Περί σωφροσύνης τῶν νέων (π.Ἀθανασίου Μυτιληναῖου)

Πρώτον – θεμελιώδης αρχή: Η σωφροσύνη δεν είναι μία αρετή που χωρίζεται από τις άλλες αρε­τές, αλλά είναι μία αρετή που είναι ενταγμένη μέσα στο σώμα των υπόλοιπων αρετών.  
Εδώ υπάρχει η γνώμη, είτε από τον τρόπο που κάνουμε τώρα την α­νάλυση είτε γιατί έτσι πολλοί νομίζουν, ότι μπορεί η σωφροσύνη να είναι κάτι χωρισμένο από τις άλλες α­ρετές και ότι πρέπει να ασκήσουμε την αρετή της σωφροσύνης χωριστά, ή μόνον αυτή, και δεν χρειάζον­ται άλλα πράγματα. Όχι, αγαπητοί μου· επαναλαμβά­νω: η αγωγή της σωφροσύνης είναι ενταγμένη στο λοιπό σώμα των αρετών.
Τόσο μάλιστα, ώστε να φθά­νουμε να πούμε, και να το θυμόμαστε αυτό, ότι δεν υ­πάρχει γενετήσιο πρόβλημα, αλλά υπάρχει πνευματι­κό πρόβλημα.  
Το θέμα δηλαδή είναι το κατά πόσο μπορούμε να κάνουμε το παιδί μας πνευματικό άνθρω­πο.Κάνοντας το παιδί μας πνευματικό άνθρωπο, ουσιαστικά λύνουμε με τον πλέον σωστό και ανώδυνο τρόπο το γενετήσιο πρόβλημα, το θέμα της σωφροσύ­νης. Φυσικά, μεγαλώνοντας, θα δώσουμε και μερικές εξηγήσεις -θα τα πούμε λίγο πιο κάτω- αλλά, ξανα­λέω, δεν μπορούμε να χωρίσουμε το θέμα. Είναι δε ακατανοητό κι επικίνδυνο σε υπερθετικό βαθμό αυτό που πρόκειται να γίνει στα σχολεία, το να διδάξουν δηλαδή σεξολογία στα παιδιά, και που φυσικά αυτή η διαφώτιση και η διαπαιδαγώγηση είναι τελείως μεμο­νωμένη από την λοιπή δομή των παιδιών, την πνευμα­τική δομή, και θα κάνει κακό· γιατί απλούστατα μάλ­λον θα προωθήσει στην αμαρτία, παρά θα προφυλάξει από την αμαρτία. Δεν θέλει απόδειξη. Όπου θεσπί­στηκε το μάθημα αυτό, σε όποιους λαούς θεσπίστηκε, κάθε άλλο παρά ανεστάλη η ανηθικότητα. Κάθε άλ­λο! Ίσως μπορεί οι κοπέλες να έμαθαν σε ποιους για­τρούς θα πάνε για να κάνουν τις εκτρώσεις, ενώ κά­ποιες άλλες που δεν θα ήξεραν πολλά πράγματα, δεν ξέρω, μπορεί να πήγαιναν να αυτοκτονήσουν. Τώρα όμως θα ξέρει η κοπέλα σε ποιον γιατρό θα πάει να κάνει την έκτρωσή της! Ορίστε!… Να, κάπως έτσι, θα λέγαμε, θα μπορούσε να βοηθήσει το μάθημα της σεξολογίας. 
Λύνεται όμως το πρόβλημα έτσι; Δεν νομίζω. Ού­τε λύνεται με το να πούμε μόνο συμβουλές γύρω από το γενετήσιο, όπως κάνουν πολλοί γονείς που λένε έ­να κάρο συμβουλές! Ναι, αλλά φρόντισαν το παιδί τους να ζει πνευματική ζωή; Φρόντισαν να νηστεύει, να κάνει προσευχή, να πηγαίνει στην Εκκλησία, να εξομολογείται, να έχει υπομονή, να έχει ελεήμονα αι­σθήματα, να… να…; Μόνο τότε θα μπορούσε να λυθεί το γενετήσιο πρόβλημα. Τότε μόνο, εντασσόμενο εκεί, θα λυνόταν. 
Γι’ αυτό σας είπα ότι δεν υπάρχει γενετήσιο πρό­βλημα· υπάρχει πνευματικό πρόβλημα. Άρα το μονα­δικό πρόβλημα μας θα ήταν το πώς θα κάνουμε τους ανθρώπους πνευματικούς· όλα τα άλλα μετά έρχονται μόνα τους, με λίγη μόνο διαφώτιση. 
π. Αθανασίου Μυτιληναίου
ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΣΠΛΑΧΝΟ ΣΟΥ
Αποσπάσματα απομαγνωτοφωνημένων ομιλιών
Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
http://www.patirxristos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1818&Itemid=76
http://www.hristospanagia.gr/?p=9382#more-9382