Ξενάγηση ἀπό ἕνα ἀγγελούδι

 

Επισκέφθηκε την Ι. Μονή τον Ιανουάριο του 2008 ένας μαθητής του Γέροντος Παΐσίου και συμπατριώτης του. Ήταν Φαρασιώτης, από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, από κει που καταγόταν και ο αγιασμένος αυτός αγιορείτης Γέροντας.
Οικογενειάρχης , με τέσσερα παιδάκια, πολύ ευλαβής και πιστός χριστιανός, μας είπε:
“Είχα μεγάλο σύνδεσμο με τον Γέροντα Παΐσιο. Ήταν πνευματικός μου Πατέρας αλλά και συμπατριώτης μου. Πολλές φορές ανέβαινα στο Άγιον Όρος και, επειδή είμαι κι εγώ ξυλουργός, όπως ήταν και ο Γέροντας, πήγαινα και τον βοηθούσα σε ξυλουργικές εργασίες.
Μετά που κοιμήθηκε ο Γέροντας, συνέβη να μου πεθάνει το τρίτο κατά σειρά παιδάκι μου. Ευτυχώς, προφθάσαμε και το βαπτίσαμε. Η αλήθεια είναι ότι το πόνεσα πολύ. Ήταν αγγελουδάκι.
Εκείνο τον καιρό πολύ αναζητούσα τον Γέροντα. Πόσο θα ήθελα να ήταν κοντά μου, να με ενίσχυε! Κι ο καλός Θεός μου τον έστειλε, ενώ βρισκόμουν σε μια μέση κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.
Αυτό που είδα, είχε μέσα του γεύσεις ουράνιας χαράς.
Βρέθηκα, μου φάνηκε, στο Άγιον Όρος  με τον Γέροντα Παΐσιο και τον βοηθούσα σε κάποιες ξυλουργικές εργασίες μέσα σ’ ένα μεγαλόπρεπο Μοναστήρι. Σαν να τελειώσαμε για μια στιγμή, γυρίζει και μου λέει δείχνοντας μου ένα μικρό αγοράκι που έλαμπε ολόκληρο από μια ουράνια ομορφιά:
-     Τώρα, ακολούθησε αυτό το παιδάκι, για να σου δείξει τις ομορφιές του τόπου εδώ.
Πράγματι, το ακολούθησα. Σαν να βγήκαμε από το Μοναστήρι και άρχισε να με οδηγεί σε μέρη ανηφορικά και δύσβατα. Του είπα:
-     Παιδί μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, θα σκοτωθώ μέσα σ’ αυτά τα βράχια.
Με ένα αγγελικό χαμόγελο με καθησύχασε και μου είπε απαλά, μιλώντας μου στον πληθυντικό ( ! )
-     Μη φοβάστε. Δώστε μου το χέρι σας.
Άπλωσε το χέρι του και κρατώντας το εγώ ανέβηκα στην κορυφή που βρισκόταν το ουράνιο αυτό παιδί.
Και τότε…, ω τότε! … Τί αντίκρυσαν τα μάτια της ψυχής μου! Μια ουράνια πολιτεία γεμάτη φως που επικρατούσε θαλασσί χρώμα και έβλεπα να λαμπυρίζουν υπερκόσμιοι πανέμορφοι χρυσοί τρούλλοι Εκκλησιών! Πλημμύρισα αγαλλίαση και μακαριότητα…
Τότε στράφηκε προς τα μένα το παιδάκι, ο συνοδός μου , με κοίταξε στα μάτια με σημασία και μου είπε:
-     Βλέπετε σε τί ωραίο μέρος είμαι; Λοιπόν , μην στενοχωριέστε για μένα!
Τότε αναγνώρισα το παιδί μου στο πρόσωπό του!!
Λες κι εκείνη την στιγμή άνοιξαν τα μάτια μου. Από την χαρά μου συνήλθα. Ευχαρίστησα τον Θεό και τον Γέροντα Παΐσιο, ο οποίος μεσίτευσε για την δική μου ενίσχυση και παρηγοριά”.
Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2009
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3900.html
http://www.hristospanagia.gr/?p=10034#more-10034