ότι ήταν σάρκωση του μαρτυρικού μας Γένους…

Είχε μητρική καρδιά. Η καρδιά της χτυπούσε για όλους, όχι απλώς για να συντήρηση την βιολογική ζωή, αλλά για να στηρίξει τον κόσμο.

Ὅταν λοιπόν ἔχεις καθαρή τή συνείδηση, ἔχεις πάντα γιορτή

Θα σου πάει καλά όλη η χρονιά, όχι αν μεθάς την πρώτη του μηνός, αλλά αν και την πρώτη του μηνός και κάθε μέρα κάνεις αυτά που αρέσουν στον Θεό. Διότι η ημέρα γίνεται κακή ή καλή όχι από τη δική της φύση, αφού δεν διαφέρει η μια μέρα από την άλλη, αλλά από τη δική μας επιμέλεια ή ραθυμία.Αν κάνεις την αρετή, σου έγινε καλή η μέρα. Αν κάνεις την αμαρτία, έγινε κακή και γεμάτη κόλαση. Αν εμβαθύνεις σ’ αυτά κι έχεις αυτές τις διαθέσεις, θα ‘χεις καλή όλη τη χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ελεημοσύνες. Αν όμως αμελείς την προσωπική σου αρετή κι εμπιστεύεσαι την ευφροσύνη της ψυχής σου στις αρχές των μηνών και στους αριθμούς των ημερών, θα ερημωθείς απ’ όλα τα αγαθά σου.

Αυτό, λοιπόν, επειδή το αντιλήφθηκε ο διάβολος κι επειδή φροντίζει να καταλύσει τους κόπους μας για την αρετή και να σβήσει την προθυμία της ψυχής, μας έμαθε να βάζουμε στις μέρες την ετικέτα της ευτυχίας ή της δυστυχίας.

27 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑλλαδίου Ἱερομάρτυρος, Θεράποντος Ἱερομάρτυρος, Ρεστιτούτης Μάρτυρος και τῆς συνοδείας αὐτῆς, Ιουλίου τοῦ Στρατηλάτου, Εὐσεβιώτου Μάρτυρος, Ἀλυπίου Μάρτυρος, Ἰουλιανῆς Μάρτυρος, Εὐτροπίου Ὁσίου, Μελανίας Ὁσίας, Ρανούλφου Μάρτυρος, Βεδέα τοῦ Ὁμολογητοῦ, Βασιλείου Ὁσίου, Μιχαὴλ Ὁσίου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰωνᾶ, Φωτίου καὶ Κυπριανοῦ Μητροπολιτών, Φιλίππου Α’ Μητροπολίτου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Νείλου, Λαζάρου Ὁσίου, Θεράποντος Ὁσίου τῆς Λευκῆς Λίμνης, Θεράποντος Ὁσίου Μόνζας, Ἠλία Ὁσίου, Ἰωάννου τοῦ Ρώσου, Ματθαίου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἑλλάδιος ὁ Ἱερομάρτυρας
Εἶναι
ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἑλλάδιος.
Ἀφοῦ διέπερεψε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ κατέστη
Ἐπίσκοπος.
Γιὰ τὴν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ δράση του συνελήφθη, καὶ, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ
θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ σκληρῶν βασανιστηρίων. Ρίχθηκε
στὴν πυρά, ἀλλὰ μὲ τὴν Θεία Δύναμη ἐξῆλθε ἀβλαβής.
Μὲ τὰ θαυμάσια αὐτὰ γεγονότα ἔγινε πρόξενος, ὥστε πολλοὶ τῶν
παρισταμένων εἰδωλολατρῶν νὰ προσέλθουν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Τέλος, ἀφοῦ ἐδάρη σκληρὰ μὲ ράβδους καὶ γροθιές, παρέδωσε τὸ πνεῦμα καὶ περιεβλήθηκε τὸν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὁ δύσπιστος μοναχός. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

 

 Ο δύσπιστος μοναχός

 Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

 

   Ένας μοναχός πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή απλά σύμβολα και τύποι.
Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μια θεία λειτουργία, στη διάρκεια της οποίας προσεύχονταν όλοι θερμά να του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για να διώξει τους λογισμούς της απιστίας.
Μετά την απόλυση, ο αδελφός αυτός διηγήθηκε στους άλλους τα εξής:
«Όταν ο διάκονος ανέβηκε στον άμβωνα για να διαβάσει το Ευαγγέλιο, είδα ν’ ανοίγει η στέγη της εκκλησίας. Μετά την ευχή της προσκομιδής, είδα να σχίζονται οι ουρανοί και να κατεβαίνει φωτιά πάνω στα τίμια Δώρα. Ύστερα παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων και ανάμεσά τους ένα Παιδί. Μαζί τους κατέβηκαν άλλα δύο πρόσωπα με ομορφιά απερίγραπτη. Κατόπιν οι άγγελοι στάθηκαν κυκλικά γύρω από την αγία τράπεζα, ενώ το Βρέφος ενθρονίστηκε πάνω σ’ αυτήν.

Ἡ ENCA Hellas (Ἑλληνικό Δίκτυο γιά τό Σεβασμό στή Γέννα) ἐγκυμονεῖ κινδύνους γιά τήν πίστη (Πρεσβ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος)

 Το «Ελληνικό Δίκτυο για το Σεβασμό στη Γέννα» ή αλλιώς ΕΝCA Hellas είναι ένα δίκτυο φορέων και οργανισμών οι οποίοι δικτυώνονται προκειμένου να ενισχύσουν και να προωθήσουν τόσο την περιγεννητική φροντίδα στη χώρα μας και τον σεβασμό στην ίδια τη γέννα, όσο και τον φυσιολογικό τοκετό, το μητρικό θηλασμό και γενικώς την ιδέα ότι η γέννα είναι μια φυσική διαδικασία και όχι μια ασθένεια που απαιτεί ιατρική παρέμβαση, όχι μια ιατρική πράξη.

Είναι ευνόητο και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι οι σκοποί του δικτύου είναι αγαθοί και οι στόχοι επαινετοί. Όμως, για μια ακόμη φορά, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των σκοπών και οι φιλοσο­φικές ιδέες που μειγνύονται και σερβίρονται μαζί με τους κατά τα άλλα αγαθούς σκοπούς, μας υποχρεώνουν να προβάλλουμε ενστάσεις και να ενημερώσουμε εκείνους τους πιστούς που ενδιαφέρονται να κρατήσουν την Ορθόδοξη Πί­στη τους κρυστάλλινη και ανόθευτη από κάθε πλάνη, ότι οι ιδέες και οι πρακτικές που προωθεί το δίκτυο είναι ασυμβίβαστες με την Πίστη μας και προβάλλονται από το κίνημα της «Νέας Εποχής».

26 Μαΐου Συναξαριστής. Κυριακή του Παραλύτου, Ἀλφαίου καὶ Κάρπου Ἀποστόλων, Ἀβερκίου Μάρτυρα, Ἑλένης Μάρτυρος, Σιμιτρίου Μάρτυρα, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρα, Ἐλευθερίου Ἐπισκόπου, Φουγατίου καὶ Δαμιανοῦ Ὁσίων, Πρίσκου Μάρτυρα, Ἰουλίου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φηλικισσίμου, Ἡρακλέους καὶ Παυλίνου, Αὐγουστίνου Ἀρχιεπισκόπου, Συνεσίου Καρπασίας, Γεωργίου Νεομάρτυρα, μνήμη εὑρέσεως λειψάνων Ὁσίου Μακαρίου, Ἀλεξάνδρου τοῦ Δερβίση

Κυριακή του Παραλύτου Ἡ Κυριακή του Παραλύτου ἀντλεῖ τὸ θέμα της ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπῆ, ποὺ ἀναγινώσκεται στὴν θεία λειτουργία. Αὐτὴ περιλαμβάνει τὴν διήγηση τῆς ἰάσεως τοῦ παραλυτικοῦ στὴν Προβατικὴ κολυμβήθρα, τὴν Βηθεσδά, στὰ Ἱεροσόλυμα (Ἰω. 5, 1-15). Τὸ δράμα τοῦ ἐπὶ 38 ἔτη παραλύτου συγκινεῖ τὸν Κύριο καὶ τὸν θεραπεύει. Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται σὰν ἰατρὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Τὸν παράλυτο δὲν τὸν θεραπεύει ἡ κολυμβήθρα, ἀλλὰ ὁ πανσθενουργὸς λόγος τοῦ Κυρίου.
Κατὰ Ἰωάννην Ε’, 1 – 15
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θεραπεύει τὸν ἀσθενῆ τῆς δεξαμενῆς Βηθεσδά
1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα.
2 Ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἡ ἐπιλεγομένη ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα.
3 Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν.

Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ

 

Σ᾿ ἐκείνους πού ἔχουν διαβάσει τό βιβλίο “Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ”, εἶναι πολύ γνώριμη ἡ ἔκφραση· “Προσευχή τοῦ ᾿Ιησοῦ”. Τό βιβλίο αὐτό ἀναφέρεται σέ μιά σύντομη προσευχή, πού ἀποτελεῖται ἀπό αὐτές τίς λέξεις· “Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησέ μέ τόν ἁμαρτωλό”. Αὐτές οἱ λέξεις ἐπαναλαμβάνονται συνεχῶς.
Οἱ “περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ”, εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου, πού ἤθελε νά μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα (Α’ Θεσ. 5, 17). ῾Ο ἄνθρωπος, τού ὁποίου ἡ ἐμπειρία ἐξιστορεῖται, ἦταν προσκυνητής. Γι᾿ αὐτό πάρα πολλά ἀπό τά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔμαθε καί ἐφάρμοσε τήν προσευχή, ἐξαρτήθηκαν ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτός ἔζησε “κατά ἰδιάζοντα” τρόπο. Αὐτό κάνει τό βιβλίο νά μήν εἶναι τόσο ἐφαρμόσιμο ἀπ᾿ τόν καθένα, ὅσο θά μποροῦσε νά ἦταν ἐξαιτίας τοῦ περιεχομένου του. Παρόλα αὐτά εἶναι ἡ καλύτερη εἰσαγωγή, πού θά μποροῦσε νά γραφτεῖ γι᾿ αὐτή τήν προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους θησαυρούς τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας.

25 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς του προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, Κελεστίνου Μάρτυρος, Ὀλβιανοῦ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐπισκόπου, Ζηνοβίου Ἐπισκόπου, Μαξίμου καὶ Βικτωρίνου Ἱερομαρτύρων, Ἀλδέλμου Ἐπισκόπου, Σκιότα ἐκ Γεωργίας, Δημητρίου πρίγκιπος, Θέκλας Ὁσίας, Ἰννοκεντίου Ἐπισκόπου, σύναξη τῶν Ἁγίων τῆς Βολυνίας, μνήμη εὑρέσεως ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Αὐτὴ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρεῖται ὡς δεύτερη εὕρεση, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἄλλη, παρὰ μόνο ἡ πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, μέσα σὲ ἀργυρὴ θήκη, σὲ ἱερὸ τόπο καὶ μεταφέρθηκε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ πομπὴ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε· πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὑρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σῲζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἱκεσίαις σου.

Οἱ τρεῖς χιτῶνες τοῦ Κυρίου…

 Ο Χιτών του Κυρίου !

Για πρώτη φορά μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, εκτέθηκε και πάλι ο «Χιτώνας του Χριστού», τον οποίο σύμφωνα με τους πιστούς φορούσε ο Θεάνθρωπος πριν τη σταύρωσή Του. Ο χιτώνας του Κυρίου εκτέθηκε από τις 13 Απριλίου έως και τις 13 Μαΐου 2012 στην πόλη Τρηρ της Γερμανίας.

Περισσότεροι από 500.000 πιστοί επισκέφθηκαν  τον χώρο έκθεσης, την Επισκοπής της Τρηρ…
Η τελευταία φορά που ήταν ανοικτή για το κοινό η έκθεση, ήταν το 2006, οπότε και 700.000 άνθρωποι έσπευσαν να δουν από κοντά το ένδυμα που φέρεται να φορούσε ο Κύριος πριν την σταύρωσή Του.
Πηγή: ABC 

Επιστολή τού Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στη μοναχή Βαρβάρα στα Ιεροσόλυμα για τους τρεις χιτώνες του Χριστού.

«…Μὲ ῥωτᾶς, σεβαστὴ ἀδελφή, γιά τοὺς τρεῖς χιτῶνες μὲ τοὺς ὁποίους ἦταν ντυμένος καὶ σκεπασμένος ὁ Κύριος κατά τὸ διάστημα ἀρκετῶν ὡρῶν τή Μεγάλη Παρασκευή.

24 Μαΐου Συναξαριστής. Συμεών Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μελετίου τοῦ Στρατηλάτου, Σεραπίωνος Ἐπισκόπου, Ἰωάννου, Στεφάνου, Καλλινίκου, Φήστου, Φαύστου, Αἰδεσίου, Μαρκέλλου, Θεοδώρου, Μελετίωνος, Σεργίου, Μαρκελλίνου, Φήλικος, Φωτεινοῦ, Θεοδωρίσκου, Μερκουρίου, Διδύμου, Χριστίνου, Κυριακού, Καρτερίου, Σωσάννης, Μαρκιανῆς, Παλλαδίας, Γρηγορίας καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μυσίων χιλίων Μαρτύρων, Ἐλπιδίου Ἐπισκόπου, Βικεντίου Ὁσίου, Κυριακοῦ Ὁσίου, Νικήτα τοῦ Στυλίτου τοῦ Ὁσιομάρτυρα, Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Κάρραις Συρίας.

Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ ἐν τῷ Θαυμαστῷ ὄρειὉ
Ὅσιος Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια, ἀπὸ τὴν ὁποία καταγόταν καὶ ἡ
μητέρα του Μάρθα, ἐνῶ ὁ πατέρας του Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα καὶ
ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία ἕξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του, ὁ ὁποῖος
φονεύθηκε μέσα στὴν οἰκία του ποὺ κατέρρευσε ἀπὸ σεισμό, μὲ θεία
ὑπόδειξη ὁδηγήθηκε στὴ Σελεύκεια καὶ παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ
προστασία καὶ καθοδήγηση τοῦ περίφημου γιὰ τὶς ἀρετές του ἀσκητὴ
Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἀσκήτευε κοντὰ στὸ ὄρος τοῦ χωριοῦ Πίλασα.
Ἀπὸ αὐτὸν ὁ Ὅσιος Συμεὼν διδάχθηκε τὰ ὑψηλὰ διδάγματα τῆς Χριστιανικῆς
πολιτείας. Μιμούμενος τὸν διδάσκαλό του ἀνήγειρε στύλο καὶ ἀφοῦ ἀνῆλθε
ἐπ’ αυτoῦ, παρέμεινε προσευχόμενος ἐπὶ δώδεκα ἔτη.

Ὅταν ὁ γέροντας Παϊσιος πῆγε στήν Ἁγία Σοφία…

 

ΟΤΑΝ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ… 

Επιστολή του Γέροντος Παϊσίου στον Ιωάννη.

 «Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη,

Εύχομαι ο Θεός νά δώση γρήγορα νά έλθη η χάση του τουρκικού φεγγαριού. Αμήν.
Του Αγίου Δημητρίου κλείνω δυο χρόνια πού προσευχήθηκα στην Αγια Σοφιά μας καί είπα τα παράπονά μου στον καλόν Θεόν. Μέ κατάλαβε ο Τούρκος φύλακας πού προσευχόμουν καί με έδιωχνε έξω κ.τ.λ. και πρόσθεσα καί άλλα παράπονα στον Θεόν.
Πιστεύω δεν θα την αφήση την Αγία Σοφιά μας στά χέρια των βρώμικων Τούρκων.
Είναι ενας λαός σάν τους γύφτους, βρώμικος και φοβιτσιάρικος.

«Τά ψωμάκια νά μή τελειώνουν…». Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

 

«Τά ψωμάκια νά μή τελειώνουν…»
Στίς 21 Μαΐου τοῦ 2002, ἦτο μνήμη τῶν Ἁγίων Κωνσταντίου καί Ἑλένης. Ἕνας  ἀπό τούς δασκάλους τοῦ σχολείου, τό ὄνομά του Κωνσταντῖνος μαζί μέ τήν σύζυγό του Ἑλένη τό ὄνομά της, ἔφεραν 15 ψωμάκια στήν ἐκκλησία νά διαβασθοῦν γιά τήν γιορτή τους. (Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει σιτάρι καί ἀντί γιά κόλυβα, βράζουμε καλαμπόκι ἤ ἀγοράζουμε ψωμάκια γιά νά μνημονεύσουν οἱ ζῶντες κάποιον νεκρό ἤ νά εὐχηθῆ ὁ ἱερεύς γιά τήν γιορτή κάποιου ἑορτάζοντος).
Μετά τήν Θεία Λειτουργία ὁ ἱερεύς μαζί μέ τό ἀντίδωρο ἐμοίραζε καί τά ψωμάκια, κομμένα στήν μέση.

23 Μαΐου Συναξαριστής. Μιχαὴλ Ὁμολογητοῦ, Μανὴν Προφήτου, Μαρίας τοῦ Κλωπᾶ, Σαλωνᾶ τοῦ Ρωμαίου, Σελεύκου Μάρτυρος, Ἐπιτακίου καὶ Βασιλείου, Δονατιανοῦ καὶ Ρογατιανοῦ Μαρτύρων, Μερκουλιαλίου Ἐπισκόπου, Δεσιδερίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κουϊντιανοῦ, Λουκίου καὶ Ἰουλιανοῦ, Πατρικίου Ἐπισκόπου, Εὐτυχίου καὶ Φλωρεντίου Ὁσίων, Δεσιδερίου Ἱερομάρτυρα, Συαγρίου Ὁσίου, Μνήμη εὐρέσεως τιμίων λειψάνων Ἁγίου Λεοντίου, Δαμιανοῦ Ὁσίου, Σίμωνος Ἐπισκόπου, Εὐφροσύνης Ὁσίας, Ἀβραμίου Ὁσίου, Ἀντωνίου Ἐπισκόπου, Κυρίλλου Ἐπισκόπου, Παϊσίου Ὁσίου, Ἀθανασίου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἀδριανοῦ καὶ Βογολεπίου Ὁσίων, Ἀντωνίου καὶ ἰωαννικίου Ὁσίων, Δανιὴλ Ὁσιομάρτυρα, Ἀλεξάνδρου Θαυματουργοῦ, Δωροθέου καὶ Ἱλαρίωνος Ὁσίων, Ἰωακεὶμ Ὁσίου, Σύναξις παντῶν τῶν ἐν Ροστὼβ – Γιαροσλάβλ Ἁγίων, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἰωακεὶμ.

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς
Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813-820 μ.Χ.). Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχη Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα.
Συνδέθηκε μὲ στενότατη φιλία μὲ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο (τιμάται 8 Μαρτίου), ποὺ ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καὶ μορφωμένος, μὲ τὸν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στὴ μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ταράσιο στὸν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοὶ. Γιὰ τὴν μεγάλη τους ἀρετὴ καὶ τὴν βαθύτατη θεολογικὴ κατάρτιση πείσθηκαν καὶ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο κατ’ ἀρχὰς μὲν ἱερεῖς, στὴ συνέχεια δὲ ὁ μὲν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δὲ Μιχαὴλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.

Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο.

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Στόν καιρό τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου ζοῦσε ἕνας ἅγιος γέροντας, μέ τό ὄνομα Σεραπίων, ὁ ὁποῖος ἐπέρασε ὅλη τήν ζωή του στά βουνά καί στούς ἐρημικούς τόπους. Ἔζησε ἐκεῖ γιά νά γνωρίση τήν ζωή τῶν μεγάλων ἐρημιτῶν καί ἀσκητῶν πού ζοῦσαν μακριά ἀπό τόν κόσμο καί ν᾿ ἀκολουθήση τήν ἁγία καί θαυμαστή ζωή τους.
Αὐτός ἐπῆγε κάποια ἡμέρα στήν βαθύτερη ἔρημο τῆς Αἰγύπτου, στόν ἡγούμενο π. Ἰωάννη. Παίρνοντας πρῶτα τήν εὐλογία του, ἐπειδή ἦταν πολύ κουρασμένος ἀπό τήν ὁδοιπορία, ἐπῆγε ἐκεῖ δίπλα νά ξεκουρασθῆ. Ἐνῶ ἐκοιμᾶτο, εἶδε ὅραμα ὅτι ἐμφανίσθηκαν δίπλα του δύο ἡσυχαστές οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν μεταξύ τους: «Αὐτός εἶναι ὁ ἀββᾶς Σεραπίων».
Μετά ὁ ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς εἶπε στόν ἄλλον: «Πάτερ Σεραπίων, πολύ ἐκοπίασες στήν ζωήν σου γιά νά σοῦ ἀποκαλύψη ὁ Θεός ἁγίους ἀνθρώπους τῆς ἐρήμου καί νά ἀντιγράψης τήν ζωή τους, ἀλλά στόν ἀββᾶ Μᾶρκο, πού κατοικεῖ στό ὄρος Φραντσέσκο τῆς Αἰθιοπίας, ἀκόμη δέν ἔφθασες νά τόν γνωρίσης.

22 Μαΐου Συναξαριστής. Βασιλίσκου Μάρτυρα, Μνήμη Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Αὐσονίου Ἐπισκόπου, Μαρκιανοῦ Ἐπισκόπου, Αἰμιλίου καὶ Κάστου Μαρτύρων, Δονάτου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Τιμοθέου, Φαυστίνου καὶ Βενούστου Μαρτύρων, Κόδρου Μάρτυρα, Μαρκέλλου Μάρτυρα, Σοφίας τῆς Ἰατροῦ, Ἑλένης πριγκιπίσσης, Ἑλένης τῆς Ὡξέρρης, Ἰουλίας Μάρτυρος, Κουϊτερίας Μάρτυρος, Ρωμανοῦ Ὁσίου, Βοηθιανοῦ Ἱερομάρτυρα, Κονάλδου Ὁσίου, Καλῆς Ὁσίας, μνήμη Θεοτόκου ἐν Σοφιανοῖς, Ἰωάννου τοῦ Βλαδιμήρου, Ἰακώβου τοῦ Δικαίου, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρα, Δημητρίου Νεομάρτυρα, Παύλου Ὁσιομάρτυρα.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος, ἀνιψιὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλὰ τῆς Ἀμασείας καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.) καὶ ἄρχοντος Ἀγρίππα. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῆς Καππαδοκίας Ἀσκληπιάδη μὲ τοὺς στρατιῶτες του Εὐτρόπιο καὶ Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, τελειώθηκαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου.
Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στὴ φυλακὴ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἀπὸ τὶς στερήσεις καὶ κακοπαθήσεις, θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστὸ, ὁπότε ὁ ἀντίκτυπος ἀπὸ τὴν πράξη του αὐτὴ θὰ ἦταν μέγας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν.

Ὁ μανδύας τῆς Συγχωρητικότητας

 

«Ο άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο πρώτος Χριστιανός Αυτοκράτορ, μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια (325), προσκάλεσε όλους τους Πατέρες της Συνόδου (318) στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει προσωπικά με όλους τους Επισκόπους της Εκκλησίας. Τους παρέθεσε επίσημο γεύμα και τους πρόσφερε αναμνηστικά δώρα. Με ένα προσωπικό τρόπο, τίμησε ιδιαίτερα τους ομολογητάς Επισκόπους, ασπαζόμενος τα ίχνη του Μαρτυρίου τους. Του αγίου Παφνουτίου , ασπάσθηκε τα τυφλωμένα μάτια και των άλλων Ομολογητών, τις πληγές και τα διαστρεβλωμένα μέλη του σώματός τους.

21 Μαΐου Συναξαριστής. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἰσαποστόλων, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Τιμοθέου, Πολίου καὶ Εὐτυχίου, Ἀδελφίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πολυεύκτου, Βίκτωρος καὶ Δονάτου, Βόρου Ὁσίου, Ὁσπιτίου τοῦ Ἐρημίτου, Χριστοφόρου Α’ Πατριάρχου, Κωνσταντίνου καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ Μιχαὴλ καὶ Θεοδώρου τῶν Θαυματουργῶν, Κυρίλλου Β’ Ἐπισκόπου, Ἑλένης πριγκιπίσσης, Κασσιανοῦ τοῦ Ἕλληνος καὶ Θαυματουργοῦ, Βασιλείου Ἐπισκόπου, Ἀγαπητοῦ Ὁσιομάρτυρος, Παχωμίου τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρος, Κωνσταντίνου πρίγκιπος Βλαχίας, Κωνσταντίνου τοῦ διὰ Χριστόν σαλοῦ, Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βλαδιμήρου, Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Πσκὼφ.

Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντίνος ὁ Μεγάλος καὶ Ἑλένη οἱ Ἰσαπόστολοι (ἑορτὴ Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα, Ἑλένη)

Ὡς
γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς
Κιλικίας ὅσο καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ ἐπικρατεῖ
φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας.
Τὸ ἀκριβὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274-288 μ.Χ.
Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, ποὺ λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του
ὀνομάσθηκε Χλωρὸς, καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ αὐτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα
του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνὸς πανδοχέως ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς
Βιθυνίας.

Πόλεμος μέ τή λαιμαργία-Πόλεμος με τον ύπνο

 

Ο βίος του Οσίου Νήφωνος Επισκόπου Κωνσταντιανής της κατ’ Αλεξάνδρειαν

Πόλεμος μέ τή λαιμαργία

Ο ΠΟΝΗΡΟΣ δεν άργησε να τον πολεμήσει και με άλλο τρόπο : με τη λαιμαργία. Του προκαλεί λοιπόν , από το πρωί κιόλας, σαν βασανιστικό αίσθημα πείνας, σπρώχνοντάς τον να φάει κρέατα και ψάρια και άλλα πλούσια φαγητά. Μα ο μακάριος Νήφων αντιστεκόταν στο διάβολο με τον διακριτικό του λογισμό, λέγοντας:

-     Όλ’ αυτά , μόνο μέχρι το φάρυγγα χαρίζουν ηδονή. Πιο κάτω ευχαρίστηση καμιά δεν δίνουν! Μόνο ανυπόφορη δυσωδία αναδίνουν! Πήγαινε λοιπόν διάβολε, εκεί που οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους και δες, τι είναι εκείνα που μου λες να φάω! Γεύσου τα εσύ, να ευχαριστηθείς…

Μ’ αυτά τα λόγια χλεύαζε τον πονηρό. Κι όταν εκείνος του ξαναριχνόταν και τον πολεμούσε αγριότερα, του έλεγε:

Ἡ μετάνοια εἶναι μιά ἀλλαγή βίου

 

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΒΙΟΥ

…Αν η κεφαλή μιας οικογένειας έχει οικονομικές σκοτούρες, φροντίδες και μέριμνες, δεν μπορούν να ειρηνεύσουν ούτε τα άλλα μέλη της οικογένειας∙ ούτε ακόμα και τα μικρά παιδιά, που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα της ζωής. Δεν θα έχουν ειρήνη, ακριβώς επειδή ο πατέρας τους είναι φορτωμένος με μέριμνες. Επομένως, πρέπει όλοι μας και ιδιαίτερα όσοι έχουν οικογένεια και σπιτικό, να μάθουμε να εναποθέτουμε με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ολόκληρη τη ζωή μας στα πόδια του Θεού. Όταν πιστεύουμε πλήρως ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, αν στραφούμε σ’ Εκείνον εκ βάθους καρδίας, τότε θα μας παρηγορήσει. Ακόμα κι αν διαπράξουμε μια αμαρτία ενώπιον των γονιών μας ή τους παρακούσουμε σε κάποιο μείζον ζήτημα, εκείνοι θα μας ανοίξουν τις γονεϊκές καρδιές τους και θα μας συγχωρήσουν και θα μας βοηθήσουν, αν τους το ζητήσουμε σοβαρά.

20 Μαΐου Συναξαριστής. Θαλλελαίου τοῦ ἰατροῦ καὶ τῶν σύν αὐτῷ Ἀλεξάνδρου καί Ἀστερίου, Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, Πλατίλλας τῆς Ρωμαίας, Ἀσκλᾶ Μάρτυρος, Βαυδελίου Ἱερομάρτυρα, Ζαωουλών καί Σωσσάνης, Ἱλαρίου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μεμέλᾳ, Οὐτρίλλου Ἐπισκόπου, Θαλασσίου Ὁσίου, Μάρκου Ἐρημίτου, Θεοδώρου Ἐπισκόπου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου, Ἰωσήφ καί Νικήτα, Ἀνακομιδή καί Μετακομιδή ἱεροῦ Λειψάνου Νικολάου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ, Τιμοθέου ἡγεμόνος, Ανακομιδή ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Στεφάνου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Θαλλέλαιος ὁ ἰατρός καί οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἀλέξανδρος καί Ἀστέριος

Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπό τον Λίβανο καί ἔζησε κατά τήν
ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (283-284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του
ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καί ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τήν
ἰατρική ἐπιστήμη καί προσέφερε στούς πάντες ἀφιλοκερδῶς καί μέ ἀγάπη τίς
ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτό καί ἐντάσσεται στήν κατηγορία τῶν
γνωστῶν Ἀναργύρων.
Γιά τήν πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στην
Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα
στο δάσος και τον ὁδήγησαν στον ἄρχοντα Τιβεριανό.

῾Η Κυριακή προσευχή

Κεφάλαιο 18· Τά τέσσερα εἴδη τῆς προσευχῆς μᾶς ἔχουν ὑποδειχθεῖ  ἀπό τόν Κύριο.
῾Ο ῎Ιδιος ὁ Κύριος καταδέχθηκε νά λειτουργήσει αὐτούς τούς τέσσερις τρόπους προσευχῆς καί νά μᾶς δώσει τό παράδειγμα. Καί ἐνεργώντας ὁ Κύριος ἔτσι, ἐκπλήρωσε αὐτό πού ἔχει εἰπωθεῖ γι᾿ Αὐτόν· «῎Επραξε καί δίδαξε» (Πράξ. 1, 1). Αὐτό πού εἶπε, «Πατέρα μου, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς μήν πιῶ αὐτό τό ποτήρι» (Ματθ. 26, 39,) εἶναι μιά δέηση. Δέηση  ἐπίσης  εἶναι καί αὐτό πού λέει μέ τό στόμα τοῦ προφήτη Δαυίδ· «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μέ ἐγκατέλειψες; Γιατί δέν ἀκοῦς τά λόγια τῆς προσευχῆς μου;» (Ψαλμ. 21, 1).
Αὐτά ἐδῶ τά λόγια Του εἶναι ἐπίσης μιά προσευχή· «᾿Εγώ φανέρωσα τή δόξα σου πάνω στή γῆ, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσα τό ἔργο πού μοῦ ἀνέθεσες νά κάνω. Γιά χάρη τους ἀφιερώνω καί προσφέρω τόν ἑαυτό μου σ᾿ ἐσένα, ὥστε κι αὐτοί, μέ τή βοήθεια τῆς ἀλήθειας, νά εἶναι ἀφιερωμένοι σέ σένα» (᾿Ιωάν. 17, 4-19).
῾Ο Κύριος κάνει μιά ἱκεσία, ὅταν λέει· «Πατέρα, αὐτοί πού μοῦ ἔδωσες θέλω ὅπου εἶμαι ἐγώ νά εἶναι κι ἐκεῖνοι μαζί μου, γιά νά μποροῦν νά βλέπουν τή δόξα τή δική μου πού ᾿Εσύ μοῦ χάρισες» (᾿Ιωάν. 17, 24). Καί πάλι· «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, δέν ξέρουν τί κάνουν» (Λουκ. 23, 34).

19 Μαΐου Συναξαριστής. Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, Πατρικίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αυτῷ μαρτύρων Ἀκακίου, Μενάνδρου καὶ Πολυαίνου, Πούδη Μάρτυρος, Πουδενδιάνδης Μάρτυρος, Καλοκερίου καὶ Παρθενίου Μαρτύρων, Φιλοτέρου Μάρτυρος, Ἀκολούθου Μάρτυρος, Κυριακῆς Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῇ, Θεοτίμης Μάρτυρος, Κυριακῆς Μάρτυρος, Ἀνακομιδή ἁγίων λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰουλίου Πρεσβυτέρου καὶ Ἰουλιανοῦ Διακόνου, Κυρίλλου Ἐπισκόπου, Ἀδούλφου, Δουστάνου Ἀρχιεπισκόπου, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Βαρνάβα, Γενναδίου, Γερασίμου, Γερμανοῦ, Θεογνώστου, Θεοκτίστου, Ἱερεμίου, Ἰωάννου, Ἰωσήφ, Κόνωνος, Κυρίλλου, Μαξίμου καὶ Μάρκου, Δημητρίου πρίγκιπα, τῶν Ὁσίων Σιναϊτῶν Ρωμύλου, Ρωμανοῦ, Νέστορος, Σισώη, Γρηγορίου, Νικοδήμου καὶ Κυρίλλου, Κορνηλίου Ὁσίου, Ἰγνατίου Ὁσίου, Κορνηλίου Θαυματουργοῦ, Σεργίου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων ἐν Σλομπόντσκαγια, Ὀνουφρίου Ἱερομάρτυρα, Νίνας Ἰσαποστόλου.

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

Μυροφόρες
εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του,
ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ
ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅταν δηλαδὴ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος
ζήτησαν κι’ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο τὸ δεσποτικὸ σῶμα, τὸ κατέβασαν ἀπὸ
τὸ σταυρό, τὸ περιέβαλαν σὲ σινδόνια μαζὶ μὲ ἐκλεκτὰ ἀρώματα, τὸ
τοποθέτησαν σὲ λαξευτὸ μνημεῖο καὶ ἔβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στὴ θύρα τοῦ
μνημείου. Παρευρίσκονταν, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο, ἡ Μαρία ἡ
Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία ποὺ καθόταν ἀπέναντι τοῦ τάφου. Ἄλλη Μαρία
ἐννοοῦσε ὁπωσδήποτε τὴ Θεομήτορα. Δὲν παρευρίσκονταν μόνο αὐτές, ἀλλὰ
καὶ πολλὲς ἄλλες γυναῖκες ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Λουκᾶς.
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἀνάπλαση
καὶ ἐπάνοδος πρὸς τὴν ἀθάνατη ζωὴ τοῦ πρώτου Ἀδὰμ ποὺ καταβροχθίσθηκε
ἀπὸ τὸ θάνατο λόγω τῆς ἁμαρτίας καὶ διὰ τοῦ θανάτου ἐπανῆλθε πρὸς τὴ γῆ
ἀπὸ τὴν ὁποία πλάσθηκε.

Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου (Μέγας Βασίλειος)

 

 Πρόλογος
Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου!». Μιά φράση, πού λέγεται συχνά-πυκνά ὡς ἔκφραση ἐνδιαφέροντος και ἀγάπης, μέ περιεχόμενο ὅμως ἰδιαίτερα ἐγωκεντρικό καί ὑλιστικό. «Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου!». Πρόσεχε, δηλαδή, τήν ὑγεία σου, τή δίαιτά σου, τήν ἐμφάνισή σου, τή δουλειά σου…
Ἡ ἴδια ἀκριβῶς φράση, ἀλλά μέ διαμετρικά ἀντίθετη ἔννοια, συναντᾶται ἀρκετές φορές καί στήν Ἁγία Γραφή: «Πρόσεχε σεαυτῷ».
Τήν ἀκριβή ἑρμηνεία τῆς θείας αὐτῆς προσταγῆς μᾶς ἀναπτύσσει σέ μιά ὑπέροχη ποιμαντική του ὁμιλία ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας. Σύμφωνα μέ τούς μελετητές τοῦ ἔργου του, ὁ λόγος Εἰς τὸ Πρόσεχε σεαυτῷ – ὡς «λόγο ἀξιοθαύμαστο καί γεμάτο ἀπό κάθε σοφία» τόν ἀξιολογεῖ ὁ ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός– εἶναι ὁ σπουδαιότερος ἠθικός λόγος του καί ἀποτελεῖ ἐπιτομή τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας.

10 Χρυσοστομικές ρήσεις.«Καταμάθετε τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ…» (Ματθ. Στ΄ 28)

1. Ὥ ἀγάπη, πού ζεῖς μέ τούς ἀγγέλους καί εἵσαι σύντροφος τῶν Πατέρων,

συγκάτοικος τῶν Προφητῶν, συναθλητής τῶν Μαρτύρων,

συνάδελφος τῶν Ἀποστόλων, σύνδεσμος τῆς Ἐκκλησίας.

18 Μαΐου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου, Παυλίνου καὶ Βενεδίμου, Βεναντίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Παρθενομαρτύρων Ἀλεξάνδρας, Εὐφρασίας, Θεοδότης, Ἰουλίας, Κλαυδίας, Ματρώνης, Τεκούσης καὶ Φαεινῆς, Θεοδότου Μάρτυρος, Φήλικος Ἱερομάρτυρος, Διοσκόρου Μάρτυρος, Ποταμῶνος Ἱερομάρτυρος, Γαλακτίας Μάρτυρος, Εὐφρασίας Μάρτυρος, Ἰουλιανοῦ Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῶν ἀναιρεθέντων ὑπὸ τοῦ Οὐάλλη, Θεοδώρου Ἱερομάρτυρος, Δαβὶδ καὶ Ταριχάνη Μαρτύρων, Στεφάνου Πατριάρχου, Ἀναστασῶς Ὁσίας, Μαρτινιανοῦ Ὁσίου, Στεφάνου Χωρηβίτου, Μακαρίου Ὁσίου.

Οἱ Ἅγιοι Πέτρος, Διονύσιος, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος, Παυλίνος καὶ Βενέδιμος οἱ ΜάρτυρεςΟἱ
Ἅγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονυσία, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος,
Παυλίνος καὶ Βενέδιμος, μαρτύρησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα
Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ὁ Πέτρος καταγόταν ἀπὸ τὴ Λάμψακο καί, ὅταν τὸν
ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀβύδου, Δέκιο, γιὰ νὰ θυσιάσει στὴν
Ἀφροδίτη, ἐκεῖνος ἀντίθετα, ὁμολόγησε μὲ παρρησία τὸν Χριστό. Τότε βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ τελικὰ παραδόθηκε στὸν δήμιο.
Ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Μεσοποταμία καὶ συνυπηρετοῦσαν
στὸ στρατὸ τοῦ Δεκίου ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Δάκνο. Ὅταν ἐπισκέφθηκαν τὴν
Ἀθῆνα, πληροφορήθηκαν γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη, κατηχήθηκαν καὶ
βαπτίσθηκαν Χριστιανοί, καταγγέλθηκαν, συνελήφθηκαν μὲ τὸν Διονύσιο καὶ
τὴν παρθένο Χριστίνα καὶ ὁμολόγησαν μὲ θάρρος τὴν πίστη τους στὸν Κύριο.
Ἒτσι ὑπέστησαν τὸν διὰ λιθοβολισμοῦ θάνατο, ἐνῷ ἡ Ἁγία Χριστίνα
ἀποκεφαλίσθηκε.

Ὅταν ἤμουν νέος

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε:

Αδελφοί μου, όταν ήμουν νέος έκανα μια σκέψη λάθος. Μου φάνηκε στην αρχή, καλή και σωστή. Αργότερα όμως μετάνοιωσα πικρά!

Μου έλεγε ο λογισμός μου:

- Νέος είμαι! Ας κάνω τώρα και καμία αμαρτία. Ας χαρώ τούτο ή κι εκείνο το απογορευμένο. Δεν χάλασε ο κόσμος. Όταν θα γεράσω, κάνω και τα ενάρετα και τα καλά!

Αυτή τη σκέψη έκανα!

Και γιατί μετάνοιωσα;

17 Μαΐου Συναξαριστής. Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Παμφαμήρ, Παμφυλῶνος καὶ Σολόχωνος, μνήμη τῆς ἁλώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ, Εὐδοκίας Ὁσίας, Ρεστιτούτης Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρίου, Βίκτωρος καὶ Βασίλλας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἐραδίου, Παύλου, Ἀκυλίνου καὶ τῶν σὺν αὐτοίς, Θεοδωρήτου Ἱερομάρτυρος, Ματρώνου Ὁσίου, Μαϊδούλφου Ὁσίου, Νεκταρίου καὶ Θεοφάνους Ὁσίων, Νικολάου Μεγαλομάρτυρος ἐκ Σόφιας, Νικολάου Νεομάρτυρος ἐκ Μετσόβου, Ἀθανασίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἐλεαζάρου Μάρτυρος, Ἰωνᾶ Ὁσίου, Εὐφροσύνης Ὁσίας, μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἀδριανοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία οἱ Ἀπόστολοι (ἑορτὴ Ἀνδρόνικος)

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία συγκαταλέγονται ἀνάμεσα στοὺς
ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε στὶς 4
Ἰανουαρίου. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Δυὰς φωτοειδής, ἱερῶν Ἀποστόλων, καὶ κήρυκες Χριστοῦ, ἀνεδείχθητε κόσμω,
τοὶς πάσι κατασπείραντες, τὸ τῆς χάριτος κήρυγμα, ὅθεν σήμερον, ἠμᾶς
πιστῶς εὐφημοῦμεν, ὢ Ἀνδρόνικε, καὶ Ἰουνία θεόφρον, Χριστὸν
μεγαλύνοντες.
Οἱ Ἅγιοι Παμφαμήρ, Παμφυλῶν καὶ Σολόχων οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Παμφαμήρ, Παμφυλῶν ἢ Παμφαλῶν καὶ Σολόχων κατάγονταν
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἄθλησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ
(286-305 μ.Χ.).

Τρομερή ἡ εὐθύνη τῶν ἀναδόχων: Τί ἀκριβῶς σημαίνει «πνευματικός γονιός», ποιό τό μέλημά του;

 

 Κανένας δὲν μποροῦσε νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ γίνει μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς μέχρι τώρα, ἐὰν δὲν διδασκόταν καὶ δὲν ἀποδεχόταν τὶς ἀλήθειες τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἀνῆκε κυρίως στὸν ἐπίσκοπο. Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος δὲν ἐπαρκοῦσε νὰ κατηχεῖ ὅλους τους προσερχόμενους στὸν χριστιανισμό, ἀνέθετε καὶ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως…

 Ὁ ἐπίσκοπος ἢ οἱ ἐπιτετραμμένοι πρὸς τοῦτο πρεσβύτεροι ὄχι μόνο κατηχοῦσαν ἀλλὰ καὶ ἐξέταζαν ἂν οἱ κατηχούμενοι ἔκαναν κτῆμα τοὺς αὐτὰ ποὺ διδαχθῆκαν. Ἀργότερα καθὼς πληθυνθῆκαν οἱ χριστιανοί, ἐπικράτησε δὲ καὶ ὁ νηπιοβαπτισμός, δὲν ἐπαρκοῦσαν πλέον οὔτε οἱ πρεσβύτεροι γιὰ τὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως, τὸ ὁποῖο στὴ περίπτωση τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ γινόταν ἐκ τῶν ὑστέρων.

16 Μαΐου Συναξαριστής. Θεοδώρου τοῦ Ἠγιασμένου, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρος, Περεγρίνου Ἐπισκόπου, Περαγρίνου τῆς Ὠξέρρης, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Αὐδᾶ, Αὐδιησοῦ Ἐπισκόπων, Βενιαμὶν Διακόνου καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς τριάκοντα ὀκτὼ μαρτυρησάντων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βαχθσιόου, Ἰσαακίου καὶ Συμεών, Καραντοκίου πρίγκιπα, Δομνόλου, Φιδωλοὺ Ὁσίου, Βρενδανοῦ Ὁσίου, Καραντοκίου Ὁσίου, Ὀνωράτου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Ἀββάδων Μαρτύρων, Παπυλίνου Μάρτυρος, Φήλικος καὶ Γενναδίου Μαρτύρων, Πέτρου Ὁσιομάρτυρος, Νεαδίου Ὁσίου, Νικολάου Α’ τοῦ Μυστικοῦ, μνήμη ναοῦ Ἁγίας Εὐφημίας, Γεωργίου Ὁμολογητοῦ, Ἐφραὶμ Ὁσίου, Κασσιανοῦ καὶ Λαυρεντίου Ὁσίων, Θεοδώρου Ἱερομάρτυρα, Βουκασίνου Ὁσιομάρτυρα, Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ταβεννησιώτης ὁ Ἠγιασμένος
Ὁ
Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ἠγιασμένος, ὁ ὁποῖος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.), καταγόταν ἀπὸ τὴν
Αἴγυπτο καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλούσιους. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε
τὸν Ὅσιο Παχώμιο (τιμᾶται 15 Μαΐου) στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καὶ
ἐντάχθηκε ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του, ἐνῷ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ
τοὺς πλέον ἀγαπητοὺς μαθητὲς αὐτοῦ.
Πιστὸς μιμητὴς τοῦ διδασκάλου του στὸν μοναχικὸ βίο, τὸν διαδέχθηκε μετὰ τὴν κοίμησή του στὴν ἡγουμενία τῆς μονῆς.
Γιὰ τὴν ἁγνότητα τοῦ βίου του καὶ τὴν ἁγιοσύνη του προικίσθηκε ἀπὸ τὸν
Θεὸ μὲ τὴν χάρη τῆς θαυματουργίας. Γιὰ τὴν τέλεια δὲ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ
καθαρότητά του ἔλαβε τὸν τίτλο Ἠγιασμένος.
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 367 μ.Χ.Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’.

Ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

 ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ Πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης   

  1. Ένα κλασικό παιδαγωγικό έργο.
Στους πιο μεγάλους παιδαγωγούς όλων των αιώνων ανήκει ο ιερός Χρυσόστομος, το γέννημα, ο καρπός της Αντιοχείας, που δόξασε τον πατριαρχικό θρόνο της πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Το πιστοποιεί αυτό όχι μόνον η αναγνώρισή του ως παιδαγωγού από τους ειδικούς μελετητές της ζωής και του έργου του, αλλά και η σύνδεσή του με την παιδεία, στο χώρο της Ορθοδοξίας. Είναι ένας από τους τρεις ιεράρχας, τους οποίους στις 30 Ιανουαρίου γιορτάζουμε στα σχολεία μας ως προστάτες των γραμμάτων, ως πρότυπα των παιδαγωγών και των διδασκάλων, ως φορείς και προβολείς του ονομασθέντος ελληνοχριστιανικού μορφωτικού ιδεώδους.
Ο Χρυσόστομος είναι ο πολυγραφότερος μεταξύ των πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων. Στη γνωστή σειρά του Γάλλου μοναχού Migne, Patrologia Graeca, που αποτελείται από 161 ογκώδεις τόμους, τα συγγράμματά του καταλαμβάνουν τους 18 εξ αυτών. Μέσα στο πλούσιο αυτό υλικό βρίσκονται κατεσπαρμένες παιδαγωγικές γνώμες, που, αν συγκεντρώνονταν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα άριστο εγχειρίδιο χριστιανικής παιδαγωγικής.

Προβλήματα μέσα στό σπίτι (π. Πορφύριος )

  

      Για τις σχέσεις του ανδρογύνου ;Πώς να συμπεριφέρεσαι; Τι σου έλεγε  ο  γέροντας  Πορφύριος;
-         -Μου έλεγε πολλά . Έλεγε, δηλαδή, ότι πρέπει να συνεννοούμαστε ,να προσευχόμαστε μαζί. Αυτό μου τόνισε πολλές φορές. Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή.
Όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές, του έλεγα ότι προσεύχομαι για να περάσουν τις εξετάσεις. Μάλιστα, μια φορά, ο γιός μου, αν και ήταν καλός φοιτητής, σε κάποιες εξετάσεις δυσκολευόταν τότε μου είπε ο Γέροντας: «δε θα περάσει τις εξετάσεις». Πράγματι δεν τις πέρασε.
Και όταν ξαναπήγα, μου είπε: «Δε θα περάσει γιατί του φωνάζεις και να, ο σατανάς θέλει να κάνει φασαρία μέσα στο σπίτι και είσαι συ το όργανό του. Να μη  μιλάς».«Να σου πω και κάτι άλλο» μου λεγε.

15 Μαΐου Συναξαριστής. Παχωμίου τοῦ Μεγάλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Τορκουάτου, Κτησιφῶντος, Σεκούνδου, Ἰνδαλετίου, Καικιλίου, Ἠσυχίου καὶ Εὐφρασίου, Σιμπλικίου Μάρτυρα, Ἀχιλλίου Ἐπισκόπου, Σιλβανοῦ τοῦ Ταβεννησιώτου, Ἰλαρίου Ὁσίου, Βαρβάρου τοῦ Μυροβλύτου, Πανηγυρῖου Ὁσίου, μνήμη ἐν τῷ περιτειχίσματι καὶ ἡ ἀνάδειξη τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνος ἐν Καμουλιανοίς, Ἠσαΐου Θαυματουργοῦ, Ἠσαΐου Ὁσίου, Ἀνδρέαου Ἐρημίτου, Παχωμίου Ἀναχωρητοῦ, Εὐφροσύνου Θαυματουργοῦ, Σεραπίωνος Ὁσίου, Δημητρίου Πρίγκιπος, Παχωμίου τοῦ Κένο, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Τύχωνος, Νικολάου Ἱερομάρτυρος, Ἀβερκίου Ἱερομάρτυρος, Παχωμίου Ἱερομάρτυρος, ἐπανακομιδῆ τιμίας κάρας Ἀποστόλου Τίτου.

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος ὁ Μέγας

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος γεννήθηκε τὸ 292 μ.Χ. στὴν Κάτω Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου (306-337 μ.Χ.). Στὸ στρατό, στὸν ὁποῖο κατετάγη, γνωρίσθηκε μὲ Χριστιανοὺς στρατιῶτες καὶ διδάχθηκε ἀπὸ αὐτοὺς τὰ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ὅταν δὲ ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἀφοῦ μετέβη στὴν Ἄνω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε καὶ ἐκάρη μοναχός.
Ἐπιθυμώντας μεγαλύτερη ἡσυχία, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὴν ἐρημικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἄσκηση, κατέφυγε στὴν ἔρημο καὶ ἐτέθη ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ περίφημου ἠσυχαστοῦ Παλάμονος (τιμᾶται 12 Αὐγούστου), τοῦ ὁποίου ἔγινε τέλειος μιμητής.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα, περὶ τὸ 320 μ.Χ., κατέφυγε σὲ ἔρημο νησῖδα τοῦ Νείλου, στὴ νῆσο Ταβέννη τῆς Ἄνω Θηβαΐδας, ὅπου βοηθούμενος καὶ ἀπὸ τὸν ἀσπασθέντα τὸ μοναχικὸ σχῆμα ἀδελφό του Ἰωάννη, ἵδρυσε μικρὴ μονή.

Τίποτε δέν εἶναι γιά τό σῶμα πιό ἐχθρικό καί βλαβερό ὅσο ἡ πολυφαγία καί ἠ ἀκολασία!

 

Ο ιερός Χρυσόστομος στις ομιλίες του συχνά ανέλυε την Αγία Γραφή, τόσο την Παλαιά όσο και την Καινή Διαθήκη. Η σχετική διδασκαλία γινόταν στο ναό σε απογευματινές συνήθως ώρες. Ανέπτυσσε με σειρά ένα από τα κείμενα της Αγίας Γραφής πάνω σε κάποιο κεντρικό θέμα.

Κάποτε άλλαζε μέθοδο και ανέλυε ένα θέμα που έκρινε ότι χρειαζόταν να αντιμετωπιστεί, έστω κι αν δε συνδεόταν άμεσα με το βασικό θέμα.
Μια τέτοια περίπτωση έχουμε στην ανάπτυξη που έκανε πάνω στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, με τη ΜΔ’ ομιλία του. Το θέμα που τον απασχόλησε στο τέλος-τέλος της ομιλίας και που δε σχετιζόταν απολύτως με τα προηγούμενα ήταν το θέμα της «τρυφής»(δηλ. της απόλαυσης) . Αξίζει να παρακολουθήσουμε το ίδιο το κείμενο, γιατί θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καυστικό και πιθανότατα επίκαιρο.

Περί σωφροσύνης τῶν νέων (π.Ἀθανασίου Μυτιληναῖου)

Πρώτον – θεμελιώδης αρχή: Η σωφροσύνη δεν είναι μία αρετή που χωρίζεται από τις άλλες αρε­τές, αλλά είναι μία αρετή που είναι ενταγμένη μέσα στο σώμα των υπόλοιπων αρετών.  
Εδώ υπάρχει η γνώμη, είτε από τον τρόπο που κάνουμε τώρα την α­νάλυση είτε γιατί έτσι πολλοί νομίζουν, ότι μπορεί η σωφροσύνη να είναι κάτι χωρισμένο από τις άλλες α­ρετές και ότι πρέπει να ασκήσουμε την αρετή της σωφροσύνης χωριστά, ή μόνον αυτή, και δεν χρειάζον­ται άλλα πράγματα. Όχι, αγαπητοί μου· επαναλαμβά­νω: η αγωγή της σωφροσύνης είναι ενταγμένη στο λοιπό σώμα των αρετών.

14 Μαΐου Συναξαριστής. Ισιδώρου τοῦ ἐν Χίῳ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Βαρβάρου καὶ Ἀκολούθου, Καρτεγίου Ἐπισκόπου, Θεράποντος Ἐπισκόπου Κύπρου, Λεοντίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἰσιδώρου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἀντωνίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Δανιὴλ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Μάρκου Νεομάρτυρα, Ἰωάννου τοῦ Βουλγάρεως Νεομάρτυρα, Νικήτα τοῦ Ἐγκλείστου, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ἱεροσλάβλ, Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος.

Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Μάρτυρας ἐν Χίῳ
Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν
εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249-250
μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος.
Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του
ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ
στρατιωτικὴ δύναμη.
Ὅταν ᾖλθε στὴ Χῖο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ
ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία
στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν
πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ
ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν
ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγη.

Ἡ Παναγία τῆς Λουένας θεραπεύει σχιζοφρενῆ. «Φέρε τό παιδί σου στήν Παναγία τῆς Λουένας…». Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

Ἡ Παναγία τῆς Λουένας θεραπεύει σχιζοφρενῆ

3. Τόν μῆνα Μάρτιο τοῦ 2002 ἔγινε ἕνα ἄλλο θαῦμα τῆς Παναγίας μας. Κάποιος Χριστιανός μας, ὀνόματι Γεώργιος, πού ἐργάζεται σάν διευθυντής σέ συνεργεῖο αὐτοκινήτων τῆς ἑταιρείας Τζεκαμίν, εἶχε τό κορίτσι του ἄρρωστο ἀπό σχιζοφρένεια. Τό ἐπήγαινε στούς γιατρούς, ἀλλά δέν ἔβλεπε θεραπεία.
Κάποια ἡμέρα ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας μας, Λουκᾶς τ᾿ ὄνομά του, τοῦ εἶπε: «Τό παιδί σου δέν γίνεται καλά μέ γιατρούς παρά μόνο ἄν τό φέρεις νά  προσκυνήσει τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας».
Πράγματι, ἐκείνη τήν Κυριακή ἔφερε τό παιδί του στήν ἐκκλησία, φρουρούμενο ἀπό δύο ἀδέλφια της. Τήν ἐπῆγαν καί προσκύνησε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ τέμπλου καί ἀμέσως θεραπεύθηκε. Ἡ χαρά ὅλων δέν περιγραφόταν. Ἡ πίστις τους γιγαντώθηκε καί παντοῦ ἀκουγόταν τό νικητήριο μήνυμα: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».

Ξάνθη: Ἔκοψαν τό δέντρο καί βρῆκαν στόν κορμό… ἕναν σταυρό!

Μπροστά σε έναν… σταυρό ήρθαν πριν από λίγες ημέρες κάτοικοι του Λυκοδρομίου στην ορεινή Ξάνθη, όταν έκοψαν ένα πεύκο που βρίσκεται στο πίσω μέρος του Ιερού της εκκλησίας Κωνσταντίνου και Ελένης.

Όπως διαβάζουμε στο ThrakiToday, τόσο ο ιερέας του χωρίου όσο και οι κάτοικοι της περιοχής που βρέθηκαν μπροστά σε αυτό το ασυνήθιστο θέαμα, σχολίασαν ποικιλοτρόπως τον σταυρό που βρέθηκε στον κορμό του δέντρου,
προσπαθώντας να εξηγήσουν αυτό το σπάνιο δημιούργημα της φύσης.

13 Μαΐου Συναξαριστής. Γλυκερίας Μάρτυρος, ἐγκαίνια τῶν ναῶν τῆς Ἁγίας Γλυκερίας καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Παντανάσσης, Λαοδικίου δεσμοφύλακα, Ἀββανοῦ, Οὐαλεριανοῦ Ἐπισκόπου, Ὀνησίμου ἐκ Γαλλίας, Σαρβάτου Ἐπισκόπου, Παυσικάκου Ἐπισκόπου, Ἀλεξάνδρου τοῦ ἀπὸ Τιβεριανῶν, Νικηφόρου Ὁσίου, Σεργίου Ὁμολογητοῦ, Γαβριὴλ τοῦ Ἴβηρος, Ἰωάννου τοῦ Ἴβηρος, Εὐθυμίου τοῦ Ἀθωνίτου, Γεωργίου Ὁσίου, Θεοκτίστου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Ἰβηριτῶν Ὁσιομαρτύρων, Γλυκερίας ἐκ Ρωσίας, Μακαρίου τῆς Γλουσίτσα, Μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Μακαρίου Ἱερομάρτυρος, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Χρυσαφιτίσσης .

Ἡ Ἁγία Γλυκερία ἡ Μάρτυρας (ἑορτὴ Γλυκερία)Ἡ
Ἁγία Μάρτυς Γλυκερία γεννήθηκε στὴν Τραϊανούπολη τὸν 2ο αἰῶνα μ.Χ.,
ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀντωνίνος ὁ Εὐσεβὴς (138-161 μ.Χ.). Ὁ πατέρας
της ὀνομαζόταν Μακάριος καὶ εἶχε διατελέσει ὕπατος. Σὲ μικρὴ ἡλικία
ἀσπάσθηκε τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἀνέπτυξε ἔντονη χριστιανικὴ καὶ
κατηχητικὴ δράση.
Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς ὁ ἡγεμόνας Σαβίνος, τὴν κάλεσε νὰ
παρουσιασθεῖ μπροστά του. Μὲ μεγάλη προθυμία ἡ Ἁγία ἐμφανίσθηκε σὲ
ἐκεῖνον, ἔχοντας σημειώσει στὸ μέτωπό της τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ δὲν
δίστασε νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία καὶ σθένος τὴν πίστη της στὸν Σωτῆρα
καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ Χριστό.

Ὁ πατήρ Κυριακός. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος.

Ὁ πατήρ Κυριακός.

Τό 1908 κήρυττα, κατηχοῦσα καί βάπτιζα στή βόρεια Καμτσάτκα, στίς ὄχθες τῆς θάλασσας Ὀχότσκ.
Μιά μέρα, ἐκεῖ πού βάπτιζα ὁμαδικά πολλούς ἰθαγενεῖς, μέ πλησίασε ἕνας κοριάκος ἀπό τή Γιζίγ καί ζήτησε ἐπίμονα νά τόν βαπτίσω κι αὐτόν, διαβεβαιώνοντάς με ὅτι ἦταν καλά προετοιμασμένος. Τόν βάπτισα, δίνοντάς του τό ὄνομα Ἠλίας καί ἐξηγώντας του ὅ,τι ἀφοροῦσε τή ζωή καί τήν προσωπικότητα τοῦ μεγάλου προφήτη.
Ἀπό τότε δέν τόν ξανασυνάντησα.  Βέβαια, ὄχι μόνον αὐτόν, ἀλλά καί πολλούς ἄλλους βαπτισμένους ἀπό μένα δέν εἶδα ποτέ μετά. Ἡ ἔκταση τῆς ἱεραποστολικῆς μου περιοχῆς ἦταν ἀχανής, οἱ ἀποστάσεις πού ὄφειλα νά διανύω τεράστιες καί οἱ πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου μου ἰδιόμορφες καί ἐπιτακτικές.