«Οὐ δύναμαι διαψεῦσαι Ἑαυτόν. Ἐγώ εἰμί ὁ Νομοθέτης τοῦ οὐ φονεύσεις.»

Φαινόταν ὅτι ἦταν ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Συμμετεῖχε στίς φιλανθρωπικές δραστηριότητες τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἐνορίας της, ἐξωμολογεῖτο καί κοινωνοῦσε. Ὅλοι ἔλεγαν ὅτι ἡ κυρία Φρόσω ἦταν μιά πολύ καλη Χριστιανή.
Ἡ κωμόπολή ὅπου ζοῦσε, δέν ἀπέχει πολύ ἀπ᾿ τή Θεσσαλονίκη. Συχνά κατέβαιναν Ἁγιορεῖτες Πνευματικοί κι ἐξομολογοῦσαν ὅσους ἀπ᾿ τούς ἐκεῖ κατοίκους ἤθελαν. Ἡ κυρά- Φρόσω ἦταν μία ἀπ᾿ αὐτούς. Εἶχε μάλιστα καί μιά ἰδιαίτερη ἀγάπη στήν Παναγία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τήν ἐπεκαλεῖτο πολύ. Εἴτε μαγείρευε, εἴτε σκούπιζε, ψιθύριζε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς». Καί πράγματι, Ἐκείνη ἦταν τελικά πού τήν ἔσωσε μέ τίς πρεσβεῖες Της, γιατί, δυστυχῶς, ἡ καλή- κατά τά ἄλλα- κυρά Φρόσω, δέν ἐξομολογεῖτο εἰλικρινά τίς ἁμαρτίες της. Ἀπέκρυπτε ἀπ᾿ τόν Πνευματικό τήν πιό μεγάλη.Ὅταν ἦταν νεώτερη, εἶχε διαπράξει φόνο! Εἶχε σκοτώσει τό παιδάκι της μέσα στά σπλάγχνα της! Εἶχε κάνει ἔκτρωση…
Ὁ Θεός περίμενε τή μετάνοιά της, περίμενε, ἀλλά ἐκείνη τίποτε… Ὁπότε μιά μέρα, ἔφυγε αἰφνίδια! Ὅλη ἡ ἐνορία στενοχωρήθηκε καί τήν ἄλλη μέρα τό πρωί μαζεύτηκαν γιά τήν κηδεία της. Κατά τή διάρκεια ὅμως τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας, ἡ κεκοιμημένη ἀναστήθηκε! Στήν ἀρχή ὁ κόσμος πανικοβλήθηκε, μετά ὅμως ἐπεκράτησαν οἱ πιό ψύχραιμοι καί μαζί μέ τόν ἱερέα προσπάθησαν νά τή βοηθήσουν. Ὅταν ἐκείνη συνῆλθε τελείως, τούς παρακάλεσε κλαίγοντας νά τήν ἀκούσουν.

«Συντετριμένη καί τεταπεινωμένη » τούς εἶπε ὅτι, ὅταν πέθανε, ὁ Ἄγγελος της τήν ὁδήγησε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Κυρίου. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος εἶπε πώς ὑπῆρχε ἁμαρτία φόνου ἀνεξομολόγητη καί, ὡς ἐκ τούτου, δέν ἦταν δυνατό νά εἰσέλθει στή Βασιλεία Του. Τότε ἐπενέβη ἡ εὔσπλαγχνη Δέσποινα τοῦ κόσμου κι ἄρχισε νά Τόν παρακαλεῖ γιά τή σωτηρία αὐτῆς τῆς ψυχῆς. Ὁ Κύριος τότε ἀπάντησε: «Μητέρα, ὑπάρχει φόνος. Ἐγώ εἶμαι ὁ Νομοθέτης τοῦ οὐ φονεύσεις. Δέ δύναμαι νά διαψεύσω Ἑαυτόν!»
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὅμως συνέχισε τίς παρακλήσεις Της ἐνώπιόν τοῦ Υἱοῦ Της, ὁπότε ὁ Πανάγαθος Κύριος κάμφθηκε καί εἶπε: «Τό μόνο πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἐπιστρέψει στήν ἐπίγεια ζωή, καί, ἄν θελήσει νά ἐξομολογηθεῖ τό μεγάλο αὐτό ἁμάρτημα, θά σωθεῖ.»
«Κι ἔδωσε ἐντολή ὁ Κύριος κι ἐπέστρεψα στό σῶμα μου, ὅπως βλέπετε,» εἶπε. «Τώρα ὅμως θέλω νά ἐξομολογηθῶ μπροστά σέ ὅλους σας τήν ἁμαρτία πού μέχρι τώρα ἔκρυβα…»
Μετά δακρύων ἐξομολογήθηκε ἡ γυναῖκα καί μαζί της ἔκλαψαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι. Ὅταν τελείωσε, ὁ Πνευματικός τῆς διάβασε τή συγχωρητική εὐχή καί τότε ἐκείνη ἀναπαυμένη ξανακοιμήθηκε τόν ὕπνο τῶν Δικαίων…

Τό γεγονός αὐτό ἔγινε γνωστό σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τό εἶχε γράψει καί ὁ ἐκεῖ τοπικός τύπος, πρίν μερικές δεκαετίες. Τέτοιες ὅμως νεκραναστάσεις εἶναι σπανιότατες.
Ἡ δυνατότητα τῆς μετανοίας ὑπάρχει μόνο σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο. Στήν αἰωνιότητα ὑπάρχει ἡ ἀνταπόδωση καί τά ἀποτελέσματα τῶν ἐπιλογῶν μας…

Ἀπό τό βιβλίο: «Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό» Ἔκδοσις: » Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005
http://www.hristospanagia.gr/?p=19488#more-19488