Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου 
Ἀρκετοὶ
εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη
ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι’ αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ
εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23
διευκρινίζει τὰ πράγματα. Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ
βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ
ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν
αὐτὸν κενό.
Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου
συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν
πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν
αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:
«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν
οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸν
Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος,
ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει
καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον·
δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν
ἱκέτευε Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν
εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπης ὡς ἔμπλεως, τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τῷ στήθει ἀνέπεσας, καὶ
ἐμυήθης σαφῶς, τὴν γνῶσιν τὴν ἄρρητον. Ὅθεν θεολογίας, θεῖον ὄργανον
ὤφθης, Ἀπόστολε Ἰωάννη, καὶ φωστὴρ εὐσεβείας· διὸ Εὐαγγελιστά σε, πόθῳ
γεραίρομεν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ
πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς Θεολόγος καὶ
φίλος Χριστοῦ.
Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Προσελθὼν Ἀπόστολε, τοῦ Διδασκάλου τῷ στήθει, ἐξ αὐτοῦ ἀντλήσας δέ,
θεολογίας τὰ ῥεῖθρα, ἅπασαν, τὴν οἰκουμένην τερπνῶς ἀρδεύεις, νάμασι,
τοῖς ζωηφόροις καὶ ἀθανάτοις· διὸ χαῖρέ σοι βοῶμεν, ὦ Ἰωάννη, θεολογίας
πηγή.
Μεγαλυνάριον.
Ὡς ἠγαπημένος τῷ Ἰησοῦ, τῆς θεολογίας, ἐμυήθης τὸν θησαυρόν· ὅθεν
Ἰωάννη, Ἀπόστολον θεόπτην, καὶ μύστην τῶν ἀρρήτων, σὲ μεγαλύνομεν. Οἱ Ἁγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία καὶ Ἐνναθὰ οἱ Παρθενομάρτυρες καὶ Μονάστριες
Θανατώθηκαν ἀπὸ τὸν φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παῦλο.
Εἶναι οἱ ἴδιες μὲ αὐτὲς τῆς 9ης Ἰουνίου. Ἄγνωστο γιατί ἐπαναλαμβάνεται σήμερα ἡ μνήμη τους.
Ἡ Ἁγία Χήρα ἡ Μάρτυς
Μαρτύρησε, ἀφοῦ θανατώθηκε μὲ μαχαῖρι. Ὁ Ἅγιος Γεδεῶν ὁ Δίκαιος
Εἶναι γνωστὸς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀπὸ τὴν ὑμνογραφία του, ποὺ
παρομοιάζει τὸν Χριστὸ (τὴν γέννηση τοῦ Χρίστου) σὰν δροσιὰ «ἐν τῷ
πόκῳ», δηλαδὴ στὸ ἀκατέργαστο πρόβειο μαλλί.
Ἀνακομιδὴ Τιμίας Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου
Ἡ
Ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέα, ἔγινε στὶς 26
Σεπτεμβρίου 1964 ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ρώμης στὴν πόλη τοῦ μαρτυρίου του,
τὴν Πάτρα.
Ὁ βίος τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τὴν 30η Νοεμβρίου, ὅπου τιμᾶται ἡ μνήμη του. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σπηλαιώτης ὁ εἰς τὰς ὄχθας τοῦ χειμάῤῥου Μερσίνη τῆς Σιᾶς ἀσκήσας
Περὶ
τὰ τρία χιλιόμετρα βορειοανατολικὰ τοῦ χωρίου Σιᾶς τῆς ἐπαρχίας
Λευκωσίας πρὸς τὸ χωρίον Ἀλάμπρα, εὑρίσκεται μιὰ ἐρειπωμένη ἐκκλησία
πλησίον χειμάῤῥου, ἡ ὁποία λέγεται Ἅϊ Γιάννης (Ἅγιος Ἰωάννης).
Βορειοτέρα αὐτῆς τῆς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας ἔχει κτισθεῖ τελευταίως
καινούργια ἐκκλησία πάλιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Οἱ κάτοικοι τὴν ἀφιέρωσαν
στὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Θεολόγον.
Ἡ ἀρχικὴ ὅμως ἐκκλησία ποὺ
ἐκτίσθηκεν κάποτε στὸν τόπον τῆς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας, ἐκτίσθηκεν ἐπ’
ὀνόματι τοπικοῦ ἁγίου, τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου. Γκρεμισθεῖσα ὅμως σὺν τῷ χρόνῳ
οἱ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν ἔκτισαν αὐτὴν ποὺ σῴζεται ἐρειπωμένη μέχρι
σήμερα. Φαίνεται ὅτι εἶναι κτίσμα τοῦ περασμένου αἰῶνος, διότι στὴν μέση
φέρει καμάραν καὶ στὸ ταβάνι τοποθετήθηκαν καλάμια πρὶν τὸ τελικὸ
σκέπασμα τῆς ὀροφῆς μὲ κεραμίδια.
Πρὸς τὸ Ἱερὸν στὰ ἀριστερὰ ὑπάρχει ἡμικύκλιον κτίσιμο, ποὺ πιθανὸν νὰ
ὑπῆρχαν κάποτε τὰ λείψανα τοῦ τοπικοῦ αὐτοῦ ὁσίου τὰ ὁποία ἐφυλάσσοντο
ἐκεῖ καὶ τὰ προσκυνοῦσαν οἱ πιστοί.
Ἐπ᾿ ὀνόματι λοιπὸν τοπικοῦ
ἁγίου ἐκτίσθη ἡ πρώτη ἐκκλησία καὶ ὑπάρχουν οἱ ἑξῆς μαρτυρίες καὶ
ἀποδείξεις: Στὰ ἀνατολικὰ τῆς ἐκκλησίας περὶ τὰ δέκα μέτρα, ὑπάρχει
λαξευτὴ σπηλιὰ ἐντὸς βράχου, πλησίον τοῦ μικροῦ χειμάῤῥου στὰ ἀριστερὰ
ποὺ εἶναι κτισμένη καὶ ἡ παλαιὰ ἐκκλησία. Μέσα στὴν μικρὴν αὐτὴν σπηλιὰ
ποὺ εἶναι σὰν καταφύγιον, στὰ ἀριστερὰ της, ὑπάρχει πεζοῦλα ποὺ
ἐχρησιμοποιεῖτο ὑπὸ τοῦ οἰκήτορός της ἀσκητοῦ σὰν κρεβάτι, λαξευμένο
στὴν πέτρα. Στὰ δεξιὰ τῆς σπηλιᾶς ὑπάρχει στενόμακρον μικρὸν λαξευμένον
κάθισμα.
Οἱ διαστάσεις τῆς μικρῆς αὐτῆς σπηλιᾶς εἶναι 1,50 ὕψος, 1,90 πλάτος καὶ
2,05 μῆκος. Τὴν ἐχρησιμοποιοῦσεν ὁ Ἀσκητὴς Ἰωάννης σὰν καταφύγιον καὶ
προστασίαν ἀπὸ τίς βροχὲς καὶ κυρίως ἐκεῖ κατέφευγε τὸν καιρὸ τοῦ
χειμῶνος.
Δευτέρα ἀπόδειξις ὅτι ἐπρόκειτο περὶ τοπικοῦ ἀσκητῆ
εἶναι καὶ ἡ εὑρισκομένη ἐντὸς τῆς σπηλιᾶς παλαιὰ εἰκόνα κάποιου Ὁσίου
Ἰωάννου, ποὺ εἶναι ἀρκετὰ κατεστραμμένη καὶ τὸ ἐπίθετον τοῦ Ἁγίου εἶναι
δυσανάγνωστον, ἐπειδὴ ἔπεσαν φλοῦδες ἀπὸ τὸ θεμέλιον τῆς εἰκόνος.
Τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου στὴν εἰκόνα εἶναι γραμμένο τοιουτοτρόπως: Ὁ Ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Σ .. A … ΤΗΣ. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι τὰ γράμματα τῆς ἐπωνυμίας τοῦ
Ἁγίου διεφθάρηκε τὸ θεμέλιον. Στὸ εἰλητάριον ποὺ κρατεῖ ὁ Ὅσιος
ἀναγράφεται: «Ἡ ἐλπὶς μου ὁ Πατήρ, καταφυγὴ μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον».
Ἡ εἰκόνα μπορεῖ νὰ χρονολογηθεῖ ὡς ζωγραφιθεῖσα κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ
τοῦ ιθ’ (δεκάτου ἐννάτου) αἰῶνος καὶ εἶναι ἔργον τοῦ ζωγράφου Παρθενίου
(1808 – 1848).
Τρίτη ἀπόδειξις εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἔδειξεν
τελευταίως ὁ Ἅγιος. Διότι τὸ δεύτερον ἀπὸ τὰ θαύματα ποὺ γράφονται
κατωτέρω, ὅπως τὸ διηγήθηκεν ὁ θεραπευθεὶς φανερώνει τοπικὸν ἅγιον,
ἀσκητήν.
Τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου
α) Ὁ Ἅγιος
ἐθεράπευσε δεκαπεντάχρονον παιδὶ ἀπὸ τὸν Κόρνον, τὸ ὁποῖον ἔπασχε ἀπὸ
λευχαιμίαν, ὅταν προσέτρεξαν οἱ γονεῖς του πρὸς τὸν Ἅγιον ζητοῦντες τὴν
βοήθειάν του.
β) Νέος ἀπὸ τὰ Κοκκινοχώρια, ὁ ὁποῖος ἔπεσεν ἀπὸ
σκαλωσιὰν – κατ’ ἄλλους ἀπὸ ἀσανσὲρ (ἀναβατόριον) ὅταν τὸ ἐπιδιόρθωνεν –
ἔμεινε παράλυτος ἐξ αἰτίας βλάβης τῆς σπονδυλικῆς του στήλης. Ἀκολούθως
εἶδε τὸν Ἅγιον στὸν ὕπνον του καὶ τοῦ εἶπεν: Ἔλα στὸ σπήλαιόν μου καὶ
ξάπλωσε στὸ κρεβάτι μου καὶ θὰ ἰατρευθεῖς.
Καὶ ἔτσι πῆγε στὴν Σιὰ
καὶ ἀφοῦ προσκύνησε στὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου, ἀκολούθως πῆγε στὸ
σπήλαιον καὶ ὅταν ἑξάπλωσε στὸ πέτρινον κρεβάτι τοῦ Ὁσίου καὶ
ἐπικαλέσθηκεν τὴν βοήθειάν του, σηκώθηκεν ὑγιής, δοξάζοντας τὸν Θεὸν καὶ
εὐχαριστῶντας τὸν Ἅγιον.
γ) Κάποιος χριστιανὸς ἐκ Λυμπιῶν, ἔπαθε
δυστύχημα στὸν παλαιὸν δρόμον Μοσφιλωτὴς – Ἀλάμπρας κοντὰ στὸ γεφύρι
ποὺ ὁδηγεῖ ὁ δρόμος στὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Εἶχε μαζὶ του καὶ
τὰ δύο του μωρὰ (βρέφη) τὰ ὁποῖα ἔπαθαν κατάγματα καὶ εὐρίσκονταν σὲ
ἀσχήμην κατάστασιν.
Εἶδε τὴν ὥρα τοῦ δυστυχήματος ἔναν λαμπερὸν
γέροντα μὲ λευκὴν στολὴν ποὺ ἅρπαξε τὰ δύο του παιδιὰ καὶ τὰ σήκωσε πάνω
καὶ ἔτσι δὲν ἔπαθαν περισσοτέρην βλάβην. Καὶ μετὰ ἔμαθεν ὅτι ἐκεῖ κοντὰ
εὑρίσκεται ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ὅπου ἐπῆγε καὶ προσκύνησε καὶ
ἀκολούθως ἐπῆγε καὶ εἶδε καὶ τὸ σπήλαιόν του.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης
ἦταν ἔνας ἀπὸ τοὺς Τριακοσίους ξένους Ἁγίους ποὺ ἑκατοίκησαν στὸ νησί.
Ἐλάξευσεν ὅπως φαίνεται τὸ σπήλαιόν του ἔτσι μικρόν, ὅσο γιὰ νὰ τὸν
χωράει νὰ ξαπλώνει στὴν ἐπὶ τῆς πέτρας λαξευμένην κλίνην του. Τὸ
πιθανότερον ὁ τοπικὸς αὐτὸς Ἅγιος, νὰ εἶναι ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, ὁ ἕνας ἀπὸ
τοὺς πέντε Ὁσίους ποὺ ἀναφέρει ὁ χρονογράφος Ἀρχιμανδρίτης Κυπριανὸς οἱ
ὁποῖοι ἀσκήτευσαν στὴν περιφέρειαν Λυθροδόντα (Ἰωσήφ, Φράσῃς, Εὐτύχιος,
Θέλθας, καὶ Ἰωάννης) καὶ εἶναι ἀπὸ τοὺς ξένους ὅπου ἐκατοίκησαν εἰς τὴν
Νῆσον, καθὼς ἀναφέρει.
Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τιμᾶται μὲ
Λειτουργίαν ποὺ γίνεται στὴν νέαν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰωάννου
τοῦ Θεολόγου στὶς 26 τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=15458#more-15458
Ἀρκετοὶεἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη
ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι’ αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ
εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23
διευκρινίζει τὰ πράγματα. Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ
βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ
ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν
αὐτὸν κενό.
Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου
συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν
πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν
αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:
«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν
οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸν
Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος,
ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει
καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον·
δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν
ἱκέτευε Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν
εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπης ὡς ἔμπλεως, τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τῷ στήθει ἀνέπεσας, καὶ
ἐμυήθης σαφῶς, τὴν γνῶσιν τὴν ἄρρητον. Ὅθεν θεολογίας, θεῖον ὄργανον
ὤφθης, Ἀπόστολε Ἰωάννη, καὶ φωστὴρ εὐσεβείας· διὸ Εὐαγγελιστά σε, πόθῳ
γεραίρομεν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ
πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς Θεολόγος καὶ
φίλος Χριστοῦ.
Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Προσελθὼν Ἀπόστολε, τοῦ Διδασκάλου τῷ στήθει, ἐξ αὐτοῦ ἀντλήσας δέ,
θεολογίας τὰ ῥεῖθρα, ἅπασαν, τὴν οἰκουμένην τερπνῶς ἀρδεύεις, νάμασι,
τοῖς ζωηφόροις καὶ ἀθανάτοις· διὸ χαῖρέ σοι βοῶμεν, ὦ Ἰωάννη, θεολογίας
πηγή.
Μεγαλυνάριον.
Ὡς ἠγαπημένος τῷ Ἰησοῦ, τῆς θεολογίας, ἐμυήθης τὸν θησαυρόν· ὅθεν
Ἰωάννη, Ἀπόστολον θεόπτην, καὶ μύστην τῶν ἀρρήτων, σὲ μεγαλύνομεν. Οἱ Ἁγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία καὶ Ἐνναθὰ οἱ Παρθενομάρτυρες καὶ Μονάστριες
Θανατώθηκαν ἀπὸ τὸν φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παῦλο.
Εἶναι οἱ ἴδιες μὲ αὐτὲς τῆς 9ης Ἰουνίου. Ἄγνωστο γιατί ἐπαναλαμβάνεται σήμερα ἡ μνήμη τους.
Ἡ Ἁγία Χήρα ἡ Μάρτυς
Μαρτύρησε, ἀφοῦ θανατώθηκε μὲ μαχαῖρι. Ὁ Ἅγιος Γεδεῶν ὁ Δίκαιος
Εἶναι γνωστὸς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀπὸ τὴν ὑμνογραφία του, ποὺ
παρομοιάζει τὸν Χριστὸ (τὴν γέννηση τοῦ Χρίστου) σὰν δροσιὰ «ἐν τῷ
πόκῳ», δηλαδὴ στὸ ἀκατέργαστο πρόβειο μαλλί.
Ἀνακομιδὴ Τιμίας Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου
ἩἈνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέα, ἔγινε στὶς 26
Σεπτεμβρίου 1964 ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ρώμης στὴν πόλη τοῦ μαρτυρίου του,
τὴν Πάτρα.
Ὁ βίος τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τὴν 30η Νοεμβρίου, ὅπου τιμᾶται ἡ μνήμη του. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σπηλαιώτης ὁ εἰς τὰς ὄχθας τοῦ χειμάῤῥου Μερσίνη τῆς Σιᾶς ἀσκήσας
Περὶ
τὰ τρία χιλιόμετρα βορειοανατολικὰ τοῦ χωρίου Σιᾶς τῆς ἐπαρχίας
Λευκωσίας πρὸς τὸ χωρίον Ἀλάμπρα, εὑρίσκεται μιὰ ἐρειπωμένη ἐκκλησία
πλησίον χειμάῤῥου, ἡ ὁποία λέγεται Ἅϊ Γιάννης (Ἅγιος Ἰωάννης).
Βορειοτέρα αὐτῆς τῆς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας ἔχει κτισθεῖ τελευταίως
καινούργια ἐκκλησία πάλιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Οἱ κάτοικοι τὴν ἀφιέρωσαν
στὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Θεολόγον.
Ἡ ἀρχικὴ ὅμως ἐκκλησία ποὺ
ἐκτίσθηκεν κάποτε στὸν τόπον τῆς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας, ἐκτίσθηκεν ἐπ’
ὀνόματι τοπικοῦ ἁγίου, τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου. Γκρεμισθεῖσα ὅμως σὺν τῷ χρόνῳ
οἱ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν ἔκτισαν αὐτὴν ποὺ σῴζεται ἐρειπωμένη μέχρι
σήμερα. Φαίνεται ὅτι εἶναι κτίσμα τοῦ περασμένου αἰῶνος, διότι στὴν μέση
φέρει καμάραν καὶ στὸ ταβάνι τοποθετήθηκαν καλάμια πρὶν τὸ τελικὸ
σκέπασμα τῆς ὀροφῆς μὲ κεραμίδια.
Πρὸς τὸ Ἱερὸν στὰ ἀριστερὰ ὑπάρχει ἡμικύκλιον κτίσιμο, ποὺ πιθανὸν νὰ
ὑπῆρχαν κάποτε τὰ λείψανα τοῦ τοπικοῦ αὐτοῦ ὁσίου τὰ ὁποία ἐφυλάσσοντο
ἐκεῖ καὶ τὰ προσκυνοῦσαν οἱ πιστοί.
Ἐπ᾿ ὀνόματι λοιπὸν τοπικοῦ
ἁγίου ἐκτίσθη ἡ πρώτη ἐκκλησία καὶ ὑπάρχουν οἱ ἑξῆς μαρτυρίες καὶ
ἀποδείξεις: Στὰ ἀνατολικὰ τῆς ἐκκλησίας περὶ τὰ δέκα μέτρα, ὑπάρχει
λαξευτὴ σπηλιὰ ἐντὸς βράχου, πλησίον τοῦ μικροῦ χειμάῤῥου στὰ ἀριστερὰ
ποὺ εἶναι κτισμένη καὶ ἡ παλαιὰ ἐκκλησία. Μέσα στὴν μικρὴν αὐτὴν σπηλιὰ
ποὺ εἶναι σὰν καταφύγιον, στὰ ἀριστερὰ της, ὑπάρχει πεζοῦλα ποὺ
ἐχρησιμοποιεῖτο ὑπὸ τοῦ οἰκήτορός της ἀσκητοῦ σὰν κρεβάτι, λαξευμένο
στὴν πέτρα. Στὰ δεξιὰ τῆς σπηλιᾶς ὑπάρχει στενόμακρον μικρὸν λαξευμένον
κάθισμα.
Οἱ διαστάσεις τῆς μικρῆς αὐτῆς σπηλιᾶς εἶναι 1,50 ὕψος, 1,90 πλάτος καὶ
2,05 μῆκος. Τὴν ἐχρησιμοποιοῦσεν ὁ Ἀσκητὴς Ἰωάννης σὰν καταφύγιον καὶ
προστασίαν ἀπὸ τίς βροχὲς καὶ κυρίως ἐκεῖ κατέφευγε τὸν καιρὸ τοῦ
χειμῶνος.
Δευτέρα ἀπόδειξις ὅτι ἐπρόκειτο περὶ τοπικοῦ ἀσκητῆ
εἶναι καὶ ἡ εὑρισκομένη ἐντὸς τῆς σπηλιᾶς παλαιὰ εἰκόνα κάποιου Ὁσίου
Ἰωάννου, ποὺ εἶναι ἀρκετὰ κατεστραμμένη καὶ τὸ ἐπίθετον τοῦ Ἁγίου εἶναι
δυσανάγνωστον, ἐπειδὴ ἔπεσαν φλοῦδες ἀπὸ τὸ θεμέλιον τῆς εἰκόνος.
Τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου στὴν εἰκόνα εἶναι γραμμένο τοιουτοτρόπως: Ὁ Ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Σ .. A … ΤΗΣ. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι τὰ γράμματα τῆς ἐπωνυμίας τοῦ
Ἁγίου διεφθάρηκε τὸ θεμέλιον. Στὸ εἰλητάριον ποὺ κρατεῖ ὁ Ὅσιος
ἀναγράφεται: «Ἡ ἐλπὶς μου ὁ Πατήρ, καταφυγὴ μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον».
Ἡ εἰκόνα μπορεῖ νὰ χρονολογηθεῖ ὡς ζωγραφιθεῖσα κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ
τοῦ ιθ’ (δεκάτου ἐννάτου) αἰῶνος καὶ εἶναι ἔργον τοῦ ζωγράφου Παρθενίου
(1808 – 1848).
Τρίτη ἀπόδειξις εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἔδειξεν
τελευταίως ὁ Ἅγιος. Διότι τὸ δεύτερον ἀπὸ τὰ θαύματα ποὺ γράφονται
κατωτέρω, ὅπως τὸ διηγήθηκεν ὁ θεραπευθεὶς φανερώνει τοπικὸν ἅγιον,
ἀσκητήν.
Τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου
α) Ὁ Ἅγιος
ἐθεράπευσε δεκαπεντάχρονον παιδὶ ἀπὸ τὸν Κόρνον, τὸ ὁποῖον ἔπασχε ἀπὸ
λευχαιμίαν, ὅταν προσέτρεξαν οἱ γονεῖς του πρὸς τὸν Ἅγιον ζητοῦντες τὴν
βοήθειάν του.
β) Νέος ἀπὸ τὰ Κοκκινοχώρια, ὁ ὁποῖος ἔπεσεν ἀπὸ
σκαλωσιὰν – κατ’ ἄλλους ἀπὸ ἀσανσὲρ (ἀναβατόριον) ὅταν τὸ ἐπιδιόρθωνεν –
ἔμεινε παράλυτος ἐξ αἰτίας βλάβης τῆς σπονδυλικῆς του στήλης. Ἀκολούθως
εἶδε τὸν Ἅγιον στὸν ὕπνον του καὶ τοῦ εἶπεν: Ἔλα στὸ σπήλαιόν μου καὶ
ξάπλωσε στὸ κρεβάτι μου καὶ θὰ ἰατρευθεῖς.
Καὶ ἔτσι πῆγε στὴν Σιὰ
καὶ ἀφοῦ προσκύνησε στὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου, ἀκολούθως πῆγε στὸ
σπήλαιον καὶ ὅταν ἑξάπλωσε στὸ πέτρινον κρεβάτι τοῦ Ὁσίου καὶ
ἐπικαλέσθηκεν τὴν βοήθειάν του, σηκώθηκεν ὑγιής, δοξάζοντας τὸν Θεὸν καὶ
εὐχαριστῶντας τὸν Ἅγιον.
γ) Κάποιος χριστιανὸς ἐκ Λυμπιῶν, ἔπαθε
δυστύχημα στὸν παλαιὸν δρόμον Μοσφιλωτὴς – Ἀλάμπρας κοντὰ στὸ γεφύρι
ποὺ ὁδηγεῖ ὁ δρόμος στὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Εἶχε μαζὶ του καὶ
τὰ δύο του μωρὰ (βρέφη) τὰ ὁποῖα ἔπαθαν κατάγματα καὶ εὐρίσκονταν σὲ
ἀσχήμην κατάστασιν.
Εἶδε τὴν ὥρα τοῦ δυστυχήματος ἔναν λαμπερὸν
γέροντα μὲ λευκὴν στολὴν ποὺ ἅρπαξε τὰ δύο του παιδιὰ καὶ τὰ σήκωσε πάνω
καὶ ἔτσι δὲν ἔπαθαν περισσοτέρην βλάβην. Καὶ μετὰ ἔμαθεν ὅτι ἐκεῖ κοντὰ
εὑρίσκεται ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ὅπου ἐπῆγε καὶ προσκύνησε καὶ
ἀκολούθως ἐπῆγε καὶ εἶδε καὶ τὸ σπήλαιόν του.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης
ἦταν ἔνας ἀπὸ τοὺς Τριακοσίους ξένους Ἁγίους ποὺ ἑκατοίκησαν στὸ νησί.
Ἐλάξευσεν ὅπως φαίνεται τὸ σπήλαιόν του ἔτσι μικρόν, ὅσο γιὰ νὰ τὸν
χωράει νὰ ξαπλώνει στὴν ἐπὶ τῆς πέτρας λαξευμένην κλίνην του. Τὸ
πιθανότερον ὁ τοπικὸς αὐτὸς Ἅγιος, νὰ εἶναι ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, ὁ ἕνας ἀπὸ
τοὺς πέντε Ὁσίους ποὺ ἀναφέρει ὁ χρονογράφος Ἀρχιμανδρίτης Κυπριανὸς οἱ
ὁποῖοι ἀσκήτευσαν στὴν περιφέρειαν Λυθροδόντα (Ἰωσήφ, Φράσῃς, Εὐτύχιος,
Θέλθας, καὶ Ἰωάννης) καὶ εἶναι ἀπὸ τοὺς ξένους ὅπου ἐκατοίκησαν εἰς τὴν
Νῆσον, καθὼς ἀναφέρει.
Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τιμᾶται μὲ
Λειτουργίαν ποὺ γίνεται στὴν νέαν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰωάννου
τοῦ Θεολόγου στὶς 26 τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=15458#more-15458
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου