31 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑρμείου Μάρτυρα, Πετρονίλης Μάρτυρος, Κρήσκεντος Μάρτυρα, Εὐσεβίου καὶ Χαραλάμπους Μαρτύρων, Μάγου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων ἐν Ἀσκαλώνι, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κανδίου, Κανδιανοῦ, Κανδιανέλλης καὶ Πρώτου, Λουπικίνου Ἐπισκόπου, Πασχασίου ἐκ Ρώμης, Εὐσταθίου Πατριάρχου, Φιλοθέου Μητροπολίτου, Φιλοσόφου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Βόριδος καὶ Νικολάου Μαρτύρων, Ἱεροθέου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρα

Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ὁ ΜάρτυραςὉ
Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμείας καταγόταν ἀπὸ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ ἄθλησε
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ Ἀντωνίνου
(138-161 μ.Χ.).Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, κατὰ
τὸ διωγμὸ ποὺ κινήθηκε τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη καὶ αὐτὸς
ὡς Χριστιανός, συνελήφθη δὲ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ δούκα Σεβαστιανοῦ,
ἐξαναγκαζόμενος νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.Ὁ Ἑρμείας ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ συνέτριψαν τὶς
σιαγόνες, τοῦ ἔγδαραν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου, τοῦ ἔσπασαν τοὺς ὀδόντες
καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι. Ἀφοῦ ἐξῆλθε ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ μαρτύρια αὐτά, ποτίστηκε μὲ ἰσχυρότατο
δηλητήριο. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ δοκιμασία αὐτὴ ἐξῆλθε ἀβλαβής, καὶ ἔγινε
πρόξενος μεταστροφῆς πρὸς τὸν Χριστὸ τοῦ μάγου ποὺ τοῦ χορήγησε αὐτό.
Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ μάγος ἀποκεφαλίσθηκε, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι
εἰδωλολάτρες.

30 Μαΐου Συναξαριστής. Ἰσαακίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐμμελείας Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφροδισίου, Ἀγαπίου, Εὐσεβίου, Ρωμανοῦ, Τελετίου, Χαραλάμπους καὶ Χριστίνης, Εὔπλου Μάρτυρος, Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος, Ναταλίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρωμανοῦ, Τελετίου καὶ τοῦ πλήθους καέντων, Κυπριανοῦ ἐξ Ἀντιοχείας, Βαρλαὰμ Μάρτυρος, Βενανδίου Ὁσίου, Ἡσαΐου καὶ Νικάνορος Ὁσίων, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἐν Δεξιοκρατιαναῖς.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής
Ὁ
Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
ἀρειανοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντος (364-378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του,
μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς
αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον
καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων
αἱρετικῶν Ἀρειανῶν.Μιλώντας πρὸς τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰ πλήθη, δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει καὶ
αὐτὸν τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὶς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές
του.

29 Μαΐου Συναξαριστής. Θεοδοσίας Παρθενομάρτυρος, Κυρίλλου Μάρτυρα, Ὀλβιανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρός καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ τῶν μαρτύρων, Ρεστιτούτου Μάρτυρος, Ἀλεξάνδρου Πατριάρχου, Μαξιμίνου Ἐπισκόπου, Σισιννίου Ἱερομάρτυρα και τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτυρίου καὶ Ἀλεξάνδρου, Μαξίμου Ἐπισκόπου, Ἱερεμίου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Θεοδοσίας Ὁσιομάρτυρος, τῶν Ὁσίων Βότου, Φήλικος καὶ Ἰωάννου τῶν Ἐρημιτῶν, Ἐθελμπέρτου βασιλέως, Ὑπομονῆς Ὁσίας, Ἀνδρέου Νεομάρτυρος, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἰωάννου Νάννου του νεομάρτυρος, Εὐθυμίου Ἱερομάρτυρος, Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ἐγγύηση τῶν Ἁμαρτωλῶν»

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Παρθενομάρτυρας

Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Φοινίκης καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ ἐτῶν διέπρεπε τόσο γιὰ τὴν εὐσέβεια, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ζῆλο της ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, διαδίδοντας αὐτὴ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν καὶ ἑλκύοντας πολλὲς ἀπὸ αὐτές.
Κατὰ τὸ πέμπτο ἔτος τῶν διωγμῶν, βρισκόμενη στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, συνελήφθη καὶ δέσμια ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντα Οὐρβανοῦ. Ἐπειδὴ ἡ Ἁγία δὲν πειθόταν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, διατάχθηκε ὁ σκληρὸς βασανισμὸς αὐτῆς.
Τῆς κόπηκαν οἱ μαστοὶ καὶ τῆς καταξεσκίσθηκαν τὰ πλευρά, ἡμιθανὴς δέ, πιεζόταν νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Θεοδοσία, μὲ φωνὴ ποὺ μόλις ἀκουγόταν, δήλωσε καὶ πάλι ὅτι ἦταν καὶ θὰ παρέμενε Χριστιανή. Τότε ὁ Οὐρβανός, γεμάτος ἀπὸ ὀργή, διέταξε, ἀφοῦ βασανισθεῖ σκληρότερα, νὰ ριχθεῖ στὴ θάλασσα, ὅπου ἔλαβε καὶ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

28 Μαΐου Συναξαριστής. Εὐτυχίου Ἐπισκόπου, Ἑλικωνίδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου καὶ Διοσκορίδου, Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου, Σενατόρου Ἐπισκόπου Παβίας, Σενατόρου Ἐπισκόπου Μιλάνου, Χέρωνος Ἱερομάρτυρος, Ἰούστου Ἐπισκόπου, Γερμανοῦ Ἐπισκόπου, Νικήτα Ὁμολογητοῦ, Ἀνδρέου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Φιλοθέας Παρθενομάρτυρος, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Μόσχας, Σωφρονίου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Γκαλίτς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κυρίας τῆς εἰρήνης, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ «νοητοῦ τείχους»

Ὁ Ἅγιος Εὐτύχιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς

Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐτύχιος.  Ἀναδείχθηκε σὲ Ἐπίσκοπο Μελιτηνῆς, ὅμως λόγῳ τῆς Χριστιανικῆς δράσεώς του συνελήφθη, ἀρνήθηκε δὲ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια ρίχθηκε στὸ νερό, ὅπου βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς εὐτυχήσας ἀρετῶν ταῖς ἰδέαις, τῆς τῶν Μαρτύρων εὐκληρίας μετέσχες, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε παμμάκαρ Εὐτυχές· σὺ γὰρ τῷ Θεῷ ἡμῶν, καθαρῶς ὑπουργήσας, αἵμασιν ἐφοίνιξας, τὴν ἁγίαν στολήν σου· μεθ’ ἧς Χριστῷ καὶ νῦν ἱερουργῶν, ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς αἱμάτων σου.
Τῆς Ἐκκλησίας στερρῶς προϊστάμενος, ὑπὲρ αὐτῆς τὴν ψυχὴν Πάτερ τέθεικας· ἣν νῦν ἀπαρέγκλιτον φύλαττε, τῆς εὐσεβείας τοῖς δόγμασιν Ὅσιε· αὐτῆς γὰρ Εὐτυχὲς ἑδραίωμα.

27 Μαΐου Συναξαριστής. Ἑλλαδίου Ἱερομάρτυρος, Θεράποντος Ἱερομάρτυρος, Ρεστιτούτης Μάρτυρος και τῆς συνοδείας αὐτῆς, Ιουλίου τοῦ Στρατηλάτου, Εὐσεβιώτου Μάρτυρος, Ἀλυπίου Μάρτυρος, Ἰουλιανῆς Μάρτυρος, Εὐτροπίου Ὁσίου, Μελανίας Ὁσίας, Ρανούλφου Μάρτυρος, Βεδέα τοῦ Ὁμολογητοῦ, Βασιλείου Ὁσίου, Μιχαὴλ Ὁσίου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰωνᾶ, Φωτίου καὶ Κυπριανοῦ Μητροπολιτών, Φιλίππου Α’ Μητροπολίτου, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Νείλου, Λαζάρου Ὁσίου, Θεράποντος Ὁσίου τῆς Λευκῆς Λίμνης, Θεράποντος Ὁσίου Μόνζας, Ἠλία Ὁσίου, Ἰωάννου τοῦ Ρώσου, Ματθαίου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἑλλάδιος ὁ Ἱερομάρτυρας
Εἶναι
ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἑλλάδιος.
Ἀφοῦ διέπερεψε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ κατέστη
Ἐπίσκοπος.Γιὰ τὴν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ δράση του συνελήφθη, καὶ, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ
θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ σκληρῶν βασανιστηρίων. Ρίχθηκε
στὴν πυρά, ἀλλὰ μὲ τὴν Θεία Δύναμη ἐξῆλθε ἀβλαβής. Μὲ τὰ θαυμάσια αὐτὰ γεγονότα ἔγινε πρόξενος, ὥστε πολλοὶ τῶν
παρισταμένων εἰδωλολατρῶν νὰ προσέλθουν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Τέλος, ἀφοῦ ἐδάρη σκληρὰ μὲ ράβδους καὶ γροθιές, παρέδωσε τὸ πνεῦμα καὶ περιεβλήθηκε τὸν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως ἐδέξω ὡς θεῖον ἔλαιον, ἱερουργίας τὴν χάριν, τῇ ἐπινεύσει
Χριστοῦ, καὶ ἱέρευσας σοφῶς Πάτερ Ἑλλάδιε, καὶ Μαρτύρων κοινωνός, δι’
ἀγώνων ἱερῶν, γενόμενος Ἱεράρχα, καθικετεύεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.

26 Μαΐου Συναξαριστής. Ἀλφαίου καὶ Κάρπου Ἀποστόλων, Ἀβερκίου Μάρτυρα, Ἑλένης Μάρτυρος, Σιμιτρίου Μάρτυρα, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρα, Ἐλευθερίου Ἐπισκόπου, Φουγατίου καὶ Δαμιανοῦ Ὁσίων, Πρίσκου Μάρτυρα, Ἰουλίου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φηλικισσίμου, Ἡρακλέους καὶ Παυλίνου, Αὐγουστίνου Ἀρχιεπισκόπου, Συνεσίου Καρπασίας, Γεωργίου Νεομάρτυρα, μνήμη εὑρέσεως λειψάνων Ὁσίου Μακαρίου, Ἀλεξάνδρου τοῦ Δερβίση

Οἱ Ἅγιοι Ἀλφαῖος καὶ Κάρπος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Κάρπος ἔζησε τὸν 1ο αἰώνα μ.Χ. καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Τρωάδα τοῦ Ἑλλησπόντου. Φιλοξένησε στὴν οἰκία του τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ ἔγινε βοηθὸς αὐτοῦ στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ κομιστὴς τῶν ἐπιστολῶν ποὺ ἔστειλε ὁ Παῦλος πρὸς τὶς Ἐκκλησίες.
Ἀφοῦ περιόδευσε πολλὲς πόλεις καὶ κήρυξε μὲ ἱερὸ ζῆλο τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγκαταστάθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο Ἐπίσκοπος Βεροίας τῆς Θράκης, ὅπου καὶ κοιμήθηκε ἀγωνιζόμενος μέχρι τὴν τελευταία του πνοὴ ὑπὲρ τῆς διαδόσεως τοῦ θείου λόγου.
Δεν γνωρίζουμε γιὰ ποιὸν ἀκριβῶς Ἀλφαῖο πρόκειται. Κατ’ ἄλλους πρόκειται γιὰ τὸν Ἰάκωβο τὸν Ἀλφαῖο, ἕναν ἀπὸ τοὺς Δώδεκα Ἀποστόλους καὶ ἀδελφὸ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, καὶ κατ’ ἄλλους, τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ πιθανότερο, γιὰ τὸν Ἀλφαῖο ἢ τὸν Κλεόπα, σύζυγο τῆς Μαρίας, συγγενοῦς τῆς Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος κατανάλωσε τὸ βίο του, μὲ τὴ σύζυγο καὶ τὰ τέκνα του, ἐργαζόμενος ὑπὲρ τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου.

25 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς του προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, Κελεστίνου Μάρτυρος, Ὀλβιανοῦ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐπισκόπου, Ζηνοβίου Ἐπισκόπου, Μαξίμου καὶ Βικτωρίνου Ἱερομαρτύρων, Ἀλδέλμου Ἐπισκόπου, Σκιότα ἐκ Γεωργίας, Δημητρίου πρίγκιπος, Θέκλας Ὁσίας, Ἰννοκεντίου Ἐπισκόπου, σύναξη τῶν Ἁγίων τῆς Βολυνίας, μνήμη εὑρέσεως ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Αὐτὴ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρεῖται ὡς δεύτερη εὕρεση, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἄλλη, παρὰ μόνο ἡ πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, μέσα σὲ ἀργυρὴ θήκη, σὲ ἱερὸ τόπο καὶ μεταφέρθηκε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ πομπὴ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε· πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὑρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σῲζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἱκεσίαις σου.

24 Μαΐου Συναξαριστής. Συμεών Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μελετίου τοῦ Στρατηλάτου, Σεραπίωνος Ἐπισκόπου, Ἰωάννου, Στεφάνου, Καλλινίκου, Φήστου, Φαύστου, Αἰδεσίου, Μαρκέλλου, Θεοδώρου, Μελετίωνος, Σεργίου, Μαρκελλίνου, Φήλικος, Φωτεινοῦ, Θεοδωρίσκου, Μερκουρίου, Διδύμου, Χριστίνου, Κυριακού, Καρτερίου, Σωσάννης, Μαρκιανῆς, Παλλαδίας, Γρηγορίας καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μυσίων χιλίων Μαρτύρων, Ἐλπιδίου Ἐπισκόπου, Βικεντίου Ὁσίου, Κυριακοῦ Ὁσίου, Νικήτα τοῦ Στυλίτου τοῦ Ὁσιομάρτυρα, Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Κάρραις Συρίας.

Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ ἐν τῷ Θαυμαστῷ ὄρειὉ
Ὅσιος Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια, ἀπὸ τὴν ὁποία καταγόταν καὶ ἡ
μητέρα του Μάρθα, ἐνῶ ὁ πατέρας του Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα καὶ
ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.).Σὲ ἡλικία ἕξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του, ὁ ὁποῖος
φονεύθηκε μέσα στὴν οἰκία του ποὺ κατέρρευσε ἀπὸ σεισμό, μὲ θεία
ὑπόδειξη ὁδηγήθηκε στὴ Σελεύκεια καὶ παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ
προστασία καὶ καθοδήγηση τοῦ περίφημου γιὰ τὶς ἀρετές του ἀσκητὴ
Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἀσκήτευε κοντὰ στὸ ὄρος τοῦ χωριοῦ Πίλασα.Ἀπὸ αὐτὸν ὁ Ὅσιος Συμεὼν διδάχθηκε τὰ ὑψηλὰ διδάγματα τῆς Χριστιανικῆς
πολιτείας. Μιμούμενος τὸν διδάσκαλό του ἀνήγειρε στύλο καὶ ἀφοῦ ἀνῆλθε
ἐπ’ αυτoῦ, παρέμεινε προσευχόμενος ἐπὶ δώδεκα ἔτη.

23 Μαΐου Συναξαριστής. Μιχαὴλ Ὁμολογητοῦ, Μανὴν Προφήτου, Μαρίας τοῦ Κλωπᾶ, Σαλωνᾶ τοῦ Ρωμαίου, Σελεύκου Μάρτυρος, Ἐπιτακίου καὶ Βασιλείου, Δονατιανοῦ καὶ Ρογατιανοῦ Μαρτύρων, Μερκουλιαλίου Ἐπισκόπου, Δεσιδερίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κουϊντιανοῦ, Λουκίου καὶ Ἰουλιανοῦ, Πατρικίου Ἐπισκόπου, Εὐτυχίου καὶ Φλωρεντίου Ὁσίων, Δεσιδερίου Ἱερομάρτυρα, Συαγρίου Ὁσίου, Μνήμη εὐρέσεως τιμίων λειψάνων Ἁγίου Λεοντίου, Δαμιανοῦ Ὁσίου, Σίμωνος Ἐπισκόπου, Εὐφροσύνης Ὁσίας, Ἀβραμίου Ὁσίου, Ἀντωνίου Ἐπισκόπου, Κυρίλλου Ἐπισκόπου, Παϊσίου Ὁσίου, Ἀθανασίου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἀδριανοῦ καὶ Βογολεπίου Ὁσίων, Ἀντωνίου καὶ ἰωαννικίου Ὁσίων, Δανιὴλ Ὁσιομάρτυρα, Ἀλεξάνδρου Θαυματουργοῦ, Δωροθέου καὶ Ἱλαρίωνος Ὁσίων, Ἰωακεὶμ Ὁσίου, Σύναξις παντῶν τῶν ἐν Ροστὼβ – Γιαροσλάβλ Ἁγίων, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἰωακεὶμ.

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητὴς
Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813-820 μ.Χ.). Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχη Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα.
Συνδέθηκε μὲ στενότατη φιλία μὲ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο (τιμάται 8 Μαρτίου), ποὺ ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καὶ μορφωμένος, μὲ τὸν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στὴ μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ταράσιο στὸν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοὶ. Γιὰ τὴν μεγάλη τους ἀρετὴ καὶ τὴν βαθύτατη θεολογικὴ κατάρτιση πείσθηκαν καὶ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο κατ’ ἀρχὰς μὲν ἱερεῖς, στὴ συνέχεια δὲ ὁ μὲν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δὲ Μιχαὴλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.

22 Μαΐου Συναξαριστής. Βασιλίσκου Μάρτυρα, Μνήμη Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Αὐσονίου Ἐπισκόπου, Μαρκιανοῦ Ἐπισκόπου, Αἰμιλίου καὶ Κάστου Μαρτύρων, Δονάτου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Τιμοθέου, Φαυστίνου καὶ Βενούστου Μαρτύρων, Κόδρου Μάρτυρα, Μαρκέλλου Μάρτυρα, Σοφίας τῆς Ἰατροῦ, Ἑλένης πριγκιπίσσης, Ἑλένης τῆς Ὡξέρρης, Ἰουλίας Μάρτυρος, Κουϊτερίας Μάρτυρος, Ρωμανοῦ Ὁσίου, Βοηθιανοῦ Ἱερομάρτυρα, Κονάλδου Ὁσίου, Καλῆς Ὁσίας, μνήμη Θεοτόκου ἐν Σοφιανοῖς, Ἰωάννου τοῦ Βλαδιμήρου, Ἰακώβου τοῦ Δικαίου, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρα, Δημητρίου Νεομάρτυρα, Παύλου Ὁσιομάρτυρα.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ὁ ΜάρτυραςὉ Ἅγιος Βασιλίσκος, ἀνιψιὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλὰ τῆς Ἀμασείας καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.) καὶ ἄρχοντος Ἀγρίππα. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῆς Καππαδοκίας Ἀσκληπιάδη μὲ τοὺς στρατιῶτες του Εὐτρόπιο καὶ Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, τελειώθηκαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου.
Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στὴ φυλακὴ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἀπὸ τὶς στερήσεις καὶ κακοπαθήσεις, θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστὸ, ὁπότε ὁ ἀντίκτυπος ἀπὸ τὴν πράξη του αὐτὴ θὰ ἦταν μέγας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν. 

Αὐτὸς ὅμως εἶχε λάβει τὴν ἀμετάτρεπτη ἀπόφαση νὰ πεθάνει ὡς Χριστιανὸς, ἔχοντας ὡς φωτεινὸ παράδειγμα τὸν Μεγαλομάρτυρα θεῖο του, ὁ ὁποῖος παρέμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία του, ἀφοῦ ἀπέκρουσε ὅλες τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς ἀπειλὲς.
Μία ἡμέρα ὁ Ἅγιος πέτυχε, χάρη στὴν εὔνοια τῶν στρατιωτῶν ποὺ τὸν φύλαγαν, νὰ μεταβεῖ στὸν οἶκο του, νὰ παρηγορήσει τοὺς γονεῖς καὶ ἀδελφούς του καὶ νὰ τοὺς συστήσει ἐμμονὴ στὴ Χριστιανικὴ πίστη.

21 Μαΐου Συναξαριστής. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἰσαποστόλων, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Τιμοθέου, Πολίου καὶ Εὐτυχίου, Ἀδελφίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πολυεύκτου, Βίκτωρος καὶ Δονάτου, Βόρου Ὁσίου, Ὁσπιτίου τοῦ Ἐρημίτου, Χριστοφόρου Α’ Πατριάρχου, Κωνσταντίνου καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ Μιχαὴλ καὶ Θεοδώρου τῶν Θαυματουργῶν, Κυρίλλου Β’ Ἐπισκόπου, Ἑλένης πριγκιπίσσης, Κασσιανοῦ τοῦ Ἕλληνος καὶ Θαυματουργοῦ, Βασιλείου Ἐπισκόπου, Ἀγαπητοῦ Ὁσιομάρτυρος, Παχωμίου τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρος, Κωνσταντίνου πρίγκιπος Βλαχίας, Κωνσταντίνου τοῦ διὰ Χριστόν σαλοῦ, Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βλαδιμήρου, Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Πσκὼφ.

Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντίνος ὁ Μεγάλος καὶ Ἑλένη οἱ Ἰσαπόστολοι (ἑορτὴ Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα, Ἑλένη)

Ὡς
γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς
Κιλικίας ὅσο καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ ἐπικρατεῖ
φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας.
Τὸ ἀκριβὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274-288 μ.Χ.
Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, ποὺ λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του
ὀνομάσθηκε Χλωρὸς, καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ αὐτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα
του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνὸς πανδοχέως ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς
Βιθυνίας.
Τὸ 305 μ.Χ. ὁ Κωνσταντίνος εὑρίσκεται στὴν αὐλὴ τοῦ αὐτοκράτορα
Διοκλητιανοῦ στὴ Νικομήδεια μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ χιλίαρχου.

20 Μαΐου Συναξαριστής. Θαλλελαίου τοῦ ἰατροῦ καὶ τῶν σύν αὐτῷ Ἀλεξάνδρου καί Ἀστερίου, Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, Πλατίλλας τῆς Ρωμαίας, Ἀσκλᾶ Μάρτυρος, Βαυδελίου Ἱερομάρτυρα, Ζαωουλών καί Σωσσάνης, Ἱλαρίου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μεμέλᾳ, Οὐτρίλλου Ἐπισκόπου, Θαλασσίου Ὁσίου, Μάρκου Ἐρημίτου, Θεοδώρου Ἐπισκόπου, τῶν Ὁσίων Ἰωάννου, Ἰωσήφ καί Νικήτα, Ἀνακομιδή καί Μετακομιδή ἱεροῦ Λειψάνου Νικολάου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ, Τιμοθέου ἡγεμόνος, Ανακομιδή ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Στεφάνου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Θαλλέλαιος ὁ ἰατρός καί οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἀλέξανδρος καί Ἀστέριος

Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπό τον Λίβανο καί ἔζησε κατά τήν
ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (283-284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του
ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καί ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τήν
ἰατρική ἐπιστήμη καί προσέφερε στούς πάντες ἀφιλοκερδῶς καί μέ ἀγάπη τίς
ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτό καί ἐντάσσεται στήν κατηγορία τῶν
γνωστῶν Ἀναργύρων.
Γιά τήν πίστη του στον Χριστό τον συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στην
Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα
στο δάσος και τον ὁδήγησαν στον ἄρχοντα Τιβεριανό.
Ἐκεῖνος, ἐπειδή ὁ Ἅγιος δέν πειθόταν νά θυσιάσει στα εἴδωλα, πρόσταξε νά
τοῦ τρυπήσουν τούς ἀστραγάλους και νά τον κρεμάσουν μέ το κεφάλι προς
τά κάτω. Τόση δε ἦταν ἡ ὑπομονή τοῦ Ἁγίου, τήν ὁποία ἐπέδειξε  κατά το
φρικτό αὐτό μαρτύριο, ὥστε δύο ἀπό τούς βασανιστές του στρατιῶτες,
ὀνόματι Ἀλέξανδρος και Ἀστέριος, πίστεψαν και ἀφοῦ ὁμολόγησαν τήν πίστη
τους στον Χριστό, ἀποκεφαλίσθηκαν.

19 Μαΐου Συναξαριστής. Πατρικίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αυτῷ μαρτύρων Ἀκακίου, Μενάνδρου καὶ Πολυαίνου, Πούδη Μάρτυρος, Πουδενδιάνδης Μάρτυρος, Καλοκερίου καὶ Παρθενίου Μαρτύρων, Φιλοτέρου Μάρτυρος, Ἀκολούθου Μάρτυρος, Κυριακῆς Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῇ, Θεοτίμης Μάρτυρος, Κυριακῆς Μάρτυρος, Ἀνακομιδή ἁγίων λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰουλίου Πρεσβυτέρου καὶ Ἰουλιανοῦ Διακόνου, Κυρίλλου Ἐπισκόπου, Ἀδούλφου, Δουστάνου Ἀρχιεπισκόπου, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Βαρνάβα, Γενναδίου, Γερασίμου, Γερμανοῦ, Θεογνώστου, Θεοκτίστου, Ἱερεμίου, Ἰωάννου, Ἰωσήφ, Κόνωνος, Κυρίλλου, Μαξίμου καὶ Μάρκου, Δημητρίου πρίγκιπα, τῶν Ὁσίων Σιναϊτῶν Ρωμύλου, Ρωμανοῦ, Νέστορος, Σισώη, Γρηγορίου, Νικοδήμου καὶ Κυρίλλου, Κορνηλίου Ὁσίου, Ἰγνατίου Ὁσίου, Κορνηλίου Θαυματουργοῦ, Σεργίου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων ἐν Σλομπόντσκαγια, Ὀνουφρίου Ἱερομάρτυρα, Νίνας Ἰσαποστόλου.

Ὁ Ἃγιος Πατρίκιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἀκάκιος, Μένανδρος καὶ Πολύαινος οἱ ΜάρτυρεςΕἶναι
ἂγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς καὶ ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου τους. Ἀπὸ αὐτούς ὁ
Ἃγιος Πατρίκιος, λόγῳ τῆς βαθιᾶς θεολογικῆς μορφώσεώς του, ἀλλὰ καὶ τοῦ
ἒνθερμου ζήλου του πρὸς τὴ Χριστιανικὴ πίστη, ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος
Προύσσης, ὃπου βοηθούμενος ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους Ἀκάκιο, Μένανδρο και
Πολύαινο, ἐκύρηττε το Εὐαγγέλιο και ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν
πλάνη τῶν εἰδώλων πολλῶν ἀνθρώπων.Αὐτό ὃμως ἐξόργισε τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οἱ ὁποῖοι τον κατήγγειλαν
στον ἂρχοντα Ἰουλιανό τον Ὑπατικό, και αὐτός μέ τή σειρά του διέταξε τή
σύλληψή τους. Ὁ ἂρχοντας προσπάθησε ἀνεπιτυχῶς μέ φιλοσοφικές συζητήσεις
νά πείσει τον Πατρίκιο και τούς ἂλλους Ἁγίους ὃτι ὁ Χριστός δέν εἶναι
Θεός.

18 Μαΐου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου, Παυλίνου καὶ Βενεδίμου, Βεναντίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Παρθενομαρτύρων Ἀλεξάνδρας, Εὐφρασίας, Θεοδότης, Ἰουλίας, Κλαυδίας, Ματρώνης, Τεκούσης καὶ Φαεινῆς, Θεοδότου Μάρτυρος, Φήλικος Ἱερομάρτυρος, Διοσκόρου Μάρτυρος, Ποταμῶνος Ἱερομάρτυρος, Γαλακτίας Μάρτυρος, Εὐφρασίας Μάρτυρος, Ἰουλιανοῦ Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῶν ἀναιρεθέντων ὑπὸ τοῦ Οὐάλλη, Θεοδώρου Ἱερομάρτυρος, Δαβὶδ καὶ Ταριχάνη Μαρτύρων, Στεφάνου Πατριάρχου, Ἀναστασῶς Ὁσίας, Μαρτινιανοῦ Ὁσίου, Στεφάνου Χωρηβίτου, Μακαρίου Ὁσίου.

Οἱ Ἅγιοι Πέτρος, Διονύσιος, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος, Παυλίνος καὶ Βενέδιμος οἱ ΜάρτυρεςΟἱ
Ἅγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονυσία, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος,
Παυλίνος καὶ Βενέδιμος, μαρτύρησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα
Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ὁ Πέτρος καταγόταν ἀπὸ τὴ Λάμψακο καί, ὅταν τὸν
ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀβύδου, Δέκιο, γιὰ νὰ θυσιάσει στὴν
Ἀφροδίτη, ἐκεῖνος ἀντίθετα, ὁμολόγησε μὲ παρρησία τὸν Χριστό.Τότε βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ τελικὰ παραδόθηκε στὸν δήμιο.Ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Μεσοποταμία καὶ συνυπηρετοῦσαν
στὸ στρατὸ τοῦ Δεκίου ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Δάκνο. Ὅταν ἐπισκέφθηκαν τὴν
Ἀθῆνα, πληροφορήθηκαν γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη, κατηχήθηκαν καὶ
βαπτίσθηκαν Χριστιανοί, καταγγέλθηκαν, συνελήφθηκαν μὲ τὸν Διονύσιο καὶ
τὴν παρθένο Χριστίνα καὶ ὁμολόγησαν μὲ θάρρος τὴν πίστη τους στὸν Κύριο.
Ἒτσι ὑπέστησαν τὸν διὰ λιθοβολισμοῦ θάνατο, ἐνῷ ἡ Ἁγία Χριστίνα
ἀποκεφαλίσθηκε.Οἱ Ἅγιοι Ἡράκλειος, Παυλίνος καὶ Βενέδιμος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα.

17 Μαΐου Συναξαριστής. Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Παμφαμήρ, Παμφυλῶνος καὶ Σολόχωνος, μνήμη τῆς ἁλώσεως τῆς Ἱερουσαλήμ, Εὐδοκίας Ὁσίας, Ρεστιτούτης Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρίου, Βίκτωρος καὶ Βασίλλας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἐραδίου, Παύλου, Ἀκυλίνου καὶ τῶν σὺν αὐτοίς, Θεοδωρήτου Ἱερομάρτυρος, Ματρώνου Ὁσίου, Μαϊδούλφου Ὁσίου, Νεκταρίου καὶ Θεοφάνους Ὁσίων, Νικολάου Μεγαλομάρτυρος ἐκ Σόφιας, Νικολάου Νεομάρτυρος ἐκ Μετσόβου, Ἀθανασίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἐλεαζάρου Μάρτυρος, Ἰωνᾶ Ὁσίου, Εὐφροσύνης Ὁσίας, μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Ἀδριανοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία οἱ Ἀπόστολοι (ἑορτὴ Ἀνδρόνικος)

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία συγκαταλέγονται ἀνάμεσα στοὺς
ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε στὶς 4
Ἰανουαρίου. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Δυὰς φωτοειδής, ἱερῶν Ἀποστόλων, καὶ κήρυκες Χριστοῦ, ἀνεδείχθητε κόσμω,
τοὶς πάσι κατασπείραντες, τὸ τῆς χάριτος κήρυγμα, ὅθεν σήμερον, ἠμᾶς
πιστῶς εὐφημοῦμεν, ὢ Ἀνδρόνικε, καὶ Ἰουνία θεόφρον, Χριστὸν
μεγαλύνοντες.
Οἱ Ἅγιοι Παμφαμήρ, Παμφυλῶν καὶ Σολόχων οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Παμφαμήρ, Παμφυλῶν ἢ Παμφαλῶν καὶ Σολόχων κατάγονταν
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἄθλησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ
(286-305 μ.Χ.).
Ὑπηρετώντας στὸ στρατὸ καὶ ἐνῷ βρισκόταν στὴ Χαλκηδόνα, κατόπιν διαταγῆς
τοῦ αὐτοκράτορα νὰ ἀναζητηθοῦν οἱ Χριστιανοὶ στρατιῶτες, διετάχθησαν
ὑπὸ τοῦ τριβούνου Καμπανοῦ νὰ θυσιάσουν ὅλοι στὰ εἴδωλα.

16 Μαΐου Συναξαριστής. Θεοδώρου τοῦ Ἠγιασμένου, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρος, Περεγρίνου Ἐπισκόπου, Περαγρίνου τῆς Ὠξέρρης, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Αὐδᾶ, Αὐδιησοῦ Ἐπισκόπων, Βενιαμὶν Διακόνου καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς τριάκοντα ὀκτὼ μαρτυρησάντων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βαχθσιόου, Ἰσαακίου καὶ Συμεών, Καραντοκίου πρίγκιπα, Δομνόλου, Φιδωλοὺ Ὁσίου, Βρενδανοῦ Ὁσίου, Καραντοκίου Ὁσίου, Ὀνωράτου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Ἀββάδων Μαρτύρων, Παπυλίνου Μάρτυρος, Φήλικος καὶ Γενναδίου Μαρτύρων, Πέτρου Ὁσιομάρτυρος, Νεαδίου Ὁσίου, Νικολάου Α’ τοῦ Μυστικοῦ, μνήμη ναοῦ Ἁγίας Εὐφημίας, Γεωργίου Ὁμολογητοῦ, Ἐφραὶμ Ὁσίου, Κασσιανοῦ καὶ Λαυρεντίου Ὁσίων, Θεοδώρου Ἱερομάρτυρα, Βουκασίνου Ὁσιομάρτυρα, Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ταβεννησιώτης ὁ Ἠγιασμένος
Ὁ
Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ἠγιασμένος, ὁ ὁποῖος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.), καταγόταν ἀπὸ τὴν
Αἴγυπτο καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλούσιους. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε
τὸν Ὅσιο Παχώμιο (τιμᾶται 15 Μαΐου) στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καὶ
ἐντάχθηκε ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του, ἐνῷ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ
τοὺς πλέον ἀγαπητοὺς μαθητὲς αὐτοῦ.Πιστὸς μιμητὴς τοῦ διδασκάλου του στὸν μοναχικὸ βίο, τὸν διαδέχθηκε μετὰ τὴν κοίμησή του στὴν ἡγουμενία τῆς μονῆς.Γιὰ τὴν ἁγνότητα τοῦ βίου του καὶ τὴν ἁγιοσύνη του προικίσθηκε ἀπὸ τὸν
Θεὸ μὲ τὴν χάρη τῆς θαυματουργίας. Γιὰ τὴν τέλεια δὲ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ
καθαρότητά του ἔλαβε τὸν τίτλο Ἠγιασμένος.Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 367 μ.Χ.Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Δῶρον πέφηνας, ἁγιωσύνης, τὸν πανάγιον, δοξάσας Λόγον, ἠγιασμένε θεόφρον
Θεόδωρε, ὅθεν βλυστάνεις ἐκ θείας χρηστότητας, ἁγιασμὸν ἀληθῆ τοὶς
βοώσι σοι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα
ἔλεος.

15 Μαΐου Συναξαριστής. Παχωμίου τοῦ Μεγάλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Τορκουάτου, Κτησιφῶντος, Σεκούνδου, Ἰνδαλετίου, Καικιλίου, Ἠσυχίου καὶ Εὐφρασίου, Σιμπλικίου Μάρτυρα, Ἀχιλλίου Ἐπισκόπου, Σιλβανοῦ τοῦ Ταβεννησιώτου, Ἰλαρίου Ὁσίου, Βαρβάρου τοῦ Μυροβλύτου, Πανηγυρῖου Ὁσίου, μνήμη ἐν τῷ περιτειχίσματι καὶ ἡ ἀνάδειξη τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνος ἐν Καμουλιανοίς, Ἠσαΐου Θαυματουργοῦ, Ἠσαΐου Ὁσίου, Ἀνδρέαου Ἐρημίτου, Παχωμίου Ἀναχωρητοῦ, Εὐφροσύνου Θαυματουργοῦ, Σεραπίωνος Ὁσίου, Δημητρίου Πρίγκιπος, Παχωμίου τοῦ Κένο, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Τύχωνος, Νικολάου Ἱερομάρτυρος, Ἀβερκίου Ἱερομάρτυρος, Παχωμίου Ἱερομάρτυρος, ἐπανακομιδῆ τιμίας κάρας Ἀποστόλου Τίτου.

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος ὁ Μέγας

Ὁ Ὅσιος Παχώμιος γεννήθηκε τὸ 292 μ.Χ. στὴν Κάτω Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου (306-337 μ.Χ.). Στὸ στρατό, στὸν ὁποῖο κατετάγη, γνωρίσθηκε μὲ Χριστιανοὺς στρατιῶτες καὶ διδάχθηκε ἀπὸ αὐτοὺς τὰ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ὅταν δὲ ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἀφοῦ μετέβη στὴν Ἄνω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε καὶ ἐκάρη μοναχός.
Ἐπιθυμώντας μεγαλύτερη ἡσυχία, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὴν ἐρημικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἄσκηση, κατέφυγε στὴν ἔρημο καὶ ἐτέθη ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ περίφημου ἠσυχαστοῦ Παλάμονος (τιμᾶται 12 Αὐγούστου), τοῦ ὁποίου ἔγινε τέλειος μιμητής.

14 Μαΐου Συναξαριστής. Ισιδώρου τοῦ ἐν Χίῳ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Βαρβάρου καὶ Ἀκολούθου, Καρτεγίου Ἐπισκόπου, Θεράποντος Ἐπισκόπου Κύπρου, Λεοντίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἰσιδώρου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἀντωνίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Δανιὴλ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτυρησάντων, Μάρκου Νεομάρτυρα, Ἰωάννου τοῦ Βουλγάρεως Νεομάρτυρα, Νικήτα τοῦ Ἐγκλείστου, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ἱεροσλάβλ, Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος.

Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Μάρτυρας ἐν Χίῳ
Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν
εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249-250
μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος.Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του
ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ
στρατιωτικὴ δύναμη. Ὅταν ᾖλθε στὴ Χῖο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ
ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία
στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν
πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ
ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν
ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγη.

13 Μαΐου Συναξαριστής. Γλυκερίας Μάρτυρος, ἐγκαίνια τῶν ναῶν τῆς Ἁγίας Γλυκερίας καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Παντανάσσης, Λαοδικίου δεσμοφύλακα, Ἀββανοῦ, Οὐαλεριανοῦ Ἐπισκόπου, Ὀνησίμου ἐκ Γαλλίας, Σαρβάτου Ἐπισκόπου, Παυσικάκου Ἐπισκόπου, Ἀλεξάνδρου τοῦ ἀπὸ Τιβεριανῶν, Νικηφόρου Ὁσίου, Σεργίου Ὁμολογητοῦ, Γαβριὴλ τοῦ Ἴβηρος, Ἰωάννου τοῦ Ἴβηρος, Εὐθυμίου τοῦ Ἀθωνίτου, Γεωργίου Ὁσίου, Θεοκτίστου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Ἰβηριτῶν Ὁσιομαρτύρων, Γλυκερίας ἐκ Ρωσίας, Μακαρίου τῆς Γλουσίτσα, Μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Μακαρίου Ἱερομάρτυρος, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Χρυσαφιτίσσης .

Ἡ Ἁγία Γλυκερία ἡ Μάρτυρας (ἑορτὴ Γλυκερία)
Ἡ
Ἁγία Μάρτυς Γλυκερία γεννήθηκε στὴν Τραϊανούπολη τὸν 2ο αἰῶνα μ.Χ.,
ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀντωνίνος ὁ Εὐσεβὴς (138-161 μ.Χ.). Ὁ πατέρας
της ὀνομαζόταν Μακάριος καὶ εἶχε διατελέσει ὕπατος. Σὲ μικρὴ ἡλικία
ἀσπάσθηκε τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἀνέπτυξε ἔντονη χριστιανικὴ καὶ
κατηχητικὴ δράση.Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς ὁ ἡγεμόνας Σαβίνος, τὴν κάλεσε νὰ
παρουσιασθεῖ μπροστά του. Μὲ μεγάλη προθυμία ἡ Ἁγία ἐμφανίσθηκε σὲ
ἐκεῖνον, ἔχοντας σημειώσει στὸ μέτωπό της τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ δὲν
δίστασε νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία καὶ σθένος τὴν πίστη της στὸν Σωτῆρα
καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ Χριστό.

12 Μαΐου Συναξαριστής. Ἐπιφανίου Ἀρχιεπισκόπου, Καλλιτρόπου Ὁσίας, Δομιτίλλης Μάρτυρος, Ἀχιλλέως καὶ Νερέου Μαρτύρων, Παγκρατίου Μάρτυρος, Δρακοντίου Ἐπισκόπου, Φιλίππου τοῦ Ἀργυρίου, Γερμανοῦ Πατριάρχου, Θεοδώρου Ὁσίου, Θεοφάνους Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Θεοφάνους Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου Πατριάρχου, Νικήτα Σιναΐτου, τῶν ἁγίων εἰς τὸν λόφον τῶν ἱερέων μαρτυρησάντων, Ἐρμογένους Ἱερομάρτυρα, Διονυσίου Ραντονέζ, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Ἀντωνίου Ὁσίου, Νεκταρίου τῆς Ὄπτινα, τῶν Ἁγίων μαρτύρων εἰς Μπούτοβο Ρωσίας, εὕρεση ἱερῶν λειψάνων Ἁγίας Εἰρήνης Παρθενομάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας καὶ Ἀρχιεπίσκοπος ΚύπρουὉ
Ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βησανδούκη τὸ 310 μ.Χ., κοντὰ στὴν
Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν.
Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη ἕνα παιδί, τὴν Καλλίτροπο.Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ ἔμεινε ὀρφανός.Χάρη στὴ διδασκαλία δυὸ περίφημων γιὰ τὴν γραμματική τους κατάρτιση καὶ
τὸ ἀσκητικὸ ἦθος μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καὶ τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται
στὸν Χριστιανισμὸ καὶ βαπτίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως
Λουκιανό. Στὴν συνέχεια πηγαίνει στὴν ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καὶ ζεῖ κοντὰ στοὺς
ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος στὴν ἐγκράτεια, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν
μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς συνασκητές του. Ἡ
φήμη του καὶ οἱ ἀρετές του δὲν ἄργησαν νὰ διαδοθοῦν καὶ γρήγορα
ἀναδείχθηκε, τὸ 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία
κατέφυγε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅταν τὸ πλοῖο ποὺ ἐπέπλεε πρὸς τὴν
Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στὴν Κύπρο.

11 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Μωκίου Ἱερομάρτυρα, Ἐβελλίου Μάρτυρα, Ἀνθίμου καὶ Σισινίου Ἱερομαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Βάσσου καὶ Φαβίου, Ἁρμοδίου Μάρτυρα, Διοσκούρου τοῦ Νέου, Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου Ἰσαποστόλων, τῶν Ἁγίων Κλήμεντος, Σάββα, Ἀγγελαρίου, Γοράσδου καὶ Ναοὺμ τῶν Θαυματουργῶν, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Ὀλυμπίας καὶ Εὐφροσύνης, Σοφρωνίου τοῦ Ἐγκλείστου, Νικοδήμου Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωσὴφ Ἱερομάρτυρα, Ἀργυρίου τοῦ Ἐπανομίτου, Χριστοφόρου ἐκ Γεωργίας, Θεοφυλάκτου Ἐπισκόπου, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρα.

Μνήμη ἐγκαινίων τῆς ΚωνσταντινουπόλεωςΣτὶς
11 Μαΐου τοῦ 330 μ.Χ. τελέσθηκαν τὰ ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως,
τῆς πόλεως τῆς Θεοτόκου, μία ποὺ κατὰ τὸ ἀρχαῖο ἔθος «τὰς πόλεις μετὰ
τὴν κτίσιν καθαίρειν εἴθιστο». Ὁ ἑορτασμὸς τότε κράτησε ἐπὶ σαράντα
ἡμέρες καὶ διασώθηκε μέχρι σήμερα στὸ Μηνολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας.Ἡ λιτὴ γιὰ τὴν γενέθλια ἡμέρα τῆς Πόλεως ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ
Φόρου καὶ συνεχιζόταν μέχρι τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία. Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ
Μεγάλου Κωνσταντίνου ἄρχισε ἡ ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ
ρυθμὸ βασιλικῆς, ποὺ τότε, προφανῶς λόγω τοῦ μεγέθους του, ὀνομαζόταν
Μεγάλη Ἐκκλησία. Τὰ ἐγκαίνια ὅμως τοῦ ναοῦ αὐτοῦ ἔγιναν μετὰ τὴν κοίμησή
του, στὶς 15 Φεβρουαρίου τοῦ 360 μ.Χ., ὁπότε καὶ ἐπίσημα ὀνομάσθηκε
Ἁγία Σοφία.Τὰ ἔργα τῆς πρώτης φάσεως ἀνοικοδομήσεως τῆς Πόλεως ἐπὶ μεγάλου Κωνσταντίνου στοίχισαν, κατὰ τὸν Κωδινό, 60.000 λίτρες χρυσοῦ.

10 Μαΐου Συναξαριστής. Σίμωνος Ἀποστόλου, τῶν Ἁγίων Αὐταδέλφων Μαρτύρων Ἀλφειοῦ, Κυπρίνου καὶ Φιλαδέφλου, Ἐράσμου καὶ Ὀνησίμου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν δεκατεσσάρων Μαρτύρων, Ἠσυχίου Ὁμολογητοῦ, Ἰσιδώρου τοῦ «μωροῦ», τῶν Ὁσίων Πασσαρίωνος, Ἀγαπίου καὶ Φιλήμονος, Κομγαλλίου Ὁσίου, πάροδος ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σίμωνος Ἐπισκόπου, Λαυρεντίου Ὁσίου, Εὐσταθίου Μάρτυρος, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Βασιλείου Ἐπισκόπου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «τῶν ἀδελφῶν τοῦ Κιέβου», Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Παλαιοκαστρίτισσας στὴν Κέρκυρα.

 Ὁ Ἅγιος Σίμων ὁ Ζηλωτὴς ὁ Ἀπόστολος (ἑορτὴ Σίμωνας)

Ὁ
Ἀπόστολος Σίμων, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἀδελφὸς τοῦ
Ἰούδα τοῦ Λεββαίου, εἶχε τὴν ἐπωνυμία Καναναῖος ἢ Κανανίτης. Ἡ ἐπωνυμία
αὐτὴ δὲν φανερώνει τὴν καταγωγὴ τοῦ Ἀποστόλου Σίμωνος ἀπὸ τὴ Χαναᾶν ἢ
τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἡ λέξη «Καναναῖος» εἶναι Χαλδαϊκὴ καὶ σημαίνει
«Ζηλωτής». Πράγματι ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὸν προσονομάζει ὡς «Ζηλωτή».
Οἱ ζηλωτὲς ἀποτελοῦσαν μία ξεχωριστὴ κοινωνικὴ τάξη στὴν Ἰουδαϊκὴ
κοινωνία κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελοῦνταν ἀπὸ λαϊκοὺς
ἀγωνιστές, οἱ ὁποῖοι μάχονταν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων κατακτητῶν,
συνεχίζοντας τὴν παράδοση τῶν Μακκαβαίων ἐπαναστατῶν. Ὅμως συχνά, πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, ἐκμεταλλεύονταν τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα καὶ καταντοῦσαν τύραννοι τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ τους.

9 Μαΐου Συναξαριστής. Ἠσαΐου Προφήτου, Χριστοφόρου Μεγαλομάρτυρα, Ἀκυλίνης καὶ Καλλινίκης Μαρτύρων, Ἐπιμάχου καὶ Γορδιανοὺ Μαρτύρων, Μαξίμου Πατριάρχου, Σίου Ὁσίου, Κωνσταντίνου Μάρτυρα, Νικολάου τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρα, Δημητρίου Πρίγκιπα, Ἰωσὴφ τῆς Ὄπτινα, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Σλομπόντσκαγια. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (ἑορτὴ Ἠσαΐας), Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Καμαριώτισσας .

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, υἱὸς τοῦ Ἀμῶς, γεννήθηκε στὰ Ἱεροσόλυμα περὶ τὸ 774 π.Χ. Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν τεσσάρων μεγάλων Προφητῶν, ὁ λαμπρότερος καὶ μεγαλοφωνότερος ἀπὸ αὐτούς. Τὸ ὄνομα Ἠσαΐας, ἐβραϊστὶ Γιασιαγιάχου, σημαίνει «ὁ Θεὸς σῴζει».
Κατὰ ἀρχαία ραββινικὴ παράδοση, ὁ πατέρας του ἦταν ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως τῶν Ἰουδαίων Ἀμασίου, ἡ δὲ θυγατέρα του λέγεται ὅτι εἶχε νυμφευθεῖ τὸν βασιλέα Μαννασή. Οἱ παραδόσεις αὐτές, θρῦλοι μᾶλλον καὶ ὄχι ἱστορικὲς ἀλήθειες, ὑποδηλώνουν πάντως τὴν εὐγενῆ καταγωγὴ τοῦ Ἠσαΐου. Ὁ Ἠσαΐας ἦταν ἔγγαμος καὶ εἶχε ἀποκτήσει δυὸ παιδιά, τὰ ὁποία ἀναφέρονται στὶς Προφητεῖες του.
Σὲ αὐτά, κατ’ ἐντολὴν προφανῶς τοῦ Θεοῦ, εἶχαν δοθεῖ συμβολικὰ ὀνόματα. Τοῦ μὲν πρώτου τὸ ὄνομα ἦταν Ἰασοὺβ καὶ σημαίνει κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα «τὸ ὑπόλοιπο θὰ ἐπιστρέψει», δηλαδὴ οἱ ἐναπομείναντες στὴν αἰχμαλωσία Ἰουδαῖοι θὰ ἐπανέλθουν στὴν πατρίδα τους. Τοῦ δὲ ἄλλου τὸ ὄνομα ἦταν Μαχὲρ Σχαλὰζ Χᾶς Βὰζ καὶ σημαίνει «ταχέως σκύλευσον, ὀξέως προνόμευσον», σὲ δήλωση τῆς ἐπικείμενης κατὰ τῶν Ἱεροσολύμων ἐπιδρομῆς τῶν Ἀσσυρίων καὶ Βαβυλωνίων.

8 Μαΐου Συναξαριστής. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων –σπείρας στρατιωτῶν, Διονυσίου Ἱερομάρτυρος, Ἑλλαδίου Ἐπισκόπου, Αὐγουστίνης Μάρτυρος, Ἀρσενίου τοῦ Μεγάλου, Μήλου τοῦ Ὑμνῳδοῦ, Κασσιανοῦ τοῦ Ἐγκλείστου, Ἀρσενίου Ὁσίου, Ἀρσενίου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ζωσιμᾶ καὶ Ἀνδριανοὺ Ὁσίων, Ἀνάμνηση Θαύματος εἰκόνος Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Σύναξις Πάντων τῶν Σιναϊτῶν Ἁγίων .

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς (ἑορτὴ Θεολόγος, Θεολογία, Θεοχάρης)Ὁ
Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ
τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔγραψε τὸ κατὰ Ἰωάννην
Εὐαγγέλιον, ἀλλὰ καὶ τὶς τρεῖς Καθολικὲς Ἐπιστολές, ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά
του, καθώς καί τό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης.Ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἑορτάζεται στὶς 26 Σεπτεμβρίου. Ἡ σημερινὴ
ἑορτὴ συνδέεται μὲ τὴν ἀνάδυση θαυματουργικῆς κόνεως (σκόνης) ἀπὸ τὸν
τάφο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, μέσῳ τῆς θαυματουργικῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, ποὺ οἱ ντόπιοι τὴν ἀποκαλοῦσαν «ἐπίγειο μάνα».Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἀφοῦ, ὕστερα ἀπὸ θεῖο φωτισμό, προέβλεψε ὅτι
ἐπρόκειτο νὰ μεταστεῖ ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν αἰώνια καὶ ἀτελεύτητη,
παρέλαβε τοὺς μαθητές του καὶ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔφεσο. Ἐκεῖ σὲ ἕνα
σημεῖο ὑπέδειξε νὰ ἀνοιγεῖ τάφος. Μόλις ἔγινε αὐτό, μπῆκε μέσα ζωντανὸς
καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ὁ τάφος αὐτὸς ἐφεξῆς ἔγινε πηγὴ ἰαμάτων.

7 Μαΐου Συναξαριστής. Ἀνάμνηση τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπὶ Κωνσταντίου, Κοδράτου Μάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Ρουφίνου καὶ Σατορνίνου Μαρτύρων, Μαξίμου Μάρτυρος, Ἰουβεναλίου Μάρτυρος, Ἀκακίου τοῦ κεντυρίωνος, Φλαβίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Ἁγίων Μαρτύρων Αὐγούστου καὶ Αὐγουστίνου αὐταδέλφων, Ἰωάννου Ὁσίου καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰωάννου τοῦ Ψυχαΐτου, Ταρασίου τοῦ Ἐρημίτου καὶ Θαυματουργοῦ, Μετάθεση τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου, Νείλου Ὁσίου, Νείλου Ὁσίου (ἕτερος), Ἀλεξίου τοῦ Ὑπερασπιστοῦ, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Λιοῦμπεχ, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Ζίροβιτς.

Ἀνάμνηση τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπὶ Κωνσταντίου.

Ἡ ἐμφάνιση αὐτὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι ἡ δεύτερη καὶ ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 346 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορα Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου (τιμᾶται 18 Μαρτίου). Τὴν τρίτη ὥρα τῆς 7ης Μαΐου τοῦ 346 μ.Χ., κατὰ μία τῶν ἡμερῶν τῆς Πεντηκοστῆς, φάνηκε Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς ἄνωθεν τοῦ Γολγοθά, σχηματισμένος ἀπὸ ὑπερφυσικὸ φῶς καὶ ἐκτεινόμενος πρὸς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.

Τὸ ὅραμα τοῦτο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅλοι δὲ οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως πρὸ τοῦ ὑπερφυοὺς τούτου θεάματος κατελήφθησαν ἀπὸ ἔκσταση. Ἐπωφελούμενος τῆς περιστάσεως ὁ Πατριάρχης Κύριλλος, περιστοιχούμενος ἀπὸ τὸν ἱερὸ κλῆρο, συγκάλεσε τὸ πλῆθος τῶν παρισταμένων Χριστιανῶν στὸ ναὸ καὶ δοξολόγησαν τὸν Θεό.

6 Μαΐου Συναξαριστής. Ἰὼβ Προφήτου, Βαρβάρου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Δάνακτος, Μεσίρου καὶ Θερίνου, Δημητρίωνος Μάρτυρα, Δονάτου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἠλιοδώρου, Βενούστου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Βενδίκτης Ὁσίας, Ἐαντβέρτου Σκωτίας, τῶν Ὁσίων Ἰλαρίωνος, Μάμαντος καὶ Παχωμίου, ἐγκαίνια ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἐν Ψαμαθίᾳ, Σεραφεὶμ Ὁσίου, Ἰὼβ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἰὼβ ὁ Δίκαιος ὁ Προφήτης

Ὁ
Δίκαιος Ἰὼβ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα Αὐσίτιδα ποὺ βρισκόταν μεταξὺ τῆς
Ἰουδαίας καὶ τῆς Ἀραβίας καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ Ζαρὲθ καὶ τῆς Βασώρας.
Προφήτης ἐπὶ σαράντα χρόνια, ἄκμασε περὶ τὸ 1900 π.Χ. (κατ’ ἄλλους τὸ
1400 π.Χ.). Παρὰ τὰ μυθώδη πλούτη του ἦταν θεοσεβής, δίκαιος, εὐθὺς καὶ
ἄμεμπτος.
Κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν δοκιμάσει, πειράχθηκε ἀπὸ τὸν σατανᾶ
καὶ ἀπώλεσε πλοῦτο καὶ κάθε ἀγαπημένο του πρόσωπο, πλὴν τῆς συζύγου του,
αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος προσβλήθηκε ἀπὸ βαρύτατη μορφὴ λέπρας. Λόγω αὐτοῦ
ἐξῆλθε τῆς πόλεως καὶ διερχόταν τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του μέσα σὲ
σπήλαιο, προσευχόμενος καὶ ξύνοντας τὶς πληγές του γιὰ
ἀνακούφιση.

5 Μαΐου Συναξαριστής. Εἰρήνης Μεγαλομάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Εἰρηναίου, Περεγρίνου καὶ Εἰρήνης, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Γαϊανοῦ, Γαΐου καὶ Νεοφύτου, Ἰλαρίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου Ὁσίου τοῦ Μυροβλύτου, Ἐγκαίνια ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοὶς Κύρου, Βαρλαὰμ καὶ Γεδεῶν Ὁσίων, Μιχαίου Ὁσίου, Ἐφραὶμ Ἱερομάρτυρα, Ἐφραὶμ Νεομάρτυρα τοῦ Προφητικοῦ, Ἀδριανοῦ Ὁσίου, Πλάτωνος Ἱερομάρτυρα, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Σιέρπουχωφ.

Ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἡ Μεγαλομάρτυρας (ἑορτὴ Εἰρήνη)

 Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη ἄθλησε κατὰ τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦταν θυγατέρα τοῦ Λικινίου, ποὺ ἦταν βασιλιὰς κάποιου μικροῦ βασιλείου, καὶ τῆς Λικινίας. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Μαγεδῶν καὶ ἀρχικὰ ὀνομαζόταν Πηνελόπη.

Ὅταν ἡ Ἁγία ἔγινε ἕξι ἐτῶν, ὁ πατέρας της Λικίνιος τὴν ἔκλεισε σὲ ἕνα πύργο καὶ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησή της σὲ κάποιον γέροντα, ὀνόματι Ἀπελλιανό, ὁ ὁποῖος καὶ ἔγραψε τὰ ὑπομνήματα τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς.

Μία νύχτα ἡ Εἰρήνη εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα: μπῆκε στὸν πύργο ἕνα περιστέρι κρατώντας μὲ τὸ ράμφος του κλαδὶ ἐλιᾶς, τὸ ὁποῖο καὶ ἄφησε ἐπάνω στὸ τραπέζι. Ἐπίσης, μπῆκε καὶ ἕνας ἀετὸς μεταφέροντας στεφάνι ἀπὸ ἄνθη, τὸ ὁποῖο τοποθέτησε καὶ αὐτὸς ἐπάνω στὸ τραπέζι.

4 Μαΐου Συναξαριστής. Πελαγίας Μάρτυρος, Φλωριανοῦ Μάρτυρος, Μόνικας, Νεποτιανοῦ Πρεσβυτέρου, Ἰλαρίου Θαυματουργοῦ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίνου, Ἀφροδισίου, Βαλεριανοῦ, Λεοντίου, Μακροβίου καὶ Μίδα καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς μαρτυρησάντων, ἀνακομιδὴ λειψάνων Ἁγίου καὶ Δικαίου Λαζάρου καὶ Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, Νικηφόρου Ὁσίου, Ἀθανασίου Ἐπισκόπου, Νικηφόρου τοῦ ἐν Ἄθῳ, Θεοδοσίας πριγκιπίσσης, τῶν Ὁσίων Ἰσαάκ, Κλήμεντος, Κυρίλλου, Νικήτα καὶ Νικηφόρου, Σύναξη Ὑεραγίας Θεοτόκου τῆς Παλαιᾶς

Ἡ Ἁγία Πελαγία ἡ Μάρτυρας

Ἡ Ἁγία Πελαγία γεννήθηκε στὴν πόλη Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Μεγάλωσε σὲ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον.
Ὅμως, σὲ νεαρὴ ἡλικία, εἶδε σέ ὅραμα τὸν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως Λίνο, ὁ ὁποῖος βάπτιζε καὶ ἐπέστρεφε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι ἐπιθύμησε νὰ τὸν δεῖ καὶ ἀφοῦ ζήτησε ἄδεια ἀπὸ τὴν μητέρα της μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι θὰ μεταβεῖ στὴν τροφό της, ποὺ ζοῦσε σὲ ἄλλη πόλη, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο καὶ βαπτίσθηκε.
Ἀφοῦ παρέδωσε τὰ πολυτελῆ  ἐνδύματά της, ντύθηκε μὲ φτωχικὰ ροῦχα καὶ παρουσιάσθηκε στὴν μητέρα της. Ὃταν ἡ μητέρα της ἀντίκρισε τὴν θυγατέρα της μὲ αὐτὴ τὴν ἐνδυμασία καὶ ἄκουσε γιὰ τὴν μεταστροφή της στὸν Χριστό, τὴν κατήγγειλε στὸν υἱὸ τοῦ Διοκλτιανοῦ καὶ στὴν συνέχεια στὸν ἴδιο τὸν Διοκλητιανό. Ὁ αὐτοκράτορας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ πυρώσουν ἕνα χάλκινο βόδι μέσα στὸ ὁποῖο ἔριξαν τὴν Ἁγία, ἡ ὁποία βρῆκε ἔτσι μαρτυρικὸ θάνατο.

3 Μαΐου Συναξαριστής. Τιμοθέου καὶ Μαύρας Μαρτύρων, Διοδώρου Μάρτυρος καὶ Ροδοπιανοὺ Ἱερομάρτυρος, Ξενίας Μεγαλομάρτυρος, τῶν Ἁγίων εἴκοσι ἑπτὰ Μαρτύρων, Ἰουβεναλίου Ἐπισκόπου, Μάμαντος Ὁσίου, Φιλίππου Ὁσίου, Μιχαὴλ καὶ Ἀρσενίου Ὁσίων, Πέτρου Ἐπισκόπου Ἄργους, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ὁσίου Λουκᾶ, Οἰκουμενίου Ἐπισκόπου, Θεοδοσίου Ὁσίου, Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου, Γαβριὴλ Μάρτυρος, Ἀχμὲτ Νεομάρτυρος, Παύλου Μάρτυρος, Ἀναστασία καὶ Χριστοδούλου Νεομαρτύρων, Πάμβου Πατριάρχου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν Σπηλαίων

Οἱ Ἅγιοι Τιμόθεος καὶ Μαῦρα οἱ Μάρτυρες

Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος καὶ ἡ σύζυγός του Ἁγία Μαῦρα ἦταν μία ἁγιασμένη οἰκογένεια, ποὺ ζοῦσε σὲ κάποιο μικρὸ χωριὸ τῆς Θηβαΐδος, στὴν Αἴγυπτο, κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ξεχώριζε ἀπὸ τοὺς ἄλλους συμπολῖτες του γιὰ τὴν μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὴν ἐπίδοση ποὺ εἶχε στὰ ἱερὰ γράμματα. Τοὺς τὰ διάβαζε στὸ σπίτι του ἢ στὴν ἐκκλησία καὶ ξεδιψοῦσε τὶς ψυχές τους μὲ τὸ ἀθάνατο νερὸ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἐπιβραβεύοντας αὐτὸ τὸ ζῆλο του, ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θηβαΐδος τὸν χειροθέτησε ἀναγνώστη, τοποθετώντας τὸν ἔτσι στὸ προστάδιο τῶν κληρικῶν. Ὅμως, ἀντὶ ἐκείνου τοῦ σταδίου, ἡ Θεία Πρόνοια τὸν εἰσήγαγε σὲ ἕνα ἄλλο. Στὸ ὑψηλότερο ἀπὸ ὅλα, δηλαδὴ στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθά, ποὺ εἶναι στολισμένη ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

2 Μαΐου Συναξαριστής. Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἑσπέρου, Ζωῆς καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν Κυριακοῦ καὶ Θεοδούλου, Ἰορδάνου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σάββα Ἐπισκόπου Δαφνουσίας, Βόριδος-Μιχαὴλ τοῦ πρίγκιπα, Ἀθανασίου Πατελλαρίου, Ἀθανασίου ἐκ Ρωσίας, Βασιλείου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ματρώνας Ὁσίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Πουτίβλ Ρωσίας.

Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὶς 18 Ἰανουαρίου, ὅπου καὶ ὁ Βίος του.
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἱεράρχα Ἀθανάσιε, τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατήσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὶς τῶν αἱμάτων σου.
Ὀρθοδοξίας φυτεύσας τὰ δόγματα, κακοδοξίας ἀκάνθας ἐξέτεμες, καὶ τὸν τῆς πίστεως σπόρον ἐπλήθυνας, τὴ ἐπομβρία τοῦ Πνεύματος Ὅσιε, διὸ εὐφημοῦμεν τὴν μνήμην σου.

1 Μαΐου Συναξαριστής Ἱερεμίου Προφήτου, Βατὰ Ἱερομάρτυρα, Φιλοσόφου Μάρτυρα, Σάββα Μάρτυρα, Ἀκακίου Ἱερομάρτυρα, Ἀκέλου Μάρτυρα, Ἰσιδώρας Ὁσίας, Μιχαὴλ Θαυματουργοῦ, Ἀγαπητοῦ Ἐπισκόπου, Ἀσαφίου Ἐπισκόπου, Ἐγκαίνια Νέας Ἐκκλησίας, Συμεὼν τοῦ Πενταγλώσσου, ἀνάμνηση τοῦ φοβεροῦ σεισμοῦ ἐν ἱερᾷ μονὴ Σινά, Ταμάρας βασιλίσσης, Νικήτα Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Παφνουτίου Θαυματουργοῦ, Μακαρίου Ἱερομάρτυρα, Ζωσιμᾶ ἐκ Γεωργίας, Γερασίμου Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Παναρέτου Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου καὶ Ἰγνατίου Ὁσιομαρτύρων, Ἀκακίου Ὁσιομάρτυρα, Νικηφόρου Ὁσίου ἐκ Χίου, μνήμη Ἁγίας Κόρης, Μαρίας Νεομάρτυρος, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἀνδρονίκου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἀπροσδοκήτου Χαρᾶς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Τσαρεβοκοκσάισκ.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (ἑορτὴ Ἱερεμίας)

 

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἠσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23-25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627-625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾷ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τιμὴ αὐτὴ ὁ Ἱερεμίας, ἀρνεῖται τὴν ὑψηλὴ τιμητικὴ κλήση, προβάλλοντας τὶς ἀσθενεῖς νεανικές του δυνάμεις.