Τά νέα “διδακτικά” βιβλία τῶν Σχολείων μας ἤ ἀλλιῶς “παιδικῆς λοβοτομῆς ὁδηγοί”

 

 Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας

ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί”

 

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου – συγγραφέα

 

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: “H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.» Αυτά διαβάζουμε στον ύψιστο νόμο του κράτους μας, το Σύνταγμα [Άρθρο 16, παράγραφος 2]. Όμως, απορούμε μήπως άλλαξε ή καταλύθηκε το Σύνταγμα και δεν το έχουμε αντιληφθεί;

 Ο λόγος που ερωτάμε ρητορικώς θα ήταν προφανής για οιονδήποτε εντρυφούσε στα νέα “εγχοιρίδια” [όχι τυχαία το γράφουμε με οι], των μαθητών του Σχολείου μας. Παρακάτω θα ανθολογήσουμε λίγα, και αυτά μόνο ενδεικτικά, από τα πολλά αντεθνικά, αντιχριστιανικά, και γελοία διαδήματα του ευρωλιγούρικου ‘υφαντού” της σχολικής ύλης που επεβλήθη άνωθεν και μέσω του Υπουργείου της Παιδείας, που έπαψε ουσιαστικά και τυπικά να αποκαλείται και να είναι Εθνικής [Παιδείας]. Στα αποσπάσματα που θα παρουσιάσουμε ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα αντιληφθεί πόσο αντιπαιδαγωγικά, αντεθνικά, αντιχριστιανικά και φθοροποιά είναι τα κείμενα σε διδακτικά βιβλία Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, που μπήκαν κατά τέτοιο τρόπο στη σχολική ύλη με ξεκάθαρη στόχευση: την αποδόμηση των θρησκευτικών και εθνικών αξιών και η τη γελοιοποίηση των θείων. Ας δούμε όμως κατά σειρά και στόχο που σκοπεύουν τα {εν}χοιρίδια αυτά:

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ: “Αίνιγμα: Noστιμίζει το σέλινο την φασολάδα και στην μέση δύο λάμδα, φοράει η πατρίδα μας η Ελλάδα..” (Τετρ. Εργασιών Γλώσσας Β΄ δημ., τ. Α΄, σελ.43.). Για την Εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου παρατίθεται τιμής ένεκεν … χλεύη: “Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο! Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο”. (Γλώσσα Ε΄ Δημ., Τεύχος α΄, σελ.44.) Όσο για τους ήρωές μας… ύβρεις: “Καλούνται οι μαθητές να γράψουν μια ιστορία με πρωταγωνιστές το Μέγα Αλέξανδρο, το Καραγκιόζη και την Κοκκινοσκουφίτσα μαζί!” Κατά τα άλλα μέγα το ενδιαφέρον για τον τύμβο της Αμφίπολης…. (Τετρ Εργ. Γλώσσας Στ΄ Δημ., Τεύχος β΄ σελ. 39.).

Ακόμη ασεβούν κατά της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου: “τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη, έσκυψε και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια.” (Νεοελλ. Γλώσσα Α΄ Γυμν., σελ. 82.). Μήπως δεν εκπορνεύουν και το εθνικό όνομα της πατρίδας μας; “Ήταν η Ελλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ.. ..απελπισμένα.” (Νεοελ. Λογοτεχνία Α΄ Γυμν., σελ.123). Παντού ορατή και η υστερία περί αντιρατσισμού: “Ο Δρόμος για τον Παράδεισο”, όπου η Ελληνίδα εμφανίζεται ως η κακιά. (Νεοελ. Γλώσ. Α΄ Γυμν., σελ.144). Ειρωνεύονται τους εκπαιδευτικούς που αγαπούν τις εθνικές γιορτές: “Το ρεπερτόριο θα’ ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ’ του.”

Η θυσία των Μεσολογγιτών και η Έξοδος του Μεσολογγίου απαξιώνεται. Το κορυφαίο έργο του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» ισοπεδώνεται. Μήπως η φυλετική μνήμη επιδιώκεται να εξαλειφθεί; Επιπλέον διαβάζουμε: “Κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες”. Η φράση εκφράζει περιφρόνηση για τον Γέρο του Μοριά και επιχειρεί να υποβαθμίσει την μεγάλη προσωπικότητα της Επαναστάσεως του 1821 στα μάτια του αναγνώστη-μαθητή ενώ το εθνικό μας σύμβολο, η Ελληνική Σημαία, για το οποίο έπεσαν ηρωικά δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων απαξιώνεται. [Nεoελ. Γλώσ. Β΄ Γυμν. Τετράδιο Εργασιών (σελ. 35-36) έκδ.Α΄2006]. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορήσουν ακόμη και τον άγιο της πολιτικής Ιωάννη Καποδίστρια. Έτσι παρουσιάζεται ποίημα του Αλ. Σούτσου με υπαινιγμούς για χρηματισμό του!. (Νεοελ. Λογοτ. Γ΄ Γυμν., σελ. 72 ). Υπερτονίζουν το ολοκαύτωμα των Εβραίων, ενώ αποσιωπούν όλες τις άλλες γενοκτονίες: Πχ. Ο διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί (Νεοελ. Γλώσσα Γ΄ Γυμνασίου, σελ. 58). Λες κι εμείς δεν είχαμε Δίστομο, Καλάβρυτα, γενοκτονίες στην Μικρά Ασία, Θράκη, Πόντο;

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ: Παρουσιάζουν το Πάσχα ως ευκαιρία κοσμικής ευτυχίας, χωρίς να αναφέρονται στην Ανάσταση: Π.χ. “Πασχαλινά κουλούρια”. Εδώ, για τον συγγραφέα του κειμένου, το Πάσχα δεν είναι η Ανάσταση του Χριστού, αλλά μυρωδιές φούρνων. (Γλώσ. Α΄ Δημ. τ. Β΄, σελ.56).

Ευτελίζουν την Μεγάλη Παρασκευή: “σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω κι όλοι περάσαμε από κάτω .. όπως παίζουμε περνά-περνά η μέλισσα” (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ.79). Ειρωνεύονται το κύρος του ορθόδοξου ιερέα: «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας», όπου ο παπάς και ο δάσκαλος διαπληκτίζονται με απαράδεκτες φράσεις! (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143). Προσβάλλουν την ορθόδοξη αγιογραφία και τους Αγίους μας: «Ο Νορντίν στην εκκλησιά» όπου χαρακτηρίζονται οι αγιογραφημένοι Άγιοι, “άσχημοι γέροι με μακριές γενειάδες”! (Ανθ. Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ. 72). Υποβιβάζουν στα μάτια των μικρών μαθητών τον Μέγα Βασίλειο: «Η μπουγάδα του Αϊ Βασίλη» όπου παρουσιάζεται ο Άγιος να απλώνει την μπουγάδα του με το μακρύ σώβρακό του! (Γλώσ. Δ΄ Δημ. τ. β΄ σελ. 52). Βλασφημούν τον ίδιο το Χριστο! “Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά.” Ώ τι σύγκριση! (Ανθ. Ε΄ και Στ΄ Δημ., σελ. 164) Γελοιοποιούν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια: “Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα”. Τα κάλαντα επενδύονται με την παρουσία μιας μάγισσας που βωμολοχεί, ενώ λίγο πιο κάτω τα Άγια Θεοφάνεια προβάλλονται ως κολυμβητικοί αγώνες και μόνο! (Γλώσ. Ε΄ Δημ., τεύχος β΄ σελ. 26,29) Εισάγουν παγανιστικά στοιχεία: «Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία» παραλληλίζεται ο Χριστός με τον Άδωνη και η Μ. Παρασκευή με τις ιέρειες των Μελισσών της Εφεσίας Αρτέμιδος. (Τετρ. Εργ. Α΄ Γυμν., σελ. 76). Καταρρακώνουν, άπαγε της βλασφημίας, ακόμη και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας!!: “Η γάτα του παπά”, όπου μια γάτα έχει λερώσει με τις ακαθαρσίες της την Αγία Τράπεζα. [Κείμ. Νεοελ. “Λογοτεχνίας” Α΄ Γυμν. (σελ. 222-226)]. Όλοι γνωρίζουμε ότι διδακτικοί στόχοι των κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Γυμνάσιο αλλά και στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού είναι η επαφή των μαθητών με σπουδαία έργα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, η μύηση των μαθητών στην τέχνη του λόγου, η καλλιέργεια και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου των, η αισθητική αγωγή τους. Μέσα από την “εξ απαλών οχνύχων” μελέτη των κειμένων οι μαθητές δέχονται τα μηνύματα των λογοτεχνών και εξάγουν διδάγματα. Το ανωτέρω κείμενο, όπως και πολλά άλλα, δεν υπηρετεί τέτοιους στόχους, αλλά διακωμωδεί τα ιερά και τα όσια με τα οποία γαλουχήθηκαν και ανατράφηκαν γενιές Ελληνοπαίδων, τα σεβάσθηκαν και συνεχίζουν να τα σέβονται. Σύμφωνα βέβαια με οδηγίες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Βιβ. Εκπαιδ. Ν.Ε. Λογοτεχνίας Α΄ Γυμν. σελ.151) το κείμενο έχει ως στόχο: «Να απολαύσουν οι μαθητές μια διασκεδαστική και χαριτωμένη ιστορία με πρωταγωνιστή ένα κατοικίδιο ζώο, μέσα από την οποία αναδεικνύεται η μεγάλη αγάπη του ανθρώπου γι’ αυτό». Έτσι για τους ινστρούχτορες καθοδηγητές της εκπαίδευσης «Χαριτωμένη ιστορία» είναι η διακωμώδηση των ιερών και των οσίων ή ιεροσυλία και βλασφημία! Ακόμη, συκοφαντούν τη χριστιανική ελεημοσύνη: Στο κείμενο “Στρίγκλα και καλλονή” χαρακτηρίζεται η ελεημοσύνη των πιστών ως φαυλότητα, υποκρισία και εκδήλωση εγωισμού(!) ενώ η τέλεια μορφή αγάπης είναι η ζωοφιλία! (Κείμ. Νεοελ. Λογ. Α΄ Γυμν. Σελ. 239). Προβάλλουν βλάσφημες και ειρωνικές αναφορές κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας: “Οι Έλληνες αφήνονται στις γήινες απολαύσεις. Η Εκκλησία είναι απαιτητική στις τελετουργίες, χαλαρή στη εξομολόγηση και την θρησκευτική ηθικολογία.” (Νεοελ. Γλώσ. Γ΄ Γυμν., σελ.14). Στο Ανθολόγιο διαβάζουμε και οσφραινόμαστε ένα ακόμη “άνθος”. Διαβάζουμε: “Μπορεί η γερόντισσα που πέθανε να πήγε στην Κόλαση. “Λες”; Η Κλάρα έγνεψε με το κεφάλι της. “Το δίχως άλλο θα πήγε στην Κόλαση, γιατί μάλωνε όλα τα παιδιά της πολυκατοικίας. Κι επειδή πρέπει να πάει στην Κόλαση, κλαίνε όλες οι φίλες της. Έτσι θα είναι. Κι εγώ αυτό το νομίζω πολύ σωστό”. Και όταν έκανα να ρωτήσω, αν οι διάβολοι θα ψήσουν στην Κόλαση τη γριά, μας είπε χαμηλόφωνα ο πατέρας: “Σιωπή! Πολλά λέτε!” (Ανθολόγιο, Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 134). Ούτε το φοβερό μυστήριο του θανάτου δεν σέβονται οι ιποτένιοι, που αποφασίζουν το τι θα διδάσκονται τα παιδιά του προδομένου λαού μας. Και υποτίθεται ότι στο «Ανθολόγιο» βάζεις τα άνθη της λογοτεχνίας, ό,τι καλύτερο έγραψε η γραφίδα των λογοτεχνών μας!; Αλλά, σαν θέλει ο Θεός, θα ολοκληρώσουμε στο επόμενο σημείωμά μας.

ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ: Στα νέα “λογοτεχνικά “ και γλωσσικά βιβλία γίνεται συχνά λόγος για διαζύγια, συζυγικές απιστίες, απρεπείς έρωτες, αποϊεροποίηση του Γάμου, διακωμώδηση του πατρικού και μητρικού φίλτρου: Π. χ. “Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος αγνός σαν τον πατέρα μπορούσε να κάνει απιστία. Τώρα το καταλαβαίνω.”! (Κείμ. Νεοελ. Λογοτ. Β΄ Γυμν. Σελ. 52). Βάλλεται ανελέητα η μητρότητα και στοχοποιούνται οι μητέρες, εμφανιζόμενες ως νευρωτικά πλάσματα και όχι ως πρόσωπα στοργής και αγάπης: “η μητέρα με τον χαρακτήρα της και τα ελαττώματα της μου πλακώνει την καρδιά. Αγαπώ τρελά τον Πιμ (τον πατέρα της). Είναι το μεγάλο μου ιδεώδες.” («Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», Κείμ. Νεοελ. Λογ. Β΄ Γυμν. Σελ.48).

Μπορεί να ακούμε και δίκαια να ανατριχιάζουμε με του “γάμους” που εξαναγκάζονται να κάνουν 12 χρονα κορίτσια στις ισλαμικές ΄χωρες, αλλά τον παιδικό έρωτα(!!!) τα σχολικά βιβλία τον… προβάλλουν δεόντως. Έτσι στο Σχολικό Βιβλίο της Α Γυμνασίου προβάλλεται η σχέση μαθήτριας 15 ετών, με τον υδραυλικό, τον «Σάκη» που είναι 25 ετών! Προβάλλεται η λαγνεία και η ¨επίδειξη”: Α’ Ανθολόγιο Β’ Γυμνασίου. Αρχαία Ελλάδα: Ο τόπος και οι άνθρωποι. Κείμενο (από μετάφραση). «Ο χωριάτης».

Διαβάζουμε; «… κάθεται με ανασηκωμένο το ιμάτιο πάνω από τα γόνατα, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα απόκρυφα του»!! (σελ. 44). Αλλού, στο ίδιο βιβλίο, γίνεται αναλυτική παρουσίαση του έργου και της εμφάνισης των πορνών της Αρχαιότητας: «Οι Εταίρες». Το κείμενο στις σελίδες 40-42 να διαβαστεί. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν οι “ουσιώδεις” {sic} ερωτήσεις για τους μαθητές: α) Με βάση τις βελτιωτικές επεμβάσεις, πού αναφέρονται στο κείμενο, να γράψετε τις προδιαγραφές για την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της ιδεώδους Εταίρας. (!!!!) β) Ποια καλλυντικά αναφέρονται και σε ποια σημεία του σώματος χρησιμοποιούνται; (χωρίς σχόλια, ειδικά για τα … σημεία). Στα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ’ Γυμνασίου και τις σελίδες 164-168 μεταξύ των άλλων διαβάζουμε: «από της μυλωνούς τον πισινό ζητάς ορθογραφία. Ο πισινός της μυλωνούς είναι ο νους του ανθρώπου. Είχα διαβάσει πολλούς ορισμούς του νου του ανθρώπου, τούτος μου φάνηκε ο πιο καταπληκτικός και μου άρεσε» (Χρειάζονται σχόλια;). Αλλού στο ίδιο εγχοιρίδιο: «κανείς δεν διαμαρτυρόταν παλιά, όταν ένας Γάλλος στρατιωτικός έκλεινε την τηλεόραση του καφενείου, επειδή ενοχλούσε. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και σήμερα ένας μπάτσος (!!) χωρίς να προκαλέσει περισσότερες αντιδράσεις. Είμαστε λαός, χωρίς φωνή» (σελ. 102). Ήθελα να΄ξερα αν κάποιος καθηγητής ή μαθητής είχε πατέρα αστυνομικό τι θα ΄κανε! Στο Ανθολόγιο Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 85, διαβάζουμε και συγκινούμαστε από τις παιδικές αναμνήσεις του συγγραφέα…”Ένα βράδυ η γιαγιά μου κάπνιζε το μαύρο της πούρο, ενώ εγώ μισοκοιμόμουν μακάρια στη ζεστή αγκαλιά της”!!. Βεβαίως, όσοι τουλάχιστον είμαστε πάνω από τα σαράντα και ζήσαμε εκείνες τις μαυροντυμένες γριούλες γιαγιάδες των περισσοτέρων από μας, που ανάβανε ακούραστες τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια στο χωριό μας, αυτήν την εικόνα φυλάξαμε στην μνήμη μας; Να μας νανουρίζουν, καπνίζοντας μαύρα πούρα, ίσως απ΄την Κούβα κι όχι απ΄τα φτηνιάρικα…

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι εδώ και αρκετά χρόνια, δυστυχώς, «εάλω» η Παιδεία και εκ των έσω. Ύστερα από μελέτη των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β’ 303/13.3.2003) και των ενστάσεων κατά των νέων σχολικών βιβλίων κυρίως των θεωρητικών μαθημάτων, γιατί απλώς δεν καταγράφηκαν άλλες γελοιότητες και αντιπαιδαγωγικές μέθοδοι στα Μαθηματικά για παράδειγμα [οι έρμοι οι δασκαλοι ξέρουμε τι εστί Μαθηματικά της Ε΄Δημοτικού!], και των αντιστοίχων και ομότιτλων αυτών βιβλίων του «Εκπαιδευτικού» και των «Τετραδίων των μαθημάτων», καθώς και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β’ 2335/17.10.2011) γίνεται φανερό ότι γίνεται διείσδυση ανθελληνικής προπαγάνδας εις βάρος της εθνικής μας Ιστορίας, της ορθοδόξου πίστεως, του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και του εκπαιδευτικού ήθους.

Τα εν χρήσει Προγράμματα Σπουδών καταδεικνύουν, μάλλον αποδεικνύουν νομοτελειακα, αναμφισβήτητα τον αφελληνισμό και την αποχριστιανοποίηση και αποδόμηση του ανθρώπινου προσώπου. Περιττό να επισημανθεί ότι όλα αυτά και πολλά άλλα διδάσκονται στα παιδιά μας. από το 2006-7 μέχρι σήμερα. Το ερώτημα που συνεχώς ακούγεται είναι «τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι;». Σωστό. Δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα δεν διδάσκει τέτοια ρυπαρογραφήματα. Φοβάμαι όμως, τώρα που έρχεται η αξιολόγηση από διευθυντή και σχολικό σύμβουλο-πλην λαμπρών εξαιρέσεων, οι περισσότεροι είναι φερέφωνα της κυρίαρχης, νεοταξικής ιδεολογίας-οι δάσκαλοι θα συμμορφώνονται με τις άνωθεν οδηγίες και υποδείξεις, θα αυτολογοκρίνονται ή θα σιωπούν.

Θα δεχόμουν ευχαρίστως την αξιολόγηση, αλλά πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί και να κατεδαφιστεί το κράτος της ανομίας και της αναξιοκρατίας που μολύνει και την Παιδεία. Δεν δέχομαι καμμιά αξιολόγηση, γιατί τώρα αξιολογώ εγώ- ο λαός- το υπουργείο και εισηγούμαι την απόλυση όλων των ανίκανων που διέλυσαν τα σχολεία. Και για να κατανοήσουμε και εμείς οι δάσκαλοι του καινού (ή κενού) σχολείου, που ευαγγελιζόταν η πρώην «δελφίνα» του ΠΑΣΟΚ, τι σημαίνει δάσκαλος, με τόλμη και αρετή, που θυσίαζε, όχι μισθούς και δώρα, αλλά την ίδια του τη ζωή για την πατρίδα, παραπέμπω σε μια ιστορία που διάβασα στα γραπτά του εκλεκτού συναδέλφου Δημ. Νατσιού, για τη «δασκαλίτσα» του Μακεδονικού Αγώνα: την Αγγελική Φιλιππίδου. Το 1906 οι Κομιτατζήδες επιτίθενται στο χωριό Κλεπούσνα των Σερρών, στο οποίο υπηρετεί η Αγγελική και ο σύζυγός της, ως δάσκαλοι. Πολιορκούν και το σπίτι τους. Οι δύο σύζυγοι αμύνονται. Η Αγγελική τραυματίζεται στο γόνατο. Αφήνω τον λόγο στην Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη, στο βιβλίο της «Η Μακεδόνισσα στο θρύλο και την ιστορία» (σελ. 336). «Έδωσε ο Θεός τη μέρα κι οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν την Κλεπούσνα. Όταν έφτασε ο Πρόξενος Σερρών Σαχτούρης, η Αγγελική παρά τους πόνους παρακάλεσε να μη μεταφερθεί απ’ ευθείας στο νοσοκομείο Σερρών, αλλά να την τοποθετήσουν σε φορείο και να σταματούν στην πλατεία κάθε χωριού, να συγκεντρώνονται οι κάτοικοι και να τους μιλά. Οι χωρικοί τη φορτώθηκαν και κίνησαν να τη σώσουν. Το αίμα της στην τραγική εκείνη πορεία σταγόνα σταγόνα έβαφε την μακεδονική γη και γίνονταν αρραβώνας με τη λευτεριά… Πέρασαν έτσι πολλά χωριά. Οι άνθρωποι ξεμύτιζαν τρομαγμένοι από τα σπίτια τους να δούνε τι συμβαίνει. Κι άκουγαν από το στόμα της ηρωίδας να τους λέει με όση δύναμη της έμενε, πως αισθάνεται ευτυχής, που προσφέρει το αίμα της για την πατρίδα και να τους καλεί όλους, άντρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά, να πάρουν όπλα, τσεκούρια και πέτρες και να εγερθούν κατά των Κομιτατζήδων. Στις Σέρρες τα πλήθη συνέρρεαν στο νοσοκομείο και μ’ ευλάβεια της ασπάζονταν το χέρι, που όλο και πάγωνε, καθώς ο Αρχάγγελος κοντοζύγωνε. Έπειτα τη μετέφεραν στο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Οι προσπάθειες των γιατρών δεν μπόρεσαν ν’ αποτρέψουν το μοιραίο. Εκεί η ηρωίδα άφησε την τελευταία της πνοή με το όραμα της λευτεριάς στα βασιλεμένα της μάτια». Τέτοιοι δάσκαλοι υπήρχαν τότε…
http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_751.html#more

http://www.hristospanagia.gr/?p=34239#more-34239