Ἐγεννήθη ὑγιὲς βρέφος ἀπὸ ἐγκεφαλικῶς νεκρὰν μητέρα

Ἐγεννήθη ὑγιὲς βρέφος ἀπὸ ἐγκεφαλικῶς νεκρὰν μητέρα

Οἱ σύγχρονοι πολιτικοὶ κυβερνῆται ἀλλὰ καὶ πολλοὶ θρησκευτικοὶ ἀλλὰ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες εἶχον ταχθῆ ὑπὲρ τῆς ἀπόψεως ὅτι δύνανται νὰ γίνωνται μεταμοσχεύσεις ἀπὸ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἐγκεφαλικῶς εἶναι νεκρά, μὲ βάσιν τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην.
Ἡ πραγματικότης ὅμως εἶναι ἄλλη, ὡς ἀποδεικνύει ἡ μεταδοθεῖσα εἴδησις, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 15ην Νοεμβρίου, ἐκ τῆς Βουδαπέστης.

30 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἀνδρέου Ἀποστόλου, Φρουμεντίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἀλεξάνδρου Μηθύμνης.

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος ὁ Πρωτόκλητος

Μορφὴ
βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς
ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν
ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος. Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει
ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων.
Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἔθνους μας.
Ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαῖας καὶ ἦταν γιὸς τοῦ
Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφὸς τοῦ πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου. Τὸ ἐπάγγελμά του
ἦταν ψαράς.
Ἦταν ὅμως ἀπὸ τὶς εὐγενικὲς ἐκεῖνες ψυχές, ποὺ μελετοῦσαν τοὺς προφῆτες
καὶ περίμεναν μὲ λαχτάρα τὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν
σωτηρία τοῦ κόσμου.

Γίνε ἀόρατος… ὥστε νά σέ βλέπει καί νά σέ εὐλογεῖ ὁ Θεός

  Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθε να σιωπάς.Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου. Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο.
Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση. Γι’αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή: Να ενεργείς με διάκριση. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι. Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν’ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.

29 Νοεμβρίου Συναξαριστής.

29 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Παραμόνου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ 370, Φιλουμένου, Νικολάου Ὁσίου, Ἰωάννη Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων ἔξι Μαρτύρων, Οὐρβανοῦ, Διονυσίου Ἐπισκόπου, Παγκοσμίου Ὁσίου, Πιτυροῦν Ὁσίου, Οὐαλερινοῦ, Φαιδροῦ, Μάρκου Ὁσίου, Νεκταρίου Ὁσίου, Φιλουμένου Νέο-ἱερομάρτυρα, Brendan, Ἀνάμνηση Ἐγκαινίων Ναοῦ Σεργίου καὶ Βάκχου.

Παραμόνου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ 370, Φιλουμένου,
Νικολάου Ὁσίου, Ἰωάννη Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων ἔξι Μαρτύρων, Οὐρβανοῦ,
Διονυσίου Ἐπισκόπου, Παγκοσμίου Ὁσίου, Πιτυροῦν Ὁσίου, Οὐαλερινοῦ,
Φαιδροῦ, Μάρκου Ὁσίου, Νεκταρίου Ὁσίου, Φιλουμένου Νέο-ἱερομάρτυρα,
Brendan, Ἀνάμνηση Ἐγκαινίων Ναοῦ Σεργίου καὶ Βάκχου.
Ὁ Ἅγιος Παράμονος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ 370 σὺν αὐτῷ Μάρτυρες

Μαρτύρησε
μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν
αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.
Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ
αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος.
Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’
αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς
κρατοῦσαν φυλακισμένους. Ὅλοι ὅμως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῶ γίνονταν οἱ
εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοί του Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλμοὶς καὶ ὕμνοις
καὶ ὠδαὶ πνευματικαί», στὸν Σωτήρα τους.
Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν.
Ὅρμησαν ἐναντίον τους οἱ στρατιῶτες, καὶ κτυπώντας τους μὲ τὶς λόγχες,
καταξέσχισαν τὰ σώματά τους. Ἔτσι, μαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι
τὴν γενναία ψυχή τους στὸ στεφανοδότη Χριστό.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Συνέχεια →

Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας: Προσέξτε τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σας!

Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας Αγιος Λουκάς 

«Σᾶς διαβεβαιώνω πὼς ὅποιος ἄφησε, γιὰ μένα καὶ γιὰ τὸ εὐαγγέλιο, σπίτι ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὲς ἢ μητέρα  ἢ πατέρα ἢ γυναίκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια, θὰ πάρει ἑκατὸ φορὲς περισσότερα στὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ σπίτια καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὲς καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ παιδιὰ καὶ χωράφια- καὶ μάλιστα μέσα σὲ διωγμούς· ἀλλὰ  καὶ στὸ μελλοντικὸ κόσμο θὰ ἔχει τὴν αἰώνια ζωὴ» (Μάρκ. 10, 29-30).

Εἶναι ἀψευδὴς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι, ὅταν ἄφησα τὰ παιδιά μου καὶ τὰ ἐμπιστεύτηκα στὸν Θεό, Ἐκεῖνος τὰ φρόντισε. Τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν σωστὰ καὶ νομίζω ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὰ φροντίσω τόσο καλά. Καὶ ὁ Κύριoς μοῦ ἔδωσε ἑκατὸ φορὲς περισσότερα παιδιά. Μοῦ ἔδωσε ὅλους ἐσᾶς. Μοῦ ἔδωσε τὶς καρδιὲς σας διότι γνωρίζω πόσο μὲ ἀγαπᾶτε καὶ ἐγὼ ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀγάπη σας μὲ τὴ δική μου θερμὴ ἀγάπη. Τόσο πολλὰ παιδιά μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός!…

» Ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδιά, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. ιη΄: 3).

Αὐτή ἡ ἱστορία τῶν συναξαρίων δίνει μιά ἀπάντηση γιά τίς περιπτώσεις πού εὐδοκεῖ ὁ Θεός καί φεύγουν γιά τήν αἰωνιότητα νέοι ἄνθρωποι μέ καλή πνευματική κατάσταση καί καθαρή ψυχή. Τότε πού ἀρχίζουν τά «γιατί» νά προσβάλουν τή Θεία Ἀγάπη. Εἶναι γεγονός πώς δέ γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ν᾿ ἀγαπᾶμε σωστά καί νά προτιμᾶμε τό συμφέρον μιᾶς ἀγαπημένης ψυχῆς. «Μά μοῦ λείπει, πονῶ», ἀντιλέγουν οἱ περισσότεροι. Σεβαστός ὁ πόνος. Ὅμως αὔξησε τήν προσευχή, πλησίασε ὅσο μπορεῖς περισσότερο τό Θεό, κοντά στόν Ὁποῖο εἶναι τό ἀγαπημένο σου πρόσωπο καί θά νιώσεις μιά εἰρήνη βαθειά, μιά γλυκύτατη παρηγοριά.

28 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Στεφάνου Ὁμολογητῆ, Ἀνδρέα, Πέτρου, Ἄννας Ὁσιομάρτυρος, Τῶν Ἁγίων Βασιλείου, Στεφάνου, Ἰωάννη, Γρηγορίου καὶ Γρηγορίου οἱ σὺν Στεφάνω μαρτυρήσαντες, Εἰρηνάρχου καὶ οἱ σὺν αὐτῶ ἑπτὰ γυναῖκες, τῶν Ἁγίων Τιμοθέου καὶ Θεοδώρου καὶ οἱ σὺν αὐτῶν μαρτυρήσαντες, Ρωμανοῦ Ἐπισκόπου.

Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Ὁμολογητής ὁ Νέος

Γεννήθηκε
στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν
ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε
ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου
Αὐξεντίου.
Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο δὲ
συμμορφώθηκε μὲ τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, ἀλλὰ καὶ χαρακτήρισε
αἱρετικοὺς τοὺς εἰκονομάχους βασιλεῖς.
Καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Κοπρώνυμο, ὁ ὁποῖος ἤλπιζε
μὲ τὴν προσωπική του ἐπιβολή, ὅταν τὸν ἔφερνε μπροστά του, νὰ δαμάσει
τὸ φρόνημα τοῦ Στεφάνου.
Συνέβη ὅμως τὸ ἀντίθετο. Ὁ Στέφανος, ἀπὸ τοὺς
ἀνθρώπους μὲ «πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», δηλαδὴ μὲ
πολλὴ παρρησία καὶ θάρρος στὸ νὰ διακηρύττει τὴν πίστη ποὺ ὁμολογοῦν ὅσοι εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὸν Ἰησοῦ
Χριστό, ἤλεγξε αὐστηρὰ κατὰ πρόσωπο τὸν Κοπρώνυμο.

Ὅταν οἱ μέλισσες σέβονται τίς Ἅγιες Εἰκόνες!!!!!

Από τον Μοναχό Συμεών

Στην περιοχή του Καπανδριτίου κοντά στην Αθήνα, συμβαίνει ένα εκπληκτικό γεγονός. Δέκα χρόνια πριν, ο πιστός μελισσοκόμος Ισίδωρος Τιμίνης, σκέφτηκε να τοποθετήσει σε ένα από τα μελίσσια του την Εικόνα της Σταύρωσης του Κυρίου.
Λίγο μόλις μετά, όταν άνοιξε την κυψέλη, βρέθηκε προς μεγάλης εκπλήξεως: οι μέλισσες έδειξαν σεβασμό και ευλάβεια προς την Εικόνα, έχοντάς την «περιβάλλει» με κερί, αλλά αφήνοντας ακάλυπτο το πρόσωπο και το σώμα του Κυρίου. Από τότε, και κάθε άνοιξη, τοποθετεί στις κυψέλες των μελισσών τις Εικόνες του Σωτήρα Ιησού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων με την ίδια εντυπωσιακή κατάληξη.

27 Νοεμβρίου Συναξαριστής.

27 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἰακώβου Πέρση, Πινουφρίου Ὁσίου, Ναθαναὴλ Ὁσίου, Μωυσῆ Ὁσίου, Ἰακώβου Θαυματουργοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης

Ὁ
Ἅγιος Ἰάκωβος, ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰ. ἐπὶ βασιλέως Ἀρκαδίου. Ζοῦσε στὴν
Βηθλαδὰ τῆς Περσίας καὶ καταγόταν ἀπὸ ἐπίσημο γένος. Ἦταν φίλος μὲ τὸν
βασιλιὰ τῶν Περσῶν, Ἰσδιγέρδη.
Παρασυρμένος ἀπὸ αὐτὴ τὴ φιλία του, ὁ Ἰάκωβος ἀπαρνήθηκε τὴν πίστη του
στὸν Χριστό. Γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Ἰσδιγέρδη, ἄφησε τὸν ἑαυτό του νὰ
χαθεῖ μέσα στὴν ψευδαίσθηση τοῦ πλούτου τῶν ἀνακτόρων.
Ὅταν τὸ ἔμαθαν
αὐτὸ ἡ μητέρα καὶ ἡ γυναίκα του, οἱ ὁποῖες ἦταν εὐσεβεῖς καὶ πιστὲς
χριστιανὲς λυπήθηκαν καὶ ἐξοργίστηκαν. Καὶ οἱ δυὸ λοιπὸν τὸν ἐπιπλήξανε
γιὰ τὴ στάση του καὶ τοῦ δήλωσαν ὅτι δὲν ἤθελαν καμία σχέση, μαζί του.
Αὐτὸ τὸ μικρὸ πλῆγμα, ἐπανέφερε τὸν Ἰάκωβο στὸν ἴσιο δρόμο. Τὸν ἔκανε
νὰ διαπιστώσει τὸ χάσμα τὸ ὁποῖο δημιούργησε.
Ἔτσι ὁ Ἰάκωβος ἀποφάσισε νὰ ἐξαγνίσει τὸ ἀτόπημά του καὶ νὰ ἐπανέλθει
στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπόφαση αὐτή, πῆγε στὸν βασιλιὰ καὶ
ὁμολόγησε μπροστά του τὴν μία καὶ ἀληθινὴ πίστη στὸν Χριστό.
Συνέχεια →

«Γιατί;»

(Ἀπό τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Οὔαρου)

Ὁ ἅγιος Μάρτυς Οὔαρος μαρτύρησε κατά τό διωγμό τοῦ Μαξιμιανοῦ (304 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπό γένος ἐπιφανές, λαμπρό κι εὐσεβές. Γιά τή σταθερότητα τῆς Πίστης του στό Σωτῆρα Χριστό, ἐπι πέντε συνεχεῖς ὥρες τόν χτυποῦσαν οἱ δήμιοι μέ ρόπαλα κι ἔξυναν μέ σιδερένια νύχια τό σῶμα του… Μετά ἀπ᾿ αὐτά παρέδωσε τό πνεῦμα του νικητής «εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος».
Τό μαρτυρικό σῶμα τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ κατόρθωσε νά τό πάρει μιά εὐγενής χήρα γυναίκα, φιλομάρτυς καί εὐσεβέστατη, ἡ Κλεοπάτρα. Ὄχι μόνο τό ἐνταφίασε μέ τιμές, ἀλλά κατασκεύασε ὑπερπολυτελῆ λάρνακα καί παρεκκλήσιο, τό ὁποῖο φρόντιζε ἡ ἴδια κι ὁ μονάκριβος γυιός της.
Συνήθιζε μάλιστα, ὡς ἐλεήμων, κάθε χρόνο τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, νά καλεῖ ὅλους τούς φτωχούς, τούς ἀναπήρους καί τούς γέροντες καί νά τούς παραθέτει τράπεζα, στήν ὁποία, ἄν καί ἀρχόντισσα, διακονοῦσε ἡ ἴδια μαζί μέ τό γυιό της, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐξ ἴσου καλός καί φιλάνθρωπος, ὅπως κι ἡ μητέρα του. Ἐπί πλέον ἦταν ἁγνός καί συνετός νέος.

26 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἀλυπίου Κιονίτη, Στυλιανοῦ Παφλαγόνα, Ἀκακίου, Νίκωνος, Σίλου Ἐπισκόπου, Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου, Πέτρου Ἐπισκόπου, Χαιρέμωνος Ὁσίου, Γεωργίου Νεομάρτυρα, Ἰννοκεντίου Θαυματουργοῦ, Προκοπίου Πέρση.

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη
τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι,
ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα
λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε
τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.
Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό
του ἐπέφερε καρποὺς ἐκατονταπλασίονας.
Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία
δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του. Διότι εὐχαρίστησή
του ἦταν νὰ ἐκπληρώνει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς
νὰ εἶναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες».

Τί συμβολίζει τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού εὐλογεῖ;

Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Ἰησοῦς εὐλογοῦσε τήν ἡμέρα τῆς ἀναλήψεώς Του. “Καί ἀφοῦ σήκωσε τά χέρια Του, εὐλόγησε καί εὐλογώντας τους, ἐχωρίσθηκε ἀπ’ αὐτούς καί ἐφέρετο πρός τά πάνω, στόν οὐρανό μέχρι πού Τόν ἔχασαν ἀπό τά μάτια τους” ( Λουκ. 24,25 ). Αὐτή ἡ εὐλογία εἶναι πιά ἡ ἀρχή τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ Κύριος ἀνέρχεται γιά νά μᾶς στείλει τό Παράκλητο Πνεῦμα, ὅπως λέγει τό τροπάριο τῆς ἐορτῆς:

25 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Αἰκατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου Μεγαλομάρτυρα, τῶν Ἁγίων 150 Ρητόρων, Πορφυρίωνος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ 200 Στρατιωτῶν, Πέτρου Ἡσυχαστῆ, τῶν Ἁγίων 670 Μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἡ
Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ
μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής.
Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς
φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ
δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὅταν ἐπὶ Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ
Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ μὲ παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἔπαρχο
τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ συζητήσεις νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ
τὴν πίστη της.
Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τὴν ἀνωτερότητα τῶν λόγων τῆς
Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πιὸ ἄξιους ρήτορες τῆς
Ἀλεξάνδρειας, τοὺς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε. Καὶ ὄχι μόνον
αὐτό, ἀλλὰ κάποιοι ἀπὸ τοὺς συνομιλητές της πείσθηκαν γιὰ τοὺς λόγους
της καὶ ἀσπάστηκαν τὴν Χριστιανικὴ Πίστη.

Γιά τήν εὐχή καί τήν ἀλεπουδίτσα. Π. Τύχων Σεβκούνωφ

 Για την ευχή και την αλεπουδίτσα

 Στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο. Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό:
«Κι εγώ λατρεύω το Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο! Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα. Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου. Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα».
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο μοναχός, δε μπόρεσε να μη γελάσει. Καλόψυχα και κατανοητά εξήγησε στο φίλο του ότι ο Θεός δε χρειάζεται κατσικίσιο γάλα.
Όμως ο αγρότης επέμενε με πείσμα στο δικό του. Τότε ο μοναχός πρότεινε την επόμενη νύχτα να παρακολουθήσουν κρυφά  τι συμβαίνει, όταν αφήσουν τη γαβάθα με το γάλα κάτω από τον φοίνικα.
Το είπαν και το έκαναν:

24 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Κλήμεντος Ἱερομάρτυρα, Πέτρου Ἱερομάρτυρα, Μάλχου, Καρίωνος, Ἐρμογένους Ἐπισκόπου, Φιλουμένου καὶ Χριστοφόρου, Ἀλέξανδρου, Γρηγορίου, Χρυσογόνου, Μάρκου Τριγλινοῦ, Θεοδώρου Μάρτυρα, Μερκουρίου Σμολένσκη.

Ὁ Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ρώμης

Ἦταν
Ρωμαῖος ἀριστοκράτης ἀπὸ βασιλικὸ γένος, γιὸς τοῦ Φαύστου καὶ τῆς
Ματθιδίας. Ὁ Κλήμης σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας,
ἀντάμωσε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο καὶ διδάχθηκε ἀπ’ αὐτὸν τὴν ἀληθινὴ πίστη
καὶ θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερμὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ συνέγραψε
ἀρκετὰ συγγράμματα.
Ὁ Κλήμης ὑπῆρξε τρίτος ἐπίσκοπος Ρώμης, ἀφοῦ διαδέχθηκε τὸν Ἀνέγκλητο,
περίπου τὸ ἔτος 92 μ.Χ. Ποίμανε μὲ ὑπέρμετρο ζῆλο τὴν Ἐκκλησία τῆς
Ρώμης, στὰ βαρεία ἐκεῖνα χρόνια τῶν διωγμῶν. Συνελήφθη ἀπὸ τὸ Δομετιανὸ
καὶ ἐξορίστηκε σὲ πόλη ἔρημο κοντὰ στὴ Χερσώνα.
Ἐκεῖ, ἔδεσαν στὸ λαιμό του μιὰ σιδερένεια ἄγκυρα καὶ τὸν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του (101 μ.Χ).
Ἀξίζει, ὅμως, νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ Κλήμης δὲν ὑπῆρξε μόνο σοφὸς κατὰ τὴν
γραμματικὴ μόρφωση, ἀλλὰ ἀνῆκε σ’ αὐτοὺς ποὺ ὁ Θεῖος Παῦλος ὀνομάζει
«σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν». Συνετούς, δηλαδή,
ὅταν κάνουν τὸ καλό, καὶ συγχρόνως ἀμέτοχους ἀπὸ κάθε κακό.

Φοβερός Πόλεμος μέ Δαιμόνια Ὑπερηφανείας

 

Διηγήθηκε Γέρων:  

Κάποτε ἦρθαν καί μέ προσκύνησαν τά δαιμόνια, ἐνῶ ἔψελνα τό Χερουβικό καί εἶχα φθάσει στό «καί τή ζωοποιῶ Τριάδι». Ἔρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ἕνας μεγάλος ἀξιωματικός μέ πηλίκιο καί κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια καί κέρατα ποῦ ἔβγαιναν δίπλα ἄπ΄τό πηλίκιο, καί τέσσερις μικροί μαλλιαροί, καί πέφτουν στά γόνατα μπροστά μου. Ὁ μεσαῖος, ὁ ἀξιωματικός, εἶχε τό ἕνα πόδι γονατιστό καί τό ἄλλο μισολυγισμένο ὅπως οἵ καθολικοί καί μοῦ λέει:

Εἶσαι σπουδαῖος ψάλτης! Εἶσαι θαυμάσιος! Εἶσαι ἄφθαστος!¨.

Εἶχε τό κεφάλι ψηλά, ἐνῶ οἵ ἄλλοι τέσσερις εἶχαν τό κεφάλι κάτω.

Ἐγώ μονολόγησα; «Τά δαιμόνια θά μοῦ πάρουν τό μυαλό.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ. Κύριον τόν Θεόν μᾶς προσκυνήσωμεν καί Αὐτόν μόνω λατρεύσωμεν».Ἀμέσως ἔγιναν ἄφαντοι.

23 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἀμφιλοχίου Ἐπισκόπου, Γρηγορίου Ἐπισκόπου, Σισινίου Ὁμολογητοῦ, Ἰσχυρίωνος Ἐπισκόπου, Ἐλένου Ἐπισκόπου, Διονυσίου Πατριάρχου, Μερόπης, Deiniol.

Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἐπίσκοπος Ἰκονίου

Ἦταν Καππαδόκης, σύγχρονός του Μ. Βασιλείου καὶ φίλος του.
Διακεκριμένος γιὰ τὴν  μεγάλη του μόρφωση καὶ εὐσέβεια, ἀναδείχθηκε
ἐπίσκοπος Ἰκονίου τὸ ἔτος 344. Ὑπῆρξε ἄριστος ἐπίσκοπος καὶ μετεῖχε στὴ
Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ διέπρεψε.
Ὁ Ἀμφιλοχίας δὲν εἶχε κύρος μόνο στὴ δική του Ἐκκλησία, ἀλλὰ τὸ ἠθικὸ
κύρος του εἶχε ἐπεκταθεῖ καὶ σὲ ἄλλες περιοχές.
Ἔτσι, παρενέβαινε καὶ σὲ
Ἐκκλησίες κοντινές, ὅπου διασφάλιζε τὴν εἰρήνη καὶ ὀρθοτομοῦσε τὸν λόγο
τῆς ἀληθείας.
Διότι στὸ ἔργο του, εἶχε ὁδηγὸ τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ
Ἀπ. Παύλου: «Σπούδασον σὲ αὐτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην
ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας».

Γιὰ μία γυναίκα πιστή της ὁποίας ὁ σύζυγος μεταστράφηκε ἀπὸ θαῦμα

Στὴ νῆσο Σάμο μᾶς διηγήθηκε ἡ θεοφιλὴς καὶ φιλόπτωχη Μαρία, ἡ μητέρα τοῦ κυροῦ Παύλου τοῦ κανδιδάτου(ἀξιωματικοῦ), τὰ ἑξῆς: «Ἦταν κάποια γυναίκα στὴν πόλη Νί­σιβη χριστιανὴ κι ὁ ἄνδρας τῆς εἰδωλολάτρης. Καὶ εἶχαν πενήντα μιλιαρήσια (ἀσημένια νομίσματα). Μιὰ μέρα λοιπὸν λέει ὁ ἄνδρας στὴ γυναίκα του: «Ἃς δανείσουμε τὰ μιλιαρήσια, γιὰ νὰ ἔχουμε ἀπ’ αὐτὰ λίγη ἀπολαβή, ἐπειδή, ἂν τὰ χαλᾶμε ἕνα-ἕνα, πρόκειται νὰ τὰ ξοδέψουμε ὅλα». Ἀποκρίθηκε ἡ γυναίκα καὶ τοῦ λέει: «Ἂν προστάζεις νὰ τὰ δανείσουμε, ἔλα δάνεισέ τα στὸ Θεὸ τῶν χριστιανῶν». Τῆς λέει ὁ ἄνδρας:

«Καὶ ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν, νὰ τοῦ δανείσουμε;» Τοῦ λέει ἐκείνη: «Ἐγὼ θὰ σοῦ Τὸν δείξω· ὄχι μόνο δὲν τὰ χάνεις, ἀλλὰ καὶ τόκους σου δίνει καὶ τὸ κεφάλαιο διπλασιάζει». Αὐτὸς τῆς λέει: «Πᾶμε νὰ μοῦ Τὸν δείξεις καὶ νὰ Τοῦ δανείσουμε». Αὐτὴ τὸν παίρνει καὶ τὸν πηγαίνει στὴν ἁγιότατη ἐκκλησία. Ἔχει δὲ ἡ ἐκκλησία τῆς Νίσιβης πέντε πύλες μεγάλες.

Κανείς ποτέ δέν πρέπει ν’ ἀπελπίζεται

Αγία Συγκλητική

«Τις αμελείς και ράθυμες ψυχές κι εκείνες πού από νωθρότητα δεν καταφέρνουν να προκόψουν στην αρετή, καθώς και όσες κυριεύονται εύκολα από την απόγνωση, πρέπει να τις ενθαρρύνουμε.
Αν μάλιστα παρουσιάσουν ακόμα κι ένα μικρό καλό, να το θαυμάζουμε και να το μεγαλοποιούμε. Απεναντίας, και τα πιο σοβαρά και μεγάλα σφάλματά τους, να τα χαρακτηρίζουμε μπροστά τους σαν πολύ μικρά κι ασήμαντα.
Γιατί ο διάβολος, πού θέλει όλα να τα διαστρέφει για να μας κολάσει, προσπαθεί να κρύβει από τους αγωνιστές και τους επιμελείς στην άσκηση τις αμαρτίες τους, κάνοντάς τους να τις ξεχνούν, για να τους ρίξει έτσι στην υπερηφάνεια.

22 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Φιλήμωνα Ἀποστόλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Ἀρχιππου, Ὀνησίμου καὶ Ἀπφία, τῶν Ἁγίων Κικιλίας, Βαλεριανοῦ καὶ Τιβουρτίου, Μαξίμου Καπιτουλάριου, τῶν Ἁγίων Μάρκου Στεφάνου καὶ Μάρκου, Προκοπίου Παλαιστινίου, Μενίγνου τοῦ Κναφέα, Ἀββᾶ Ὁσίου, Καλλίστου Ὁσίου, Χριστοφόρου καὶ Εὐφημίας, Θαλλαλαίου καὶ Ἀνθίμου, Θαδαίου, Ἀγαπίωνος Ρωμαίου, Ἀγαπίου, Σισινίου Ἱερομάρτυρα, Κλήμη Θαυματουργοῦ, Γερμανοῦ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Φιλήμων ὁ Ἀπόστολος καὶ οἱ σὺν αὒτῷ Ἄρχιππος, Ὀνήσιμος καὶ Ἀπφία

Καὶ γιὰ τοὺς τέσσερις Ἁγίους ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλήμονα ἐπιστολή του.
Ὁ Φιλήμων καὶ ἡ σύζυγός του Ἀπφία ἦταν χριστιανοὶ στὴν πόλη τῶν
Κολοσσῶν, μὲ ἀνεπτυγμένο αἴσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιοῦσαν δὲ τὰ
πλούτη τους μὲ προθυμία γιὰ τὴν ἀνακούφιση φτωχῶν, ἀσθενῶν καὶ γιὰ τὴν
ἀνάπτυξη τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ χριστιανισμὸ προσῆλθαν διὰ τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν αὐτὸς εἶχε ἔλθει στὴν πόλη τους.
Μάλιστα, γιὰ τὶς ἀγαθοεργίες τοῦ Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: «Χάριν
ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων
ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ». Δηλαδή, ἔχουμε πολλὴ χαρὰ καὶ παρηγοριὰ
γιὰ τὴν ἀγάπη σου, διότι οἱ καρδιὲς τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν ἔχουν βρεῖ
ἀνάπαυση μὲ τὶς εὐεργεσίες καὶ ἀγαθοεργίες σου, ἀδελφέ.

Ἔτσι γίνεται, ὅταν ἐμεῖς τά ἀφήνουμε ὅλα στόν Θεό.

Άκουσε ένα θαυμαστό γεγονός που έγινε εδώ  στο Άγιον Όρος και ίσως έως τώρα δεν το έχεις ακούσει.

     Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός­ :
     Από πού είσαι;
Και αυτός ήταν χωριανός του.
Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε – για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια  στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.

Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.- Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!

21 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου , Σωζομένου Ὁσίου, Προκοπίου Βιάτκα, Σύναξη τῆς Παναγίας τῆς Πατριώτησσας, τῆς Χαζοβιώτησας, τῆς Ὁδηγήτριας, τῆς Μαλτέζας, τῆς Κουνίστρας.

Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Ἡ εὐσεβὴς Ἄννα σύζυγος τοῦ Ἰωακείμ, πέρασε τὴν ζωή της χωρὶς νὰ μπορέσει νὰ τεκνοποιήσει, καθὼς ἦταν στείρα. Μαζὶ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ προσευχόταν θερμὰ στὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ φέρει στὸν κόσμο ἕνα παιδί, μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἀφιέρωνε τὸ τέκνο της σὲ Αὐτόν.
Πράγματι, ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὄχι μόνο τῆς χάρισε ἕνα παιδί, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσε νὰ φέρει στὸν κόσμο τὴν γυναίκα ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ὅταν ἡ Παναγία ἔγινε τριῶν χρόνων, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, κρατώντας τὴν ὑπόσχεσή τους, τὴν ὁδήγησαν στὸ Ναὸ καὶ τὴν παρέδωσαν στὸν ἀρχιερέα Ζαχαρία. Ὁ ἀρχιερέας παρέλαβε τὴν Παρθένο Μαρία καὶ τὴν ὁδήγησε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου δὲν ἔμπαινε κανεὶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἐπειδὴ γνώριζε ἔπειτα ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ τὸ μελλοντικὸ ρόλο τῆς Ἁγίας κόρης στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου.
Στὰ ἐνδότερά του Ναοῦ ἡ Παρθένος Μαρία ἔμεινε δώδεκα χρόνια. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ προμήθευε τὴν Παναγία μὲ τροφὴ οὐράνια. Ἐξῆλθε ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅταν ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Θείου Εὐαγγελισμοῦ.

Θαῦμα μέ θεία μετάληψη…σέ παλαιοημερολογίτισσα

ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ…. ΣΕ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΣΑ

Όταν έλεγα μια φορά τους λογισμούς μου στον Γέροντα και χτυπάει το τηλέφωνο, μου λέει..
- Να το σηκώσω αγόρι μου;
- Έ, σηκώστε το Γέροντα λέω, μπορεί να είναι καμιά ανάγκη, να πεθαίνει κανένας άνθρωπος, πάλι δεν θα σας ξανά βρώ;Το σηκώνει, ακούω μια γυναίκα, έκλαιγε, φώναζε, χτυπιότανε, τσίριζε.
Και έλεγε ο Γέροντας..
- Είδες κορίτσι μου που σου τα έλεγα εγώ, είδες που σου έλεγα να το κάνεις αυτό το πράγμα; Ναι κορίτσι μου δίκιο έχεις, ναι έτσι είναι.Έκλεισε το τηλέφωνο..
- Αν είναι (λέω) Γέροντα κάτι εξομολογητικό μην μου το πείτε, αν είναι κάτι άλλο, τι είχε και έκανε έτσι;
Ήταν μια δασκάλα από την Ήπειρο, ήταν παλαιοημερολογίτισσα και συνάντησε τον π.Εφραίμ, δεν ξέρω που και τον άρχισε, τον πήρε παραμάζωμα.
- Έχετε προδώσει τον Χριστιανισμό εσείς οι νεοημερολογίτες, έχετε πάει με τον Πάπα τον σατανά, ο Πατριάρχης είναι αιρετικός, δεν έχετε Χάρη Ιεροσύνης, το Άγιο Πνεύμα έχει φύγει από την Εκκλησία με το νέο ημερολόγιο.

Στόν μορφωμένο ἄνθρωπο πού ὁδηγήθηκε στή διαπίστωση ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Ἁπλά πές ὑπάρχει Θεός καί εἶναι χαρούμενος! Ἔτσι μιλοῦν πολλοί μορφωμένοι ἄνθρωποι: Ὑπάρχει «κάτι»! Ἀλλά ἐάν μείνεις ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς σου σ᾿ αὐτήν τήν ἔκφραση, ὅλη σου ἡ ζωή θά εἶναι ἕνα τίποτα.
Μιά στιγμιαία διαπίστωση ὅτι ὑπάρχει κάποια μυστηριώδης μεγάλη δύναμη πίσω ἀπ᾿ τόν ὁρατό κόσμο, δέν ἀποτελεῖ οὔτε κατά τό ἐλάχιστο πίστη, ζωοποιό καί καρποφόρα, ἡ ὁποία μᾶς φωτίζει τόν δρόμο καί μᾶς δείχνει τόν στόχο μας.

20 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Προεόρτια Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Γρηγορίου Δεκαπολίτου, Προκλοὺ Ἀρχιεπίσκοπου, Δασίου, Νίρσα καὶ Ἰωσήφ, τῶν Ἁγίων Ἰσαακίου, Ἰωάννου, Σαβωρίου, Ὠνάμ, Παππία καὶ Ἰσαακίου, Ἰωάννη Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Γεϊδαζέτ, Σασάνη, Νοηλμάρη καὶ Ζαρουαντίνη, τῶν Ἁγίων δέκα Παρθένων, τῶν Ἁγίων Εὐσταθίου Θεσπεσίου καὶ Ἀνατολίου, Θεοκτίστου Ὁμολογητῆ, Σωζομένου, Βάσσου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Edmund.

 Προεόρτια Εἰσοδίων Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Παραμονὴ τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χαρὰν προμνηστεύεται, πᾶσιν ἡ Ἄννα νυνί, τῆς λύπης ἀντίθετον, καρπὸν
βλαστήσασα, τὴν μόνην Ἀειπάρθενον· ἥνπερ δὴ καὶ προσάγει, τὰς εὐχὰς
ἐκπληροῦσα, σήμερον γηθομένη, ἐν Ναῷ τοῦ Κυρίου, ὡς ὄντως ναὸν τοῦ Θεοῦ
Λόγον, καὶ Μητέρα Ἁγνήν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εὐφροσύνης σήμερον ἡ οἰκουμένη, ἐπληρώθη ἅπασα, ἐν τῇ εὐσήμῳ ἑορτῇ, τῆς Θεοτόκου κραυγάζουσα· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.
Μεγαλυνάριον.
Ἔργων ἐναρέτων τὰς ἀστραπάς, ἀνάψωμεν πάντες, ὡς λαμπάδας παρθενικάς,
καὶ τῇ Θεοτόκῳ, ἐν τῷ ναῷ Κυρίου, λαμπρῶς προσερχομένῃ, προϋπαντήσωμεν.


Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης

Μιά εὐλαβέστατη γυναίκα ὀνόματι Βασιλική

 Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυο πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι.
Όταν η Βασιλική ήταν νέα, την ήμερα των Θεοφανείων «είδε τους; ουρανούς ανεωγμένους» και τούς Αγγέλους τού Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ήμερα μη φεύγεις από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».
Το σπίτι πού κατοικούσαν ήταν Ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο, Όταν έβρεχε γέμιζε νερό πού έφθανε τα είκοσι εκατοστά. Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό. Το χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδες για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά.Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι ή καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό και τα πρόσωπα τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά. Ή θεία Χάρι τούς φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.

Γιατί ντρέπεσαι νά ἐξομολογηθεῖς;

 

Η ντροπή στήν Εξομολόγηση έρχεται από τον σατανά πού παρακολουθεί άγρυπνος τί θα κάνουμε… 
» Ντρέπεσαι λοιπόν και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Αλλά και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε καί τότε θά έπρεπε να ντρέπεσαι· διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις, και όχι το να ομολογείς τις αμαρτίες σου… 
Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των αμαρτιών μας. Διότι αν θυμηθούμε μόνον τις αμαρτίες μας η ψυχή μας αναπηδά όπως ακριβώς αναπηδά κάποιο αδάμαστο και δύστροπο πουλάρι.
http://theomitoros.blogspot.gr/2013/11/blog-post_1956.html Όμως συγκράτησε, χαλιναγώγησε, χάιδευσε τη ψυχή με το χέρι, κάνε τη ήμερη, πείσε την, ότι αν δεν εξομολογηθεί τώρα στόν ιερέα, θα αναγκαστεί νά εξομολογηθεί εκεί όπου είναι περισσότερη η τιμωρία, όπου είναι μεγαλύτερος ο παραδειγματισμός.

19 Νοεμβρίου Συναξαριστής.

19 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἀβδίου Προφήτου, Βαρλαάμ, Ἄζη τοῦ Θαυματουργοῦ,τῶν Ἁγίων 150 Μαρτύρων, τῆς Ἁγίας Μάνας καὶ τῆς θυγατρός της,τῶν Ἁγίων 12 Μαρτύρων Στρατιωτῶν, Ἀγαπίου, Ἠλιοδώρου, τῶν Ἁγίων Ἀνθίμου, Θαλλαλαίου, Χριστοφόρου, Εὐφημίας καὶ Παγχαρίου, Βαρλαὰμ Ὁσίου, Σίμωνος Ὁσίου, Ἰλαρίωνα τοῦ Ἴβηρα.

Ὁ Προφήτης Ἀβδίας ἢ Ὀβδιοὺ ἢ ἈβδιούΤὸ
ὄνομά του σημαίνει «δοῦλος Κυρίου». Ἔζησε στὸ δεύτερο μισό του 6ου
αἰώνα π.Χ., (κατ’ ἄλλη ἐκδοχὴ τὸ 800 π.Χ.), καὶ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς
δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Συχὲμ (ἐκ τοῦ ἀγροῦ Βηθοχαρὰμ ἢ Βαθαχαράμ), καὶ μὲ τὴν
σύντομη προφητεία του αὐστηρὰ παρατηρεῖ μὲ ἰσχυρὲς ποιητικὲς ἐκφράσεις
τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν πτώση τοῦ Ἰσραήλ.
Νὰ τί λέει χαρακτηριστικὰ γιὰ
τὴν ὑπερηφάνεια:  «Ὑπερηφανία τῆς καρδίας σου ἐπῆρέ σε κατασκηνοῦντα ἐν
ταῖς ὀπαῖς τῶν πετρῶν, ὑψῶν κατοικίαν αὐτοῦ, λέγων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, τὶς
κατάξει μὲ ἐπὶ τὴν γῆν; ἐὰν μετεωρισθῆς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν
ἄστρων θῆς νοσσιᾶν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος» Δηλαδή:
Ἡ
ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς σου σὲ ἔκανε νὰ φρονεῖς πολὺ ὑψηλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό
σου, ὅτι τάχα κατοικεῖς σὲ φαράγγια καὶ σπηλιὲς τῶν ὀρέων καὶ γενικὰ
ἀπόρθητες περιοχές. Ἔχεις κτίσει τὴν κατοικία σου σὲ πολὺ ὕψος,
πιστεύεις ὅτι εἶσαι ἰσχυρὸς καὶ ἀνίκητος καὶ λὲς ἀπὸ μέσα σου:
Συνέχεια →

Συμπαράσταση ἀπό τόν Ἅγιο Ἄγγελο

Τό παρακάτω περιστατικό τό ἀφηγήθηκε μέ μεγάλη συγκίνηση μιά εὐσεβέστατη κυρία, ἀρκετά ἡλικιωμένη, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε νά δεῖ ἕνα ἀπ᾿ τά παιδιά της ν᾿ ἀφιερώνεται στό Θεό. Συνέβη ὅταν ἦταν νεαρή μητέρα κι εἶχε τά παιδάκια της μικρά.
Ἔπειδή ἡ ζωή ἦταν δύσκολη τότε κι ἐργαζόταν μόνο ὁ σύζυγος, προσπαθοῦσαν μέ οἰκονομία νά ζήσουν, γιά νά μπορέσουν νά χτίσουν κι ἕνα σπιτάκι, μήπως γλυτώσουν ἀπ᾿ τό ἐνοίκιο, πού τούς ἐξαντλοῦσε οἰκονομικά. Τά παιδάκια ὅμως ἦταν ἀδύνατα, καί εἰδικά τό ἕνα. Ὁ γιατρός στόν ὁποῖο τά πῆγαν, συνέστησε καλή διατροφή· καλύτερη ἀπ᾿ ὅση εἶχαν.
Ἡ μητέρα συμφώνησε μαζί του καί προσπαθοῦσε νά πείσει καί τό σύζυγό της, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν κι ἐκεῖνος καλός πατέρας καί τ᾿ ἀγαποῦσε τά παιδιά, ἤθελε νά ἐξακολουθήσει τή μικρή ἀποταμίευση, γιά τό λόγο πού προαναφέρθηκε. Ἔτσι ἔφτασαν νά διαφωνήσουν.

18 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Πλάτωνος, Ρωμανοῦ, τοῦ Ἁγίου Νηπίου, Ρωμανοῦ ἐκ Παλαιστίνης, Ζακχαίου καὶ Ἀλφαίου, Βασιλείου Ὁσίου, Ἀναστασίου Νεομάρτυρα.

Ὁ Ἅγιος Πλάτωνας
Ὁ Ἅγιος Πλάτωνας καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα τῆς Γαλατίας τῆς Μ. Ἀσίας, καὶ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ μάρτυρα Ἀντιόχου.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία τὸν συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες, διότι διακήρυττε τὴν πίστη του στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸν ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα Ἀγριππίνο. Ὁ Ἀγριππίνος βλέποντας τὴν ὡραιότητα τοῦ νέου καὶ γνωρίζοντας ὅτι κατεῖχε περιουσία, προσπάθησε νὰ τὸν ἑλκύσει μὲ κολακεῖες. Ὅμως ὁ Ἅγιος Πλάτων ἀρνήθηκε καὶ συνέχισε νὰ διακηρύττει τὴν πίστη του στὸν ἕναν καὶ μοναδικὸ Θεό. Ἀφοῦ ὁ ἡγεμόνας εἶδε ὅτι δὲν κατάφερε νὰ τὸν ἀλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τὸν ἀπείλησε μὲ μαρτύρια.
Παρ’ ὅλα ταῦτα ὁ Ἅγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του. Ἔτσι ὁ Ἀγριππίνας διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν ἀνελέητα καὶ ὕστερα νὰ τὸν βασανίσουν μὲ πυρωμένες ράβδους. Ὁ Ἅγιος διατήρησε ὅλη του τὴν πίστη καὶ δὲν ἔπαψε νὰ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, γι’ αὐτὸ διατάχθηκε ὁ ἀποκεφαλισμός του.
Ἔτσι λοιπὸν ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο καὶ τιμήθηκε μὲ τὸ ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων.»Κάνε ὑπομονή, ὅπως κάνω κι ἐγώ μέ σένα!»

Μέσα στήν Ἁγία Γραφή, ἀναφέρονται πολλές ἐμφανίσεις ἁγίων Ἀγγέλων: Στήν Παλαιά Διαθήκη χαρακτηριστικές εἶναι οἱ περιπτώσειςτοῦ Ἀρχαγγέλου Ραφαήλ πού ἐμφανίστηκε στόν Τωβία (Τωβ. Ε΄:4-12, 22) καί τοῦ Ἀγγέλου πού ἐμφανίστηκε στούς τρεῖς Παῖδες » ἐν τῇ καμίνῳ». Στήν Καινή Διαθήκη συναντοῦμε περισσότερες Ἀγγελοφάνειες: ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐμφανίζεται στό Ζαχαρία (Λουκ. Α΄: 8-22) κι ἀργότερα στή Θεοτόκο κατά τόν Εὐαγγελισμό (Λουκ. Α΄: 26-38), στρατιά ἁγίων Ἀγγέλων τό βράδυ τῆς Γεννήσεως στούς βοσκούς, Ἄγγελος ἐνισχύει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό κατά τήν ἀγωνιώδη προσευχή Του στή Γεσθημανῆ, Ἄγγελο συναντοῦν οἱ Μυροφόρες στόν Τάφο τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασή Του, Ἄγγελος παραστέκει στόν Ἀπόστολο Πέτρο ὅταν φυλακιζεται, καί τόν ἐλευθερώνει κ.ἄ.Πολλές φορές ὅμως καί πιστοί Χριστιανοί μέ καθαρή καρδιά, ἔστω κι ἄν εἶναι ταλαιπωρημένοι ἀπό ἀνθρώπινες πτώσεις, ἔχουν ἀξιωθεῖ νά δοῦν κάποια Ἀγγελοφάνεια στή ζωή τους, εἴτε σέ ὅραμα, εἴτε σέ ὄνειρο. Δέν εἶναι παιδικό παραμύθι ἡ ὕπαρξη ἑνός ἁγίου Ἀγγέλου πού προστατεύει καί συμπαραστέκεται σέ κάθε Χριστιανό βαπτισμένο στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ὁ φύλακας Ἄγγελος πού δίνεται κατά τό Βάπτισμα κι ἀκολουθεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ὅλη του τήν ζωή μέχρι τό θάνατό του καί μέχρι νά παρουσιάσει τήν ψυχή του ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.
Οἱ καλοί μας ἅγιοι φίλοι! Πολλές φορές ὅμως τούς πικραίνουμε, ὅταν βλέπουν πώς κάνουμε τά ἀντίθετα ἀπ᾿ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κινδυνεύει ἔτσι ἡ σωτηρία μας…
Παρακάτω θά ἀναφερθοῦν μερικές ἀπ᾿ τίς πολλές ἐμφανίσεις Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν συμβεῖ στήν ἐποχή μας.

17 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Γρηγορίου Νεοκαισαρείας, Λαζάρου Ζωγράφου, Ζαχαρία καὶ Ἰωάννη, Λογγίνου, Γενναδίου καὶ Μαξίμου, Γενναδίου Βατοπαιδινοῦ, Ἰουστίνου Ὁσίου, Σὰκ Πέρση, Ἰωάννη Δερμοκαΐτη, Νίκωνος Θαυματουργοῦ, Hilda.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός ὁ Νεοκαισαρείας Γεννήθηκε
περίπου τὸ 210 μὲ 215 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες καὶ εἶχαν
μεγάλη κοινωνικὴ θέση στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Μετὰ τὴν στοιχειώδη
ἐκπαίδευσή του, ὁ Γρηγόριος μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἀθηνόδωρο πῆγαν στὴ
Βηρυτὸ γιὰ νὰ σπουδάσουν νομικά. Ὁ Θεὸς ὅμως εἶχε ἄλλα σχέδια γιὰ τὸ Γρηγόριο. Ὅταν περνοῦσε ἀπὸ τὴν
Καισαρεία, ἄκουσε τὸ δεινὸ ἑρμηνευτή τῶν Γραφῶν, Ὠριγένη. Ὁ Γρηγόριος
τόσο πολὺ ἐνθουσιάστηκε μαζί του, ὥστε ἄφησε τὰ νομικὰ καὶ διετέλεσε ἐπὶ
χρόνια μαθητής του.
Κατόπιν πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπέστρεψε στὴ Νεοκαισάρεια
μὲ πλήρη θεολογικὴ μόρφωση καὶ ἅγιο ζῆλο. Τότε ὁ Μητροπολίτης Ἀμασείας
Φαίδημος διέκρινε τὰ χαρίσματά του καὶ τὸν ἔκανε ἐπίσκοπο Νεοκαισαρείας.
Ἡ ἐπισκοπὴ αὐτὴ εἶχε μόνο 17 χριστιανούς! Ὁ Γρηγόριος, ὅμως, δὲν τὸ
θεώρησε ὑποτιμητικό. Βασιζόταν πολὺ στὴν δύναμη τῆς θείας χάριτος καὶ
πάντα εἶχε στὸ μυαλό του τὰ ἐνθαρρυντικὰ λόγια τοῦ θείου Παύλου: «Νὰ
ἐνδυναμώνεσαι μὲ τὴν χάρη ποὺ μᾶς δίνεται ἀπὸ τὴν σχέση καὶ τὴν ἕνωσή
μας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό».
Πράγματι, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ Γρηγόριος
ἔκανε καταπληκτικὸ ἀγώνα καὶ ἐκχριστιάνισε σχεδὸν ὅλη τὴν πόλη. Καὶ ἐνῶ
εἶχε παραλάβει 17 χριστιανούς, ὅταν πέθανε εἰρηνικὰ στὰ τέλη τοῦ 270
μ.Χ. εἶχαν ἀπομείνει στὴν ἐπισκοπική του περιφέρεια μόνο 17
εἰδωλολάτρες!

Tαξιδεύοντας στά ὀμορφότερα ἑλληνικά δάση! (φωτο)

Στον Εθνικό Δρυμό του Βίκου (το γεφύρι της Κόνιτσας)

Eλληνική Ομορφιά
Πού βρίσκεται το μοναδικό δρυοδάσος (δάσος βελανιδιάς, αν το προτιμάτε απλούστερα) των Βαλκανίων; Πόσα χιλιόμετρα πρέπει να διανύσετε για να συναντήσετε ένα δάσος στο οποίο δεν έχει υπάρξει καμία ανθρώπινη παρέμβαση εδώ και περισσότερα από πεντακόσια χρόνια; Οι απαντήσεις μπορεί να σας εκπλήξουν.
Συνηθισμένοι στο μάλλον άνυδρο τοπίο της Αττικής, οι Αθηναίοι ξεχνούν ή και αγνοούν πολλές φορές, ότι η ομορφιά των ελληνικών δασών δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο. Ξεχνούν, ας πούμε, ότι το 25,4% της Ελλάδας είναι καλυμμένο από δάση, πράγμα που φέρνει την χώρα στην εντυπωσιακή τέταρτη θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης.

16 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ματθαίου Ἀποστόλου, Ἰφιγένειας, Φιλούμενος.

Ὁ Ἅγιος Ματθαῖος ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστής Ὁ
Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία. Προτοῦ
γίνει μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη καὶ ὀνομαζόταν
Λευΐ. Μία μέρα καὶ ἐνῶ καθόταν στὸ τελωνεῖο του, ἔξω ἀπὸ τὴν Καπερναοῦμ, τὸν
πλησίασε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ὑπάκουσε
καὶ δέχθηκε τὸν Κύριο στὴν οἰκία του, ὅπου παρέθεσε γεῦμα σὲ Αὐτὸν
καθὼς καὶ σὲ πολλοὺς τελῶνες, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς συζήτησε καὶ
συνέφαγε, ἐνέργεια γιὰ τὴν ὁποία κατηγορήθηκε ἀπὸ κάποιους Φαρισαίους.
Ὅταν ὁ Κύριος πληροφορήθηκε τὶς κατηγορίες ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Δὲν ἦρθα
γιὰ νὰ καλέσω τοὺς δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς σὲ μετάνοια».

Σέ μιά μητέρα γιά τίς «βασίλισσες τῆς ὀμορφιᾶς»

Μου αναγγέλλετε με αλόγιστη χαρά ότι η κόρη σας εκλέχθηκε «βασίλισσα ομορφιάς». Λες και περιμένετε κι εγώ να σας συγχαρώ . Για εμένα είναι ντροπή να γράφω για αυτό, και αντί για συγχαρητήρια σας δηλώνω βαθιά συλλυπητήρια. Δεν ξέρω γιατί λέτε ακόμα στο γράμμα: «Την κόρη μου ως μορφωμένη κοπέλα αυτό την κολακεύει πολύ». Διότι τι να λεχθεί περί μορφωμένων και αμόρφωτων στις μέρες μας; Μεταξύ πολυάριθμων σύγχρονων κρίσεων η κρίση της μόρφωσης είναι μία από τις κυριότερες. Ποιός ξέρει, εάν μπορεί να ονομαστεί μορφωμένη μία κυρία της πόλης μπροστά στη ντροπαλή βοσκοπούλα του βουνού! Σ’ αυτό ποτέ δεν θα υπάρχει συμφωνία μέχρι να επιστρέψουμε στη λαϊκή έννοια της μόρφωσης , και να ομολογήσουμε, σε αρμονία με τη λαϊκή πεποίθηση , ότι μορφωμένος είναι εκείνος ο οποίος έχει καθαρή παρειά. Και όποιος  δεν έχει καθαρή παρειά, δεν είναι μορφωμένος, όπου και να ζει, όποια θέση και να κατέχει και όση γνώση και να έχει στο κεφάλι του.

15 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Γουρία, Σάμωνα καὶ Ἀβίβου Ὁμολογητῶν, Κυντίωνος Ἐπισκόπου, Ἰουστίνου & Θεοδώρας, τῶν Ἁγίων Ἐλπιδίου Μάρκελλου καὶ Εὐστόχιου, Δημητρίου, τῶν Ἁγίων Εὐψυχίου, Νεάρχου καὶ Καρτερίου, Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ.

Οἱ Ἅγιοι Γουρίας, Σαμωνᾶς καὶ Ἄβιβος οἱ Ὁμολογητές Ὁ
Γουρίας καὶ ὁ Σαμωνᾶς, ἀγωνιζόμενοι τὸν ἱερὸ ἀγώνα τῆς χριστιανικῆς
πίστης, συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Ἀντωνίνο, κατὰ τὸν διωγμὸ ἐπὶ
Διοκλητιανού. Καὶ ἀφοῦ ὑπέστησαν μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ πολλὰ βάσανα,
ἀποκεφαλίσθηκαν. Ὁ Ἄβιβος ἔζησε λίγα χρόνια ἀργότερα καὶ ἦταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Ἔδεσσας
ποὺ ὀνομαζόταν Ἀποθελσαῖα. Τότε βασιλιὰς ἦταν ὁ Λικίνιος, ὁ γνωστὸς
ἀντίπαλος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ὁ Ἄβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε
Ἱεροδιάκονος καὶ διακρινόταν γιὰ τὴ μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὸν πολὺ
ζῆλο γιὰ τὸ ὑπούργημά του. Ἰδιαίτερα, ὅμως, διακρινόταν γιὰ τὴ θερμὴ
ἀγάπη του στὸ ἱερὸ κήρυγμα, τηρώντας τὸ θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας
Γραφῆς, ποὺ λέει: «Κήρυξαν τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως,
ἔλεγξαν, ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ».
Κήρυξε, δηλαδή, τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητὴς καὶ καθοδηγὸς στοὺς
ἀκροατές σου, ὄχι μόνο σὲ κατάλληλες περιστάσεις, ἀλλὰ καὶ σ’ ἐκεῖνες
ποὺ φαίνονται ἀκατάλληλες περιστάσεις, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μὲ
κάθε μακροθυμία καὶ μὲ κάθε μέθοδο διδασκαλίας.

Καταλαλιά

Καταλαλιά

-Τι εἶναι;

• «Καταλαλιά εἶναι τό νά διαδίδεις μέ λόγια τίς ἁμαρτίες καί τά σφάλματα τοῦ πλησίον π.χ. ὁ τάδε εἶπε ψέματα, ὀργίστηκε ἤ πόρνευσε ἤ κάτι τέτοιο ἔκαμε. Λέγοντας ὅλα αὐτά, ἤδη κανείς «καταλαλεῖ», δηλαδή, μιλάει μέ ἐμπάθεια ἐναντίον κάποιου, συζητάει μέ ἐμπάθεια γιά τό ἁμάρτημά του».

Ἀββᾶς Δωρόθεος

• «Καταλαλιά σημαίνει τό νά μήν σέβεται κάποιος τόν Θεόν ἤ τήν δόξα Του καί ὁ φθόνος γιά τόν πλησίον».