Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς (Ἑορτὴ Εὐδοκία, Εὐδοξία)
Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας
Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ
(98-117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη
καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς
νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε.
Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ
βαπτίσθηκε.
Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν
οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ
κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ
Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.
Μετὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή της καὶ τὴν
καλὴ ἀλλοίωσή της, διαμοίρασε τὰ πλούτη της στοὺς πτωχοὺς καὶ κατέφυγε
σὲ μοναστῆρι, ὅπου σχόλαζε στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς.
Ὅμως κατηγορήθηκε ἀπὸ
τοὺς πρώην ἐραστές της ὡς Χριστιανὴ καὶ συνελήφθη. Ὁδηγήθηκε στὸ
βασιλέα Αὐρηλιανό, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησε τὴν πίστη της στὸν
Χριστὸ καὶ τιμωρήθηκε. Ἀλλὰ ἀφοῦ ἀνέστησε μὲ τὴν προσευχή της τὸν υἱὸ
τοῦ βασιλέως, ποὺ εἶχε πεθάνει, τὸν ἔπεισε νὰ πιστέψει στὸν Κύριο. Καὶ
τότε ἀπελευθερώθηκε. Ἀργότερα ὅμως συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς
Ἠλιουπόλεως Βικέντιο καὶ ἀποκεφαλίσθηκε.Ἔτσι ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία ἔλαβε τὸν ἀμάραντο στέφανο τῆς δόξας καὶ εἰσῆλθε στὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου της.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Φόβον
ἔνθεον, ἀναλαβοῦσα, κόσμου ἔλιπες, τὴν εὐδοξίαν, καὶ τῷ Λόγῳ Εὐδοκία
προαέδραμες, οὐ τὸν ζυγὸν τὴ σαρκί σου βαστάσασα, ὑπερφυῶς ἠγωνίσω δι’
αἵματος. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ
μέγα ἔλεος. Ἡ Ἁγία Ἀντωνίνα ἡ Μάρτυς
ἩἉγία Μάρτυς Ἀντωνίνα καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ
ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Ὄντας
Χριστιανή, φανερώθηκε στὸν Μαξιμιανό, ὅταν ἀναχώρησε γιὰ τὴν Νίκαια καὶ
ὁμολόγησε μὲ τόλμη γνώμης τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ βασανίσθηκε καὶ
ὁδηγήθηκε στὴ φυλακή. Ἀφοῦ τὴν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ φυλακή, τὴν πίεσαν μὲ τὴν
βία νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Ἁγία δὲν δέχθηκε καὶ παρέμενε σταθερὴ στὴν
πίστη της. Τότε οἱ δήμιοι τὴν κρέμασαν καὶ τῆς ἔγδαραν τὰ πλευρά. Ἔπειτα
τὴν τοποθέτησαν πάνω σὲ πυρακτωμένη σχάρα, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ
μαρτύριο ἡ Ἁγία παρέμεινε ἀβλαβής.
Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ τὴν ἔβαλαν σὲ
σάκο, τὴν ἔριξαν στὴ λίμνη τῆς Νίκαιας, στὴν ὁποία βρῆκε τὸ μαρτυρικὸ
θάνατο καὶ ἔλαβε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἡ Ὁσία Δομνίνα ἡ Νέα
Τὸ βίο τῆς Ὁσίας Δομνίνας συνέγραψε ὁ Θεοδώρητος Κύρου στὴ Φιλόθεο Ἱστορία του.
Ἡ
Ὁσία Δομνίνα γεννήθηκε στὴν πόλη Κῦρο τῆς Ἀντιόχειας ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ
φιλόθεους γονεῖς. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ζήλωσε τὸ βίο τῶν Ἀσκητῶν καὶ
μιμήθηκε τὸν Ὅσιο Μάρωνα (τιμᾶται 14 Φεβρουαρίου) κτίζοντας στὸν γονικὸ
κῆπο αὐτῆς καλύβα, ὅπου ἀσκήτευε καθημερινά, τὴ δὲ νύχτα μετέβαινε στὴν
ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ δοξολογήσει τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι ἡ Ὁσία Δομνίνα, ἀφοῦ ἔζησε μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Μάρκελλος, Σιλβέστρος καὶ Σωφρόνιος οἱ Μάρτυρες
Οἱ
Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀντώνιος, Μάρκελλος, Σιλβέστρος καὶ Σωφρόνιος
συνελήφθησαν, ἐπειδὴ ἦταν Χριστιανοὶ καὶ παρέστησαν στὸν ἄρχοντα τῆς
Παλαιστίνης, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησαν μὲ θάρρος τὸν Χριστὸ καὶ
ἀνακήρυξαν τὴν πίστη τους στὸν ἀληθινὸ Θεό.
Γι’ αὐτὸ φυλακίσθηκαν καὶ
βασανίσθηκαν σκληρά. Τοὺς ἄφησαν ἄσιτους, τοὺς τέντωσαν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ
τὰ πόδια, τοὺς κατέφλεξαν τὰ σκέλη, τοὺς ἔσκισαν τὶς σάρκες καὶ τέλος
τοὺς ἀποκεφάλισαν.
Ἔτσι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἰσῆλθαν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Νεστοριανὸς ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Νεστοριανὸς μαρτύρησε διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι Ἀγάπιος, Νικηφόρος καὶ Χαρίσιος οἱ Μάρτυρες
Δὲν ἔχουμε πληροφορίες γιὰ τὸν Βίο καὶ τὸ Μαρτύριο τῶν Ἁγίων.
Οἱ Ἅγιοι Γερβάσιος καὶ Λέων οἱ αὐτάδελφοι καὶ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Γερβάσιος καὶ Λέων μαρτύρησαν κατὰ τὸν 2ο αἰῶνα μ.Χ. Ὁ Ἅγιος Λέων ἦταν Ἀπόστολος τῶν Βάσκων. Ὁ Ἅγιος Σιλβέστρος
Ἡ
μνήμη τοῦ Ἁγίου Σιλβέστρου ἀναγράφεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο ὡς
ἀκολούθως: «Ἐν τὴ Ἀναστάσει, τοῦ ἁγίου πατριάρχου Σιλβέστρου». Ἡ Σύναξη
αὐτοῦ ἐτελεῖτο στὸ ναὸ τῆς Ἀναστάσεως.
Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος
Ὁ
Ὅσιος Ἀγάπιος ἀσκήτεψε στὴ Σκήτη τῆς Ἁγίας Τριάδος κοντὰ στὰ ὅρια τῆς
μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς
Σαρακηνούς. Ἀφοῦ ὁδηγήθηκε στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κήρυξε σὲ
αὐτοὺς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τοὺς κατήχησε καὶ τοὺς βάπτισε. Στὴ συνέχεια
ἀφέθηκε ἐλεύθερος καὶ τελειώθηκε μὲ εἰρήνη στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ὁ Ὅσιος Συνέσιος ὁ ἐν Λύσῃ τῆς Κύπρου ἀθλήσας
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου.
Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Προστάτης τῆς Οὐαλίας
Ἅγιος Δαβὶδ καταγόταν ἀπὸ τὴν Οὐαλία καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ
νουθεσία Κυρίου. Ἀπὸ νεαρὰ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη
μοναχός. Ἀποσύρθηκε στὴ νῆσο τοῦ Οὐάιτ, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸν Γέροντα
Παυλίνο.
Κήρυξε πρὸς τοὺς Βρετανοὺς καὶ ἀνοικοδόμησε ναὸ στὴν πόλη
Γκλαστένμπουρυ, ὅπου κατὰ τὴν παράδοση κήρυξε ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας
ποὺ εἶχε, κατὰ τὴν παράδοση, μαζί του τὸ Ποτήριον τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου
καὶ τὸν Ἀκάνθινο Στέφανο τοῦ Κυρίου.
Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ ἵδρυσε δώδεκα μοναστήρια στὰ ὁποῖα ἐπέβαλε τοὺς κανόνες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ μοναχοὶ μιλοῦσαν σπάνια καὶ ὡς κύριο ἔργο τοὺς εἶχαν τὴν προσευχή.
Ὁ
Ἅγιος ἔλαβε μέρος σὲ δυὸ Συνόδους κατὰ τοῦ Πελαγιανισμοῦ, ποὺ ἔγιναν
στὴν πόλη Μπρέβυ τὸ 512 ἢ 519 μ.Χ. καὶ στὴν πόλη Βικτόρια λίγο ἀργότερα.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Συνόδου ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Οὐαλίας, ἀλλὰ
ἀποδέχθηκε τὴν ἐκλογή του μετὰ ἀπὸ πολλὲς πιέσεις.
Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 544 μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς ὁ ἐκ Σικελίας
Ὁ
Ὅσιος Λουκᾶς, κατὰ κόσμο Λέων, γεννήθηκε στὴν Κορλεόνε τῆς Σικελίας
κατὰ τὸν 10ο αἰῶνα μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Λέοντα
καὶ τὴ Θεοκτίστη, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀνέθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία
Κυρίου. Ὅταν οἱ γονεῖς του πέθαναν, ἐκεῖνος κατέφυγε στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου
Φιλίππου στὴν Ἄγκυρα. Ὅμως, λόγω τῶν ἐπιδρομῶν τῶν Σαρακηνῶν, ἔφυγε ἀπὸ
ἐκεῖ καὶ ᾖλθε στὴν Καλαβρία, στὴ μονὴ τοῦ ὄρους Μουλά, κοντὰ στὸ
Κασσίνο, ὅπου ἐκάρη μοναχός. Ἐκεῖ ἔμεινε ἕξι χρόνια.
Στὴ συνέχεια,
μαζὶ μὲ τὸν ἡγούμενο τῆς μονῆς Χριστόφορο, πῆγαν στὴν περιοχὴ τοῦ
Μερκουρίου. Ἐκεῖ βρῆκαν ἕνα νέο μοναστῆρι στὸ ὁποῖο ἔζησαν ἀσκητικὰ ἐπὶ
ἑπτὰ χρόνια, γιὰ νὰ συνεχίσουν ἀργότερα τὸν πνευματικό τους ἀγῶνα καὶ σὲ
ἄλλο μοναστικὸ τόπο ἐπὶ δέκα χρόνια.
Ὁ Ἅγιος Θεὸς χάρισε στὸν Ὅσιο
Λουκᾶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Πλῆθος πιστῶν συνέρεε στὸν Ἅγιο
ἀσκητή, γιὰ νὰ λάβει τὴν εὐλογία του καὶ νὰ θεραπευθεῖ.
Λίγο
ἀργότερα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἡγουμένου Χριστόφορου, ἀναλαμβάνει τὴν
ἡγουμενία τῆς μονῆς στὸ ὄρος Μουλά. Ἐδῶ ἀρχίζουν νέοι ἀσκητικοὶ ἀγῶνες. Ὁ
Ὅσιος θεραπεύει ἀσθενεῖς, ἀποδιώκει τοὺς δαίμονες, ἐγείρει
παραλυτικούς, καθοδηγεῖ πρὸς τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας τοὺς χαμένους.
Προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Μένει ἔξω στὸ κρύο ἐπὶ εἴκοσι ἡμέρες, γιὰ νὰ
ἐντείνει τὸν ἀσκητικό του ἀγῶνα.
Σὲ βαθὺ γῆρας καλεῖ πιὰ κοντά του
τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς προλέγει τὸ τέλος του. Ἀναθέτει τὰ καθήκοντα τοῦ
προεστῶτος τῆς μονῆς στὸν μοναχὸ Θεόδωρο καὶ ὁρίζει βοηθό του τὸν
πρεσβύτερο Εὐθύμιο. Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς, ἀφοῦ κοινώνησε τῶν Ἀχράντων
Μυστηρίων, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου. Ὁ Ὅσιος Μαρτύριος ἐκ Ρωσίας
ὉὍσιος Μαρτύριος τοῦ Ζελένκ, κατὰ κόσμο Μηνᾷς, γεννήθηκε στὴν πόλη
Βελίκι Λοῦκι τῆς Ρωσίας κατὰ τὸν 16ο αἰῶνα μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ
φιλόθεους, τὸν Κοσμᾶ καὶ τὴν Σταφανίδα, οἱ ὁποῖοι πέθαναν δέκα χρόνια
μετὰ τὴν γέννησή του.
Τὴν κατὰ Θεὸν διαπαιδαγώγησή του καὶ φροντίδα τοῦ
μικροῦ Μηνᾷ ἀνέλαβε ἕνας πνευματικὸς καὶ ἀγαθὸς λευίτης τοῦ ναοῦ τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ τῆς γενέτειράς του, ποὺ λίγο ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς στὴ
μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ὀνομάστηκε Βογολέπιος.
Ὁ Ὅσιος ἐπισκεπτόταν
τακτικὰ τὸν γέροντά του καὶ λίγο ἀργότερα, ἰκανοποιώντας τὸν πόθο τῆς
ψυχῆς του, κείρεται μοναχὸς καὶ λαμβάνει τὸ ὄνομα Μαρτύριος. Μετὰ ἀπὸ
ἑπτὰ χρόνια ἀσκήσεως καὶ προσευχῆς ὁ Ὅσιος, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ
πνευματικοῦ του, πῆρε μαζί του τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Τιχβὶν καὶ ᾖλθε στὴ νῆσο Βέρντε, κοντὰ στὴν
περιοχὴ Ζελένκ, ὅπου καὶ ἀσκήτευε. Ἐκεῖ ἔκτισε ἕνα μικρὸ ναὸ πρὸς τιμὴν
τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεοτόκου.
Ἕνα βράδυ, μετὰ τὴν προσευχή του, εἶδε
ξαφνικὰ στὸ ὄνειρό του τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας νὰ ἐπιπλέει πάνω στὸ
νερό. Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ κάλεσε τὸν Ὅσιο νὰ πάει νὰ βρεῖ τὴν ἱερὴ
εἰκόνα. Πράγματι, ὁ Ὅσιος Μαρτύριος κατέβηκε στὴν λίμνη καὶ εἶδε τὴν
εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου νά ἐπιπλέει ἐπάνω στὸ νερό. Τότε τὴν πῆρε
μὲ εὐλάβεια καὶ δέος καὶ τὴν μετέφερε στὸν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του.
Τὸ ἔτος 1570, ὁ Ὅσιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Νόβγκοροντ καὶ διορίσθηκε ὡς ἡγούμενος τὸ ἔτος 1582.
Ὁ
Ὅσιος Μαρτύριος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1603. Παραδίδοντας τὴν ἁγία
ψυχή του στὸν Κύριο ἀνέπεμψε τὴν τελευταία ἐπὶ γῆς ἱκεσία του: «Κύριε,
χάρισε τὴν εἰρήνη σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς». Ὁ Ἅγιος Παρασκευᾶς ὁ Νεομάρτυρας
Ὁ
Ἅγιος Νεομάρτυς Παρασκευᾶς καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραπεζούντα καὶ ἦταν ἕνας
ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς πόλεως. Μαρτύρησε τὸ ἔτος 1659 στὴν Τραπεζούντα
δι’ ἀπαγχονισμοῦ. Τὸ ἱερὸ λείψανο αὐτοῦ ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου
Γρηγορίου Νύσσης καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀνακομίσθηκε στὴ μηνὴ Θεοσκεπάστου
Τραπεζοῦντος. Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ὁ Ἱερομάρτυρας ἐκ Ρωσίας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μεθόδιος μαρτύρησε τὸ ἔτος 1920. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου. Ἡ Ἁγία Ἀντωνίνα ἡ Ὁσιομάρτυς
Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Ἀντωνίνα μαρτύρησε τὸ ἔτος 1924. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῆς Ἁγίας. Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Νεομάρτυς ἡ διὰ Χριστὸν Σαλὴ
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο καὶ τὸ Μαρτύριο τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr) anavaseis.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=5972#more-5972
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου