Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Μάρτυρας ἐν Χίῳ
Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν
εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249-250
μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος.
Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του
ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ
στρατιωτικὴ δύναμη.
Ὅταν ᾖλθε στὴ Χῖο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ
ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία
στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν
πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ
ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν
ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγη.
Ἔτσι, ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Χῖο, ὅπου ἔφθασε μὲ πολὺ κόπο. Ἀμέσως
ζήτησε νὰ δεῖ τὸν φυλακισμένο υἱό του καὶ ὁ ναύαρχος Νουμέριος,
νομίζοντας ὅτι ἡ πατρικὴ παρέμβαση θὰ ἄλλαζε τὴν πίστη τοῦ Μάρτυρα, τὸ
ἐπέτρεψε. Ὁ Ἅγιος ἱκέτευε τὸν πατέρα του νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς
του καὶ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.
Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου ἦταν ἀνένδοτος. Δὲν μποροῦσε νὰ ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ υἱός
του πίστευε στὸν σταυρωθέντα Ναζωραῖο καὶ ἀρνήθηκε τὴν προγονικὴ
θρησκείατῶν εἰδώλων. Τὸν καταράστηκε καὶ δήλωσε στὸν ναύαρχο Νουμέριο ὅτι τὸν
ἀποκηρύσσει παρακαλώντας τον ταυτόχρονα νὰ ἐπισπεύσει τὴ θανατικὴ
καταδίκη τοῦ υἱοῦ του. Ὁ Νουμέριος τὸν ἔδεσε σὲ ἄλογο ποὺ τὸν παρέσυρε
καλπάζοντας ἐπάνω σὲ πέτρες. Ὁ Μάρτυς ἦταν γεμάτος πληγὲς καὶ αἵματα.
Ἀμέσως ὁ Νουμέριος διέταξε τὴν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θανάτωσή του.
Τὸ σεπτὸ λείψανό του τὸ ἔριξαν σὲ φαράγγι, γιὰ νὰ τὸν καταφάγουν τὰ
ὄρνεα, λίγοι δὲ στρατιῶτες φύλαγαν ἐκεῖ, μὴν τυχὸν ἔλθουν οἱ Χριστιανοὶ
καὶ παραλάβουν τὸ σῶμα. Ὅμως, μία Χριστιανή, ὀνόματι Μυρόπη, ᾖλθε τὴ
νύχτα καὶ μὲ τὴν βοήθεια δυὸ ὑπηρετριών, τὴν ὥρα ποὺ οἱ στρατιῶτες εἶχαν
πέσει καὶ ἡσύχαζαν, παρέλαβε τὸ ἱερὸ λείψανο, τὸ ὁποῖο ἐνταφίασε.
Τὴν ἑπομένη, ὁ Νουμέριος πληροφορήθηκε ὅτι τὸ λείψανο τοῦ Μάρτυρος εἶχε
ἁρπαχθεῖ. Ὑπέθεσε ὅτι οἱ στρατιῶτες δελεάστηκαν μὲ χρήματα καὶ δῶρα καὶ
ἐπέτρεψαν στοὺς Χριστιανοὺς νὰ παραλάβουν τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ
τοὺς φυλάκισε, ἐνῷ παράλληλα κυκλοφόρησε τὴν εἴδηση ὅτι θὰ τοὺς φονεύσει
, ἂν δὲν τοῦ ποῦν σὲ ποιὸν παρέδωσαν τὸ λείψανο. Ἡ Μυρόπη ἔκρινε ὅτι θὰ
ἦταν ἄδικο νὰ ἐκτελεσθοῦν οἱ στρατιῶτες.
Γι’ αὐτὸ παρουσιάσθηκε στὸν Νουμέριο καὶ τοῦ δήλωσε τὴν ἀλήθεια. Ἐκεῖνος
ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὴν φυλακίσουν. Μετὰ τὸ μαρτύριό της, οἱ Χριστιανοὶ
ἔθαψαν μὲ εὐλάβεια τὸ λείψανο τῆς Παρθενομάρτυρος κοντὰ στὸν τάφο, ὅπου
προηγουμένως αὐτὴ εἶχε ἀποθέσει αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς στρατευθεῖς τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, τῶν ἐπιγείων τὴν στρατείαν ἀπώσω,
καὶ εὐθαρσὼς ἐκήρυξας Χριστὸν τὸν Θεὸν ὅθεν τὸν ἀγῶνα σου, τὸν καλὸν
ἐκτελέσας, Μάρτυς θεοδόξαστος, τοῦ Σωτῆρος ἐδείχθης ὂν ἐκδυσώπει
σώζεσθαι ἠμᾶς, τοὺς σὲ τιμώντας, παμμάκαρ Ἰσίδωρε. Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος, Βάρβαρος καὶ Ἀκόλουθος οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀλέξανδρος, Βάρβαρος καὶ Ἀκόλουθος κήρυξαν μὲ παρρησία
τὸν Χριστὸ καὶ χειραγώγησαν πολλοὺς πρὸς τὴν εὐσέβεια. Ὑπέμειναν μὲ
πνευματικὴ ἀνδρεία τὶς ὕβρεις καὶ τὰ βασανιστήρια. Μαρτύρησαν διὰ τῆς
ἀποτομῆς τῆς τιμίας αὐτῶν κεφαλῆς. Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στὸ ναὸ τῆς
Ἁγίας Εἰρήνης ποὺ ἦταν κοντὰ στὴ θάλασσα. Ὁ Ἅγιος Καρτέγιος Ἐπίσκοπος Λίσμορ
Ὁ Ἅγιος Καρτέγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰρλανδία καὶ ἦταν ἱδρυτὴς τῆς
περίφημης μονῆς τοῦ Ραθανόφφαλυ, ποὺ εἶχε περὶ τοὺς ὀκτακόσιους ἑξήντα
μοναχούς. Τὸ 635 μ.Χ. ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴ μονὴ καὶ νὰ
ἐγκατασταθεῖ στὸ Λίσμορ, ὅπου ἐξελέγη Ἐπίσκοπος. Ἀφοῦ ἔζησε καὶ ποίμανε
τὸ ποίμνιό του θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 637 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Θεράποντας ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Κύπρου
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Θεράπων ἔζησε πιθανῶς κατὰ τὸν 7ο αἰῶνα μ.Χ.
Ἀναφέρεται ὡς «Ἀλαμάνος» (Γερμανός) καὶ «Ἐπίσκοπος Ἀλαμανίας». Ἔγινε
στὴν Κύπρο Ἐπίσκοπος παραλιακῆς πόλεως ποὺ δὲν κατονομάζεται, ὅπου καὶ
ἔλαβε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἀργότερα, ὅταν οἱ Ἀγαρηνοὶ ἐπρόκειτο νὰ
καταλάβουν καὶ νὰ λεηλατήσουν τὴν Κύπρο, τὸ ἅγιο λείψανό του
μετακομίσθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τιβεριούπολη τῆς Φρυγίας καὶ
γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς περὶ τὸ β’ ἥμισυ τοῦ 12ου
αἰῶνα μ.Χ. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὴν γενέτειρά του
καὶ φοίτησε κοντὰ σὲ εὐλαβῆ ἱερέα, προσῆλθε στὴ μονὴ τοῦ Πτελιδίου,
ὅπου ἔγινε μοναχός.
Ἀργότερα μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ συνδέθηκε μὲ τὸν Μητροπολίτη
Τιβεριάδος, στὸν ὁποῖο καὶ ὑπετάγη. Ἀφοῦ ἀκολούθησε τὸν γέροντά του, ὁ
ὁποῖος ἐπέστρεφε στὴν Ἐπισκοπή του, κατέπλευσε μαζί του στὴν Πάτμο, γιὰ
νὰ προσκυνήσει στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
Ξεκίνησε τὸ ταξίδι του γιὰ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ τὸν ὁδήγησε
καὶ πάλι πίσω στὴν Πάτμο. Ἐκεῖ, μὲ πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ ἡγουμένου
τῆς μονῆς Θεοκτίστου, ἀνδρὸς ἔμπειρου στὰ πνευματικά, κατέστη ὑπόδειγμα
ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ ταπεινοφροσύνης.
Ὅταν ὁ ἡγούμενος Θεόκτιστος πέθανε, ὁ Λεόντιος ἐξελέγη διάδοχός του μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση τῶν μοναχῶν.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ἐπισκεπτόταν γιὰ τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες τῆς μονῆς καὶ τὴ
νῆσο τῆς Κρήτης. Εἶχε δὲ ὁρμητήριο στὴν Κρήτη τὸ μονύδριο τοῦ Ἁγίου
Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοὺ Ἰωάννου, ἐντὸς τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἄπτερα,
ἐπάνω ἀπὸ τὸ τουρκικὸ φρούριο Ἰσδεζὶν (Καλάμι), ποὺ ἦταν τότε μετόχι τῆς
μονῆς Πάτμου.
Μεριμνώντας γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς μονῆς, ὁ Ἅγιος Λεόντιος μετέβη στὴν
Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ εἵλκυσε τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμηση τοῦ
αὐτοκράτορα Μανουὴλ τοῦ Κομνηνοῦ (1143-1180 μ.Χ.) γιὰ τὸ πρόσωπό του,
κατὰ σύσταση καὶ ὑποστήριξη τοῦ ὁποίου ἐξελέγη Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τὸ
1170, σὲ καιροὺς κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ Σιωνίτιδα Ἐκκλησία δοκιμαζόταν ἀπὸ
τὴν κυριαρχία τῶν Λατίνων.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος, ἀφοῦ διέπρεψε σὲ ὁσιότητα βίου καὶ ἀποστολικὸ ζῆλο, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1190.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Θαυματουργὸς ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς
Ὁ
Ἅγιος Ἰσίδωρος Τβερντίσλοβ (=πιστὸς τοῦ Λόγου), γεννήθηκε στὴν Γερμανία
ἀπὸ πλούσιους γονεῖς. Μεγαλωμένος σὲ Ρωμαιοκαθολικὸ περιβάλλον,
μεταστράφηκε ἀργότερα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀπὸ τὴ νεότητά του ἔζησε
ἀσκητικὸ βίο καὶ εἶχε στὴν καρδιά του μεγάλη εὐσπλαχνία γιὰ τοὺς
ἀνθρώπους.
Ἐπιθυμώντας τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὁ Ἅγιος ἐγκατέλειψε τὴν πατρικὴ οἰκία,
διαμοίρασε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἄρχισε νὰ ζεῖ
περιπλανώμενος. Τελικὰ ἔφθασε στὴ Ρωσία καὶ ἀποφάσισε νὰ ζήσει στὸ
Ροστώβ. Ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ζοῦσε μέσα στὸ χιόνι καὶ στὸ κρύο,
ὑπομένοντας κάθε προσβολή.
Ἐγκαταστάθηκε σὲ μία σαθρὴ ξύλινη καλύβα, τὴν ὁποία ἔφτιαξε ὁ ἴδιος.
Ἐπέλεξε ἕνα ἀκατανόητο τρόπο ζωῆς γιὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει στὴν Α’ Ἐπιστολή του πρὸς Κορινθίους.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος περνοῦσε τὸν καιρό του μὲ ἀδιάλειπτη προσευχή, μὴ
ἐπιτρέποντας στὸν ἑαυτό του πολὺ ὕπνο ἢ ξεκούραση. Στεκόταν ὅλη τὴ νύχτα
ἄγρυπνος καὶ δοξολογοῦσε τὸν Θεό.
Τὴν ἡμέρα ὁ Ἅγιος ἔκανε τοὺς γύρους τῆς πόλεως, ἐνεργώντας ὡς σαλός.
Ὅπως ὁ Ἰὼβ ὁ παλαιὸς στὴν ὑπομονή του, ἔτσι καὶ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος, ἐνῷ
ἦταν ἀκόμα ζωντανός, ἦταν μαζὶ ἐπίγειος Ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος,
μία φιλεύσπλαχνη ψυχή, ἁγνὸς στὴ σκέψη, μὲ ἄγρυπνη καρδιά, πίστη
ἀκαταίσχυντη καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη χωρὶς ὑποκρισία. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ
βίου του ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1474. Οἱ Χριστιανοὶ
πληροφορήθηκαν τὴν κοίμησή του μόνο ὅταν περνώντας ἔξω ἀπὸ τὴν καλύβα
του ἔνιωσαν τὴν εὐωδία, ποὺ ἀνέδιδε τὸ ἱερὸ λείψανό του. Στὸν τόπο τοῦ
ἐνταφιασμοῦ τοῦ Ἁγίου, κτίσθηκε ὁ ναὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, στὸν
ὁποῖο φυλάσσονται τὰ λείψανά του.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὀνομάζεται Τβερντίσλοβ (πιστὸς τοῦ Λόγου), ἐπειδὴ ὁμιλοῦσε συνεχῶς γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ Μάρτυρες μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀντώνιος, ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ
Οὔγκλιχ (τιμᾶται 6 Ἰουνίου), μαρτύρησε μαζὶ μὲ σαράντα μοναχοὺς τῆς
μονῆς καὶ χίλιους λαϊκοὺς ἀπὸ τοὺς Πολωνοὺς τὸ 1609. Ὁ Ἅγιος Δανιὴλ ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ Μάρτυρες μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δανιήλ, ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου,
μαρτύρησε μαζὶ μὲ τριάντα μοναχοὺς τῆς μονῆς καὶ διακόσιους λαϊκοὺς ἀπὸ
τοὺς Πολωνοὺς τὸ 1609.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Νεομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μᾶρκος ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς νήσου Κρήτης. Ὁ
πατέρας του, ὀνόματι Ἀνδρέας, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο καὶ ἡ μητέρα του
ἀπὸ τὴν Κρήτη. Σὲ μικρὴ ἡλικία, μετὰ τὸν θάνατο τῆς μητέρας του,
ἀκολούθησε τὸν πατέρα του στὴν Σμύρνη. Ἐκεῖ, λόγω τῆς βίαιης διαγωγῆς
τοῦ πατέρα του, ἐξισλαμίσθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τέσσερα χρόνια
παρέμεινε στὸν Ἰσλαμισμὸ ὁ Μᾶρκος καὶ μετονομάσθηκε Μουσταφά.
Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ μετανόησε καὶ ἀνένηψε, ἀπέκρουσε μὲ βδελυγμία τὴν
πλάνη τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ διέφυγε στὴ Ζάκυνθο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κρήτη.
Κατέφυγε στὴν ἀκμάζουσα τότε ἱερὰ μονὴ τῆς Κυρίας Ἀκρωτηριανῆς (Τοπλοῦ)
Σητείας, γιὰ περισυλλογὴ καὶ ἄσκηση.
Ἀργότερα πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐξομολογήθηκε καὶ μαθήτευσε
κοντὰ στὸν σοφὸ καὶ πολυμαθῆ διδάσκαλο Μελέτιο Συρίγο. Ἐπανῆλθε στὴ
Σμύρνη, ὅπου κήρυξε δημόσια τὸν Χριστιανισμό. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ
συνελήφθη καὶ ἀφοῦ μὲ σθένος ἀρνήθηκε νὰ προδώσει τὴν πίστη του,
βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ τέλος ἀποκεφαλίσθηκε στὴ Σμύρνη τὸ 1643. Τὸ τίμιο
λείψανό του, ἀφοῦ ἐξαγοράσθηκε ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ἐνταφιάσθηκε στὸ
ναὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, ὁ δὲ Θεός, σὲ ἀνταμοιβὴ τῆς θυσίας του, τὸν
ἀνέδειξε πηγὴ ἰαμάτων γιὰ ὅσους προσέτρεχαν πρὸς αὐτὸν μὲ πίστη. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βούλγαρος ὁ Νεομάρτυρας ὁ χρυσοχόος
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σούμνα τῆς Βουλγαρίας
καὶ ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ χρυσοχόου. Ἦταν ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ
ἐνάρετος. Τὸν Ἰωάννη ἐρωτεύθηκε μία Ὀθωμανίδα, ποὺ κατοικοῦσε κοντὰ στὸ
ἐργαστήριό του.
Ἐπειδὴ ἀπέτυχε στὴν προσπάθειά της νὰ ἑλκύσει τὸν Ἰωάννη, ἡλικίας
δεκαοκτῶ ἐτῶν, τὸν συκοφάντησε ὅτι ἀποπειράθηκε νὰ τὴν βιάσει. Κατόπιν
τούτου, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, ὁ ὁποῖος τὸν πίεζε νὰ
ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ νυμφευθεῖ τὴν δῆθεν βιασμένη ἀπὸ αὐτὸν γυναῖκα.
Ὁ Ἰωάννης, ἀφοῦ ἀντέκρουσε τὴν ἐναντίον του συκοφαντία, δήλωσε πρὸς τὸν
κριτὴ ὅτι ἦταν καὶ θὰ παρέμενε μέχρι τέλους πιστὸς στὴν Χριστιανικὴ
πίστη του.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ κλείσθηκε στὴ φυλακή. Ἡ πίστη
τοῦ Νεομάρτυρα ἦταν ἀκατάβλητη. Οἱ βασανιστὲς τὸν ἔβαλαν σὲ τροχό,
ἔσκισαν τὸ δέρμα αὐτοῦ ἀπὸ τῆς κοιλιᾶς μέχρι τοῦ λαιμοῦ καὶ τὸν ἔκαιγαν
μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τέλος, μὲ διαταγὴ τοῦ μουφτῆ, οἱ δήμιοι τὸν
ἀποκεφάλισαν τὸ 1802.
Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Ἔγκλειστος
Ἡ
μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικήτα ἐπαναλαμβάνεται στὶς 31 Ἰανουαρίου, ὅπου καὶ ὁ
βίος του καὶ ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ στὶς 30 Ἀπριλίου.
Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ἰαροσλάβλ
Ἡ ἱερὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Ἰαροσλάβλ (Πετσέρκ) ὑπῆρχε στὴν ὁμώνυμη
πόλη. Ἡ Ἀλεξάνδρα Ντομπίτσκινα, ποὺ ὑπέφερε τρομακτικὰ γιὰ δεκαεπτὰ
χρόνια ἀπὸ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἀσθένεια, εἶδε τὸ 1823 σὲ ὅραμα μία
ἐκκλησία μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.
Ἀποφάσισε νὰ ψάξει γιὰ ὁ ναὸ τοῦ Ἰαροσλάβλ καὶ τὴν εἰκόνα ποὺ εἶχε δεῖ
στὸ ὅραμα. Ὅταν εἰσῆλθε στὸ ναό, ἡ λυπημένη Ἀλεξάνδρα εἶδε στὸν τοῖχο
τὴν ἀπεικόνιση τῆς Θεοτόκου τῶν Σπηλαίων. Ξαφνικὰ εἶχε μία ἰσχυρὴ κρίση
πυρετοῦ, μετὰ τὴν ὁποία ᾖλθε ἡ ἀνακούφιση καὶ ἡ πλήρης θεραπεία ἀπὸ τὴν
πολύχρονη ἀσθένεια. Ἀπὸ τότε ἡ εἰκόνα ἐπιτελεῖ πολλὰ θαύματα σὲ ἐκείνους
ποὺ προστρέχουν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Οἱ Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος οἱ Μάρτυρες
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο καὶ τὸ Μαρτύριο τῶν Ἁγίων.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=9405#more-9405
ὉἍγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν
εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249-250
μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος.
Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του
ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ
στρατιωτικὴ δύναμη.
Ὅταν ᾖλθε στὴ Χῖο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ
ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία
στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν
πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ
ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν
ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγη.
Ἔτσι, ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Χῖο, ὅπου ἔφθασε μὲ πολὺ κόπο. Ἀμέσως
ζήτησε νὰ δεῖ τὸν φυλακισμένο υἱό του καὶ ὁ ναύαρχος Νουμέριος,
νομίζοντας ὅτι ἡ πατρικὴ παρέμβαση θὰ ἄλλαζε τὴν πίστη τοῦ Μάρτυρα, τὸ
ἐπέτρεψε. Ὁ Ἅγιος ἱκέτευε τὸν πατέρα του νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς
του καὶ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια.
Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου ἦταν ἀνένδοτος. Δὲν μποροῦσε νὰ ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ υἱός
του πίστευε στὸν σταυρωθέντα Ναζωραῖο καὶ ἀρνήθηκε τὴν προγονικὴ
θρησκείατῶν εἰδώλων. Τὸν καταράστηκε καὶ δήλωσε στὸν ναύαρχο Νουμέριο ὅτι τὸν
ἀποκηρύσσει παρακαλώντας τον ταυτόχρονα νὰ ἐπισπεύσει τὴ θανατικὴ
καταδίκη τοῦ υἱοῦ του. Ὁ Νουμέριος τὸν ἔδεσε σὲ ἄλογο ποὺ τὸν παρέσυρε
καλπάζοντας ἐπάνω σὲ πέτρες. Ὁ Μάρτυς ἦταν γεμάτος πληγὲς καὶ αἵματα.
Ἀμέσως ὁ Νουμέριος διέταξε τὴν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θανάτωσή του.
Τὸ σεπτὸ λείψανό του τὸ ἔριξαν σὲ φαράγγι, γιὰ νὰ τὸν καταφάγουν τὰ
ὄρνεα, λίγοι δὲ στρατιῶτες φύλαγαν ἐκεῖ, μὴν τυχὸν ἔλθουν οἱ Χριστιανοὶ
καὶ παραλάβουν τὸ σῶμα. Ὅμως, μία Χριστιανή, ὀνόματι Μυρόπη, ᾖλθε τὴ
νύχτα καὶ μὲ τὴν βοήθεια δυὸ ὑπηρετριών, τὴν ὥρα ποὺ οἱ στρατιῶτες εἶχαν
πέσει καὶ ἡσύχαζαν, παρέλαβε τὸ ἱερὸ λείψανο, τὸ ὁποῖο ἐνταφίασε.
Τὴν ἑπομένη, ὁ Νουμέριος πληροφορήθηκε ὅτι τὸ λείψανο τοῦ Μάρτυρος εἶχε
ἁρπαχθεῖ. Ὑπέθεσε ὅτι οἱ στρατιῶτες δελεάστηκαν μὲ χρήματα καὶ δῶρα καὶ
ἐπέτρεψαν στοὺς Χριστιανοὺς νὰ παραλάβουν τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ
τοὺς φυλάκισε, ἐνῷ παράλληλα κυκλοφόρησε τὴν εἴδηση ὅτι θὰ τοὺς φονεύσει
, ἂν δὲν τοῦ ποῦν σὲ ποιὸν παρέδωσαν τὸ λείψανο. Ἡ Μυρόπη ἔκρινε ὅτι θὰ
ἦταν ἄδικο νὰ ἐκτελεσθοῦν οἱ στρατιῶτες.
Γι’ αὐτὸ παρουσιάσθηκε στὸν Νουμέριο καὶ τοῦ δήλωσε τὴν ἀλήθεια. Ἐκεῖνος
ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὴν φυλακίσουν. Μετὰ τὸ μαρτύριό της, οἱ Χριστιανοὶ
ἔθαψαν μὲ εὐλάβεια τὸ λείψανο τῆς Παρθενομάρτυρος κοντὰ στὸν τάφο, ὅπου
προηγουμένως αὐτὴ εἶχε ἀποθέσει αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς στρατευθεῖς τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, τῶν ἐπιγείων τὴν στρατείαν ἀπώσω,
καὶ εὐθαρσὼς ἐκήρυξας Χριστὸν τὸν Θεὸν ὅθεν τὸν ἀγῶνα σου, τὸν καλὸν
ἐκτελέσας, Μάρτυς θεοδόξαστος, τοῦ Σωτῆρος ἐδείχθης ὂν ἐκδυσώπει
σώζεσθαι ἠμᾶς, τοὺς σὲ τιμώντας, παμμάκαρ Ἰσίδωρε. Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος, Βάρβαρος καὶ Ἀκόλουθος οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀλέξανδρος, Βάρβαρος καὶ Ἀκόλουθος κήρυξαν μὲ παρρησία
τὸν Χριστὸ καὶ χειραγώγησαν πολλοὺς πρὸς τὴν εὐσέβεια. Ὑπέμειναν μὲ
πνευματικὴ ἀνδρεία τὶς ὕβρεις καὶ τὰ βασανιστήρια. Μαρτύρησαν διὰ τῆς
ἀποτομῆς τῆς τιμίας αὐτῶν κεφαλῆς. Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στὸ ναὸ τῆς
Ἁγίας Εἰρήνης ποὺ ἦταν κοντὰ στὴ θάλασσα. Ὁ Ἅγιος Καρτέγιος Ἐπίσκοπος Λίσμορ
Ὁ Ἅγιος Καρτέγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰρλανδία καὶ ἦταν ἱδρυτὴς τῆς
περίφημης μονῆς τοῦ Ραθανόφφαλυ, ποὺ εἶχε περὶ τοὺς ὀκτακόσιους ἑξήντα
μοναχούς. Τὸ 635 μ.Χ. ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴ μονὴ καὶ νὰ
ἐγκατασταθεῖ στὸ Λίσμορ, ὅπου ἐξελέγη Ἐπίσκοπος. Ἀφοῦ ἔζησε καὶ ποίμανε
τὸ ποίμνιό του θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 637 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Θεράποντας ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Κύπρου
ὉἍγιος Ἱερομάρτυς Θεράπων ἔζησε πιθανῶς κατὰ τὸν 7ο αἰῶνα μ.Χ.
Ἀναφέρεται ὡς «Ἀλαμάνος» (Γερμανός) καὶ «Ἐπίσκοπος Ἀλαμανίας». Ἔγινε
στὴν Κύπρο Ἐπίσκοπος παραλιακῆς πόλεως ποὺ δὲν κατονομάζεται, ὅπου καὶ
ἔλαβε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἀργότερα, ὅταν οἱ Ἀγαρηνοὶ ἐπρόκειτο νὰ
καταλάβουν καὶ νὰ λεηλατήσουν τὴν Κύπρο, τὸ ἅγιο λείψανό του
μετακομίσθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τιβεριούπολη τῆς Φρυγίας καὶ
γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς περὶ τὸ β’ ἥμισυ τοῦ 12ου
αἰῶνα μ.Χ. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὴν γενέτειρά του
καὶ φοίτησε κοντὰ σὲ εὐλαβῆ ἱερέα, προσῆλθε στὴ μονὴ τοῦ Πτελιδίου,
ὅπου ἔγινε μοναχός.
Ἀργότερα μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ συνδέθηκε μὲ τὸν Μητροπολίτη
Τιβεριάδος, στὸν ὁποῖο καὶ ὑπετάγη. Ἀφοῦ ἀκολούθησε τὸν γέροντά του, ὁ
ὁποῖος ἐπέστρεφε στὴν Ἐπισκοπή του, κατέπλευσε μαζί του στὴν Πάτμο, γιὰ
νὰ προσκυνήσει στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
Ξεκίνησε τὸ ταξίδι του γιὰ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ τὸν ὁδήγησε
καὶ πάλι πίσω στὴν Πάτμο. Ἐκεῖ, μὲ πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ ἡγουμένου
τῆς μονῆς Θεοκτίστου, ἀνδρὸς ἔμπειρου στὰ πνευματικά, κατέστη ὑπόδειγμα
ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ ταπεινοφροσύνης.
Ὅταν ὁ ἡγούμενος Θεόκτιστος πέθανε, ὁ Λεόντιος ἐξελέγη διάδοχός του μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση τῶν μοναχῶν.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ἐπισκεπτόταν γιὰ τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες τῆς μονῆς καὶ τὴ
νῆσο τῆς Κρήτης. Εἶχε δὲ ὁρμητήριο στὴν Κρήτη τὸ μονύδριο τοῦ Ἁγίου
Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοὺ Ἰωάννου, ἐντὸς τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἄπτερα,
ἐπάνω ἀπὸ τὸ τουρκικὸ φρούριο Ἰσδεζὶν (Καλάμι), ποὺ ἦταν τότε μετόχι τῆς
μονῆς Πάτμου.
Μεριμνώντας γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς μονῆς, ὁ Ἅγιος Λεόντιος μετέβη στὴν
Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ εἵλκυσε τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμηση τοῦ
αὐτοκράτορα Μανουὴλ τοῦ Κομνηνοῦ (1143-1180 μ.Χ.) γιὰ τὸ πρόσωπό του,
κατὰ σύσταση καὶ ὑποστήριξη τοῦ ὁποίου ἐξελέγη Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τὸ
1170, σὲ καιροὺς κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ Σιωνίτιδα Ἐκκλησία δοκιμαζόταν ἀπὸ
τὴν κυριαρχία τῶν Λατίνων.
Ὁ Ἅγιος Λεόντιος, ἀφοῦ διέπρεψε σὲ ὁσιότητα βίου καὶ ἀποστολικὸ ζῆλο, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1190.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Θαυματουργὸς ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς
ὉἍγιος Ἰσίδωρος Τβερντίσλοβ (=πιστὸς τοῦ Λόγου), γεννήθηκε στὴν Γερμανία
ἀπὸ πλούσιους γονεῖς. Μεγαλωμένος σὲ Ρωμαιοκαθολικὸ περιβάλλον,
μεταστράφηκε ἀργότερα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀπὸ τὴ νεότητά του ἔζησε
ἀσκητικὸ βίο καὶ εἶχε στὴν καρδιά του μεγάλη εὐσπλαχνία γιὰ τοὺς
ἀνθρώπους.
Ἐπιθυμώντας τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὁ Ἅγιος ἐγκατέλειψε τὴν πατρικὴ οἰκία,
διαμοίρασε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἄρχισε νὰ ζεῖ
περιπλανώμενος. Τελικὰ ἔφθασε στὴ Ρωσία καὶ ἀποφάσισε νὰ ζήσει στὸ
Ροστώβ. Ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ζοῦσε μέσα στὸ χιόνι καὶ στὸ κρύο,
ὑπομένοντας κάθε προσβολή.
Ἐγκαταστάθηκε σὲ μία σαθρὴ ξύλινη καλύβα, τὴν ὁποία ἔφτιαξε ὁ ἴδιος.
Ἐπέλεξε ἕνα ἀκατανόητο τρόπο ζωῆς γιὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει στὴν Α’ Ἐπιστολή του πρὸς Κορινθίους.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος περνοῦσε τὸν καιρό του μὲ ἀδιάλειπτη προσευχή, μὴ
ἐπιτρέποντας στὸν ἑαυτό του πολὺ ὕπνο ἢ ξεκούραση. Στεκόταν ὅλη τὴ νύχτα
ἄγρυπνος καὶ δοξολογοῦσε τὸν Θεό.
Τὴν ἡμέρα ὁ Ἅγιος ἔκανε τοὺς γύρους τῆς πόλεως, ἐνεργώντας ὡς σαλός.
Ὅπως ὁ Ἰὼβ ὁ παλαιὸς στὴν ὑπομονή του, ἔτσι καὶ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος, ἐνῷ
ἦταν ἀκόμα ζωντανός, ἦταν μαζὶ ἐπίγειος Ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος,
μία φιλεύσπλαχνη ψυχή, ἁγνὸς στὴ σκέψη, μὲ ἄγρυπνη καρδιά, πίστη
ἀκαταίσχυντη καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη χωρὶς ὑποκρισία. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ
βίου του ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1474. Οἱ Χριστιανοὶ
πληροφορήθηκαν τὴν κοίμησή του μόνο ὅταν περνώντας ἔξω ἀπὸ τὴν καλύβα
του ἔνιωσαν τὴν εὐωδία, ποὺ ἀνέδιδε τὸ ἱερὸ λείψανό του. Στὸν τόπο τοῦ
ἐνταφιασμοῦ τοῦ Ἁγίου, κτίσθηκε ὁ ναὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, στὸν
ὁποῖο φυλάσσονται τὰ λείψανά του.
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὀνομάζεται Τβερντίσλοβ (πιστὸς τοῦ Λόγου), ἐπειδὴ ὁμιλοῦσε συνεχῶς γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ Μάρτυρες μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀντώνιος, ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ
Οὔγκλιχ (τιμᾶται 6 Ἰουνίου), μαρτύρησε μαζὶ μὲ σαράντα μοναχοὺς τῆς
μονῆς καὶ χίλιους λαϊκοὺς ἀπὸ τοὺς Πολωνοὺς τὸ 1609. Ὁ Ἅγιος Δανιὴλ ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ Μάρτυρες μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δανιήλ, ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου,
μαρτύρησε μαζὶ μὲ τριάντα μοναχοὺς τῆς μονῆς καὶ διακόσιους λαϊκοὺς ἀπὸ
τοὺς Πολωνοὺς τὸ 1609.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Νεομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μᾶρκος ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς νήσου Κρήτης. Ὁ
πατέρας του, ὀνόματι Ἀνδρέας, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο καὶ ἡ μητέρα του
ἀπὸ τὴν Κρήτη. Σὲ μικρὴ ἡλικία, μετὰ τὸν θάνατο τῆς μητέρας του,
ἀκολούθησε τὸν πατέρα του στὴν Σμύρνη. Ἐκεῖ, λόγω τῆς βίαιης διαγωγῆς
τοῦ πατέρα του, ἐξισλαμίσθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τέσσερα χρόνια
παρέμεινε στὸν Ἰσλαμισμὸ ὁ Μᾶρκος καὶ μετονομάσθηκε Μουσταφά.
Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ μετανόησε καὶ ἀνένηψε, ἀπέκρουσε μὲ βδελυγμία τὴν
πλάνη τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ διέφυγε στὴ Ζάκυνθο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κρήτη.
Κατέφυγε στὴν ἀκμάζουσα τότε ἱερὰ μονὴ τῆς Κυρίας Ἀκρωτηριανῆς (Τοπλοῦ)
Σητείας, γιὰ περισυλλογὴ καὶ ἄσκηση.
Ἀργότερα πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐξομολογήθηκε καὶ μαθήτευσε
κοντὰ στὸν σοφὸ καὶ πολυμαθῆ διδάσκαλο Μελέτιο Συρίγο. Ἐπανῆλθε στὴ
Σμύρνη, ὅπου κήρυξε δημόσια τὸν Χριστιανισμό. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ
συνελήφθη καὶ ἀφοῦ μὲ σθένος ἀρνήθηκε νὰ προδώσει τὴν πίστη του,
βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ τέλος ἀποκεφαλίσθηκε στὴ Σμύρνη τὸ 1643. Τὸ τίμιο
λείψανό του, ἀφοῦ ἐξαγοράσθηκε ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ἐνταφιάσθηκε στὸ
ναὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, ὁ δὲ Θεός, σὲ ἀνταμοιβὴ τῆς θυσίας του, τὸν
ἀνέδειξε πηγὴ ἰαμάτων γιὰ ὅσους προσέτρεχαν πρὸς αὐτὸν μὲ πίστη. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βούλγαρος ὁ Νεομάρτυρας ὁ χρυσοχόος
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σούμνα τῆς Βουλγαρίας
καὶ ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ χρυσοχόου. Ἦταν ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ
ἐνάρετος. Τὸν Ἰωάννη ἐρωτεύθηκε μία Ὀθωμανίδα, ποὺ κατοικοῦσε κοντὰ στὸ
ἐργαστήριό του.
Ἐπειδὴ ἀπέτυχε στὴν προσπάθειά της νὰ ἑλκύσει τὸν Ἰωάννη, ἡλικίας
δεκαοκτῶ ἐτῶν, τὸν συκοφάντησε ὅτι ἀποπειράθηκε νὰ τὴν βιάσει. Κατόπιν
τούτου, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, ὁ ὁποῖος τὸν πίεζε νὰ
ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ νυμφευθεῖ τὴν δῆθεν βιασμένη ἀπὸ αὐτὸν γυναῖκα.
Ὁ Ἰωάννης, ἀφοῦ ἀντέκρουσε τὴν ἐναντίον του συκοφαντία, δήλωσε πρὸς τὸν
κριτὴ ὅτι ἦταν καὶ θὰ παρέμενε μέχρι τέλους πιστὸς στὴν Χριστιανικὴ
πίστη του.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ κλείσθηκε στὴ φυλακή. Ἡ πίστη
τοῦ Νεομάρτυρα ἦταν ἀκατάβλητη. Οἱ βασανιστὲς τὸν ἔβαλαν σὲ τροχό,
ἔσκισαν τὸ δέρμα αὐτοῦ ἀπὸ τῆς κοιλιᾶς μέχρι τοῦ λαιμοῦ καὶ τὸν ἔκαιγαν
μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τέλος, μὲ διαταγὴ τοῦ μουφτῆ, οἱ δήμιοι τὸν
ἀποκεφάλισαν τὸ 1802.
Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Ἔγκλειστος
Ἡμνήμη τοῦ Ὁσίου Νικήτα ἐπαναλαμβάνεται στὶς 31 Ἰανουαρίου, ὅπου καὶ ὁ
βίος του καὶ ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ στὶς 30 Ἀπριλίου.
Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ἰαροσλάβλ
Ἡ ἱερὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Ἰαροσλάβλ (Πετσέρκ) ὑπῆρχε στὴν ὁμώνυμη
πόλη. Ἡ Ἀλεξάνδρα Ντομπίτσκινα, ποὺ ὑπέφερε τρομακτικὰ γιὰ δεκαεπτὰ
χρόνια ἀπὸ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἀσθένεια, εἶδε τὸ 1823 σὲ ὅραμα μία
ἐκκλησία μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.
Ἀποφάσισε νὰ ψάξει γιὰ ὁ ναὸ τοῦ Ἰαροσλάβλ καὶ τὴν εἰκόνα ποὺ εἶχε δεῖ
στὸ ὅραμα. Ὅταν εἰσῆλθε στὸ ναό, ἡ λυπημένη Ἀλεξάνδρα εἶδε στὸν τοῖχο
τὴν ἀπεικόνιση τῆς Θεοτόκου τῶν Σπηλαίων. Ξαφνικὰ εἶχε μία ἰσχυρὴ κρίση
πυρετοῦ, μετὰ τὴν ὁποία ᾖλθε ἡ ἀνακούφιση καὶ ἡ πλήρης θεραπεία ἀπὸ τὴν
πολύχρονη ἀσθένεια. Ἀπὸ τότε ἡ εἰκόνα ἐπιτελεῖ πολλὰ θαύματα σὲ ἐκείνους
ποὺ προστρέχουν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Οἱ Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος οἱ Μάρτυρες
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο καὶ τὸ Μαρτύριο τῶν Ἁγίων.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=9405#more-9405
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου