30 Απριλίου Συναξαριστής. Ἰακώβου Ἀποστόλου, Μαξίμου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰσιδώρου, Ἠλία καὶ Παύλου, Ἀφροδισίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ τριάντα Μαρτύρων, Δονάτου Ἐπισκόπου Εὐροίας, Λαυρεντίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Ἐρκονγουάλδου Ἐπισκόπου Λονδίνου, Κλήμεντος Ὑμνογράφου καὶ Ὁμολογητού, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Βασιλέως Ἱερομάρτυρα, Σίμωνος Μητροπολίτου Μόσχας, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Νικήτα, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἀργυρῆς Νεομάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος (ἑορτὴ Ἰάκωβος)Ὁ
Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ
πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν
Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς
Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δυὸ μαζί τους καὶ τὸν
πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες.Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν
Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».Ὁ Ἰάκωβος μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς
Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν υἱοὶ βροντῆς καὶ ἔγιναν
μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ βίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι.
Ἔγιναν ἀποκλειστικοὶ μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.

29 Απριλίου Συναξαριστής. Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου, Ἀποστόλων, Κερκύρας Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰακισχόλου, Ἰανουαρίου, Εὐφρασίου, Μαμμίνου, Μαρσαλίου, Σατορνίνου καὶ Φαυστιανού, Βιταλίου καὶ Βαλερίας Μαρτύρων, Ζήνωνος Μάρτυρα, Νέωνος Μάρτυρα, Ἀττικοῦ καὶ Κυντιανοὺ Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀγαπίου, Σεκουνδίνου, Τερτούλης, Ἀντωνίας καὶ ἀνωνύμου μετὰ τῶν τέκνων του, Ἰωάννου τοῦ Καλοκτένους, Βασιλείου Θαυματουργοῦ ἐκ Σερβίας.

Ἡ Ἁγία Κέρκυρα ἡ Μάρτυρας

Ἡ
Ἁγία Μάρτυς Κέρκυρα ἔζησε τὸν 1ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ
ἡγεμόνος τῆς Κέρκυρας, Κερκυλλίνου. Πίστεψε στὸν Χριστὸ διὰ τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου. Ὅταν δὲ εἶδε τοὺς Ἁγίους νὰ ἔχουν
συλληφθεῖ καὶ νὰ ὁδηγοῦνται στὴ φυλακή, ὁμολόγησε καὶ αὐτὴ τὸν Χριστὸ
καὶ διαμοίρασε στοὺς φτωχοὺς τὰ κοσμήματά της, τὰ ὁποία φοροῦσε.
Ὅταν τὸ ἔμαθε ὁ πατέρας της καὶ ἀφοῦ δὲν μπόρεσε νὰ τῆς ἀλλάξει τὴν
ἀπόφασή της, τὴν παρέδωσε σὲ ἕναν Αἰθίοπα γιὰ νὰ τὴν διαφθείρει. Ἀλλὰ ὁ
Αἰθίοπας πίστεψε στὸν Χριστὸ διὰ αὐτῆς καὶ θανατώθηκε. Ἡ δὲ Ἁγία
Κέρκυρα, ἀφοῦ βασανίσθηκε ποικιλοτρόπως, κρεμάσθηκε, τρυπήθηκε μὲ βέλη
καὶ ἔλαβε ἔτσι τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

28 Απριλίου Συναξαριστής.Τῶν Ἁγίων ἐννέα Μαρτύρων, Μέμνονος Θαυματουργοῦ, Αὐξιβίου Β’ Ἐπισκόπου, διήγηση Θαύματος ἐν Καρθαγένῃ, Κυρίλλου Ἐπισκόπου, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Καμαριώτισσας.

Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες ἐν Κυζίκῳ

Οἱ
Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κυζίκου, ὁ Ἀντίπατρος,  Ἀρτεμᾶς, ὁ Θαυμάσιος, ὁ
Θεόγνις, ὁ Θεόδουλος, ὁ Θεόστιχος, ὁ Μάγνος, ὁ Ροῦφος καὶ ὁ Φιλήμονας
κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθηκαν ὅμως ὅλοι μαζὶ στὴν Κύζικο
τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὅταν ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν τοπικὸ ἄρχοντα
ἐπέδειξαν θαυμαστὴ γενναιότητα καὶ ὑπερασπίσθηκαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος
τὴν πίστη τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ καμφθεῖ τὸ σθένος τους,
ρίχθηκαν στὴ φυλακή.
Ἐκεῖ χωρὶς νερὸ καὶ τροφὴ προσεύχονταν καὶ δοξολογοῦσαν τὸν Κύριό τους, ὁ
Ὁποῖος τοὺς ἀξίωσε νὰ ὑποφέρουν γιὰ Ἐκεῖνον καὶ ὁ ἕνας ἔδινε θάρρος
στὸν ἄλλον.

27 Απριλίου Συναξαριστής.Συμεὼν ἀδελφοθέου, Ποπλίωνος Μάρτυρος, Λολλίωνος τοῦ Νέου, Θεοφίλου Ἐπισκόπου, Ἰωάννου Ὁσίου καὶ Ὁμολογητού, Συμεὼν τοῦ Νέου Στυλίτου καὶ Γεωργίου Ὁσίων, Εὐλογίου τοῦ λατόμου, Στεφάνου Ἐπισκόπου, Ἀνάμνηση ἐγκαινίων Ἁγίας Εἰρήνης.

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Ἀδελφόθεος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Συμεών, ἀναδείχθηκε διάδοχος τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ
Ἀδελφοθέου (κοιμήθηκε τὸ 62 μ.Χ.), μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ
ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους τὸ 70 μ.Χ.Κατὰ τὸν Ἠγήσιππο ἦταν υἱὸς τοῦ Κλωπᾶ, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἀδελφὸς τοῦ
Ἰούδα. Κατὰ ἄλλη δὲ ἐκδοχὴ ἦταν υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος καὶ
ἀδελφὸς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.Ἐνῷ ἐπισκόπευε στὴν Ἱερουσαλήμ, ἐπὶ αὐτοκράτορα Τραϊανοὺ (98-117 μ.Χ.),
διαβλήθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς στὸν ὕπατο Ἀττικὸ γιὰ τὸν ἀποστολικό του
ζῆλο. Ὁ Συμεὼν κατηγορήθηκε ὄχι ἀπὸ Χριστιανοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ ἀπὸ
Ἰουδαίους. Ἡ κατηγορία περιελάμβανε δυὸ σκέλη. Τὸ ἕνα ἦταν ὅτι καταγόταν
ἀπὸ τὸ γένος Δαβὶδ καὶ τὸ ἄλλο ὅτι ἦταν Χριστιανός.

26 Απριλίου Συναξαριστής. Βασιλέως Ἱερομάρτυρα, Γλαφυρῆς, Ἰούστας Ὁσίας, Νέστορος Ὁσίου, Ἀνατολίου Σιναΐτου, Λέοντος Ἐπισκόπου, Γεωργίου Ὁσίου, Καλανδίωνος Ὁσίου, Στεφάνου Ἐπισκόπου, Ἀνακομιδὴ λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωαννικίου τοῦ Ἀναχωρητῆ.

Ὁ Ἅγιος Βασιλέας ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ἀμασείας

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασιλεὺς ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λικινίου (307-323 μ.Χ.) καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Ἀμασείας τοῦ Πόντου. Ὁ Ἐπίσκοπος Βασιλεὺς διακρινόταν γιὰ τὸν ζῆλο του ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τὴν ἀκοίμητη δραστηριότητα στὴν ἐπιτέλεση τῶν καθηκόντων του.
Ἐπειδὴ παντοῦ ὑπῆρχαν καὶ πλάνες καὶ κίνδυνοι, ἔσπευδε παντοῦ καὶ ὁ ἴδιος κηρύττοντας, συμβουλεύοντας, παρηγορώντας, ἐνισχύοντας, στηρίζοντας, ἐλκύοντας, πυκνώνοντας καὶ ἐγκαρδιώνοντας τὶς Χριστιανικὲς τάξεις καὶ ἀναδεικνύοντας αὐτὲς ὅσο τὸ δυνατὸν ἰσχυρότερες πνευματικὰ ἔναντι τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου.
Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν εἰδωλολατρῶν, ἔτρεφαν ἐναντίον του σφοδρὴ ἔχθρα. Καὶ ὅταν ὁ Λικίνιος, τὸ ἔτος 322 μ.Χ., προέβη στὰ δυσμενῆ καὶ διωκτικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, κατήγγειλαν πρὸς αὐτὸν τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμασείας, Βασιλέα.

25 Απριλίου Συναξαριστής.Μάρκου Ἀποστόλου, Ἀννιανοῦ Ἐπισκόπου, Νίκης Μάρτυρος, Μαουγαλδίου Ἐπισκόπου, Μακεδονίου Πατριάρχου, τῶν Ἁγίων ὀκτῶ Ὁσιομαρτύρων καὶ ἀναχωρητῶν, Ἐγκαίνια τοῦ Ἀποστολείου, Σιλβέστρου Ὁσίου, Βασιλείου Ὁσίου τοῦ Ἠσυχαστοῦ.

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς (ἑορτὴ Μᾶρκος)
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν καὶ Ἰωάννης, ἦταν Ἰουδαῖος Ἑλληνιστὴς καὶ ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Μαρία. Καταγόταν ἀπὸ εὔπορη οἰκογένεια καὶ κατὰ τὴν συνήθεια τῆς ἐποχῆς νὰ παίρνουν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἕνα δεύτερο ὄνομα ἑλληνικὸ ἢ ρωμαϊκό, ὀνομάσθηκε καὶ Μᾶρκος.
Ἡ οἰκογένειά του διέθετε τὸ προφανῶς εὐρύχωρο σπίτι της στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὶς συνάξεις τῶν Χριστιανῶν. Ὁρισμένοι παλαιότεροι ἐρευνητὲς δέχονται ὅτι στὸ σπίτι αὐτὸ ἔλαβε χώρα τὸ τελευταῖο δεῖπνο τοῦ Ἰησοῦ μὲ τοὺς Μαθητές Του καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, «ὁ κεράμιον ὕδατος βαστάζων», ὁ ὁποῖος θὰ ἔδειχνε στοὺς δυὸ Μαθητὲς ποὺ ἔστειλε ὁ Ἰησοῦς γιὰ τὴν προετοιμασία τοῦ δείπνου τὸ «ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον», ἦταν ὁ Ἰωάννης Μᾶρκος.

24 Απριλίου Συναξαριστής. Ἐλισάβετ Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀχιλλέως, Φήλικος καὶ Φουρτουνάτου, Σάββα Στρατηλάτου, τῶν Ἁγίων ἑβδομήντα Μαρτύρων Στατιωτῶν, Πασικράτους καὶ Βαλεντίωνος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Δανάβου, Δημητρίου, Εὐσεβίου, Λεοντίου, Λογγίνου, Νεστάβου, Νέωνος καὶ Χριστοφόρου, Εὐτεξίου Μάρτυρος, Θαυμαστοῦ Ὁσίου, Θωμὰ Ὁσίου, Μελίτωνος Ἀρχιεπισκόπου, Ξενοφῶντος Ὁσίου, Ἀλεξίου Ἐγκλείστου, Σάββα Θαυματουργοῦ, Δοῦκα Μυτιληναίου Νεομάρτυρα, Ἠλία Ὁμολογητοῦ, Σάββα Ὁμολογητοῦ ἐκ Ρουμανίας, Ἰωσὴφ Ὁσίου, Νικολάου Νεομάρτυρα, Ἐγκαίνια ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Κυπαρισσίῳ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μόλχᾳ

Ἡ Ὁσία Ἐλισάβετ ἡ Θαυματουργὴ (ἑoρτὴ Ἐλισάβετ)

Ἡ Ὁσία Ἐλισάβετ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Θρᾴκης καὶ ἔζησε τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς της, Εὐνομιανὸς καὶ Εὐφημία, ἦταν ξακουστοὶ καὶ ὀνομαστοί, φημισμένοι γιὰ τὰ πλούτη τους καὶ περίφημοι γιὰ τὴν ἀρετή τους. Κατοικοῦσαν κοντὰ στὴν Ἡράκλεια, στὸν τόπο ποὺ ἀπὸ παλιὰ ὀνομαζόταν Θρακοκρήνη καὶ ἀργότερα Ἀβυδηνοί. Ζοῦσαν μὲ εὐσέβεια ἔχοντας ὡς πρότυπο τὸν Ἰώβ. Ποθώντας δὲ μὲ πάθος νὰ μιμηθοῦν τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἁπλόχερα βοηθοῦσαν ὅλους, ὅσοι εἶχαν ἀνάγκες ὑλικές.
Ὅμως εἶχαν περάσει δεκαέξι χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ νυμφεύθηκαν καὶ ἦταν ἀκόμη ἄτεκνοι.
Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦσαν ἀδιάκοπα τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί, διάδοχο τοῦ γένους τους καὶ κληρονόμο τοῦ πλούτου τους. Ὁ Κύριος, ποὺ ἰκανοποιεῖ τὰ αἰτήματα τῶν πιστῶν Του, ἄκουσε μὲ εὐμένεια τὴ δέησή τους καὶ δὲν παρέβλεψε τὴν προσευχή τους.

23 Απριλίου Συναξαριστής. Γεωργίου Τροπαιοφόρου, Πολυχρονίας Μάρτυρος, Ἀθανασίου τοῦ ἀπὸ μάγων, Ἀνατολίου καὶ Πρωτολέοντος τῶν στρατηλατῶν, Γλυκερίου τοῦ γεωργοῦ, Δονάτου καὶ Θερινοῦ Μαρτύρων, Οὐαλερίου Μάρτυρος, Γεωργίου Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Γεωργίου τοῦ Κυπρίου Νεομάρτυρος, Λαζάρου Νεομάρτυρος, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Χρυσαφιτίσσης.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Τροπαιοφόρος (Ἑορτὴ Γεώργιος, Γεωργία)

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του: «Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανὸς τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια».

Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του. Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

22 Απριλίου Συναξαριστής. Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου, Ναθαναὴλ Ἀποστόλου, Νεάρχου Μάρτυρος, Γαΐου Ἐπισκόπου, Πλάτωνος Ἱερομάρτυρα.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Συκεώτης
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Συκέα ἢ Συκεῶν τῆς Ἀναστασιοπόλεως, πρώτης πόλεως τῆς ἐπαρχίας Ἀγκυρανῶν καὶ ἦταν υἱὸς τῆς πόρνης Μαρίας καὶ τοῦ Κοσμᾶ, ἀποκρισάριου τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ.
Ἡ ἐκ πορνείας γέννηση τοῦ Ὁσίου δὲν ἐμπόδισε τὸν Θεὸ νὰ τὸν ἀναδείξει Ἀρχιερέα τιμιότατο καὶ νὰ τὸν πλουτίσει μὲ παράδοξες θεοσημεῖες καὶ θαυματουργίες. Στὸ σχολεῖο προέκοπτε στὴ μάθηση καὶ σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ἔδειξε κλίση στὸ μοναχικὸ βίο.
Μία νύχτα καὶ ἐνῷ ὁ Ὅσιος εἶχε γίνει δωδεκαετής, ἐμφανίσθηκε σὲ αὐτὸν ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος καὶ ἀφοῦ τὸν ξύπνησε τοῦ εἶπε: «Σήκω, Θεόδωρε, ἔφθασε ὁ ὄρθρος, πᾶμε νὰ προσευχηθοῦμε». Ὁ Ὅσιος εἶχε τόση εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, ὥστε κάθε μεσημέρι φεύγοντας ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀνέβαινε στὸ γειτονικὸ πετρῶδες ὄρος, ὅπου ἦταν τὸ προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τὸν ὁδηγοῦσε ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος μὲ τὴ μορφὴ ἐνὸς παλικαριοῦ.

21 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰανουαρίου Ἐπισκόπου, Πρόκλου, Σώσσου καὶ Φαύστου διακόνων, Δησιδερίου ἀναγνώστου, Ἀκουτίου καὶ Εὐτυχίου, Ἀλεξάνδρας βασιλίσσης καὶ τῶν θεραπόντων αὐτῆς Ἀπολλώ, Ἰσαακίου καὶ Κοδράτου Μαρτύρων, Μαξιμιανοῦ Πατριάρχου, Ἀναστασίου Σιναΐτου, Θεοδώρου Φιλοσόφου, Ἰακώβου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μοζντὸκ Ρωσίας.

Ἡ Ἁγία Ἀλεξάνδρα ἡ βασίλισσα καὶ οἱ θεράποντες αὐτῆς Ἀπολλώ, Ἰσαάκιος καὶ Κοδράτος οἱ Μάρτυρες
Ἡ Ἁγία Ἀλεξάνδρα ἦταν σύζυγος τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκεῖνον, ποὺ ἦταν τραχὺς στὰ αἰσθήματα καὶ φίλος τῆς βίας καὶ τοῦ αἵματος, διακρινόταν γιὰ τὴν ἤρεμη ψυχική της διάθεση, τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὴν φιλάνθρωπη ζωή της. Καὶ ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου αὔξανε μέσα της τὸν φωτισμό.
Καὶ τὸ θεῖο ἔλεος τὴν καταξίωσε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου νὰ αἰσθανθεῖ μέσα της τὴν πνοὴ καὶ τὴν ὁρμὴ τῆς πίστεως στὸν Χριστό.
Τότε, ἀφοῦ στράφηκε πρὸς τὸν αὐτοκράτορα, τὸν παρακάλεσε νὰ διατάξει τὴν παύση τῶν μαρτυρικῶν βασανιστηρίων. Ἐκεῖνος ὑπέθεσε ὅτι ἡ αὐτοκράτειρα, ἀσυνήθιστη σὲ τέτοιου εἴδους θεάματα, κατελήφθη ἀπὸ οἶκτο ἀσυνείδητο καὶ ἀπερίσκεπτο.

20 Απριλίου Συναξαριστής. Θεοδώρου τοῦ Τριχινά, Ζακχαίου Ἀποστόλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀκινδύνου, Ἀντωνίνου, Βίτωρος, Ζήνωνος, Ζωτικοῦ, Θεωνᾶ, Καισαρίου, Σεβηριανοῦ καὶ Χριστοφόρου, Θεοτίμου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίου Σιναΐτου, Ἰωάννου Παλαιολαυρίτου, Ἀθανασίου Μετεωρίτου, Ἰωάσαφ Μετεωρίτου, Ἀλεξάνδρου Ὁσίου, Γαβριὴλ ἐκ Πολωνίας, Μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος.

Ὁ Ἅγιος Ζακχαῖος ὁ ἈπόστολοςὉ
Ἅγιος Ζακχαῖος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἦταν
ἀρχιτελώνης, δηλαδὴ ἀρχιεισπράκτορας τῶν ρωμαϊκῶν φόρων, στὴν Ἱεριχῶ.
Μικρὸς στὸ ἀνάστημα καθὼς ἦταν, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ ὅταν
Ἐκεῖνος διερχόταν ἀπὸ τὴν Ἱεριχῶ, ἀνέβηκε σὲ μία συκομορέα.Ὁ Κύριος
τὸν εἶδε καὶ τὸν κάλεσε νὰ κατέλθει, διότι εἶχε πρόθεση νὰ καταλύσει
τὸν οἶκο του. Παρὰ τοὺς ψυθιρισμοὺς τοῦ πλήθους ὁ Ἰησοῦς δέχθηκε τὴ
φιλοξενία τοῦ Ζακχαίου, ποὺ τὴν ἴδια στιγμὴ δήλωσε ὅτι θὰ χάριζε στοὺς
πτωχοὺς τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων του καὶ σὲ ὅποιον εἶχε ἀδικηθεῖ ἀπὸ
αὐτὸν θὰ ἀπέδιδε τὸ τετραπλάσιο, ὑπερβάλλοντας ἔτσι σὲ γενναιοδωρία ὅτι
ἐπέτασσε ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος. Ἡ σχετικὴ περικοπὴ τοῦ Ζακχαίου ἀναφέρεται
ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ.Σύμφωνα μὲ τὶς Κλημέντειες Ὁμιλίες, ὁ
Ἅγιος Ζακχαῖος ἀκολούθησε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο
χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος στὴν Καισάρεια. Κάποιοι, ἀναφερόμενοι ἀπὸ τὸν
Ἅγιο Κλήμη τὸν Ἀλεξανδρέα, ταύτισαν τὸν Ζακχαῖο μὲ τὸν τελώνη Ἀπόστολο
Ματθαῖο.

19 Απριλίου Συναξαριστής. Παφνουτίου Ἱεροσολυμίτου, Θεοδώρου Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ μαρτυρησάντων Φιλίππης, Διοσκούρου, Σωκράτους καὶ Διονυσίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἐρμογένους, Γαΐου, Ἐξπεδίτου, Ἀριστονίκου, Ρούφου καὶ Γαλατά, Γεωργίου Ὁμολογητοῦ, Τρύφωνος Πατριάρχου, Ἀλπεγίου Ἱερομάρτυρα, Συμέων Ὁσίου, Ἀγαθαγγέλου τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρα, Ἀσυνὲθ διὰ Χριστὸν σαλή, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Μωυσέως τοῦ Θαυματουργοῦ, Βόκτωρος Ἱερομάρτυρα, Σεβαστιανοῦ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Παφνούτιος ὁ Ἱεροσολυμήτης ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ πεντακοσίων τεσσαράκοντα ἕξι Μαρτύρων
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Παφνούτιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Πέρασε κατ’ ἐξοχὴν στὴν Αἴγυπτο τὴν εὐεργετικὴ καὶ πολύαθλη ζωή του. Ὅταν ξεκίνησε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἀρριανὸς γνωρίζωντας ἀπὸ τὶς διαδόσεις γιὰ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ Παφνουτίου ἐπάνω στοὺς χριστιανικοὺς πληθυσμοὺς σκεπτόταν πῶς μποροῦσε νὰ τὸν συλλάβει.
Ὁ Παφνούτιος συνήθιζε νὰ περνᾷ τὴν ζωή του σὲ ἐρημικοὺς τόπους καὶ κάποια ἡμέρα, κατὰ τὴν ὥρα τῆς νυχτερινῆς προσευχῆς του, Ἄγγελος Κυρίου τοῦ φανέρωσε ὅτι κηρύχθηκε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ ὅτι τὸν καταζητεῖ ὁ ἔπαρχος. Κλήθηκε μόνος του νὰ προσέλθει  ἐνώπιον τῶν διωκτῶν, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τὸν ἐπέλεξε ὡς ὄργανο γιὰ νὰ ντροπιάσει τὸν Ἀρριανὸ καὶ τὰ εἴδωλα.

18 Απριλίου Συναξαριστής. Ἰωάννου Ἠσυχαστοῦ, Σάββα Στρατηλάτου, Ἀκακίου Ἐπισκόπου, Ἀθανασίας Ὁσίας, Ματθαίου Ὁσίου, Κοσμᾶ Ὁμολογητοῦ, Ναυκρατίου Ὁμολογητοῦ, Εὐθυμίου Θαυματουργοῦ, Εὐθυμίου Φωτιστοῦ, Ἀντωνίου καὶ Φήλικος Ὁσίων, Ἰωάννου τοῦ Ράπτου, Ἰωάννου τοῦ Κουλικᾶ, Κυρίλλου Ἱερομάρτυρος, Βασιλείου Θαυματουργοῦ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαντιμὶρ.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστὴς

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστὴς ἔζησε κατὰ τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου (τιμᾶται 20 Νοεμβρίου). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ζήλωσε τὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἀπῆλθε πρὸς τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Δεκαπολίτη, ἴσως στὸν Ὄλυμπο, γενόμενος μοναχὸς καὶ διδασκόμενος τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας.
Ἡ ὑπακοή του πρὸς τὸν διδάσκαλό του ὑπῆρξε περιβόητη, γι’ αὐτὸ δὲ καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἔχαιρε καὶ δόξαζε τὸν Θεό. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ διδασκάλου του, κατὰ τὸ παράδειγμα αὐτοῦ, ἀφοῦ περιέτρεξε ξένους τόπους, ᾖλθε κατόπιν στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου καὶ προσκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους.

17 Απριλίου Συναξαριστής. Συμεὼν Ἐπισκόπου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Ἀνικήτου Ἱερομάρτυρα, Ἀδριανοῦ τοῦ Νέου, Φουσὶκ καὶ τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ, Ἀζὰτ Εὐνούχου, Ἀγαπητοῦ πάπα Ρώμης, Ἀποστόλου καὶ Θεοχάρους αὐταδέλφων, Μετακομιδὴ τιμίων λειψάνων Ἀλεξάνδρου Ὁσίου, Μακαρίου Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου, Ζωσιμᾶ Ὁσίου, Παϊσίου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἐφραὶμ τοῦ Μεγάλου.

 Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Περσίδος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτύρων

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Συμεὼν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Σαβωρίου καὶ ἦταν προϊστάμενος τῶν Ἐκκλησιῶν Κτησιφῶντος καὶ Σαλὴκ (στὴ Σελευκεία).
Ὅταν εἶδε τὰ παράνομα ἔργα τῶν Περσῶν καὶ ἐπειδὴ δὲν ὑπέφερε τὶς διαταγές τους, ἔγραψε στὸν βασιλέα Σαβώριο ὅτι «ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν ἀνεχόμαστε νὰ σᾶς ὑποφέρουμε. Κάνε λοιπὸν αὐτὸ ποὺ θέλεις». Τότε ὁ Σαβώριος, ἀφοῦ ἔστειλε στρατιῶτες, τὸν συνέλαβε καὶ τὸν ὁδήγησε δέσμιο στὴ φυλακή.
Ἐκεῖ, στὴ φυλακὴ ὄντας ὁ Ἅγιος, κατάφερε μὲ τὴν διδασκαλία του νὰ ἐπαναφέρει στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν πραιπόσιτο καὶ εὐνοῦχο τοῦ βασιλέως Γοθαζὰτ ἢ Γουζθαδάτ, ποὺ ἦταν μὲν Χριστιανὸς ἀλλὰ φοβόταν καὶ προσκυνοῦσε τὸν ἥλιο, σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τῶν Περσῶν. Καὶ πῶς ἔγινε αὐτό; Ὅταν ὁ Ἅγιος Συμεὼν κλείσθηκε στὴ φυλακή, τὸν εἶδε ὁ Γοθαζὰτ καὶ θέλησε νὰ τὸν ἀσπασθεῖ. Ὁ Ἅγιος ὅμως δὲν δέχθηκε. Καὶ ἐπειδὴ δὲν δέχθηκε, εἶπε στὸν ἑαυτό του: «Ἂν ὁ Συμεών, ποῦ εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποστράφηκε, πῶς ὁ Χριστός, τὸν Ὁποῖο ἀρνήθηκα, θὰ μὲ ἀγαπήσει;».

16 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγάπης, Εἰρήνης καὶ Χιονῖας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φήλικος Ἐπισκόπου, Ἰανουαρίου πρεσβυτέρου, Σεπτεμίνου καὶ Φουρτουνάτου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Κορίνθῳ Λεωνίδου, Βασιλίσσης, Γαλήνης, Θεοδώρας, Καλλίδος, Νίκης, Νουνεχίας καὶ Χαριέσης, Εἰρήνης Παρθενομάρτυρος, τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν Ἀγάθωνος, Εὐτυχίας, Κασίας καὶ Φιλίππας, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Μιχαὴλ Βουρλιώτου Νεομάρτυρος, Χριστοφόρου Ὁσιομάρτυρος, Χριστοδούλου καὶ Ἀναστασίας Νεομαρτύρων, Θεοδώρας-Βάσσης Ὁσίας, Σύνακη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γεσθημανῆ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ταμπώφ, Ἀμβροσίου Ὁμολογητοῦ.

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα οἱ Μάρτυρες Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) στὴ Θεσσαλονίκη, τὸ ἔτος 304 μ.Χ. Στὸ Συναξάρι μαρτυρεῖται ὅτι οἱ τρεῖς ἀδελφές, πιθανῶς ἐνεργὰ μέλη μιᾶς ἀδελφότητας νέων Χριστιανῶν μὲ πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ σὲ ὑψηλὸ ὄρος πλησίον τῆς Θεσσαλονίκης, πιθανῶς τὸ Χορτιάτη, ἀφοῦ ἔκρυψαν στὸ σπίτι τους τὰ βιβλία.
Ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Χιονία, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ διοικητοῦ Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στὴν πυρά.
Ἡ Ἁγία Εἰρήνη κλείσθηκε σὲ πορνεῖο, ἀλλὰ κανένας δὲν τόλμησε νὰ τὴν ἐνοχλήσει. Ὁδηγήθηκε καὶ αὐτὴ στὸν διὰ πυρᾶς θάνατο.

15 Απριλίου Συναξαριστής. Κρήσκεντος Μάρτυρος, Λεωνίδου Ἐπισκόπου, Ἀναστασίας καὶ Βασιλίσσης, Θεοδώρου καὶ Παυσολυπίου Μαρτύρων, Σουκίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ δέκα ἐννέα Μαρτύρων, Μαξίμου καὶ Ὀλυμπιάδος Μαρτύρων, Πατέρνου, Μστισλάβου-Θεοδώρου πρίγκιπα, Βασιλείου Θαυματουργοῦ, Διονυσίου Ὁσίου, Ἀνανίου Ἱερομάρτυρα.

Ὁ Ἅγιος Λεωνίδης Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν (Ἑορτὴ Λεωνίδας) Στοὺς Συναξαριστὲς ἀναφέρεται ὅτι ὁ Ἅγιος Λεωνίδης, Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 250 μ.Χ. Σὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς Κώδικες ἀναφέρεται ὡς Μάρτυς, γεγονὸς ὅμως ποὺ δὲν ἀποδεικνύεται.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ποιμὴν ἱερώτατος, καὶ Ἱεράρχης σοφός, τῆς πόλεως γεγονός, τῶν Ἀθηνῶν τῆς κλεινῆς, Λεωνίδα μακάριε, ὅθεν ἱερατεύσας, τῷ Σωτήρι ὁσίως, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, καὶ τὴν πλάνην καθεῖλες. Καὶ νῦν Πάτερ ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Οἱ Ἁγίες Ἀναστασία καὶ Βασίλισσα μαθήτριες τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

14 Απριλίου Συναξαριστής. Ἀριστάρχου, Πούδη καὶ Τροφίμου τῶν Ἀποστόλων ἐκ τοὺς ἑβδομήντα, Ἀρδαλίωνος Μίμου, Θωμαΐδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Ἰωάννου καὶ Εὐσταθίου ἐκ Λιθουανίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βιλένκ, Δημητρίου Νεομάρτυρα.

Ἡ Ἁγία Θωμαΐς ἡ Μάρτυρας (Ἑορτὴ Θωμαΐς)
Ἡ
Ἁγία Μάρτυς Θωμαΐς γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ διακρινόταν
γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν πνευματική της μόρφωση. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία εἶχε
ἐπιδοθεῖ στὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καὶ τοῦ ἐλέους, συνοδεύοντας τὴν
μητέρα της. Τὴ διακονία αὐτὴ ἐξακολούθησε νὰ τὴν ἀσκεῖ ἀκόμα καὶ ὅταν
νυμφεύθηκε.Ἡ Ἁγία εἶχε μία κατὰ πάντα εὐλογημένη οἰκογένεια. Μὲ τὸν σύζυγό της
συνδεόταν μὲ ἀληθινὴ καὶ ἀνυπόκριτη ἀγάπη. Τὴν εἰρηνική τους ὅμως
συνύπαρξη τὴν φθόνησε ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας, διάβολος καὶ θέλησε νὰ
τοὺς χωρίσει, μάλιστα δὲ μὲ τραγικὸ τρόπο.Κάποτε ποὺ ἡ Θωμαΐδα ἦταν μόνη της στὸ σπίτι, ἐπειδὴ ὁ σύζυγός της
ἔλειπε σὲ δουλειές, δέχθηκε ἀνήθικη ἐπίθεση ἀπὸ τὸν πατέρα τοῦ συζύγου
της, δηλαδὴ τὸν πεθερό της, ὁ ὁποῖος κυριευμένος ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς
πορνείας καὶ ὑποδουλωμένος στὸ πάθος τῆς ἀκολασίας, ἤθελε νὰ ἔχει μαζί
της ἐρωτικὴ σχέση. Ἡ Ἁγία, ἡ ὁποία εἶχε πάντοτε ζωντανὴ στὴ μνήμη της
τὴν αἴσθηση τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ ζοῦσε μὲ ἁγνότητα καὶ
σωφροσύνη, ἀντιστάθηκε μὲ σταθερότητα καὶ παρρησία.

13 Απριλίου Συναξαριστής. Μαρτίνου πάπα Ρώμης, μνήμη τῶν δυὸ ἐξορισθέντων Ἐπισκόπων Ὁμολογητῶν, Θεοδοσίας βασιλίδος καὶ τοῦ Γεροντίου τοῦ εὐνούχου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Δᾴδα, Κυντιλλιανοῦ καὶ Μαξίμου τῶν ἀναγνωστῶν, Ἐλευθερίου καὶ Ζωίλου Μαρτύρων, Θεοδοσίου Μάρτυρος, Χριστοφόρου Ὁσιομάρτυρος, Ἀρσενίου Ἀρχιεπισκόπου Ἐλασσῶνος, Στεφάνου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρα, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου τοῦ Κυπρίου.

Ὁ Ἅγιος Μαρτίνος πάπας ΡώμηςὉ
Ἅγιος Μαρτίνος, Ἐπίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στὸ Τόδι τῆς Ὀμβρικῆς τῆς
Κεντρικῆς Ἰταλίας. Ἀνῆλθε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Ρώμης σὲ μία ἐποχή,
κατὰ τὴν ὁποία τὴν Ἐκκλησία τάρασσε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Ἡ Ἐκκλησία
τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε τότε ἐμπλακεῖ στὴν αἵρεση αὐτή.Ὁ Ἅγιος
Μαρτίνος συγκάλεσε Σύνοδο στὸ ναὸ τοῦ Σωτῆρος Λατερανοῦ, τὸ ἔτος 649
μ.Χ., ἡ ὁποία καταδίκασε τὸν Μονοθελητισμό, ὁ δὲ Ὅρος αὐτῆς ἦταν
ἐπέκταση τῆς διδασκαλίας τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Σύνοδος ψήφισε
ἐπίσης, καὶ εἴκοσι ἀναθεματισμοὺς κατὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἀρχηγῶν
τους, ἐνῷ καταδίκασε ἐκτὸς τῶν ἄλλων τοὺς μονοθελητὲς Πατριάρχες τῆς
Κωνσταντινουπόλεως Σέργιο καὶ Πύρρο, συνεργάτες τοῦ Ἡρακλείου καὶ τὸν
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο Β’. Σημαντικὸ ρόλο στὶς διεργασίες
τῆς Συνόδου διαδραμάτισε καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.

12 Απριλίου Συναξαριστής. Βασιλείου Ὁμολογητοῦ, Σάββα Μάρτυρος, Δαμιανοῦ Ἐπισκόπου, Ἀνθούσης Ὁσίας, Δήμη καὶ Πρωτίωνος Μαρτύρων, Ἀρτέμονος Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Δαβίδ, Ἰωάννου καὶ Μηνᾷ, Μετακομιδὴ Τιμίας Ζώνης Θεοτόκου, Σεργίου Β’ Πατριάρχου, Νεοφύτου Ἐγκλείστου, Βασιλείου Ἐπισκόπου, Ἀκακίου Καυσοκαλυβίτου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μούρωμ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μπελινίτς, ἑορτὴ ἀνακηρύξεως αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς Ἐπίσκοπος Παρίου
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων. Ἐπειδὴ ἀγάπησε τὸν Θεὸ ἀπὸ βρέφος καὶ ἄσκησε κάθε ἀρετή, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Παρίου.
Αὐτός, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα ἔχουν γραφεῖ ἀπὸ τὸν Παῦλο, τὸν θεῖο καὶ μεγάλο Ἀπόστολο τοῦ Χριστοῦ, δὲν πείσθηκε νὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν ἀσεβῆ αἵρεση ὅσων ἀθετοῦσαν τὴν πάνσεπτη εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων.
Καὶ ἐπειδὴ δὲν θέλησε νὰ ὑπογράψει στὸν ἄδικο τόμο γιὰ τὴν κατάλυση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, πέρασε ὅλη του τὴ ζωὴ μὲ διωγμοὺς καὶ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις καὶ στεναχώριες, μεταβαίνοντας ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ μετακινούμενος συνεχῶς. Ἀναφέρεται δὲ ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ (820-829 μ.Χ.) καὶ τοῦ Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.) διέμενε ἐξόριστος σὲ κάποιο μικρὸ νησὶ πρὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

11 Απριλίου Συναξαριστής. Ἀντίπα Ἐπισκόπου, Τρυφαίνης καὶ Ματρώνας Ὁσίων, Φαρμουθίου Ἀναχωρητοῦ, Μαρτυνιανοῦ Μάρτυρος, Βάκχου Ὁσιομάρτυρος, Εὐθυμίου καὶ Χαρίτωνος Ὁσίων, Ἰακώβου Ὁσίου, Ἰακώβου Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Βαρσανουφίου Ἐπισκόπου, Καλλινίκου Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἀντίπας Ἐπίσκοπος Περγάμου
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Ἀντίπας ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διομιτιανοῦ (81-96 μ.Χ.). Ἦταν σύγχρονος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ὅταν ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἦταν ἐξόριστος στὴν Πάτμο. Στὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Ἀντίπας ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη πιστὸς ἱερέας καὶ μάρτυρας.
Ὡς ἀρχιερέας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ποίμανε τὸ λογικό του ποίμνιο μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ ἀρετή. Ὄντας Ἐπίσκοπος Περγάμου καί ἐνῷ ἦταν πολὺ γέρος, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ὅταν οἱ δαίμονες παρουσιάσθηκαν σὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς εἶπαν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ κατοικοῦν στὸν τόπο ἐκεῖνο ἐξαιτίας τοῦ Ἀντίπα. Γι’ αὐτὸ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα καὶ ἐξαναγκάστηκε μὲ βία νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.

10 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφρικανοῦ, Θεοδώρου, Μαξίμου, Πομπηΐου, Τερεντίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν τριάκοντα ἐννέα Μαρτύρων, Ὄλδας Προφήτιδος, Ἰακώβου καὶ Ἀζὰ Ἱερομαρτύρων, Μιλτιάδου πάπα Ρώμης, τῶν Ἁγίων ἐν Καμπτακούιᾳ μαρτυρησάντων, τῶν ὁσιομαρτύρων ἐν τὴ μονὴ Νταοὺ Πεντέλης, Δημητρίου Νεομάρτυρος, Γρηγορίου Ε’ Πατριάρχου, Χρυσάνθου Ξενοφωντινοῦ, Ἀναστασίας Ὁσίας.

Οἱ Ἅγιοι Ἀφρικανός, Θεόδωρος, Μάξιμος, Πομπήιος, Τερέντιος καὶ ἄλλοι τριάντα ἐννέα Μάρτυρες (Ἑορτὴ Ἐπαμεινώνδας, Περικλῆς, Σοφοκλῆς, Ὅμηρος)
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀφρικανός, Θεόδωρος, Μάξιμος, Πομπήιος καὶ Τερέντιος μαρτύρησαν τὸ ἔτος 250 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.) καὶ ἡγεμόνος Φουρτουνιανοῦ, στὴν Καρθαγένη τῆς Ἀφρικῆς μαζὶ μὲ ἄλλους τριάντα ἐννέα Χριστιανούς, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα εἶναι: Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.

9 Απριλίου Συναξαριστής. Εὐψυχίου Μάρτυρος, Αὐδιησοῦ Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ τριακόσιοι Μάρτυρες, Ἀκατίου Ὁσίου, Βαδίμου Ὁσιομάρτυρος, Μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίας Μόνικας, τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐψύχιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοὺς αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ θεοφιλῆ βίο καὶ ἀγαθὴ κρίση καὶ εἶχε πολὺ πόθο γιὰ τὸν Χριστό.
Ὅταν στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ὁ Ἰουλιανὸς ἔχτισε ναὸ τῆς θεᾶς Τύχης, στὸν ὁποῖο θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες, ὁ Εὐψύχιος πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους θαρραλέους νέους καὶ γκρέμισαν τὸ ναὸ ἀπὸ τὰ θεμέλια καθὼς καὶ τὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς.
Ὅταν ἔμαθε αὐτὰ ὁ βασιλέας ὀργίσθηκε ὑπερβολικὰ καὶ ἀπέστειλε στρατιῶτες γιὰ νὰ τοὺς συλλάβουν. Καὶ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ τοὺς στέρησε ἀπὸ τὴν περιουσία τους, τοὺς ὑπέβαλλε σὲ ποικίλα χτυπήματα καὶ τοὺς ἐξόρισε. Τὸν Μάρτυρα ὅμως, Εὐψύχιο, ἐπειδὴ κατὰ τὴν γνώμη του ὑπῆρξε ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς ἐνέργειας, πρῶτα τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακή, στὴν συνέχεια δὲ τὸν βασάνισε πολύ.

8 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήντα: Ἀγάβου Προφήτου, Ἀσυγκρίτου, Ἑρμοῦ, Ἠρωδίωνος Ἐπισκόπου, Ρούφου καὶ Γλέγοντος, Παυσιλύπου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰανουαρίου, Μαξίμης καὶ Μακαρίας, Κελεστίνου πάπα Ρώμης, Ἀμάνδου, Περπετούου, Νήφωνος Θαυματουργοῦ, Ἰωάννου Ναύκληρου.

Οἱ Ἅγιοι Ἄγαβος ὁ Προφήτης, Ἀσύγκριτος, Ἑρμῆς, Ἠρωδίων Ἐπίσκοπος, Ροῦφος καὶ Φλέγων οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν Ἑβδομήντα
Ὁ Ἀπόστολος Ἄγαβος, ὁ Προφήτης, εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Προφήτευσε περὶ τῆς συλλήψεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου πῆρε τὴ ζώνη καὶ ἀφοῦ ἔδεσε μὲ αὐτὴν τὰ χέρια του καὶ τὰ πόδια του, εἶπε τὰ ἑξῆς προφητικὰ λόγια: «Αὐτὰ λέγει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Τὸν ἄνδρα στὸν ὁποῖο ἀνήκει αὐτὴ ἡ ζώνη θὰ τὸν δέσουν στὰ Ἱεροσόλυμα οἱ Ἰουδαῖοι, ἔτσι ὅπως εἶμαι τώρα ἐγὼ δεμένος καὶ θὰ τὸν παραδώσουν στὰ χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν Ρωμαίων». Ὁ ἴδιος προφήτευσε καὶ περὶ τοῦ μεγάλου λιμοῦ στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἀργότερα ὁ Ἀπόστολος Ἄγαβος κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διάφορα μέρη καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἀπόστολος Ἀσύγκριτος, Ἐπίσκοπος Ὑρκανίας ἢ Ὀρκανίας, πρὸς τὸν ὁποῖο πέμπει ἀσπασμὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Ρώμη, τελειώθηκε μαρτυρικά.

7 Απριλίου Συναξαριστής. Καλλιοπίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἐπιφανίου, Ρουφίνου καὶ Δονάτου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν μαρτυρησάντων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρουφίνου, Ἀκυλίνης καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς διακοσίων μαρτυρησάντων, Γεωργίου Ἐπισκόπου Μυτιλήνης, Λευκίου Ὁσίου, Δανιὴλ Ὁσίου, Γερασίμου Βυζαντίου, Ἀγαπητοῦ τοῦ τυφλοῦ, Σάββα τοῦ Νέου ἐκ Καλύμνου.

Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος ὁ Μάρτυρας

Ὁ
Ἅγιος Μάρτυς Καλλιόπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παμφυλίας καὶ
ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Σὲ πολὺ
μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ ἐνάρετη μητέρα του
Θεόκλεια τὸν ἀνέθρεψε καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς Χριστιανικῆς
πίστεως.
Ἔτσι κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν ὁ νεαρὸς Καλλιόπιος ὄχι μόνο
δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐμψύχωνε καὶ παρηγοροῦσε τοὺς
ὀλιγόψυχους.
Ἐνῷ ὁ διωγμὸς εἶχε κηρυχθεῖ, ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε γιὰ τὴν
Πομπηϊούπολη, ὅπου αὐτοβούλως παρουσιάσθηκε στὸν ἔπαρχο Μάξιμο, τὸν
ὁποῖο ἔλεγξε γιὰ τὰ ἐγκλήματά του κατὰ τῶν Χριστιανῶν.

6 Απριλίου Συναξαριστής. Εὐτυχίου Πατριάρχου, Πλατωνίδος Ὁσίας, τῶν ἐν Περσίδι ἑκατὸν εἴκοσι Μαρτύρων, Πλατωνίδος Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτὴ δυὸ Μαρτύρων, Εἰρηναίου Ἱερομάρτυρα, Τιμοθέου καὶ Διογένους Μαρτύρων, Τερβιλλίου πρίγκιπα, Γρηγορίου Ὁσίου, Γρηγορίου Σιναΐτου, Ρούφου Ὁσίου, Ἀφωνίου Ἐπισκόπου, Γενναδίου Ὁσιομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Νανουήλ, Θεοδώρου, Γεωργίου, Μιχαὴλ καὶ ἕτερου Γεωργίου.

Ὁ Ἅγιος Εὐτύχιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (Ἑορτὴ Εὐτύχιος, Εὐτυχία)Ὁ
Ἅγιος Εὐτύχιος γεννήθηκε τὸ ἔτος 512 μ.Χ. καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ
αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ Α’ τοῦ Μεγάλου. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Θεία
Κώμη τῆς Φρυγίας καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου, σχολαρίου ὑπὸ τὸν
στρατηγὸ Βελισσάριο καὶ τῆς Συνεσίας.Διδάχθηκε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο
καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν ἱερέα Ἠσύχιο, ὁ ὁποῖος ἦταν παππούς
του καὶ λειτουργοῦσε στὴν Ἐκκλησία τῆς Αὐγουστοπόλεως. Σύμφωνα μὲ τὸ
Συναξάρι ὁ Ἠσύχιος εἶχε τὸ ὀρφίκιο τοῦ σκευοφύλακος καὶ λόγω τῆς
ἁγιότητας τοῦ βίου του εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς
θαυματουργίας.Ὁ Ἅγιος χειροτονήθηκε ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν τότε Ἐπίσκοπο
Ἀμασείας στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Οὐρβικίου. Στὴν συνέχεια
χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος καὶ εἰσῆλθε σὲ μονὴ τῆς Ἀμασείας,
ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς Μελέτιο καὶ Σέλευκο, τῆς ὁποίας
ἀργότερα ἀνεδείχθη καὶ ἡγούμενος.

5 Απριλίου Συναξαριστής. Οἱ Ἅγιοι Οὐϊκτωρίνος, Οὐΐκτωρ, Νικηφόρος, Κλαύδιος, Διόδωρος, Σαραπίων καὶ Παπίας οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Δίδυμος καὶ Θεοδώρα οἱ Μάρτυρες, Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ, Ὁ Ἅγιος Ζήνων ὁ Μάρτυρας , Ὁ Ἅγιος Θέρμος ὁ Μάρτυρας,Οἱ Ἁγίες κυρία καὶ δούλη οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Μάξιμος καὶ Τερέντιος οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἁγίες Πέντε Μάρτυρες νεάνιδες ἀπὸ τὴν Λέσβο, Ὁ Ἅγιος Πομπήιος ὁ Μάρτυρας, Ἡ Ἁγία Ὑπομονὴ ἡ Μάρτυς , Ὁ Ἅγιος Μπέκαν ὁ ἐξ Ἰρλανδίας, Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Ἰὼβ Πατριάρχου Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας, Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ἐκ χώρας Σάμου, Ἡ Ἁγία Ἀργυρὴ ἡ Νεομάρτυς, Ὁ Ἅγιος Παναγιώτης ὁ Νεομάρτυρας.

Οἱ Ἅγιοι Οὐϊκτωρίνος, Οὐΐκτωρ, Νικηφόρος, Κλαύδιος, Διόδωρος, Σαραπίων καὶ Παπίας οἱ Μάρτυρες
Ἡ κυρίως μνήμη τους ἑορτάζεται τὴν 31η Ἰανουαρίου, ὅπου καὶ ὁ βίος τους.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἀναλάμψει, ὁ ἑπτάριθμος, Μαρτύρων δῆμος, ὡς λυχνία ἀνεδείχθη ἑπτάφωτος, ταῖς τῶν ἀγώνων ἐνθέοις λαμπρότησι, φωταγωγοῦντες τοὺς πίστει κραυγάζοντας· Θεῖοι Μάρτυρες, Χριστῷ τῷ Θεῷ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς στατιῶται Χριστοῦ ἀκατάπληκτοι, τὰς ἐναντίας ἀρχὰς ἐτροπώσασθε, φαιδρῶς συνημμένοι τῷ πνεύματι, καὶ ὁμοφώνως κραυγάζοντες Μάρτυρες· Χριστὸς τῶν ἀθλούντων ὁ στέφανος.

4 Απριλίου Συναξαριστής. Γεωργίου ἐν Μαλέῳ, Θεοδούλου καὶ Ἀγαθόποδος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φερφούθης, τῆς ἀδελφῆς της καὶ τῆς παιδίσκης αὐτῆς, Ποπλίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ζωσιμᾶ Ὁσίου, τῶν Ὁσίων Θεωνᾶ, Συμεὼν καὶ Φερβίνου, Ἰσιδώρου Ἐπισκόπου, Πλάτωνος Ὁσίου, Ἰωσὴφ Πολυάθλου, Ζωσιμᾶ ἐκ Ρωσίας, Θεωνᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Νικήτα Ἱερομάρτυρα, Ἰωσὴφ Ἀσκητοῦ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γεροντίσσης.

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ ἐν Μαλεῷ Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ἀγάπησε ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁλόψυχα τὸν Χριστὸ καὶ ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ γονεῖς του ἐπιθυμοῦσαν νὰ νυμφευθεῖ. Ἔτσι ἐπιδόθηκε σὲ κάθε εἴδους ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια, νηστεία καὶ σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη τῶν θείων Γραφῶν καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή, γιὰ νὰ εὐαρεστήσει τὸν Θεό.
Οἱ Χριστιανοὶ προσέτρεχαν πρὸς αὐτὸν γιὰ νά φωτισθοῦν καὶ νὰ κατανοήσουν τὰ ἀγαθὰ τῆς πίστεως. Βλέποντας, ὅμως, ὁ Ὅσιος ὅτι ἐρχόταν πρὸς αὐτὸν πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων καὶ δὲν τὸν ἄφηναν ἥσυχο στὸ ἔργο τῆς προσευχῆς, κατέφυγε στὸ ὄρος Μαλεβό, στὴ νότια Λακωνία. Ἐκεῖ, ἀφοῦ συγκέντρωσε γύρω του πλῆθος μοναχῶν, ἀσκοῦνταν στὴν ἡσυχία γενόμενος σκεῦος ἐκλογῆς καὶ φωτίζοντας ὅλους στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή.

Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Ὁμολογητὴς
Ὁ Ὅσιος Νικήτας καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ. Σὲ βρεφικὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα καὶ τὴν ἀνατροφή του τὴν ἀνέλαβαν ἡ ἐνάρετη γιαγιά του καὶ ὁ εὐσεβὴς Φιλάρετος, ὁ πατέρας του, ὁ ὁποῖος ἀνέθεσε ἀπὸ πολὺ νωρὶς τὴν ἐκπαίδευσή του σὲ κάποιο κληρικὸ φημισμένο γιὰ τὶς παιδαγωγικὲς καὶ πνευματικές του ἀρετές. Ἔτσι ὁ νεαρὸς Νικήτας ἀπόκτησε ἀξιόλογη κοσμικὴ καὶ πνευματικὴ παιδεία.
Ἀφοῦ ἐγκατέλειψε πατέρα, μητέρα, ἀδελφούς, ἀδελφές, συγγενεῖς, σπίτι, πατρίδα πλούτη καὶ σήκωσε τὸν σταυρό του μὲ προθυμία, ἀκολούθησε τὸν Χριστὸ καὶ ἔγινε ἄξιος μαθητὴς αὐτοῦ.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία κατέφυγε στὴν περίφημη μονὴ τοῦ Μηδικίου τῆς Τριγλίας, ὅπου γρήγορα, γιὰ τὶς πολλές του ἀρετές, κατάκτησε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμηση ὅλων τῶν ἀδελφῶν τῆς μονῆς, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ἡγουμένου Νικηφόρου, τὸν ἐξέλεξαν ἡγούμενο τῆς μονῆς, ἐπὶ Πατριάρχου Ταρασίου (784-806 μ.Χ.).

2 Απριλίου Συναξαριστής. Τίτου Θαυματουργοῦ, Αἰδεσίου καὶ Ἀμφιανοὺ Μαρτύρων, Θεοδώρας Παρθενομάρτυρος, Πολυκάρπου Μάρτυρος, Νικητίου Ἐπισκόπου, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Εὕας Ὀσιοπαρθενομάρτυρος, Γρηγορίου Ὁσίου, Γεωργίου Ἐπισκόπου, Σάββα Ἀρχιεπισκόπου.

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς
Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση, στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀνατεθεῖς ἀπὸ παιδὸς τῷ Κυρίῳ, ἀγγελικῶς ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ, καὶ τῶν θαυμάτων εἴληφας τὴν χάριν ἐκ Θεοῦ, ὅθεν ἐχρημάτισας, Μοναζόντων ἀλείπτης, Τίτε παμμακάριστε, καὶ σοφὸς οἰκονόμος. Ἄλλα μὴ παύση Πάτερ ἐκτενῶς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, Θεὸν ἰλεούμενος.

1 Απριλίου Συναξαριστής. Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, Ἀχὰζ Δικαίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Διονυσίου, Ἰνγενιανῆς, Παντέρου ἢ Πανταίνου, Παρθενίου καὶ Σατουρνίνου, Βασιλείδου καὶ Γεροντίου Μαρτύρων, Πολυνίκου Μάρτυρα, Ἑρμοῦ καὶ Θεοδώρας Μαρτύρων, Μακαρίου Ὁσίου, Ἀβρααμίου Νεομάρτυρα, Εὐθυμίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Γεροντίου Κανονάρχου, Ἰωάννου τοῦ Φιλοσόφου, Εὐλογίου Ὁσίου, Βαρσανουφίου Ὁσίου, Μακαρίου τοῦ Νέου.

Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία
Τὸν Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (τιμᾶται 11 Μαρτίου), ὁ ὁποῖο συνέγραψε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ  πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως.
Ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.).
Ἀπὸ τὰ δώδεκα χρόνια της πέρασε στὴν Αἴγυπτο μία ζωὴ ἀσωτίας, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἡλικία διέφθειρε τὴν παρθενία της καὶ εἶχε ἀσυγκράτητο καὶ ἀχόρταγο τὸ πάθος τῆς σαρκικῆς μείξεως. Ζωντας αὐτὴν τὴν ζωὴ δὲν εἰσέπραττε χρήματα, ἀλλὰ ἁπλῶς ἱκανοποιοῦσε τὸ πάθος της.