Πῶς θά ἑορτάσουμε τά Χριστούγεννα; (Α΄), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Πῶς θά ἑορτάσουμε τά Χριστούγεννα; 

(Α΄)Ὁμιλία στίς 10-12-2016 (Σύναξη ἀγοριῶν)

Σκέφτηκα νά ποῦμε δύο λόγια γιά τό πῶς θά περάσουμε καλά τά Χριστούγεννα. Τό ἔχετε σκεφτεῖ; Δέν εἶναι ἔτσι… τυχαῖο. Θά σᾶς πῶ μιά ἱστορία. Κάποτε στά παλιά τά χρόνια ἤτανε ἕνας πολύ μεγάλος ἅγιος, πού ἤτανε καί προφήτης, ἤτανε καί βασιλιάς καί λεγότανε Δαβίδ.

– Τόν ἔχετε ἀκούσει τόν προφήτη καί βασιλιά Δαβίδ; Ξέρετε πότε ἔζησε περίπου; Ἔζησε πρίν τόν Χριστό ἤ μετά τόν Χριστό;

– Πρό Χριστοῦ.

– Πόσα χρόνια πρίν τόν Χριστό, ξέρεις;

– ………………..

Λίγο παραπάνω… 1.000 χρόνια πρίν ἀπό τόν Χριστό. Κι, ὅμως, εἶχε τέτοιο χάρισμα πού μᾶς εἶπε γιά τόν Χριστό σάν νά Τόν ἔβλεπε. Πῶς θά φανερωθεῖ, ὅτι εἶναι ὁ Θεός, πῶς θά δοξαστεῖ… Ἔχει λοιπόν πολλές προφητεῖες σ’ αὐτά πού ἔγραψε.

– Τί ἔγραψε ὁ Δαυίδ; Ξέρετε; Πού τό ἔχουμε καί στήν Ἐκκλησία καί τό διαβάζουμε; Ἔχει γράψει ἕνα βιβλίο…

– Τό ψαλτήρι.

– Τό ψαλτήρι. Πόσους ψαλμούς ἔχει τό ψαλτήρι; Ἔχει 150 ψαλμούς. Δέν εἶναι ὅλοι τοῦ Δαυίδ βέβαια, ἀλλά οἱ πιό πολλοί εἶναι τοῦ προφήτη καί βασιλιά Δαυίδ. Λοιπόν αὐτός, πού ἦταν τόσο ἅγιος ἄνθρωπος, προσέξτε νά δεῖτε τί ἔπαθε, ὅταν πῆγε λίγο νά χαλαρώσει, νά ξεκουραστεῖ…

Γι’ αὐτό λέω ἔχει σχέση καί μέ μᾶς αὐτό πού τώρα θά σᾶς πῶ, γιατί τώρα θά σταματήσουν τά σχολεῖα σέ λίγο, ἔτσι δέν εἶναι; Πότε σταματᾶνε τά σχολεῖα; Στίς 23, σέ 15 μέρες περίπου. Λοιπόν.. καί θά πεῖτε τώρα νά χαλαρώσω λίγο, νά ξεκουραστῶ. Ἀλλά πρέπει νά προσέχουμε, ὅταν πᾶμε νά ξεκουραστοῦμε. Γιατί, ξέρετε, καί τότε παραμονεύει ὁ διάβολος.Λοιπόν… ἦταν καλοκαίρι κι αὐτός ὁ βασιλιάς εἶχε πόλεμο. Τό κράτος του ἐκείνη τήν περίοδο ἤτανε στόν πόλεμο. Ἀλλά αὐτός δέν ἦταν στόν πόλεμο, ἦταν στά Ἱεροσόλυμα. Εἶχε στείλει τούς στρατηγούς του καί πολεμοῦσαν κι αὐτός ἦταν στό παλάτι του. Ἦταν ἔτσι ζέστη… μεσημέρι… καί λέει, λίγο νά χαλαρώσω καί ἀνέβηκε πάνω στήν ταράτσα τοῦ παλατιοῦ. Ἀλλά ἐκεῖ, ὅπως ἀνέβηκε καί ψηλά ὅπως ἤτανε, γύρισε τό βλέμμα του γύρω-γύρω, ἄφησε τό βλέμμα του ἐδῶ κι ἐκεῖ στήν πόλη καί εἶδε ἀπό πάνω, ἀπό ψηλά, ἕνα θέαμα πού δέν ἦταν καλό. Εἶδε μία γυναίκα. Δέν πρόσεξε τά μάτια του… τήν περιεργάστηκε… καί μετά ἔπεσε σέ μία ἁμαρτία στήν ψυχή του. Ἐνῶ εἶχε γυναίκα, θέλησε κι αὐτή νά τήν κάνει γυναίκα του. Μετά λοιπόν τί σκέφτηκε; Τόν ἔβαλε ὁ διάβολος νά σκεφτεῖ, νά τή φωνάξει, ἔκανε μαζί της ἁμαρτία καί τόν ἄντρα της, πού ἦταν στόν πόλεμο, κανόνισε μέ τούς στρατηγούς του νά σκοτωθεῖ. Εἶπε στούς στρατηγούς του: νά τόν βάλετε στήν πρώτη γραμμή καί μετά ἐσεῖς νά φύγετε πίσω καί νά τόν ἀφήσετε μόνο του. Ὁπότε, βρέθηκε περικυκλωμένος ἀπό τούς ἐχθρούς καί σκοτώθηκε. 

Ἔκανε αὐτό τό διπλό ἁμάρτημα, γιατί δέν πρόσεξε τά μάτια του. Ἐνῶ ἤξερε, ἀφοῦ ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἔπρεπε νά προσέχει καί νά μή βλέπει κακά καί πονηρά πράγματα. Ἤτανε, σᾶς ξαναλέω, ἄνθρωπος πολύ πιστός, ἀγαποῦσε τόν Θεό. Ἀλλά λίγο δέν πρόσεξε τά μάτια του, χαλάρωσε πού λέμε, καί ἁμάρτησε.

Ἔχουμε πολλές ἄλλες τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις, πού τίς λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Θυμάστε μιά ἄλλη φορά πού σᾶς εἶπα γιά τά παιδιά τοῦ Σήθ; Θυμάστε πού μετά τόν φόνο τοῦ Ἄβελ ἀπό τόν Κάιν, στή θέση τοῦ Ἄβελ ποιός γεννήθηκε;

– Πῶς τό λέγανε τό παιδί τῆς Εὔας πού γεννήθηκε στή θέση τοῦ Ἄβελ; Θυμάστε;

Σᾶς τό εἶπα τώρα… Ὁ Σήθ. Αὐτός ὁ Σήθ ἔβγαλε μία σειρά ἀπό καλά παιδιά. Αὐτοί ἤτανε οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Κάιν εἶχε μιά σειρά ἀπό κακά παιδιά. Αὐτοί ἤτανε οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων. Καί λέει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ἐπειδή αὐτοί οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ, τά καλά παιδιά, δέν πρόσεξαν καί εἶδαν πονηρά τίς θυγατέρες τῶν ὑιῶν τῶν ἀνθρώπων, ἁμάρτησαν καί γίνανε ὅλοι σάρκες. Καί μετά ἔγινε ὁ κατακλυσμός. Γιατί ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμαστε σάρκες, δηλαδή νά ζοῦμε σαρκικά καί ὄχι πνευματικά. Πάλι δηλαδή μέ τά μάτια ἁμάρτησαν.

Γι’ αὐτό, παιδιά μου, ἕνα πού θέλω νά σᾶς πῶ τώρα στίς διακοπές, νά τό προσέξετε πάρα πολύ, εἶναι οἱ ὀθόνες. Γιατί τά μικρά παιδιά τώρα, ἀλλά καί τά μεγάλα καί οἱ μεγάλοι, ἔχουνε στό σπίτι πολλές ὀθόνες. Κάποιος μετροῦσε πόσες ὀθόνες ἔχουμε στό σπίτι μας. Ξέρετε; Τό κινητό, τήν τηλεόραση, τόν ὑπολογιστή, τό Laptop, τό iPad, τό tablet.. ἔχουμε ὀθόνες καί στίς συσκευές… Κάποιος εἶχε μετρήσει πώς ἔχουμε στό σπίτι μας γύρω στίς εἴκοσι ὀθόνες.

– Ὅλα αὐτά τά τεχνολογικά μέσα δείχνουνε πάντα καλά πράγματα; Τί λέτε;

– Ὄχι.

Ὄχι, μπορεῖ νά δείχνουν καί πολύ κακά πράγματα καί πρέπει πολύ νά προσέχουμε νά μή βλέπουμε κακά πράγματα. Σήμερα τά παιδιά πηγαίνουν ἀπό ὀθόνη σέ ὀθόνη πολλές φορές καί περνᾶνε τόν χρόνο τους μόνο ἐκεῖ. Ἀφοσιώνονται σ’ αὐτά τά παιχνίδια τό ὁποῖα ἔχουνε καί πολύ βία… ἔχουν καί πολύ αἷμα μερικά ἀπό αὐτά ἤ ἄλλα εἶναι πολύ πονηρά, αἰσχρά, δείχνουν ἄσχημες εἰκόνες. Οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο πρέπει νά βλέπουμε παιδιά. Ἕνα, λοιπόν, πού πρέπει νά προσέξουμε τώρα στίς διακοπές εἶναι αὐτό, νά προσέξουμε τά μάτια μας. Μήν ποῦμε, τώρα νά χαλαρώσω.. Εἴδατε πῶς εἶπε ὁ Δαυίδ νά χαλαρώσω.. ἄφησε τά μάτια του ἀπρόσεκτα καί μετά ἔκανε μιά πολύ βαριά ἁμαρτία… ἔκανε διπλή ἁμαρτία, ἔκανε καί μοιχεία καί φόνο. Ὁ Θεός βέβαια μετά τοῦ ἔστειλε ἕναν προφήτη καί τόν ἤλεγξε. Τόν προφήτη Νάθαν καί τοῦ εἶπε μιά ἱστορία γιά νά τόν φέρει σέ συναίσθηση.

– Ξέρετε τί ἱστορία τοῦ εἶπε;

Τοῦ λέει, βασιλιά μου, ἔχω νά σοῦ πῶ μιά ἱστορία. Ἤτανε, λέει, ἕνας πολύ πλούσιος, πού εἶχε μία πολύ μεγάλη περιουσία ἀπό πρόβατα, βόδια.. πάρα πολλά. Καί ἤτανε κι ἕνας φτωχός πού δέν εἶχε τίποτα, εἶχε μόνο μία προβατίνα, ἕνα μικρό προβατάκι. Ὁ πλούσιος, λοιπόν, κάποτε θέλησε νά κάνει ἕνα τραπέζι καί ἐπειδή δέν ἤθελε νά σφάξει κανένα ἀπό τά δικά του ζῶα, πῆρε καί ἔσφαξε τήν προβατίνα τοῦ φτωχοῦ. Μόλις τό ἄκουσε αὐτό ὁ Δαυίδ, λέει «πώ, πώ, αὐτό εἶναι πολύ κακό.. αὐτός ὁ πλούσιος πρέπει νά θανατωθεῖ..»! Καί τοῦ λέει ὁ προφήτης «ἐσύ εἶσαι αὐτός»! Καί τότε κατάλαβε καί εἶπε «ἡμάρτηκα τῷ Κυρίῳ» (Β´ Βασ. 12,13). Ἔκανα ἁμαρτία στόν Θεό. Μετά ἐξομολογήθηκε, μετάνιωσε καί ἔγραψε κι ἕναν ψαλμό, τῆς μετανοίας, πού τόν λέμε συνέχεια.

– Ποιός εἶναι ὁ ψαλμός πού λέμε συνέχεια στήν Ἐκκλησία, ξέρετε;

«Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου..», ὁ ψαλμός μέ τό νούμερο 50, ὁ πεντηκοστός ψαλμός, πού εἶναι ὁ ψαλμός τῆς μετανοίας, πού ζητᾶμε κι ἐμεῖς συγγνώμη γιά τίς ἁμαρτίες μας. Λοιπόν, τό πρῶτο πού πρέπει νά προσέξουμε τώρα, παιδιά μου, στίς διακοπές εἶναι νά προσέξουμε τά μάτια μας. Ἕνα ἀκόμα πού πρέπει νά προσέξουμε:

– Τί γίνεται τά Χριστούγεννα συνήθως; Γιά τόν κόσμο τί εἶναι τά Χριστούγεννα; Πᾶνε Ἐκκλησία; Τί κάνουνε;

– Τά Χριστούγεννα γιά τά μικρά παιδιά εἶναι γιά νά παίρνουνε δῶρα…

– Παίρνουνε δῶρα ἤ οἱ γονεῖς τους πᾶνε σέ κάτι χορούς.. αὐτά πού τά λένε ρεβεγιόν. Τό ἔχετε ἀκούσει αὐτό;

– Ὄχι..

– Θά τό ἀκούσετε… Τρῶνε καί πίνουνε καί πολλές φορές τό κάνουνε καί μέσα στήν Σαρακοστή. Ἐνῶ δέν ἔχουν ἔρθει τά Χριστούγεννα, αὐτοί τρῶνε κρέατα καί καταλύουνε. Κι αὐτό εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Καί νά σᾶς πῶ καί κάτι; Ξέρετε ὅτι ὁ Θεός καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς λένε ὅτι δέν πρέπει νά πηγαίνουμε σέ τέτοια πράγματα, σέ γλέντια. Τό λέω γιά νά τό ἔχετε κι ἐσεῖς ὑπόψη σας. Θά σᾶς καλοῦνε κι ἐσᾶς, σέ πάρτυ, σέ χορούς, μπορεῖ νά κάνει χορό καί τό σχολεῖο σας ἤ οἱ συμμαθητές σας ἤ νά σᾶς ποῦνε ἔχουμε γενέθλια, ἐλάτε…

– Ξέρετε, ἄν πρέπει νά χορεύουμε ἤ ὄχι; Τί λέει ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ ἅγιοι Κανόνες;

Δέν ἐπιτρέπεται νά χορεύει ὁ χριστιανός. Θά πεῖτε:

– Δέν ἔχει καί καλούς χορούς;

Δέν κάνει διάκριση. Γιά ὅλους τούς χορούς λέει ἡ Ἐκκλησία πώς δέν πρέπει. Οὔτε νά τραγουδᾶμε λέει πρέπει. Μόνο νά ψέλνουμε. Λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος: θέλεις νά χαρεῖς τίς γιορτές; Γιατί λένε τό κάνουμε, γιά νά χαροῦμε. Ἅμα θέλεις, λέει, νά χαρεῖς, νά ψάλεις. Λέει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος στήν Ἁγία Γραφή: «εὐθυμεῖ τις; Ψαλλέτω» (Ἰακ. 5,13). Δηλαδή, εἶναι κάποιος σέ χαρά; Θέλει νά δείξει χαρά; Νά ψάλλει στόν Θεό. Καί ὅταν ψέλνουμε, τότε γεμίζουμε μέ πραγματική χαρά. Ἐνῶ, ἅμα ἀρχίζεις καί τραγουδᾶς, αὐτά τά τραγούδια δέν ἔχουν σχέση μέ τόν Θεό. Μέ τί ἔχουν σχέση; Μέ τόν διάβολο.

– Ὁ διάβολος δίνει ποτέ χαρά στούς ἀνθρώπους; Τί λέτε;… Δίνει;

Ποτέ δέν δίνει χαρά ὁ διάβολος. Ὁ διάβολος σοῦ δίνει κάτι ψεύτικα πράγματα σάν ναρκωτικά καί μετά σέ γεμίζει μέ τό ἀντίθετο τῆς χαρᾶς, μέ λύπη, μέ ἀπελπισία, μέ ἀηδία, μέ κατάθλιψη.

Ὁπότε, προσοχή καί σ’ αὐτό παιδιά. Ἀκόμα κι ἄν σᾶς ποῦνε οἱ γονεῖς σας ἤ οἱ συμμαθητές σας θέλουμε νά πᾶμε, ἐμεῖς θά πεῖτε δέν θέλουμε νά πᾶμε, γιατί ἐκεῖ χορεύει ὁ διάβολος. Δέν πᾶμε οὔτε σέ γλέντια οὔτε σέ ρεβεγιόν οὔτε σέ ἐκδηλώσεις.

– Νά σᾶς πῶ καί κάτι ἀπό τόν Ἅγιο Παΐσιο;

Ξέρετε, ὁ Ἅγιος Παΐσιος πρίν καταλήξει στό Ἅγιο Ὄρος, ζοῦσε πολλά χρόνια, σ’ ἕνα μοναστήρι κοντά στήν Κόνιτσα, ἕνα πολύ ἀπομονωμένο μοναστήρι. Καί τώρα ἀκόμα, γιά νά πάει κανείς ἐκεῖ, ἐκτός ἀπό τό λεωφορεῖο καί τό αὐτοκίνητο, πρέπει νά περπατήσει ἀκόμα μία ὥρα γιά νά φτάσει σ’ αὐτό τό μοναστήρι στό Στόμιο. Ἔτσι λέγεται αὐτό τό μοναστήρι. Εἶναι πάνω ἀπό ἕνα ποτάμι πού ἔρχεται ἀπό τήν Ἀλβανία καί τό λένε Ἀῷο. Καί ξέρετε, εἶχε μιά ταμπέλα ἐκεῖ ὁ Ἅγιος Παΐσιος στόν δρόμο πού ἔγραφε: αὐτοί πού εἶναι σωστά ντυμένοι νά πᾶνε στό μοναστήρι, αὐτοί πού δέν εἶναι σωστά… οἱ γυναῖκες πού δέν ντύνονται σωστά, νά πᾶνε πρός Ἀῷον, νά πᾶνε δηλαδή πρός τό ποτάμι. Καταλάβατε; Ἦταν ἔτσι ὁ Ἅγιος Παΐσιος… καί ἔτσι πρέπει. Δέν μπορεῖς νά μπαίνεις στό μοναστήρι καί νά μήν εἶσαι ντυμένος σωστά. Ἄς ποῦμε οἱ ἄντρες νά πηγαίνουν μέ κοντά παντελόνια, δέν ἐπιτρέπεται ἤ οἱ γυναῖκες μέ μίνι καί ἄσχημα ροῦχα.

Κάποτε λοιπόν, αὐτοί οἱ Κονιτσιῶτες, πού ζοῦνε ἐκεῖ κοντά, θέλανε νά γλεντήσουνε καί τό εἶχαν συνήθεια ἀπό παλιά νά πηγαίνουν στό μοναστήρι καί νά χορεύουνε. Καί τούς εἶπε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὄχι δέν ἐπιτρέπεται αὐτό τό πράγμα, γιατί ὁ Θεός δέν θέλει τούς χορούς. Αὐτοί δέν τόν ἀκούγανε ὅμως… Ἔτσι εἶναι οἱ ἄνθρωποι δέν ἀκοῦνε… δέν ἀκοῦνε. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία νά μήν ἀκοῦς τόν Πνευματικό, νά μήν ἀκοῦς δηλαδή τόν Θεό. Καί τότε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ξέρετε τί ἔκανε; Ἀφοῦ δέν ἀκούγανε, τούς λέει, γειά σας! Ἔφυγε! Τούς ἄφησε… Γιατί ξέρετε, ἄν δέν ἀκοῦμε τόν Θεό μιά, δέν Τόν ἀκοῦμε δυό, μετά μᾶς ἀφήνει ὁ Θεός, παίρνει τήν Χάρη Του καί σοῦ λέει, ἀφοῦ δέν Μέ θέλεις, Ἐγώ φεύγω. Μᾶς δίνει εὐκαιρίες ὁ Θεός ἀλλά μέχρι ἕνα σημεῖο. Γι’ αὐτό κι ἐσεῖς πού εἶστε μικροί τώρα, σᾶς τό λέω, γιατί μετά θά τόν ἔχετε αὐτόν τόν πειρασμό. Ὅταν μεγαλώσετε, θά σᾶς λένε, πᾶμε στόν χορό, πᾶμε στό ρεβεγιόν, πᾶμε στό πάρτυ, πᾶμε στά γενέθλια… γιατί δέν ἔρχεσαι;.. θά περάσουμε καλά… θά πεῖς, ὄχι, ἐγώ δέν πάω, γιατί αὐτά δέν τά θέλει ὁ Θεός. Πάντα δέν πρέπει νά πηγαίνουμε καί ἰδίως τίς μέρες αὐτές τίς ἅγιες πού εἶναι τά Χριστούγεννα.

– Γιατί αὐτοί πού πᾶνε στούς χορούς καί στά ρεβεγιόν πᾶνε στήν Ἐκκλησία; Τί λέτε;

– Ὄχι.

– Δέν πᾶνε.. κι ἄν πᾶνε τελευταία στιγμή, ἄν ξυπνήσουνε… γιατί, προσέξτε, τά Χριστούγεννα πότε εἶναι ἡ Λειτουργία; Πότε χτυπᾶνε οἱ καμπάνες τά Χριστούγεννα; Τί ὥρα;

– Ἕξι.

– Μερικές καί πιό νωρίς, καί πέντε χτυπᾶνε. Λοιπόν, θά ἔχετε τόν νοῦ σας νά κοιμηθεῖτε νωρίς γιά νά ξυπνήσετε. Τά Χριστούγεννα πηγαίνουμε Ἐκκλησία.

– Χωρίς Ἐκκλησία μποροῦμε νά κάνουμε Χριστούγεννα;

Δέν μποροῦμε. Καί ὄχι μόνο τά Χριστούγεννα…

– Πᾶμε σέ ἀγρυπνία τά Χριστούγεννα..

Ἀγρυπνία, ἀκόμα καλύτερα. Κανονικά, καί στό Ἅγιο Ὄρος, κάνουμε ἀγρυπνία ὅλη τήν νύχτα. Ἀλλά στόν κόσμο, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι συνηθισμένοι στίς ἀγρυπνίες, τούς βάζουν νά ξυπνᾶνε λίγο νωρίτερα. Ἀλλά νά σᾶς πῶ καί κάτι πού δέν τό ξέρετε;

– Τό ξέρετε ὅτι ὑπάρχει Λειτουργία καί τήν παραμονή;

Τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων κάνουμε μιά μεγάλη Λειτουργία πού εἶναι πάλι γιά τά Χριστούγεννα, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἡ ὁποία εἶναι πολύ ἐπίσημη λειτουργία καί τήν κάνουμε μόνο δέκα φορές τόν χρόνο αὐτή. Στήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων, στήν παραμονή τῶν Φώτων, στήν παραμονή τοῦ Πάσχα, δηλαδή τό Μεγάλο Σάββατο, τήν Μεγάλη Πέμπτη, τήν Πρωτοχρονιά, πού εἶναι ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί τίς πέντε Κυριακές στή Μεγάλη Σαρακοστή. Νά πεῖτε στούς γονεῖς σας νά πᾶτε καί τήν παραμονή νά ἀκούσετε αὐτή τήν λειτουργία, πού εἶναι πάρα πολύ ὡραία.

Ἔτσι μπαίνουμε παιδιά, σιγά-σιγά, στό νόημα τῶν Χριστουγέννων ἀκούγοντας αὐτά πού λένε τά τροπάρια. Κι ἐσεῖς νά προσπαθεῖτε νά καταλαβαίνετε λίγο. Γιατί βλέπετε σήμερα ὅλοι μιλᾶνε γιά Χριστούγεννα…

– Ἀκοῦτε ὅμως πουθενά νά μιλᾶνε γιά Χριστό;

Ὅλοι σκέφτονται αὐτόν τόν χοντρο-βασίλη μέ τά κόκκινα… καί τί δῶρα θά μᾶς φέρει…

– Αὐτός ὁ χοντρο-βασίλης ἔχει σχέση μέ τόν Ἅγιο Βασίλειο; Τί ξέρετε γι’ αὐτό; Ξέρετε;

– Ὄχι..

– Δέν ἔχει καμιά σχέση, ἔ; Ποιός τόν ἔχει φτιάξει αὐτόν τόν χοντρο-βασίλη; Αὐτή τήν καρικατούρα;

Ἡ κόκα-κόλα. Ἕνας σχεδιαστής τῆς κόκα-κόλα ἔφτιαξε αὐτό τό ὄν, πού δέν εἶναι ὁ Ἅγιος Βασίλης.

– Ἔχετε δεῖ πῶς εἶναι ὁ Ἅγιος Βασίλης;

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος εἶναι ἀσκητικότατος.. πῶς νά ποῦμε; Μοιάζει μέ τούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Δέν ἔχει καμία σχέση μ’ αὐτά. Οὔτε χοντρός ἤτανε οὔτε ἔχει τέτοια φορεσιά οὔτε ἔρχεται ἀπό τήν Λαπωνία πάνω σέ ἕλκυθρα, ὅπως τόν δείχνουνε, ἀλλά ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἔζησε στήν Καππαδοκία, στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, δηλαδή στήν Ἀσία, ἐκεῖ πού τώρα εἶναι ἡ Τουρκία, ἀλλά τότε ἦταν Ἕλληνες, ἦταν ἑλληνικά ἐδάφη ἐκεῖ πέρα, ἤτανε ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι. Καί ἀπό κεῖ μέ τή χάρη του μᾶς σκεπάζει ὅλους, ὅλη τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οὔτε νά λέμε κάτι κάλαντα βλάσφημα γιά τόν Ἅγιο Βασίλειο ὅτι δέν μᾶς καταδέχεται καί κάτι τέτοια.. προσέχετε καί τί κάλαντα λέτε… Νά λέτε κάλαντα. Εἶναι καλό νά λέμε κάλαντα ἀλλά νά λέμε σωστά κάλαντα. Τά κάλαντα τά σωστά πού μιλᾶνε γιά τόν Χριστό.

Σήμερα βλέπετε οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν Χριστούγεννα καί δέν λένε λέξη γιά τόν Χριστό, γιατί ὁ νοῦς τους εἶναι μόνο τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε, ποῦ θά χορέψουμε, πῶς θά πάρουμε δῶρα..

– Ἀλλά τά δῶρα ποιός θά πρέπει νά τά πάρει κανονικά; Τό ἔχετε σκεφτεῖ αὐτό; Ποιός γιορτάζει; Ἐμεῖς γιορτάζουμε, γιά νά πάρουμε δῶρο;

– Ἐγώ!

– Ποιός;… Ἐσύ γιορτάζεις; Μήπως κάνεις κανένα λάθος;…

Ὁ Χριστός γιορτάζει τά Χριστούγεννα.

– Ἐμένα μέ λένε Χρῆστο.

– Ἐσένα σέ λένε Χρῆστο, ἀλλά Ἐκεῖνος πού γιορτάζει τήν γιορτή τῶν Χριστουγέννων ποιός εἶναι;

– Ὁ Χριστός.

– Ὁ Χριστός. Γενέθλια ποιός ἔχει ἐκείνη τήν ἡμέρα;

– Ὁ Χριστός.

– Ὁ Χριστός ἔχει γενέθλια, ἔτσι δέν εἶναι; Αὐτό δέν γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα; Τί γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα;

– Τόν Χριστό.

– Δηλαδή τί ἀπό τόν Χριστό;

– Τήν γέννηση.

Τήν γέννησή Του. Ἄρα ἔχει γενέθλια ὁ Χριστός. Ὁπότε πρέπει νά πᾶμε στόν Χριστό δῶρα. Δέν μοῦ λέτε τί δῶρα νά πᾶμε στόν Χριστό;

– Δέχεται ὁ Χριστός δῶρα ἀπό μᾶς;

Τί δῶρα μποροῦμε νά Τοῦ πᾶμε; Ἔχετε σκεφτεῖ; Ὁ Χριστός μᾶς δίνει τά πάντα. Δέν μᾶς δίνει…; Κι αὐτά πού ζοῦμε καί τόν ἀέρα καί τό νερό καί τούς γονεῖς μας καί πάνω ἀπό ὅλα μᾶς δίνει τόν ἑαυτό Του, μᾶς δίνει τήν Θεία Κοινωνία, μᾶς δίνει τή Χάρη Του, μᾶς δίνει τόν Παράδεισο.

– Ἐμεῖς δέν πρέπει νά Τοῦ κάνουμε ἕνα δῶρο νά Τόν εὐχαριστήσουμε; Τί δῶρο πρέπει νά Τοῦ κάνουμε τοῦ Χριστοῦ μας τά Χριστούγεννα; Ἔχετε σκεφτεῖ; Τί μποροῦμε νά Τοῦ κάνουμε πού νά Τοῦ ἀρέσει;

– Πίστη καί ἀγάπη.

Πίστη καί ἀγάπη. Ὡραῖα.. νά πιστεύουμε. Τί ἄλλο;

– Τήν ψυχή μας.

Τήν ψυχή μας ἔ; Ὅλο μας τόν ἑαυτό θέλει ὁ Χριστός. Καί προσέξτε, πῶς τόν θέλει; Ἔτσι ὅπως εἴμαστε; Βρώμικοι μέ ἁμαρτίες; Πῶς εἶναι τό σωστό; Τόν θέλει καθαρό ἔ; Ἔχω πεῖ μιά ἱστορία. Θυμάστε νά μοῦ τήν πεῖτε; Μέ τόν Ἅγιο Ἱερώνυμο;

Αὐτός ὁ Ἅγιος, ἀκοῦστε νά σᾶς τήν πῶ μέ λίγα λόγια, εἶναι ὡραία ἱστορία. Αὐτός ζοῦσε στήν Βηθλεέμ.

– Τῆς Ἰουδαίας;

Ναί τῆς Ἰουδαίας. Τί ἔγινε στήν Βηθλεέμ;

– Γεννήθηκε ὁ Χριστός.

Ἐκεῖ γεννήθηκε ὁ Χριστός, στήν Βηθλεέμ. Δέν τό ξέρετε; Ποῦ εἶναι ἡ Βηθλεέμ; Ποῦ κοντά εἶναι; Ὑπάρχει; Βέβαια ὑπάρχει. Ποῦ εἶναι; Εἶναι ἐδῶ κοντά;..

– Ἐκτός συνόρων.

Ἐκτός συνόρων, βέβαια… Σέ ποιά χώρα εἶναι; Ἐκεῖ πού εἶναι σήμερα ποιά χώρα; Τό Ἰσραήλ.. κοντά στά Ἱεροσόλυμα εἶναι. Ἐκεῖ λοιπόν αὐτός ὁ ἀσκητής πού λεγόταν Ἱερώνυμος, ἀσκήτευε, εἶχε μοναστήρι.

– Ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός θυμάστε; Σέ σπίτι γεννήθηκε;

– Σέ σπηλιά.

Σέ σπηλιά, ἡ ὁποία σπηλιά τί ἤτανε; Ἤτανε ἔτσι καθαρή; Μέ χαλιά κάτω..; Μέ ἀρώματα; Εἶχε καλοριφέρ..;

– Μέ ἄχυρα.

Μέ ἄχυρα. Καί τί ἄλλο εἶχε; Στάβλο, ζῶα. Ἔχετε μπεῖ σέ στάβλο νά δεῖτε πόσο βρωμάει; Ἦταν κρύο ἐκεῖ ἤ εἶχε ζέστη;

– Κρύο.

Κρύο ἦταν. Λοιπόν… αὐτή ἡ σπηλιά τί λέτε; Ὑπάρχει σήμερα;

– Ναί.

Ὑπάρχει. Ὑπάρχει αὐτή ἡ σπηλιά καί ὁ Ἅγιος αὐτός πήγαινε ἐκεῖ καί προσευχότανε.

– Μπορῶ νά κάνω μιά ἐρώτηση; Ὁ Χριστός γεννήθηκε σέ σπηλιά ἤ σέ στάβλο; Ὁ στάβλος ἤτανε μέσα σέ σπηλιά. Μέσα στόν στάβλο ὑπῆρχε τό μέρος πού τρώγανε τά ζῶα. Ἔχετε μπεῖ σέ στάβλο; Δέν ἔχουν ἕνα καλαθάκι πού βάζουν ἐκεῖ καί τρῶνε τά ἄχυρα… ἐκεῖ μέσα ἔβαλε ἡ Παναγία μας τόν Χριστό, γιατί δέν εἶχε ποῦ νά Τόν βάλει. Κάτω εἶχε παντοῦ κοπριές, ἀφοῦ τά ζῶα κάνουν κοπριές στό ἔδαφος. Ἐκεῖ τό μέρος ἦταν καθαρό καί τά ζῶα μέ τά χνῶτα τους ἔκαναν λίγη ζέστη στό μωράκι, τόν μικρό Χριστό μας.

Ἐκεῖ λοιπόν σκέφτηκε καί αὐτός ὁ Ἅγιος ἀσκητής Ἱερώνυμος νά πάει νά προσευχηθεῖ τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων. Γιατί, λέει, νά, ἐκεῖ γεννήθηκε ὁ Χριστός, τί καλύτερο νά πάω κι ἐγώ ἐκεῖ νά προσευχηθῶ; Πῆγε λοιπόν ἐκεῖ καί ἄρχισε νά λέει μία προσευχή. Ἔλεγε «Χριστέ μου, Ἐσύ πού μοῦ ’δωσες ὅλα αὐτά τά καλά, ἀπόψε πού εἶναι τά γενέθλιά Σου θέλω νά Σοῦ κάνω ἕνα δῶρο. Τί θά Σοῦ ἄρεσε νά Σοῦ κάνω; Ξέρεις ὅτι ἐγώ ἤμουνα πολύ μορφωμένος καί πλούσιος, ἀλλά ὅλα τά ἀπαρνήθηκα γιά χάρη Σου. Καί τά πλούτη μου τά μοίρασα στούς φτωχούς, ὅπως μᾶς ἔχεις διδάξει, καί τή μόρφωσή μου τήν ἔδωσα σέ Σένα… Ἔγραφε μόνο θεολογικά ἔργα, ἔκανε μεταφράσεις… ἔδωσε ὅλα του τά χαρίσματα στόν Χριστό. Ὑπάρχει κάτι ἄλλο πού μπορῶ νά Σοῦ δώσω; Ὅλα στά ἔχω δώσει.. δέν ἔκανα οἰκογένεια, ἀφιέρωσα τή ζωή μου σέ Σένα καί ἔγινα μοναχός… Μπορῶ νά Σοῦ δώσω κάτι ἄλλο; Ἔτσι λοιπόν ἔλεγε, προσευχόταν, παρακαλοῦσε καί τί ἔγινε μετά; Θυμάστε; Ἄκουσε μιά φωνή τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, πού τοῦ εἶπε, ναί, μπορεῖς κάτι νά μοῦ δώσεις. Λέει, Χριστέ μου, τί μπορῶ νά σοῦ δώσω; Δέν στά ἔχω δώσει ὅλα; Θέλω νά μοῦ δώσεις.. τί; Θυμάστε τί εἶπε;

– Τήν καρδιά σου… τήν ψυχή σου…

Κάτι ἀκόμα… τίς ἁμαρτίες σου! Νά μοῦ δώσεις τίς ἁμαρτίες σου γιά νά τίς συγχωρέσω. Βλέπετε ὁ Χριστός μας πόσο ταπεινός εἶναι; Μᾶς ζητάει τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά τίς συγχωρέσει, γιά νά εἴμαστε καθαροί, ὁπότε μετά καί τόν ἑαυτό μας πού θά δώσουμε στόν Χριστό νά εἶναι καθαρός. Δέν μποροῦμε νά δώσουμε κάτι βρώμικο στόν Χριστό!

Ἔτσι κι ἐμεῖς παιδιά, τώρα πού εἶναι Χριστούγεννα, θά κάνουμε μιά προσπάθεια νά δώσουμε τίς ἁμαρτίες μας στόν Χριστό. Πῶς γίνεται αὐτό;

– Μέ τήν ἐξομολόγηση.

Καί μέ τί ἄλλο; Φτάνει ἡ ἐξομολόγηση; Μετά τήν ἐξομολόγηση ἄν κάνουμε πάλι τά ἴδια;

– ……………………..

Μετά τήν ἐξομολόγηση, εἴπαμε, νά λέμε τήν εὐχή καί νά μήν ξανακάνουμε τίς ἴδιες ἁμαρτίες. Λέμε στήν ἐξομολόγηση ὅτι ἔκανα αὐτό κι αὐτό κι αὐτό.. μετά ὅμως τά σταματήσαμε ἤ τά ξανακάναμε; Ἅμα τά ξανακάναμε τί σημαίνει αὐτό; Μετανοήσαμε ἤ ὄχι; Δέν μετανοήσαμε… Ὁ Χριστός δέν θέλει μόνο νά ἐξομολογούμαστε, θέλει καί νά μετανοοῦμε, δηλαδή νά διορθωνόμαστε.

Προσοχή λοιπόν! Μή βάλουμε στό σπίτια μας αὐτή τήν καρικατούρα, τόν χοντρο-βασίλη. Πουθενά! Κι ἄν τό ἔχετε κάπου στό σπίτι, θά πεῖτε στόν μπαμπά ἤ στή μαμά νά τήν ἐξαφανίσει, γιατί αὐτή ἡ εἰκόνα εἶναι βλάσφημη. Προσοχή καί τά γλέντια καί τούς χορούς, πού εἴπαμε. Προσοχή τά μάτια μας, στήν τηλεόραση… ἑορταστικά προγράμματα καί χαζομάρες… ἄσχημα πράγματα… τίποτε δέν θά δοῦμε ἀπό αὐτά. Καί νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία παιδιά, νά κοινωνήσουμε καί νά πάρουμε ἀπόφαση νά διορθωθοῦμε. Ὄχι τίς ἴδιες ἁμαρτίες πάλι καί πάλι… τό εἴπαμε, τό ξαναείπαμε στόν πνευματικό.. κάποια στιγμή πρέπει νά ποῦμε στόπ, δέν τό ξανακάνω.

Νά σᾶς πῶ κάτι παιδιά; Ἐλάτε πιό κοντά, γιά νά σᾶς βλέπω κιόλας, γιατί ἄν δέν σᾶς βλέπω στενοχωριέμαι. Ἦρθε λοιπόν κάποιος καί μοῦ λέει: πάτερ, ἀντί νά κοινωνήσω τά Χριστούγεννα, μπορῶ νά κοινωνήσω τήν παραμονή; Τοῦ λέω, γιατί; Τά Χριστούγεννα δέν θά κοινωνήσεις; Λέει, δέν γίνεται νά κοινωνήσω τήν παραμονή; Λέω γιατί; Γιατί, λέει τήν παραμονή θά ἔρθουν οἱ συγγενεῖς μας ἀπό μακριά καί θά ἔχουμε τραπέζι. Ὁπότε σκέφτηκα νά κοινωνήσω τήν παραμονή τό πρωί, γιατί μετά θά φᾶμε, κι ἅμα φᾶμε μετά δέν θά μπορῶ νά κοινωνήσω τά Χριστούγεννα. Τώρα θέλω νά ρωτήσω ἐσᾶς; Τί λέτε; Ἐγώ τί ἔπρεπε νά τοῦ πῶ; Ὅτι πρέπει νά τό κάνει ἔτσι ἤ δέν πρέπει;

– Ὄχι.

Ἔπρεπε νά τοῦ πῶ ὄχι. Γιατί, ὅμως; Τί λές;

– Γιατί τῶν Χριστουγέννων εἶναι πιό εὐλογημένο..

– Γίνεται νά κάνουμε Χριστούγεννα, χωρίς νά κοινωνήσουμε;

Δέν γίνεται! Μά, λέει, ἀφοῦ ἐγώ θέλω τώρα νά κοινωνήσω τήν παραμονή. Ἐπιτρέπεται; Καί μετά θέλει νά φάει.. νά φάει κρέας…

– Κάνει νά φᾶμε κρέας τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων; Ἐπιτρέπεται;

Δέν ἐπιτρέπεται. Στό Ἅγιο Ὄρος οὔτε νερό δέν πίνουνε οὔτε λάδι φυσικά τρῶνε… τίποτα. Κι ὅμως σήμερα πάει νά γίνει μεγάλη συνήθεια αὐτό στούς χριστιανούς. Εἶναι ὅπως λέγαμε προηγουμένως τά ρεβεγιόν καί τά γλέντια αὐτά, πού βάζουμε στήν ἄκρη τόν Χριστό. Ἤ μερικοί προσπαθοῦν νά τά συμβιβάσουν, καί τόν Χριστό, νά κοινωνήσω, ἀλλά ὅποτε θέλω ἐγώ, ὄχι ὅποτε θέλει ὁ Χριστός.

Λέγε κ. Δημήτρη.

– Ὅταν πηγαίνεις τό καλοκαίρι σέ πανηγύρια, μετά τόν Ἑσπερινό, ἔχουν κεράσματα σουβλάκια καί διάφορα… Παλιά τό ἔκαναν αὐτό, γιατί ἔρχονταν ἀπό μακριά μέ τά ζῶα ἀλλά εἶχαν μετά τόν Ἑσπερινό μιά φασολάδα ἀλάδωτη ἤ κάτι νηστίσιμο, γιά νά μπορέσουν τήν ἄλλη μέρα τό πρωί νά κοινωνήσουν.

Ἀκριβῶς.

– Ἐμεῖς τώρα κρατήσαμε τό τραπέζι τό βραδινό, πού τότε οἱ ἄνθρωποι ἦταν κουρασμένοι καί ταλαιπωρημένοι ἀπό τόν δρόμο, καί τό κέρασμα δέν τό ἔχουμε νηστίσιμο, τό κάναμε σουβλάκια…

Ἔτσι.. βλέπετε πῶς ἀλλοιωνόμαστε; Χαλᾶμε σιγά-σιγά. Αὐτό πρέπει νά τό προσέχουμε παιδιά. Ὅ,τι λέει ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι γιά τό καλό μας. Ὁ Χριστός μας θέλει τόν ἁγιασμό μας. Γίνεται νά γιορτάσεις Χριστούγεννα, χωρίς νά πᾶς Ἐκκλησία; Γιατί βέβαια, αὐτοί πού θά κάνουν αὐτό τό πράγμα, νά φᾶνε τήν παραμονή, θά πᾶνε τήν ἄλλη μέρα στή Θεία Λειτουργία; Σιγά μήν πᾶνε. Θά κοιμοῦνται. Καί πέντε τό πρωί κιόλας… μετά τό φαγοπότι πού θά ’χουν αὐτοί τό βράδυ! Βλέπετε πῶς σιγά-σιγά ἀλλοιωνόμαστε καί χάνουμε τήν οὐσία καί νομίζουμε ὅτι εἶναι ὅλα τυπικά.

– Εἶναι τυπικό νά γιορτάσεις τά Χριστούγεννα μέ τήν Θεία Κοινωνία;

Εἶναι οὐσιαστικό. Εἶναι τό σημαντικότερο. Πῶς θά κάνω Χριστούγεννα, χωρίς νά κοινωνήσω; Νά ἔχεις εὐλογία ἀπό τόν Πνευματικό νά κοινωνήσεις καί τήν παραμονή καί τά Χριστούγεννα, ναί. Πολύ ὡραῖο, πολύ σωστό. Ἀλλά νά λές ὅτι ἐγώ θέλω νά φάω τήν παραμονή καί νά ζητήσεις ἀπό τόν Θεό -γιατί ὅταν πᾶμε στόν Πνευματικό στόν Θεό πᾶμε- νά πεῖς Θεέ μου, ἐγώ δέν θέλω νά εἶμαι στή γιορτή Σου, δῶσε μου εὐλογία τήν παραμονή νά φάω, τή στιγμή πού ὅλη ἡ Χριστιανοσύνη νηστεύει, γιά νά κοινωνήσει τά Χριστούγεννα καί ἄντε γειά χαρά… ἐγώ θά κάνω τά δικά μου. Βλέπετε; Βάζουμε τό δικό μας πρόγραμμα καί ὄχι αὐτό πού μᾶς λέει ἡ Ἐκκλησία.

Γίνονται πολλά ἄτοπα ξέρετε τά Χριστούγεννα. Νά σᾶς πῶ καί ἕνα ἄλλο ἄτοπο; Πιό πολύ αὐτό γίνεται τήν Πρωτοχρονιά. Ξέρετε πῶς περνάει ὁ κόσμος τήν Πρωτοχρονιά; Πῶς ἀλλάζει ὁ χρόνος; Τί κάνουνε; Ξέρετε; Ἔχετε δεῖ πού κρατᾶνε κάτι τράπουλες; Παίζουν χαρτιά! Περνᾶνε τήν νύχτα τους μέ χαρτιά.. Πολύ κακό πράγμα αὐτό.

– Ξέρετε, ἄν ἐπιτρέπεται ὁ χριστιανός νά παίζει χαρτιά; Ἤ νά παίζει ζάρια, νά παίζει τυχερά παιχνίδια..; Εἶναι σωστό ἤ ὄχι;

Δέν εἶναι σωστό, παιδιά, ἀπαγορεύεται. Ὑπάρχουν ἅγιοι Κανόνες πού ἀπαγορεύουν στούς χριστιανούς νά παίζουν τυχερά παιχνίδια. Κι ὅμως.. λένε, εἶναι οἱ μέρες τέτοιες καί παίζουν χαρτιά.. κι ἄλλες διάφορες συνήθειες.. Ποιός θά μπεῖ πρῶτος στό σπίτι.. τί ποδαρικό θά κάνει… Τό ἔχετε ἀκούσει αὐτό; Τί προλήψεις ὑπάρχουνε! Μερικοί παίρνουν ἕνα ρόδι καί τό χτυπᾶνε στήν πόρτα, τό σπᾶνε, γιά νά ἔχει τό σπίτι, λένε, τύχη! Κάτι τέτοιες ἀνοησίες..

– Ὑπάρχει τύχη;

Δέν ὑπάρχει τύχη. Τί ὑπάρχει; Τί εἶναι αὐτό πού κανονίζει τά πράγματα; Ἡ τύχη τά κανονίζει; Τό πῶς θά πάει ἡ ζωή μας, τυχαῖο εἶναι; Τί ὑπάρχει; Τί πιστεύουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ὅτι ὑπάρχει; Ἡ τύχη καθορίζει τή ζωή μας;

– Ὄχι, ὁ Θεός.

– Πῶς τήν λέμε εἰδικά μιά ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού κανονίζει τή ζωή μας;

Ἡ Θεία Πρόνοια. Τό ἔχετε ἀκούσει; Ἡ Θεία Πρόνοια. Ἐδῶ ἔχουμε τήν Κοινωνική Πρόνοια τώρα, δέν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ Θεία Πρόνοια. Δυστυχῶς! Βλέπετε πῶς ὁ διάβολος βάζει ὑποκατάστατα; Καί σοῦ λέει, ἡ Κοινωνική Πρόνοια… Τί θά σοῦ κάνει ἡ Κοινωνική Πρόνοια; Ἡ Θεία Πρόνοια! Δηλαδή, τί θά πεῖ Θεία Πρόνοια; Ἡ Θεία φροντίδα.

– Ξέρετε τί λέει ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο;

Ἔχω μετρήσει καί τίς τρίχες ἀπό τό κεφάλι σας» (Λουκ. 12,7). Τό ἔχεις διαβάσει; Ἐσύ ἔχεις μετρήσει πόσες τρίχες ἔχεις; Μπορεῖς νά τίς μετρήσεις; Ξέρεις κανέναν πού νά τίς ἔχει μετρήσει; Ποιός ἀσχολεῖται τώρα νά μετρήσει τίς τρίχες του; Κι ὅμως ὁ Θεός λέει ἐγώ σᾶς τίς ἔχω μετρήσει. Τί θέλει νά πεῖ μ’ αὐτό;

– Τί θέλει νά πεῖ ὁ Θεός μ’ αὐτό πού λέει ὅτι ἔχω μετρήσει καί τίς τρίχες σας; Κάτι θέλει νά μᾶς πεῖ, ἔ; Τί θέλει νά πεῖ;

– Ὅτι μᾶς ξέρει.

Μᾶς ξέρει καί ἀκόμα κάτι. Μᾶς φροντίζει. Μᾶς φροντίζει, δηλαδή νοιάζεται καί γι’ αὐτά πού ἐμεῖς δέν νοιαζόμαστε. Ἐμεῖς λέμε, τρίχες… θά ἀσχολούμαστε μέ τρίχες; Κι ὅμως ὁ Θεός λέει καί γι’ αὐτό ξέρω. Ἀκόμα, λέει, κι ἕνα σπουργιτάκι δέν πέφτει, νά ψοφήσει, ἄν δέν θέλει ὁ Θεός. Φροντίζει ὄχι μόνο γιά μᾶς καί γιά τά σπουργιτάκια, γιά τό παραμικρό. Αὐτή εἶναι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

– Ἅμα τό σκέφτεσαι τώρα αὐτό, μπορεῖς νά πεῖς ὅτι ἡ ζωή μου εἶναι τυχαία;

Πιστεύεις στήν τύχη μετά; Μπορεῖς νά πιστέψεις στήν τύχη; Δέν ὑπάρχει τύχη. Ὑπάρχει ἡ φροντίδα τοῦ Θεοῦ, πού ἀγκαλιάζει μέ τήν ἀγάπη Του ὁ Θεός τά πάντα. Εἶναι βλασφημία νά λέμε καλή τύχη ἤ δέν μοῦ ἔτυχε καλό πράγμα, δέν εἶχα καλή τύχη. Δέν ὑπάρχει τύχη, ὑπάρχει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά προσέξτε τί κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἐπειδή δέν πιστεύουμε στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, προσπαθοῦμε μόνοι μας νά τακτοποιήσουμε τή ζωή μας, γι’ αὐτό καί τί παθαίνουμε μετά; Γεμίζουμε ἀπό..; Ἄγχος. Ἀγωνία. Γιατί βλέπουμε ὅτι δέν μποροῦμε νά τά καταφέρουμε.

– Πόσες εἶναι οἱ δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου; Τί μποροῦμε νά καταφέρουμε;

Τίποτα. Ὅταν δέν πιστεύεις στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί προσπαθεῖς μόνος σου νά τά τακτοποιήσεις, γεμίζεις μέ ἄγχος, ἀγωνία… καί λές, πώ, πώ, τί θά γίνει τώρα; Πρέπει νά ζοριστῶ. Καί μέ τό πού ζορίζεσαι, τί γίνεται; Τίποτα. Μόνο τεντώνεις τό νευρικό σου σύστημα καί μετά πρέπει νά παίρνεις χάπια καί πάλι τίποτα δέν γίνεται. Ἐνῶ, ἄν πεῖς, Θεέ μου, ἐσύ πού ἔχεις μετρήσει τίς τρίχες μου, Ἐσύ πού μ’ ἀγαπᾶς τόσο πολύ, Ἐσύ τακτοποιήσέ τα ὅλα τά θέματα. Ἐγώ θά κάνω ὅ,τι μπορῶ, ἀλλά Ἐσύ εἶσαι πού θά δώσεις τήν τελική λύση. Μετά νά δεῖτε τί ὡραῖα πού τακτοποιοῦνται ὅλα… οὔτε ἄγχος ὑπάρχει οὔτε ἀγωνία…τίποτα. Οὔτε ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτα, γιατί ἔχουμε τόν Θεό Πατέρα καί εἴμαστε στήν ἀγκαλιά Του.

Ὄχι λοιπόν τύχη, οὔτε τήν Πρωτοχρονιά πού λένε νά μᾶς πάει καλά ὁ χρόνος καί νά παίξουμε χαρτιά νά δοῦμε ποιός θά νικήσει οὔτε τυχερά παιχνίδια, καθόλου ἀπό αὐτά. Οὔτε χορούς. Ὑπάρχουν παιδιά κανόνες, σᾶς τό λέω νά τό ξέρετε, ἀπό δύο Οἰκουμενικές Συνόδους.

– Ξέρετε τί θά πεῖ Οἰκουμενική Σύνοδος;

Ἀλάθητη! Ἡ 6^η καί ἡ 7^η, οἱ ὁποῖες ἀπαγορεύουν στούς χριστιανούς νά χορεύουν καί νά τραγουδᾶνε. Καταλάβατε; Εἶναι πολύ μεγάλη ἁμαρτία, γιατί ὁ χορός κάνει πάρα πολλά κακά. Καί φόνοι γίνονται καί μοιχεῖες καί πορνεῖες καί ἀνηθικότητες καί πάρα πολλά γίνονται μέ ἀφορμή τούς χορούς. Προσοχή τώρα στίς διακοπές. Προσοχή τί θά δεῖτε. Προσοχή τά μάτια. Γιατί λές, νά χαλαρώσω, δέν ἔχω καί σχολεῖο καί τί νά κάνω μέσα στό σπίτι..; Δέν ἔχεις τί νά κάνεις; Νά σοῦ πῶ ἐγώ τί νά κάνεις. Πάρε τήν Ἁγία Γραφή νά διαβάσεις, νά δεῖς τί ὡραῖα πράγματα θά δεῖς ἐκεῖ. Πάρε τούς βίους τῶν Ἁγίων, νά δεῖς τί ὡραῖα πράγματα ἔχει ἐκεῖ. Νά δεῖς πόσο ὡραῖα περνάει ἡ μέρα. Θά χαρεῖς τή ζωή σου! Μπορεῖς νά πᾶς, ἐπίσης, μιά βόλτα, νά περπατήσεις σ’ ἕνα ἥσυχο μέρος, νά κάνεις τήν εὐχή, νά πᾶς στόν Ἑσπερινό, τώρα τίς παραμονές τῶν Χριστουγέννων. Ξέρετε τά Ἀπόδειπνα δέν εἶναι ἴδια. Στό Ἀπόδειπνο ἔχει καί Κανόνα καί ἔχει ὅλο τό νόημα τῆς γιορτῆς, τή Θεολογία τῆς γιορτῆς. Ἔχει ὡραῖες ἀκολουθίες πού μᾶς προετοιμάζουν γιά τά Χριστούγεννα, ὡραῖες ψαλμωδίες.. Ἀντί νά χάνεις τήν καιρό σου, νά πᾶς τό πρωί στόν Ὄρθρο, νά πᾶς τό βράδυ στόν Ἑσπερινό, νά δεῖς πῶς γεμίζει ἡ μέρα σου!

Γιατί πολλοί παραπονιοῦνται καί λένε, τί νά κάνω πάτερ μέσα στούς τέσσερις τοίχους; Γιατί νά κάθεσαι μέσα στούς τέσσερις τοίχους; Ἡ Ἐκκλησία γιατί ὑπάρχει; Γιατί νά μήν πᾶς νά χαρεῖς λίγο τήν Δημιουργία; Νά δεῖς τί ὡραῖα ἔχει φτιάξει ὁ Θεός! Νά πᾶς νά περπατήσεις λ.χ. στήν ἀκροθαλασσιά καί νά πεῖς μέ τόν νοῦ σου τήν εὐχή, νά πεῖς, δόξα σοι ὁ Θεός γιά ὅλα αὐτά τά ὡραῖα πού μᾶς ἔχεις φτιάξει Θεέ μου, νά δεῖς τά ἀστέρια τήν νύχτα! Νά δοξολογήσεις τόν Θεό, ἀντί νά κάθεσαι νά στήνεσαι καί νά βλέπεις ὅλα αὐτά τά βρώμικα πού μᾶς διοχετεύουν μέσα ἀπό τό διαβολοκούτι αὐτό, τήν τηλεόραση.

Αὐτά ἤθελα νά πῶ παιδιά. Νά προσέξουμε, γιά νά εἶναι τά Χριστούγεννα πραγματικά Χριστούγεννα. Λένε οἱ Ἅγιοι πρέπει νά αἰσθανθοῦμε τόν Χριστό νά γεννιέται μέσα μας. Κι ἅμα ζοῦμε ἔτσι, κάθε μέρα ἔχουμε Χριστούγεννα, κάθε μέρα εἶναι χαρά. Δέν εἶναι μόνο μιά φορά τόν χρόνο. Κάθε μέρα ἔχουμε Πάσχα, γιατί ὁ Χριστός εἶναι μέσα μας μόνιμα.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

https://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=71015#more-71015