Στο χωριό Σεβαστόπολ ο ιεράρχης ρώτησε τους μαθητές ποιες προσευχές γνώριζαν. Επειδή δεν απαντούσαν ικανοποιητικά, τους είπε:
«Η
προσευχή δεν είναι μάθημα, που το διαβάζουμε μόνο όταν μας το ζητούν.
Πάντοτε πρέπει να προσευχόμαστε… Όταν προσεύχεσαι, μιλάς με τον Θεό. Πώς
θα Του ζητήσεις κάτι, λοιπόν, αν δεν γνωρίζεις να προσεύχεσαι; Απ’ όλα
μας τα έργα η προσευχή είναι το πιο σπουδαίο και το πιο ιερό».
Και αφού νουθέτησε κατάλληλα τα παιδιά, στράφηκε στους γονείς τους:
«Να
προσέχετε τα παιδιά σας. Να τα συνδέετε με τον Θεό… Αν τα αναθρέψετε “με
αγωγή και νουθεσίες σύμφωνες με το θέλημα του Κυρίου” (Εφ. 6:4), και
αυτά, μεγαλώνοντας, πάρουν κακό δρόμο, ο Θεός δεν θα σας καταλογίσει
ένοχη. Αν, όμως, δεν τα αναθρέψετε σωστά, θα δώσετε λόγο σ’ Εκείνον για
το παραστράτημά τους. Συνέχεια →
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου