Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΦΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΘΕΙΝ ΠΡΟΣ ΜΕ

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ἀοργησία-Ὀργή-Πικρία-Πραότης-Θυμός-Ὀξυχολία

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ  

ΑΟΡΓΗΣΙΑ – ΟΡΓΗ – ΠΙΚΡΙΑ – ΠΡΑΟΤΗΣ – ΘΥΜΟΣ – ΟΞΥΧΟΛΙΑ

Αοργησία σημαίνει ακόρεστη επιθυμία για ατιμία, όμοια με την απέραντη επιθυμία των κενοδόξων για έπαινο. Νίκη κατά της ανθρώπινης φύσης του, που φαίνεται με την αναισθησία απέναντι στις ύβρεις και που αποκτάται με αγώνες και ιδρώτες.
Πραότης σημαίνει να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή, τόσο στις ατιμίες όσο και στους επαίνους.
Οργή σημαίνει, να διατηρείς συνέχεια μέσα σου κάποιο μίσος, να θυμάσαι δηλαδή το κακό που σου έγινε.
Οξυχολία σημαίνει, έξαψη της καρδιάς που γίνεται αμέσως και με τη μία.
Πικρία σημαίνει μία εσωτερική κίνηση, στερημένη από κάθε ευχαρίστηση και εδραιωμένη μέσα στην ψυχή.

Θυμός σημαίνει ευμετάβλητη και ευέξαπτη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής.
Θυμώδης σημαίνει, να γίνεσαι θεληματικά επιληπτικός και από αθέλητη κακή συνήθεια να πέφτεις κάτω και να συντρίβεσαι ολοσχερώς.

«Συγγνώμη καί ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν…»

«ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ ΚΑΙ ΑΦΕΣΙΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΩΝ ΗΜΩΝ…»
Μέ τήν αἴτησι αὐτή ζητοῦμε δύο πράγματα: ἀφ᾿ ἑνός μέν τήν συγγνώμη καί ἀφ᾿ ἐτέρου τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν πλημμελημάτων μας.
Μεταξύ τοῦ ὅρου » συγγνώμη » καί τοῦ ὅρου » ἄφεσις » ὑπάρχει διαφορά. Ἡ «συγγνώμη» δίδεται μέσα ἀπό τήν προσευχή καί τήν παράκλησι, ἀλλά ἡ » ἄφεσις » παρέχεται μόνο μέ τήν μετάνοια μέσα στό Μυστήριο τῆς Ἱεράς Ἐξομολογήσεως. «Συγγνώμη» σημαίνει συμπάθεια πρός τά μικρά μας λάθη καί ἐπιείκεια τοῦ Θεοῦ, μέχρι νά φθάσουμε στήν Ἱερά Ἐξομολόγησι. Ἐνῶ » ἄφεσις» εἶναι ἡ συγχώρησις, ἡ ἀθώωσις καί ἡ ἀποκατάστασις τῆς «υἱοθεσίας».

30 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Γρηγορίου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Ριψιμίας, Γαϊανῆς καί ἄλλων 32 Παρθενομαρτύρων, τῶν Ἁγίων 70 Μαρτύρων, τῶν δύο Ὁσιομαρτύρων γυναικών, Στρατονίκου, Μαρδονίου, τῶν Ἁγίων χιλίων Μαρτύρων, Γρηγορίου Ὁσίου, Honorius.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Διοκλητιανοῦ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος ἦταν συγγενὴς τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας
Κουσαρῶ. Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ
τὴ δολοφονία τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας.

Οἱ Ἀρμένιοι γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν
σκότωσαν τὸν Ἀνὰκ καὶ τὴν οἰκογένειά του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Γρηγόριο καὶ
ἕναν ἀδελφό του. Μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ γιὸς τοῦ Κουσαρῶ, ὁ Τηριδάτης,
συνέλαβε τὸν Γρηγόριο ἐπειδὴ ἦταν χριστιανὸς καὶ τὸν βασάνισε σκληρά.

Ὅταν δὲ ἔμαθε ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ γιὸ τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος εὐθυνόταν γιὰ
τὴ δολοφονία τοῦ πατέρα του, διέταξε νὰ τὸν ρίξουν σὲ λάκκο μὲ φίδια καὶ
ἄλλα ἑρπετά.

Ὁ Γρηγόριος ὄχι μόνο δὲν ἔπαθε τίποτα ἀλλὰ ἐπέζησε γιὰ 15
χρόνια τρεφόμενος μὲ τὸ ψωμὶ ποὺ τοῦ πήγαινε κρυφὰ μιὰ χήρα.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

«Καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». (Ματθ. στ΄ : 12)

«Καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». (Ματθ. στ΄ : 12)
«Ἐκεῖνος, πού ἀπαιτοῦσε ἀπό τό σύνδουλό του τά ἑκατό δηνάρια,
δέν ἔβλαψε τόσο ἐκεῖνον, ὅσο καίρια πλήγωσε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του.
Μέ τήν πρός τόν σύνδουλό του τσιγγουνιά ματαίωσε τή διαγραφή χρέους
δέκα χιλιάδων ταλάντων γιά νά κερδίσει ἑκατό δηνάρια.

Ἀπίστευτον! Οἱ ἰεχωβάδες καί οἱ Μασόνοι «ἔγραψαν» κεφάλαια εἰς τὸ Βιβλίον τῶν Θρησκευτικῶν

Ἀπίστευτον! Οἱ ἰεχωβάδες καὶ οἱ Μασόνοι» ἔγραψαν» κεφάλαια εἰς τὸ Βιβλίον τῶν Θρησκευτικῶν
Τὸ παιδαγωγικὸν ἰνστιτοῦτον τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἱκανοποίησε ὅλα τὰ αἰτήματά των .
Ἀφοῦ προηγουμένως ἀπῄτησαν τὴν ἀφαίρεσιν ὅλων τῶν κεφαλαίων τοῦ βιβλίου, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται εἰς αὐτούς. 
Τελικῶς τὸ παλαιὸν βιβλίον ἀπεσύρθη πρὸ τῆς κυκλοφορίας του καὶ τὰ ἀφαιρεθέντα κεφάλαια ἐγράφησαν ὑπὸ τῶν Μασόνων καὶ τῶν Ἰεχωβάδων μὲ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, τὸ ὁποῖον προωθεῖ τὴν κατάργησιν τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασίν του ὑπὸ τῆς Θρησκειολογίας. 
Διατὶ ἠνωχλήθησαν οἱ Χιλιασταὶ καὶ οἱ Μασόνοι ἀπὸ τὸ παλαιὸν βιβλίον καὶ ἀπῄτησαν τὴν ἀπόσυρσίν του πρὸ τῆς κυκλοφορίας του καὶ τί γράφουν εἰς τὸ νέον, τὸ ὁποῖον διδάσκεται ἀκόμη εἰς τὰ σχολεῖα.

Τρόπος ἐπιστροφῆς

Και πώς, λέγει, θα επιστρέψω; Κάνε αρχή στην επιστροφή μόνο και το παν έγινε. Σταμάτησε την κακία και μην προχωρήσης παραπέρα και ήδη πέτυχες το παν. Γιατί, όπως ακριβώς στους αρρώστους  ή μη χειροτέρευσι της ασθένειάς τους μπορεί να γίνη η αρχή της βελτιώσεως της υγείας τους, έτσι συμβαίνει και στην περίπτωσι της κακίας. Μην προχωρής παραπέρα και θα τελειώση η κακία σου. Και αν το κάνης αυτό δύο ημέρες, την τρίτη θ’ απομακρυνθής πιο εύκολα, και μετά τις τρεις θα προσθέσης και δέκα, έπειτα είκοσι, έπειτα εκατό, έπειτα ολόκληρη την ζωή σου.

29 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Κυριακοῦ Ἀναχωρητοῦ, τῶν Ἁγίων 150 Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Τρύφωνος, Τροφίμου καί Δορυμέδοντος, Πετρωνίας, Γουδελίας, τῶν Ἁγίων Γοβδελαᾶ, Δάδα, Κασδόου καί Κασδόας, Μαλαχία τοῦ Νέου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντων, τῶν Ἁγίων τριῶν Νεομαρτύρων, Ἀντωνίου τοῦ Ζαντόσκ.

Ὁ Ὅσιος Κυριακὸς ὁ Ἀναχωρητὴς Ἦταν ἄνθρωπος ποὺ καλλιεργοῦσε ὑπομονήν καὶ πραότητα. Γι’ αὐτὸ καὶ πέτυχε στὴν ἀσκητική του ζωή. Γεννήθηκε στὴν Κόρινθο τὸ 5ο αἰῶνα, ἀπὸ ἱερέα πατέρα, τὸν Ἰωάννη. Τὴν
μητέρα του τὴν ἔλεγαν Εὐδοξία καὶ εἶχε ἀδελφὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κορίνθου
Πέτρο.

Ἀπὸ ἱερατικό, λοιπόν, γένος ὁ Κυριακός, σὲ νεαρὴ ἡλικία πῆγε στὰ
Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Λαύρα τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου. Ἐκεῖ, ὁ Μέγας
Εὐθύμιος, τὸν ἔκανε μοναχὸ καὶ τὸν ἔστειλε στὸν ἀσκητὴ Γεράσιμο. Ὅταν
πέθανε ὁ Γεράσιμος, ὁ Κυριακὸς ἐπέστρεψε στὴν Λαύρα τοῦ Εὐθυμίου, ὅπου
μὲ ζῆλο καλλιεργοῦσε τὶς ἀρετές του, ὥσπου κάποια στάση ποὺ ἔγινε στὴ
Λαύρα τοῦ Εὐθυμίου τὸν ἀνάγκασε νὰ πάει στὴ Λαύρα τοῦ Σουκᾶ.

Ἐκεῖ 40 χρονῶν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἀνέλαβε τὴν ἐπιστασία τοῦ
Σκευοφυλακίου. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν διέκρινε ἀπέναντι στοὺς συμμοναστές του,
ἦταν ὁ γαλήνιος τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τοὺς ἀντιμετώπιζε, γι’ αὐτὸ καὶ ἦταν
παράδειγμα πρὸς μίμηση ἀπὸ ὅλους.

Ἀγάπη, ὁ ὕμνος τοῦ Παραδείσου !

» Αγαπητοί μου αδελφοί,Ο Θεός είναι Αγάπη. ¨Ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ¨, βροντοφωνεί ο απόστολος της αγάπης, Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.
 Αγάπη : Το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.Το φάρμακο που γιατρεύει όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σώματος. «Ένας άγιος έλεγε: » Κύριε, κάνε με να βοηθήσω κι οχι να με βοηθήσουν. Κάνε με να αγαπήσω, κι οχι να με αγαπήσουν. Κάνε με να κατανοήσω κι οχι να με κατανοήσουν «.
Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη απο τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά.
Η αγάπη δεν φαίνεται απο το τί δίνεις αλλά απο το πώς το δίνεις.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ὕμνος στήν πίστη ( Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως )

 
      Πίστη! Θεῖο δῶρο, καρπός τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, γνώση μυστηρίων, οὐράνια σοφία, δάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, σκάλα οὐρανοῦ καί γῆς, σύνδεσμος Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἀπόδειξη θείας φιλίας καί ἀγάπης, ἔκφραση μετάδοσης οὐράνιων ἀγαθῶν.
Μέ ποιούς λόγους θά μπορέσω νά περιγράψω τήν δύναμή σου; Μέ ποιές λέξεις νά ἐκφράσω τίς ἐνέργειές σου; Ἡ δύναμή σου ἀληθινά εἶναι θεία, ὡς θεῖο δῶρο, καί ἡ ἐνέργειά σου ἄπειρη, ἴση μέ τή θεία θέληση, διότι ἐνεργεῖ με θεία δύναμη, ὅσα καί νά σκεφθοῦν μέ τό νοῦ τους οἱ ἄνθρωποι πού θεωροῦνται ἀδύνατα.

Ἐσύ ὡς φῶς φωτίζεις αὐτούς πού ἔχουν σκοτισμένη τήν διάνοιά τους, ἐσύ ὁδηγεῖς αὐτούς πού ζητοῦν στίς Γραφές τήν ἀλήθεια, καί γίνεσαι ἀσφαλής ὁδηγός στή γνώση. Ἐσύ θερμαίνεις μέ θεῖο ἔρωτα τίς καρδιές καί ἀνάβεις σ’ αὐτές τήν θεία ἀγάπη.

28 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Χαρίτωνος Ὁμολογητού, Βαρούχ Προφήτου, τῶν Ἁγίων Μάρκου, Ἀλεξάνδρου, Ἀλφειοῦ, Ζωσίμου, Νίκωνος, Νέωνος, Ἠλιοδώρου καί τῶν λοιπῶν Μαρτύρων, Εὐσταθίου καί Καλλινίκου, Ἀλεξάνδρου & οἱ σύν αὐτῶ μάρτυρες, Αὐξεντίου Μοναχοῦ, Εἰρήνης καί Σοφίας, Εὕρεσις Λειψάνων Ὁσίου Νεοφύτου.

Ὁ Ὅσιος Χαρίτων ὁ
Ὁμολογητής
Κατεῖχε μεγάλη κοινωνικὴ θέση
στὸ Ἰκόνιο, ἀλλὰ καὶ μεγάλες χριστιανικὲς ἀρετές.
Ὅταν, λοιπόν, ὁ
αὐτοκράτωρ Αὐρηλιανὸς (270 – 275) ἐξέδωσε διάταγμα κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ
ἔπαρχος Ἰκονίου συνέλαβε τὸν Χαρίτωνα ἀπὸ τοὺς πρώτους. Τὰ βασανιστήρια
ποὺ ὑπέστη ἦταν σκληρά. Ὅμως ὁ Χαρίτων ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν πίστη
του.

Στὸ διάστημα δὲ ποὺ βρισκόταν στὴ φυλακή, ὁ Αὐρηλιανὸς
δολοφονήθηκε. Ὁ Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε τὸ διωγμὸ κατὰ τῆς
Ἐκκλησίας καὶ ὁ Χαρίτων ἀπελευθερώθηκε.

Ἀποφάσισε, τότε, νὰ πάει
προσκυνητὴς στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀλλὰ στὸν δρόμο συνελήφθη ἀπὸ λῃστές, ποὺ
τὸν ὁδήγησαν στὸ κρησφύγετό τους. Ὅταν ἔφθασαν στὴ σπηλιά τους, ἔφαγαν
καὶ ἤπιαν. Ἀλλὰ τὸ κρασὶ ἦταν δηλητηριασμένο καὶ πέθαναν ὅλοι. Τότε, ἡ
σπηλιὰ ἐκείνη τῶν λῃστῶν μετατράπηκε ἀπὸ τὸν Ὅσιο σὲ ἐκκλησία τοῦ θεοῦ.


φήμη τοῦ Χαρίτωνα ἔφερε κοντὰ του πολλοὺς μαθητές. Τοὺς κυβερνοῦσε μὲ
στοργὴ καὶ τοὺς προήγαγε σὲ ὑψηλὲς βαθμίδες ἀρετῆς. Ποθώντας, ὅμως,
περισσότερη ἡσυχία, ὅρισε διάδοχό του στὸ

μοναστῆρι καὶ ἀναχώρησε στὴν
ἔρημο, ὅπου ἀσκήτεψε μέσα σὲ διάφορα σπήλαια.

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Μέ ποιόν τρόπο νά ἐλεοῦμε;

 
Ἡ ἐλεημοσύνη δέ συνίσταται μόνο στό νά δίνεις χρήματα,
ἀλλά καί στό νά τά δίνεις μέ αἴσθημα χριστιανικῆς συμπάθειας.

Ὁ μικρός τυφλός τῆς Θεσσαλονίκης

 

  Μεταπολεμικά, σε έναν από τους οίκους Τυφλών της Θεσσαλονίκης, λειτουργούσε και η ανάλογη σχολή για τυφλούς και ειδικώτερα για τυφλά παιδάκια. Μερικά απ’ αυτά ήταν και κωφάλαλα. Κι όμως με τη Χάρι του Θεού που αναπληροί τα ελλείποντα και με τις προσπάθειες μερικών εκλεκτών διδασκαλισσών για τυφλούς, συνεννοούνταν θαυμάσια και έφτειαχναν χειροτεχνήματα , τα οποία ούτε και ένας αρτιμελής θα μπορούσε να φτειάξει. Υπήρξαν και στην Ελλάδα όχι μία αλλά πολλές «Άννυ Σάλιβαν»* , οι οποίες με απροσμέτρητη υπομονή κι αγάπη βοήθησαν τυφλά παιδάκια.
Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και ο Πολύκαρπος , περίπου δέκα ετών. Ήταν και τυφλός και κωφάλαλος. Κι όμως, έφτειαχνε τα καλύτερα χειροτεχνήματα. Έκανε πλεκτές τσάντες εξαιρετικής πλεκτικής τέχνης!
Πλην τούτου όμως είχε ψυχή ευαίσθητη και γεμάτη αγάπη.Αυτός που είχε ανάγκη άμεσης βοήθειας , είχε υπό την προστασία του άλλα μικρότερα παιδάκια!

27 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Καλλιστράτους καί τῶν σύν αὐτῶ, Ἐπιχάρις, Ἰγνατίου, τῶν Ἁγίων Μάρκου, Ἀρίσταρχου καί Ζήνωνος, Φιλήμωνα καί Φουρτουνιανού, Γαϊανής, τῶν Ἁγίων 15 Μαρτύρων, Ἀκυλίνας, Σαββατίου.

Ὁ Ἅγιος Καλλίστρατος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ 49 ΜαρτυρήσαντεςΚαταγόταν ἀπὸ τὴν Καρχηδόνα. Οἱ γονεῖς του, καθὼς καὶ οἱ πρόγονοί του, ἦταν εὐσεβέστατοι χριστιανοί. Ὅταν μεγάλωσε ὁ Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στὸ στρατὸ σὰν νεοσύλλεκτος. Ἡ
«ὁμίχλη» τῆς σαρκολατρείας ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ στράτευμα δὲν ἐπηρέασε
καθόλου τὸν Καλλίστρατο. Ἀντίθετα μάλιστα, καλλιέργησε ἀκόμα περισσότερο
τὶς εὐσεβεῖς συνήθειές του. Μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ἦταν νὰ προσεύχεται κατὰ τὴ
νύκτα.

Αὐτὸ ὅταν τὸ εἶδαν οἱ συνάδελφοί του, τὸν κατήγγειλαν στὸ στρατηγὸ
Περσεντῖνο (287 μ.Χ.). Αὐτὸς ἀμέσως τὸν κάλεσε, καὶ ὅταν ἄκουσε καὶ ἀπὸ
τὸν ἴδιο ὅτι εἶναι χριστιανός, διέταξε καὶ τὸν βασάνισαν, σκληρά.
Κατόπιν, ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν μέσα σ’ ἕναν σάκο, τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα. Ἀλλὰ
μὲ θαῦμα ὁ σάκος σχίστηκε, καὶ δυὸ δελφίνια ἔφεραν σῶο καὶ ἄβλαβη τὸν
Καλλίστρατο, στὴν στεριά. Τότε, 49 στρατιῶτες ποὺ εἶδαν τὸ γεγονὸς
πίστεψαν στὸ Χριστό, καὶ ἀφοῦ ἔτρεξαν στὸν Καλλίστρατο, τοῦ εἶπαν:
«Πράγματι, εἴδαμε ὅτι ὑπάρχει στ’ ἀλήθεια καὶ εἶναι μεγάλος ὁ Θεός σου, ὁ
ὁποῖος καὶ ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς θάλασσας ὑπερφυσικὰ σὲ ἔβγαλε. Θὰ μποροῦσε,
ἄραγε, νὰ δεχθεῖ καὶ ἐμᾶς τοὺς εἰδωλολάτρες;».

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Γνωρίστε μέσα ἀπό φωτογραφίες τήν Παναγία τοῦ Αἰγαίου


Παναγία Χρυσοπηγή Σίφνος

26 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Μετάσταση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου, τῶν Ἁγίων Πέντε Παρθένων, Χήρας, Γεδεῶν Δικαίου, Ἀνακομιδή Τιμίας Κάρας Ἀποστόλου Ἀνδρέου, Οἱ Ἁγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία καί Ἐνναθά Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σπηλαιώτης.

Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Ἀρκετοὶ
εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη
ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι’ αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ
εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23
διευκρινίζει τὰ πράγματα.
Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ
βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ
ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν
αὐτὸν κενό.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου
συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν
πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν
αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Συλλογή Φωτογραφιῶν: Φθινόπωρο

Tο Φθινόπωρο είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης, η ενδιάμεση ανάμεσα στο καλοκαίρι και τον χειμώνα. Ξεκινά στο Βόρειο ημισφαίριο κατά την φθινοπωρινή ισημερία, στις 21 Σεπτεμβρίου και στις 21 Μαρτίου στο Νότιο ημισφαίριο. Αντίστοιχα στο Βόρειο τελειώνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου και στις 21 Ιουνίου στο Νότιο. 
Ωστόσο, για τη μετεωρολογία οι μήνες Σεπτέμβριος, Οκτώβριος και Νοέμβριος στο βόρειο ημισφαίριο και Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος στο νότιο ημισφαίριο απαρτίζουν συμβατικά την εποχή του Φθινοπώρου.

Το φθινόπωρο είναι η εποχή της συγκομιδής. Τα φυλλοβόλα δένδρα χάνουν το φύλλωμά τους, τα χρώματα στη φύση είναι διαφορετικά και ξεκινούν οι πρώτες βροχές, που προετοιμάζουν το έδαφος μεταφέροντας βαθύτερα τα άλατα, μεταλλικά στοιχεία και τις θρεπτικές ουσίες για την επερχόμενη σπορά.

25 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Εὐφροσύνης Ὁσίας, Πανφουτίου Ὁσίου, Πανφουτίου Ὁσιομάρτυρα, Ἀνάμνηση μεγάλου σεισμοῦ, τῶν Ἁγίων Παύλου, Ταττῆ καί τῶν τέκνων τους, Βυζατηνός, Σέρπου Θαυματουργοῦ, Θεοφίλου Ἀρχιεπισκόπου.

Ἡ Ὁσία Εὐφροσύνη
Ἦταν μοναχοκόρη καὶ πολὺ πλούσια. Ὃ πατέρας της Παφνούτιος ἦταν ὁ
πλουσιότερος τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του διακρίνονταν
γιὰ τὴν θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό.
Δώδεκα χρονῶν ἡ Εὐφροσύνη ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ μητέρα, καὶ ὁ πατέρας της
ἀφοσιώθηκε ἀκόμα πιὸ φιλόστοργα στὴν ἐπιμέλεια τῆς κόρης του. Ὅταν ἡ
Εὐφροσύνη ἔφθασε στὸ 18ο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁ πατέρας της θέλησε νὰ
τὴν παντρέψει μὲ ἕναν νέο ὑψηλῆς κοινωνικῆς τάξης.
Ὅμως τὴν ψυχὴ τῆς
Εὐφροσύνης εἶχε καταλάβει ὁ θεῖος ἔρωτας. Ὁ γάμος καὶ οἱ κοσμικότητες θὰ
τῆς ἦταν ἐμπόδιο νὰ ἀφιερωθεῖ συστηματικὰ στὴν ἐλεημοσύνη καὶ στὴν
ὑπηρεσία τοῦ πλησίον.
Γι’ αὐτὸ κάποια μέρα, ἀφοῦ διαμοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς φτωχούς,
ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ σπίτι, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες, κατέληξε
μεταμφιεσμένη ἀνδρικὰ σὲ κοινόβιο ἀνδρικὸ μοναστῆρι.
Ἐκεῖ πῆρε τὸ ὄνομα
Σμάραγδος καὶ ὅλοι οἱ μοναχοὶ θαύμαζαν τὸν πνευματικό της ἀγῶνα καὶ τὴ
διακονία ποὺ πρόθυμα πρόσφερε σὲ ὅλους. Ἔζησε στὸ μοναστῆρι 38 χρόνια.
Στὸ τέλος τῆς ζωῆς της συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν πατέρα της, ὅταν καὶ αὐτὸς
ἔγινε μοναχὸς στὸ ἴδιο μοναστῆρι.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Πῶς νά ἀγαπήσουμε τόν ἐχθρό μας;……τοῦ Ἱερομονάχου Γρηγορίου τοῦ Ἀθωνίτου

Πώς να αγαπήσουμε τον εχθρό μας;
Πολλές φορές θέλοντας να δικαιώσουμε τον εαυτό μας θέτουμε το ερώτημα: Είναι πραγματικά δυνατόν νά συγχωρούμε καί, ακόμη περισσότερο, νά αγαπούμε τους εχθρούς μας; Ή απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι: Ναί! Και αυτό πρώτος «το δίδαξε και το απέδειξε μέ τήν ζωή Του ό Χριστός, που φανέρωσε τήν αγάπη του Πατέρα Του και τήν δική Του, υπακούοντας μέχρι θανάτου γιά χάρη εχθρών, και όχι φίλων, όπως βεβαιώνει ό απόστολος Παύλος λέγοντας: «Ό Θεός δείχνει τήν αγάπη Του σε μάς μέ το γεγονός ότι, ενώ ακόμη ήμασταν αμαρτωλοί, ό Χριστός θυσιάστηκε γιά χάρη μας»… Δεν θά είχε δώσει βέβαια εντολή ό αγαθός και δίκαιος Θεός νά αγαπούμε τους εχθρούς μας, εάν δεν μάς είχε χαρίσει την δύναμη νά την εκτελέσουμε».
 Η ζωή όλων των Αγίων είναι μία ακόμη απόδειξη ότι με την χάρι του Χριστού είναι δυνατόν νά αγαπήσουμε τους εχθρούς μας. Ο απόστολος Παύλος, γιά παράδειγμα, αγάπησε τόσο τους εχθρούς του, όσο εμείς δεν αγαπούμε τους φίλους μας. Διότι ποιος από μάς θά έδινε τήν ζωή του, ή ακόμη περισσότερο, θά προτιμούσε νά πάη στην κόλαση γιά χάρη των φίλων του;Ό Απόστολος όμως, πού αγαπούσε τον Χριστό όσο κανένας άλλος, ευχόταν νά χωρισθή από τον Χριστό, αρκεί νά σώζονταν εκείνοι πού τον μαστίγωναν και τον λιθοβολούσαν!

24 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Θέκλης Ἰσαποστόλου, Κόπρις Ὁσίου, Μνήμη Θαύματος Θεοτόκου Μυρτιδιώτισσας, Πέρσης, Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου.

Ἡ Ἁγία Θέκλα ἡ Ἰσαπόστολος
Γεννήθηκε ἀπὸ εἰδωλολατρικὴ οἰκογένεια στὸ Ἰκόνιο. Μνηστεύθηκε μὲ κάποιο νέο, τὸ Θάμυρη, μὲ τὸν ὁποῖο ἔμελλε νὰ συζευχθεῖ.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἦλθε στὸ Ἰκόνιο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ κήρυττε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὸ σπίτι ἐνὸς εὐσεβῆ ἄνδρα, τοῦ Ὀνησιφόρου, μετέπειτα ἀποστόλου († 7 Σεπτεμβρίου).
Ἡ συνεχὴς προσέλευση στὸ θεῖο κήρυγμα προσείλκυσε τὴν προσοχὴ τῆς Θέκλας. Καὶ κάποια νύκτα, μέσα στὸ ἀκροαζόμενο πλῆθος ἦταν καὶ αὐτή. Τὰ λόγια ποὺ ἄκουσε τὴν τράβηξαν τόσο πολύ, ὥστε τὴν ἔκαναν νὰ ἐπανέλθει πολλὲς φορὲς νὰ ἀκούσει τὸν Ἀπ. Παῦλο.
Αὐτό, ὅμως, ὅταν τὸ ἔμαθαν ἡ μητέρα της καὶ ὁ μνηστήρας της, προκειμένου νὰ τὴν ἐπαναφέρουν στὴν εἰδωλολατρία συκοφάντησαν τὸν Ἀπ. Παῦλο, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἡγεμώνας Καστίλλιος νὰ τὸν φυλακίσει καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν διώξει ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀλλὰ ἡ Θέκλα εἶχε πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ δοθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν…….Ἱερομόναχου Γρηγορίου Ἁγιορείτου


Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ τών επηρεαζόντων… και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του Πατρός υμών του εν ουρανοίς…..

(Ίησούς Χριστός)

Πρόλογος

«Αφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Συμβαίνει συχνά στη ζωή μας νά βλέπουμε την αμαρτία με δύο εντελώς διαφορετικούς φακούς. Πριν την διαπράξουμε την βλέπουμε με τον φακό της αναισθησίας, έτσι ώστε νά θεωρούμε την αμαρτία κάτι το τελείως φυσιολογικό. Μετά την διάπραξη της όμως την ίδια αμαρτία την βλέπουμε με τον φακό της απελπισίας, ο οποίος την μεγεθύνει και μάς οδηγεί στην βεβαιότητα ότι δεν είναι δυνατόν νά λάβουμε συγχώρηση από τον Θεό. Έτσι απελπιζόμαστε γιά την ίδια την σωτηρία μας.
 Ο Χριστός όμως μας αποκάλυψε έναν σίγουρο τρόπο με τον οποίο μπορούμε νά λάβουμε την συγχώρηση τών αμαρτιών μας, όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές: Να συγχωρέσουμε με την καρδιά μας και να αγαπήσουμε όσους με οποιονδήποτε τρόπο μάς αδίκησαν.

23 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστή Ἰωάννη, Ἀνδρέα, Ἰωάννου μέ τά τέκνα του, Ραΐδος Παρθένου, Ξανθίππης καί Πολυξένης, Νικολάου Παντοπώλη, Ἰωάννη Νεομάρτυρα, Γρηγορίου Μητροπολίτου, Adamnan.

Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη Ἔτσι
προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ
βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς
τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει:
«Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς. Κάνετε ἴσιους
καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε,
δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε
μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια
τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Τί εἶναι Ἅγιος καί τί Ὅσιος;

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για
την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α’,7 – Α’ Κορ. α’,1-2 – Εβρ. ς’,10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος «Άγιος» αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς «φίλους του Θεού», που ξεχωρίζουν για το μαρτύριο τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά
τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: «Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα».

Πρώτη από όλους τον τίτλο της «Υπέρ Αγίας» έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα «Δίκαια» πρόσωπα της
Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τον τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής.
Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

22 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Φωκά Θαυματουργοῦ, Φωκᾶ Κηπουροῦ, Ἰσαάκ καί Μαρτίνου, Κοσμᾶ Ὁσίου, τῶν Ἁγίων 26 Ὁσιομαρτύρων, Παρασκευῆς τοῦ Σάρωφ.

Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς ὁ Ἱερομάρτυρας ὁ Θαυματουργὸς
Πατρίδα του ἦταν ἡ Σινώπη τοῦ Εὐξείνου Πόντου.
Οἱ γονεῖς του Πάμφυλος καὶ Μαρία μεταλαμπάδευσαν στὸν Φωκᾶ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία τὴν φλόγα τῆς ἁγνῆς πίστης τους καὶ τὴν θερμὴ εὐσέβειά τους.
Ὁ Φωκᾶς ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἐντρυφοῦσε στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἰδιαίτερα τὸν διέκρινε ἦταν ἡ θερμὴ καὶ εἰλικρινὴς ἀγάπη ποὺ εἶχε πρὸς τὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους του.
Διότι ὁδηγὸ στὴν ἀγάπη του αὐτὴ εἶχε πάντα τὰ θεόπνευστα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,… ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτία ἐστι». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφόν του, μένει μέσα στὸ πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ φῶς. Ἐνῶ ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ μισεῖ τὸν ἀδελφό του, μένει μέσα στὸ πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ σκοτάδι.
Ὁ Φωκᾶς, λοιπόν, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ τὸν διέκρινε, ἔγινε ἐπίσκοπος Σινώπης καὶ κήρυττε ἄφοβα τὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ τὰ θαύματα δέ, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πράττει, κατόρθωσε νὰ φέρει πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Τελικὰ μαρτύρησε ἐπὶ Τραϊανοῦ, ἀφοῦ τὸν ἔριξαν μέσα σὲ καυτὸ λουτρό.

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Τά νυχτερινά φαντάσματα

 
ΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Ἕνας ἀδελφός ἠρώτησεν ἕνα Γέροντα:
-Πάτερ μου, τί εἶναι τά νυχτερινά φαντάσματα;
Ὁ Γέρων τοῦ ἀπεκρίθη:

21 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Κοδράτου Ἀποστόλου, Ἰωνά Προφήτου, Ἰωνά Ὁσίου, Εὐσεβίου, τῶν Ἁγίων Εὐσεβίου, Νεστάβου, Ζήνωνος, Νέστωρ καί Βουσίρις, Ἰσαακίου Ἐπισκόπου, Πρίσκου, τῶν Ἁγίων Ἔξι Μαρτύρων, Βάσσας, Δημητρίου Μητροπολίτου.

Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος ὁ ἐν Μαγνησίᾳ
Τα θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ, Πέτρου, συμβουλεύουν: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτούντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμὶν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καὶ φόβου», ποὺ σημαίνει, να εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι για να ἀπολογηθεῖτε καὶ να ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στὸν καθένα πού σᾶς ζητᾶ λόγο καὶ ἀπόδειξη γι’ αὐτά ποὺ ἐλπίζετε να ἀπολαύσετε στὸ μέλλον, καὶ για τα ὁποία μας περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Να ἀπολογηθεῖτε ὅμως, χωρὶς ἐξάψεις καὶ φανατισμό, ἀλλά με πραότητα καὶ με φόβο Θεοῦ.
Ἕνας τέτοιος μέγας ἀπολογητὴς ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Κοδρᾶτος. Ἄνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος καὶ με ἄριστη διαλεκτικὴ ἱκανότητα. Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, στὴν πόλη ποὺ ἀνθοῦσαν ἀκόμα οἱ διάφορες φιλοσοφικες σχολές καὶ χρειαζόταν ἐπίσκοπος με μεγάλη ἀπολογητικὴ ἱκανότητα.
Ὁ Κοδράτος ἔχοντας αὐτά τα προσόντα, ἐργάστηκε με ζῆλο, προσευχὴ καὶ πραότητα. Ἔτσι κατάφερε να φωτίσει σε πολλοὺς τὸν δρόμο τῆς Ἀλήθειας καὶ να φιμώσει τοὺς φιλοσοφοῦντες. Αὐτοί, μὴ μπορώντας να τὸν ἀντιμετωπίσουν με λόγια, τὸν ἔδιωξαν με τὴ βία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Ἡ φιλία τοῦ… σατανᾶ

Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἄνθρωποι, πού γιά νά ἐπιτύχουν αὐτό πού θέλουν, πηγαίνουν ἀκόμη καί μέ τό σατανᾶ.
Κάποιος μύθος ἀναφέρει,ὅτι ἕνας ξακουστός μάγος θεραπευτής εἶχε ὑπογράψει συμβόλαιο φιλίας μέ τόν «πονηρό» καί σ’ ὅ,τι κι ὅποτε τόν χρειαζόταν, τόν καλοῦσε καί ἐκεῖνος ἔτρεχε.
Ποτέ δέν τοῦ εἶχε χαλάσει τό χατίρι ὁ σατανᾶς…
Μία μέρα τοῦ ζήτησε τήν ἕξης χάρη: «Θέλω», τοῦ εἶπε «νά μέ βοηθήσεις, νά γίνω ὑπουργός».
Καί ὁ σατανᾶς τοῦ ὑποσχέθηκε. «Ναί, θά πάω», τοῦ ἐξήγησε, «νά μπῶ στό αὐτί τῆς βασιλοπούλας καί θά τήν κάνω νά εἶναι ἄρρωστη καί νά πονάει πολύ. Κανείς δέν θά μπορεῖ νά τήν κάνη καλά. Λοιπόν, θά παρουσιασθεῖς ἐσύ, θά κάνεις ὅτι τήν θεραπεύεις καί ἐγώ θά τήν ἐλευθερώσω. Τότε θά ζητήσεις ἀπό τόν βασιλιά ὅ,τι θέλεις καί αὐτός θά σέ ἱκανοποιήσει».

Ὁ Ἅγιος Βησσαρίων Ἀρχιεπίσκοπος Λαρίσης καί πολιοῦχος τῶν Τρικάλων (15 Σεπτεμβρίου)

 Αγιος Βησσαρίων
 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
Θεολόγου
Μυτιλήνη


Ένας γνωστός, άγνωστος άγιος.
Πασίγνωστος, ο άγιος Βησσαρίων, στη Θεσσαλία – Ήπειρο – Στερεά Ελλάδα – Ιόνια νησιά, ακόμα και στην Ούγγροβλαχία (Ρουμανία), όπου έφτασε η Θαυματουργική του χάρη, άγνωστος όμως σε πάρα πολλούς χριστιανούς τής υπόλοιπης Ελλάδας, Το ανά χείρας συνοπτικό συναξάρι του επιθυμεί και επιχειρεί:
να τον γνωρίσει σ’ εκείνους πού τον αγνοούν, να τον Θυμίσει σ’ όσους ήδη τον γνωρίζουν, και σ’ όλους να τονίσει πως «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού» (Ψαλμ 67,36)

Ο άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στην Πύλη ή Μεγάλη Πόρτα ή Πόρτα Παναγιά Τρικάλων της Θεσσαλίας το 1490.
Πανέξυπνος ο μικρός Βησσαρίων και γεμάτος αγάπη για το Θεό και την εκκλησία Του, σε ηλικία (10) δέκα μόλις ετών, κατεβαίνει στα Τρίκαλα και γίνεται μαθητής ενός αγίου Γέροντα. του Μητροπολίτη Λαρίσης Μάρκου, εγκαταλείποντας: γονείς (το Σωτήριο και τη Μαρία), αδέλφια, σπίτι, συγγενείς, φίλους, παιχνίδια, “απολαύσεις” της ζωής Πόσο πολύ πρέπει να αγαπούσε τον Χριστό ο μικρός Βησσαρίων!
Εμείς ως γονείς.
Αλήθεια, τα δικά μας παιδιά, αγαπάνε τον Χριστό τόσο όσο ο μικρός Βησσαρίων;
Κι εμείς ως γονείς τι κάνουμε γι’ αυτό;

Εμείς θα δίναμε την ευχή μας στα παιδιά μας, όπως έκαναν οι γονείς του μικρού Βησσαρίωνα, όταν εκείνα αποφάσιζαν να αφιερωθούν στο Θεό ή θα τα αποτρέπαμε από κάτι τέτοιο; Και, τι θα είχαμε ν’ απαντήσουμε στον Χριστό όταν εκείνος μας ρωτούσε: «Γιατί δεν αφήσατε τα παιδιά σας να έλθουν σε μένα;
Δεν γνωρίζατε ότι σ’ αυτά ανήκει ή Βασιλεία των Ουρανών;» (Μαρκ.10,14).

20 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής.

20 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Εὐσταθίου καί τῆς Συνοδείας του, Ὑπατίου καί Ἀνδρέα Ὁμολογητῶν, Μαρτίνου Πάπα, τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν Μαξίμου, Ἀναστασίου, Εὐπρεπίου, Ἀναστασίου καί Θεοδώρου, Ἀρτεμιδώρου καί Θάλου, Μελετίου Ἐπισκόπου, Ἰωάννη Αἰγυπτίου, Ἰωάννη Θεοφόρου, Εὐσταθίου Καταφλώρου, Ἰλαρίωνος τοῦ νέου.

Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
Ἦταν ἀρχικὰ εἰδωλολάτρης καὶ ὀνομαζόταν Πλακίδας. Ἦταν ἀρχιστράτηγος στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ αὐτοκρατορίας Τραϊανοῦ.
Ὅταν ὁ Χριστὸς παρουσιάσθηκε μπροστὰ του μιὰ μέρα στὸ δάσος μὲ τὴν
μορφὴ ἐλαφιοῦ, ὁ Εὐστάθιος πίστεψε καὶ βαπτίσθηκε μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό
του Θεοπίστη καὶ τὰ παιδιὰ τους, Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο.
Μόλις πληροφορήθηκε ὁ αὐτοκράτορας ὅτι ὁ ἀξιωματικός του ἔγινε
χριστιανός, τὸν ἀπέμπεψε ἀπὸ τὸ στρατὸ καὶ τὸν ἐξόρισε μαζὶ μὲ τὴν
οἰκογένειά του.
Μάλιστα, στὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐξορία ὁ Εὐστάθιος
χωρίσθηκε ἀπὸ τὴν σύζυγό του καὶ τὰ παιδιά του.
Ἔπειτα ἀπὸ κάποια χρόνια, ὁ Τραϊανὸς χρειάσθηκε ξανὰ τὴν πολύτιμη
προσφορὰ τοῦ Εὐσταθίου καὶ τὸν ἀνακάλεσε στὸ στράτευμά του. Οἱ
πολεμικὲς ἱκανότητες τοῦ Ἁγίου χάρισαν στὸν αὐτοκράτορα μεγάλες νίκες.
Μάλιστα ὁ Εὐστάθιος σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐκστρατεῖες του βρῆκε ξανὰ τὴν
οἰκογένειά του, ἡ ὁποία ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια εἶχε περάσει πολλὲς
κακουχίες.

Συνέχεια

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

«Πόσο θαυμαστό θά ἦταν γιά ὅλες μας νά βρίσκαμε ἔξω ἀπό τό ἐκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες ἀπό χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ὤριμα σῦκα».

Η μακαριστή γερόντισα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της. 
Η πορεία τους ήταν κοπιαστική και πολύωρη, και επειδή ήτο και Παρασκευή ήσαν και νηστικές. Σε κάποια στιγμή της διαδρομής, λέγει η γερόντισσα Μακρίνα:
«Πόσο θαυμαστό θα ήταν για όλες μας να βρίσκαμε έξω από το εκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες από χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ώριμα σύκα».
Οι άλλες την κοίταξαν παράξενα, χαμογέλασαν λίγο, αλλά προχώρησαν στο ανηφορικό μονοπάτι.

Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται

Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται
Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε. Συνήθως παίρνουμε στάση ἄμυνας. Δὲν τοὺς ἀνεχόμαστε νὰ λένε σὲ βάρος μας πικρόλογα.
Ἡ ὑποτιμητική τους συμπεριφορὰ πρὸς ἐμᾶς πάρα πολὺ μᾶς στοιχίζει. Ἄλλα παθήματα τὰ ὑπομένουμε εὐκολότερα, ἀλλὰ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἀντέξουμε. Ἀλλὰ γιατί δυσκολευόμαστε νὰ ὑπομείνουμε τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου; Διότι ἐρεθίζουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας, τὸ πιὸ βαθύρριζο πάθος ποὺ φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Θέλουμε νὰ προστατεύσουμε τὴν τιμή μας. Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπὸ τὸ χέρι μας γιὰ νὰ μὴν πέσει τὸ κύρος μας. Κάποιες φορὲς προχωροῦμε καὶ στὴν ἀντεπίθεση. Προσπαθοῦμε νὰ βάλουμε στὴ θέση τους αὐτοὺς ποὺ μᾶς προσέβαλαν.

19 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Τροφίμου, Σαββατίου καί Δορυμέδοντος, Theothore.

Οἱ Ἅγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος καὶ Δορυμέδων

undefined
Μαρτύρησαν ἐπὶ βασιλέως Πρόβου καὶ διοικητοῦ Ἀντιοχείας Ἠλιοδώρου (278 μ.Χ.).
Ὅταν λοιπὸν ὁ Τρόφιμος μὲ τὸν Σαββάτιο βρέθηκαν στὴν Ἀντιόχεια καὶ εἶδαν τὰ πολυποίκιλα ἁμαρτωλὰ ὄργια ποὺ γίνονταν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀπόλλωνα, δὲ συγκρατήθηκαν καὶ ἀποδοκίμασαν δημόσια τὴν ἁμαρτωλὴ αὐτὴ παραφροσύνη.
Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν στὸ δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πὼς εἶναι χριστιανοί. Τότε ὁ ἡγεμόνας Ἠλιόδωρος διέταξε καὶ τοὺς μαστίγωσαν ἀνελέητα. Τόσο, ποὺ οἱ σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Ἐκεῖ ὁ Σαββάτιος ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή.
Ὁ δὲ Τρόφιμος ὁδηγήθηκε σὲ ἄλλο σκληρότερο ἡγεμόνα, τὸν Διονύσιο Περώννιο. Αὐτός, ἀφοῦ τὸν ἔγδαρε μὲ σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τὸν ἔριξε στὴν φυλακή. Ἐκεῖ τὸν ἐπισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ὁ Δορυμέδων, ποὺ εἶδε τὸ μαρτύριό του καὶ στερεώθηκε στὴν πίστη τοῦ Χρίστου.
Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ ἡγεμόνας, βασάνισε σκληρὰ τὸν Δορυμέδοντα. Ἔπειτα, ἔριξε καὶ τοὺς δυὸ τροφὴ στὰ θηρία, μέσα στὸ ἀμφιθέατρο. Ἀλλὰ ἡ πεινασμένη ἀρκούδα καὶ ἡ αἱμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στὰ πόδια τους σὰν ἥμερα ἀρνιά. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ ἀγριεμένο λιοντάρι ποὺ ἐλευθέρωσαν ἀργότερα.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

«Εὐλογημένε, μετριοῦνται τά ἄστρα;!»

 
Ἡ ἀλήθεια γιά τό Δόγμα τῆς ἁγίας Τριάδος ξεπερνᾶ τίς νοητικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. (Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι δέν πρέπει νά ἀναφερώμεθα σ᾿ αὐτό, τό ὁποῖο πιστεύουμε.) Δέν μπορεῖ τό πεπερασμένο καί περιορισμένο μυαλό μας νά χωρέση τό ἄπειρο τοῦ Θεοῦ. Κι ὅμως Τόν τιμοῦμε, Τόν προσκυνοῦμε, Τόν λατρεύουμε. εἶναι ὁ Ἕνας Τριαδικός Θεός μας, ὁ Δημιουργός μας.
   Αὐτή ἡ διδασκαλία γιά τήν τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ, γιά τό ἀπρόσιτον τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἀδιαίρετο φύσι Του, γιά τά ὑποστατικά ἰδιώματα τῶν τριῶν Προσώπων, ἀπασχολοῦσαν μέρα – νύχτα ἕναν διάσημο Ἡγούμενο σ᾿ ἕνα μοναστήρι.
     Ἔνα βράδυ, λοιπόν, μέ ἔναστρο πεντακάθαρο οὐρανό, ὁ Ἡγούμενος, κουρασμένος ὅπως ἦταν ἀπό τή μελέτη, ἀπό τό στοχασμό καί ἀπό τήν ἔρευνα, πού ἔκανε γύρω ἀπό τά πράγματα, πού ἀφοροῦσαν τά Πρόσωπα τῆς Ἀγίας Τριάδος, βγῆκε ἔξω ἀπό τό μοναστήρι καί περπατοῦσε, ἀπολαμβάνοντας τήν ἡσυχία τῆς νύχτας καί λέγοντας τήν εὐχούλα, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
    Περπατῶντας, ὅμως, ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό μοναστήρι καί ὕστερα ἀπό μισή ὥρα περίπου συνάντησε ἕνα μαντρί μέ πρόβατα.
     «Τί παράξενο! ἔχουμε τόσο κοντά στό μοναστήρι μαντρί μέ πρόβατα καί δέν τό ξέρω;» εἶπε μέσα του. Πρόσεξε ὅμως καί τόν τσοπάνη τοῦ κοπαδιοῦ, ὁ ὁποῖος ἔκανε κάτι περίεργο:

Καμμία ἀρετή δέν σώζει χωρίς ἀγάπη

 ¨Όταν κούσεις τι: «θά εναι ο τελευταοι πρτοι καί ο πρτοι τελευταοι», νά σκεφθες μετόχους ρετν καί γάπης ( ντίστοιχα ). Γιατί γάπη εναι τελευταα μεταξύ τν ρετν κατά τήν τάξη ( στήν κλίμακα ), πρώτη μως στήν ξία. Καί λες τίς ρετές πού πραγματοποιήθηκαν πρίν πό ατή, τίς ποδεικνύει τελευταες.
 
Κεφάλαιο 37 περί ατν πού νομίζουν πώς δικαιώνονται πό τά ργα τους
 ( Φιλοκαλία τν ερν Νηπτικν, α’ τόμος )
γιος Μάρκος σκητής


 


Ὁ Ὅσιος Εὐμένιος ὁ Θαυματουργός Ἐπίσκοπος Γορτύνης

Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Εὐμένιος ὑπέβαλλε τὸν ἑαυτό του σὲ πολλὲς σκληραγωγίες καὶ ἀσκήσεις. Ἡ ἐγκράτεια ἦταν ἐκείνη ποὺ τὸν διέκρινε περισσότερο. Διότι στὸ μυαλό του, εἶχε πάντα τὴν συμβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται».
Καθένας, δηλαδή, ποὺ ἀγωνίζεται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα, ἀκόμα καὶ στὴν τροφὴ καὶ στὸ ποτό, προκειμένου νὰ πετύχει τὸν πνευματικό του σκοπό. Καὶ ὁ Εὐμένιος, ἀκολουθώντας τὰ λόγια τοῦ θεόπνευστου Ἀποστόλου, πέτυχε.
Ἀξιώθηκε νὰ ἱερωθεῖ καὶ νὰ γίνει Ἐπίσκοπος Γορτύνης στὴν Κρήτη. Ἀπὸ τὴ νέα του θέση, ἡ ἀρετή του ἔλαμψε ἀκόμα περισσότερο καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὴν χάρη καὶ τὴν δύναμη νὰ θαυματουργεῖ.
Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, μιὰ φορὰ μὲ ἀναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε ἕναν δράκοντα, ποὺ ὅρμησε ἐναντίον του.
Ἔπειτα ὁ Εὐμένιος πῆγε στὴν Ρώμη, ὅπου μὲ τὴ θεία του διδασκαλία καὶ μὲ θαύματα στερέωσε τοὺς πιστούς. Ποθώντας, ὅμως, περισσότερη σκληραγωγία καὶ ἄσκηση, πῆγε στὴ Θηβαΐδα τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στοὺς μεγάλους ἀσκητές.

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Ταπεινοφροσύνη

  
 «Ἡ ταπεινοφροσύνη
ἔβαλε τόν τελώνη πάνω ἀπό τόν Φαρισαῖο.
Ἡ ὑπερηφάνεια νίκησε καί τίς ἀσώματες δυνάμεις
 καί τίς ἔκανε διαβολικές.
Ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ ἀναγνώριση τῶν ἁμαρτημάτων,
 ἔβαλε στόν Παράδεισο τόν ληστή
πιό μπροστά ἀπό τούς Ἀποστόλους.
Ἄν λοιπόν, αὐτοί πού ὁμολογοῦν τά  ἁμαρτήματά τους ἀποκτοῦν τόση παρρησία,
 οἱ ἄλλοι πού βλέπουν στόν ἑαυτό τους τόσα ἀγαθά
 καί παρ’ ὅλ’ αὐτά διατηροῦν ταπεινή τήν ψυχή τους,
 πόσα στεφάνια θά πετύχουν;».
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

17 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Σοφίας, Πίστης, Ἐλπίδας καί Ἀγάπης, Ἀγαθοκλείας, τῶν Ἁγίων Μαξίμου, Θεοδότου καί Ἀσκληπιοδότη, Λουκίας καί Γεμινιανού, Θεοδότης τῆς ἐν Νίκαια, Χαραλάμπου καί Παντολέον, Πηλέα καί Νείλου, Πατερμούθιου καί Ἠλία, τῶν Ἁγίων 100 Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων 50 Μαρτύρων, Ἡρακλείδου καί Μύρωνος, Ἀναστασίου Ὁσίου, Εὐξιφίου.

Οἱ Ἁγίες Σοφία, Πίστη, Ἐλπίδα καὶ Ἀγάπη
Ἔζησαν ὅταν αὐτοκράτορας τῶν ρωμαίων ἦταν ὁ Ἀνδριανός.
Ὅταν ἡ τίμια καὶ ἐνάρετη Σοφία χήρεψε, πῆγε μαζὶ μὲ τὶς κόρες της στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ ὁ αὐτοκράτορας πληροφορήθηκε ὅτι οἱ τέσσερις γυναῖκες ἦταν χριστιανὲς καὶ διέταξε νὰ τὶς συλλάβουν.
Ἀφοῦ χώρισε τὴν μητέρα ἀπὸ τὰ παιδιά της, ζήτησε νὰ παρουσιασθεῖ μπροστὰ του ἡ δωδεκάχρονη Πίστη. Μὲ δελεαστικοὺς λόγους ὁ Ἀνδριανὸς προσπάθησε νὰ πείσει τὴν Πίστη νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἀντιμετώπισε τὸ ἄκαμπτο φρόνημα τῆς νεαρῆς. Τότε ὁ σκληρὸς ἡγεμόνας διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό της.
Τὸ ἴδιο σθένος μὲ τὴν Πίστη ἐπέδειξαν καὶ οἱ ἀδελφές της, ἡ δεκάχρονη Ἐλπίδα καὶ ἡ ἐννιάχρονη Ἀγάπη. Ὁ σκληρὸς Ἀνδριανὸς δὲ δίστασε νὰ διατάξει τοὺς δήμιούς του νὰ ἀποκεφαλίσουν καὶ τὰ ἄλλα δυὸ κορίτσια.
Περήφανη γιὰ τὰ παιδιά της ἡ Σοφία, ἐνταφίασε μὲ τιμὲς τὶς κόρες της καὶ παρέμεινε γιὰ τρεῖς μέρες στοὺς τάφους τους, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ τὴν πάρει κοντά του. Ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή της καὶ ἡ Σοφία παρέδωσε τὸ πνεῦμά της δίπλα στοὺς τάφους τῶν παιδιῶν της.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ἀπό τή ζωή τοῦ Γέροντα Ἀρσένιου τοῦ Σπηλαιώτη

Μια μέρα στο Μοναστήρι μας, όπου ο παππούς διήνυσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ένας αδελφός του είπε:
- Παππού, έκαμα τις μετάνοιές μου, αλλά έπαθα υπερκόπωσιν.
- Πόσες μετάνοιες έκαμες;
- Εκατόν πενήντα.
Γυρίζει σε λίγο ο παππούς και λέγει: «Μωρέ, έκαμε 150 μετάνοιες κι έπαθεν υπερκόπωσιν!». Το ‘λεγε με όλην του την απλότητα και εθαύμαζε.
Επειδή έτυχε να συναθροισθούν μερικοί νέοι εκεί, βρήκα την ευκαιρία και τον ερώτησα για να ωφεληθούμε.
- Εσείς, παππού, πόσες μετάνοιες εκάμνατε;
- Εμείς όταν ήμασταν νέοι βγάζαμε μέχρι 3000 μετάνοιες και τα κομποσχοίνια τα τραβούσα όλη νύχτα με σταυρούς. Μια φορά, όμως, επιάστηκεν ο ώμος μου και το ‘πα στον Γέροντα. Από τότε μ’ έβαλε να κάμνω δίχως σταυρούς τα κομποσχοίνια, εκτός βέβαια αυτά που υποχρεώνει ο καθημερινός μας κανόνας.

16 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Μελιτίνης, Λουντμίλας, Δωροθέου ὁ ἐν Αἰγύπτω, Κυπριανοῦ Ὁσίου, Νινιᾶν, Editha.

Ἡ Ἁγία Εὐφημία ἡ Μεγαλομάρτυς
Ἔζησε καὶ μαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ.
Γεννήθηκε στὴν Χαλκηδόνα ἀπὸ οἰκογένεια θεοσεβῆ καὶ εὐγενική. Οἱ γονεῖς
της Ψιλόφρων καὶ Θεοδωριανὴ φρόντισαν ὥστε ἡ θυγατέρα τους νὰ ἀναπτύξει
κάθε χριστιανικὴ ἀρετή.
Ἡ Εὐφημία ἐξελίχθηκε σὲ ἄνθρωπο μὲ σπάνια χαρίσματα καὶ δυνατὸ
χριστιανικὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο ἐπέδειξε ὅταν ὁ εἰδωλολάτρης ἀνθύπατος τῆς
Μικρᾶς Ἀσίας Πρίσκος διέταξε νὰ παρευρεθοῦν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς
Χαλκηδόνας σὲ γιορτή, τὴν ὁποία ὀργάνωνε πρὸς τιμὴ τοῦ θεοῦ τῶν
εἰδωλολατρῶν Ἄρη.
Τότε ἡ Εὐφημία ἀποφάσισε μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴ
γιορτὴ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνελήφθη καὶ φυλακίσθηκε.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας της οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ προσπαθοῦσαν
μὲ κάθε τρόπο νὰ πείσουν τὴν Ἁγία νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της καὶ νὰ
ἀσπασθεῖ τὰ εἴδωλα.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

«Κύριε, ἐλέησον»

 
 » ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ.»
Ἡ ἀπάντησις τοῦ λαοῦ σέ κάθε δέησι τῆς Μεγάλης Συναπτῆς εἶναι: » Κύριε, ἐλέησον «.
 Τό «  Κύριε, ἐλέησον «  εἶναι ἡ πιό σύντομη προσευχή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πιό συμπυκνωμένη, ἡ πιό περιεκτική. Τά λέει ὅλα. Τό «Κύριε, ἐλέησον» κάνει θαύματα.
Στό βιβλίο πού λέγεται «ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ», στό ὁποῖο περιέχονται οἱ προφορικές διδασκαλίες, παραδόσεις καί ἀποφάσεις τῶν Ἀποστόλων πάνω σέ θέματα τῆς Ἐκκλησίας, τονίζεται ἰδιαιτέρως ὅτι τό «Κύριε, ἐλέησον» πρέπει στή Θεία Λειτουργία νά τό λένε ὅλα τά παιδάκια μαζί (1). Δέν ἐννοεῖται Θεία Λειτουργία χωρίς παιδιά! Δέν εἴμεθα προτεστάντες οὔτε παπικοί! Μήπως τά παιδιά δέν εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέλη τῆς Ἐκκλησίας; Ὅταν ἤμουν μικρός, μεταξύ 1930 – 40, μπροστά στόν σολέα ἔβαζαν οἱ μητέρες καί ἐκάθονταν δεξιά ὅλα τά ἀγοράκια καί ἀριστερά ὅλα τά κοριτσάκια, πού τά διέκρινε τάξις καί ἡσυχία, καί πίσω ἀκολουθοῦσε ὁ λάος, χωριστά βέβαια οἱ γυναῖκες καί οἱ ἄνδρες.

15 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Νικήτα τοῦ Γότθου καί οἱ μαρτυρήσαντες μετ’ αὐτοῦ, Πορφυρίου Μίμου, Φιλοθέου Ὁσίου, Εὕρεσις Λειψάνου Ἁγίου Ἀκακίου, Μαξίμου, τῶν Ἁγίων Δύο Κορῶν, Εὕρεσις Λειψάνου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, Μελετίου Ὁσίου, Συμεών Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Βησσαρίωνος Λαρίσης , Γερασίμου Ὁσίου, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Νικήτα Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Γότθος
Ἦταν
ἀπὸ τὸ ἔθνος τῶν Γότθων, ποὺ εἶχαν ἐγκατασταθεῖ πέραν τοῦ Ἴστρου
ποταμοῦ, στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Ἀπὸ παιδὶ ὁ Νικήτας διδάχθηκε
τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὸ Γότθο ἐπίσκοπο Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος συχνὰ ὑπενθύμιζε
στὸ Νικήτα τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: ‘Μένε ἐν οἲς ἔμαθες… ἀπὸ βρέφους
τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως
τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

Δηλαδή, μένε ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα ποὺ ἔμαθες. Ἀπὸ
μικρὸ παιδὶ γνωρίζεις τὶς Ἅγιες Γραφές, ποὺ μποροῦν νὰ σοῦ μεταδώσουν
τὴν ἀληθινὴ σοφία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία διὰ μέσου τῆς πίστεως στὸν
Ἰησοῦ Χριστό.

Καὶ ἔτσι ἔγινε.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

«Ἐν εἰρήνη τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»

 
 «ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ.»
Εἶναι ἡ πρώτη αἴτησις καί ἐκφώνησις τῆς Μεγάλης Συναπτῆς. Μετά τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία» ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Συναπτή», τά λεγόμενα «Εἰρηνικά». Σ᾿ αὐτήν περιλαμβάνονται ὅλες οἱ αἰτήσεις, πού ἀφοροῦν τή ζωή τοῦ ὅλου ἀνθρώπου καί ἰδιαιτέρως οἱ αἰτήσεις γιά τήν πολλαπλῆ εἰρήνη. Εἶναι ἡ πρώτη παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μπροστά στόν Θεό καί σέ ὅλες τίς ἐπίγειες ἀνάγκες καί περιστάσεις τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Οἱ τρεῖς πρῶτες δεήσεις εἶναι γιά τήν εἰρήνη. Γιατί ἡ εἰρήνη εἶναι τό ὀξυγόνο, εἶναι ὁ καθαρός ἀέρας, μέσα στόν ὁποῖο μπορεῖ νά ζήση ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Τό πρῶτο πρᾶγμα, πού μᾶς χρειάζεται, γιά νά σταθοῦμε μπροστά στόν Θεό, εἶναι ἡ εἰρήνη. Εἰρηνικοί νά εἴμεθα πρῶτα μέσα μας κι ὕστερα μεταξύ μας: μέ τό σύντροφό μας, μέ τά παιδιά μας, μέ τούς γονεῖς, μέ τά ἀδέλφια, μέ τούς οἰκείους, μέ τούς συγγενεῖς, μέ τόν κάθε πλησίον, γιατί μόνον ὅταν ἔχουμε εἰρήνη μέσα στήν καρδιά μας μποροῦμε νά ἔχουμε καί μεταξύ μας. Μέσα στήν Ἐκκλησία τίποτα δέν μποροῦμε νά ποῦμε καί νά κάνουμε χωρίς εἰρήνη.
Ὁ ἐπίσκοπος, ὅταν μπαίνη στόν Ναό γιά νά χοροστατήση, εἴτε στόν Ἐσπερινό, εἴτε στόν Ὄρθρο καί Θεία Λειτουργία, στέκεται στό κέντρο τοῦ Ναοῦ, δέν ἀνεβαίνει ἀμέσως στόν θρόνο, ἀλλά ἀφοῦ πρῶτα κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, εὐλογεῖ σταυροειδῶς (μπροστά, πίσω, δεξιά, καί ἀριστερά) τόν λαό τοῦ Θεοῦ λέγοντας μέσα του τό «εἰρήνη πᾶσι». Καί τότε ἀνεβαίνει στόν θρόνο.
Ὅταν δέν ὑπάρχει εἰρήνη στήν καρδιά ἀλλά ἐπικρατοῦν διαφορές, κακίες, μίση καί σκληρότητα, δέν μποροῦμε νά φέρουμε οὔτε λειτουργίες – πρόσφορα – στόν Ναό. Δέν  μποροῦμε νά λειτουργηθοῦμε ὅπως πρέπει, πολύ δέ περισσότερο νά κοινωνήσουμε. Ἀλλοίμονο στίς σκληρές ἐκεῖνες καρδιές, πού δέν τίς μαλακώνει ἡ συγγνώμη, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ ἀγάπη.

Στό μαρτυρολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναφέρεται ἕνα συνταρακτικό γεγονός:

Τό νόημα τοῦ Σταυροῦ καί ὁ Ἅγιος Μιχαήλ τοῦ Μούρομ

 
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΙΜΗΘΗΚΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον ὥστε τόν Υἱόν Αὐτοῦ ἔδωκεν τόν μονογενῆ, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόλλυται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον». Δήλ. «Τόσο ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο (πρό καταβολῆς κόσμου ,πρό πάντων τῶν αἰώνων) ὥστε παρέδωσε τόν μονογενῆ Του Υἱό στό θάνατο, ὥστε καθένας πού πιστεύει σ’ Αὐτόν νά μήν χάνεται ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια». Τόση εἶναι ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ὥστε ἄν εἶχε καί κάτι ἀκόμη πιό πολύτιμο ἀπό τόν Υἱό Του δέν θά δίσταζε κι αὐτό νά τό θυσιάσει γιά νά μᾶς δώσει ἀπόδειξη τῆς ἄπειρης ἀγάπης πού ἔχει γιά μᾶς, τά ἁμαρτωλά πλάσματά Του. Ἄν χρειάζονταν δέν θά δίσταζε ὁ γλυκύτατος Κύριος μας νά ὑφίστατο μυρίους θανάτους γιά νά μᾶς σώσει. Ὅμως δέν χρειάζεται.
Ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου μας «ἐφ’ ἅπαξ» καί «διά παντός» συνέτριψε τό κράτος τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, ξεδόντιασε τό διάβολο, μᾶς χάρισε τήν εἰρήνη μέ τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί ἀνασυγκρότησε τόν διασπασμένο ἐσωτερικό ἑαυτό μας.

14 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Πλακίλλας Βασιλίσσης, Μνήμη στ’ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Πάπα, Θεοκλή, Βαλεριανού νηπίου, Μακαρίου Ὁσιομάρτυρα.

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ
Τὸ 326 ἡ Ἁγία Ἑλένη πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους νὰ προσκυνήσει, καὶ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριο γιὰ τοὺς θριάμβους τοῦ γιοῦ της. Πηγαίνοντας ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀρχίζει νὰ ἀναζητᾶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Φτάνοντας στὸ Γολγοθὰ διατάζει νὰ γκρεμιστεῖ ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης.
Ἐκεῖ βρίσκουν τρεῖς σταυρούς. Καὶ μὴν ξέροντας ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρὸς, ὁ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ἀκούμπησε κάποιας εὐσεβέστατης νεκρῆς γυναίκας τὸ σῶμα της διαδοχικὰ καὶ στοὺς τρεῖς σταυρούς. Μόλις ἀκούμπησε ἡ γυναίκα στὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀναστήθηκε.
Μαθεύτηκε γρήγορα τὸ νέο καὶ πλῆθος κόσμου ἄρχισε νὰ ἔρχεται γιὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὕψωσαν τὸν Τίμιο Σταυρὸ μέσα στὸ ναὸ καὶ σὲ μέρος ψηλὸ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν ὅλοι.
Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ ὅπλο ὅλων τῶν χριστιανῶν κατὰ τοῦ διαβόλου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

» Ἔ, φτάνει πιά! Ὅλο θά κοιμᾶσαι;! Φρόντισε τήν αἱμορραγία τῆς ψυχῆς σου νά τή σταματήσης!»

 
Ὑπῆρχε ἕνας Ἱερομόναχος, ὁ παπα Γεδεών ὁ Καυσοκαλυβίτης, πού λειτουργοῦσε καθημερινά καί τελοῦσε πάρα πολλά σαρανταλείτουργα γιά τούς κεκοιμημένους.
Ἐνῶ ἀκόμη δούλευε ὡς ἐργάτης στο Ἅγιον Ὄρος, εἶχε δώσει ὑπόσχεσι νά γίνη μοναχός. Ἀθέτησε ὅμως τήν ὑπόσχεσί του καί ἔφυγε, πῆγε στόν κόσμο, στό χωριό του. Ἕνα πρωϊνό λοιπόν, καθώς πήγαινε στήν Ἐκκλησία, δέχτηκε ἕνα ἀόρατο ράπισμα, ἕναν μπάτσο, στό πρόσωπο. «Δέν εἶναι ἡ θέσις σου ἐδῶ!», ἀκούστηκε μιά φωνή ἀπό τόν οὐρανό. Ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί τή ματαιότητα καί πῆγε καί ἀσκήτεψε στήν καλύβη τοῦ Ὁσίου Ἀκακίου (1).

Αὐτό τό ράπισμα τοῦ παπα Γεδεών τοῦ Καυσοκαλυβίτη, μοῦ θυμίζει μιά ἄλλη παρόμοια ἱστορία πού μοῦ διηγήθηκαν:

13 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀναστάσεως, Κορνηλίου Ἑκατόνταρχου, Στράτωνος, τῶν Ἁγίων Κρονίδη, Λεοντίου, Σεραπίωνος, Γορδιανού, Σελευκίου, Μακροβίου, Οὐαλερίου, Λουκιανοῦ, Ζωτικοῦ καί Ἠλεῖ, Ἀριστείδη, Πέτρου Ὁσίου, Ἰεροθέου Ὁσίου, Μελέτου Πηγᾶ, Προεόρτιο Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ.

Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἀναστάσεως
Πρόκειται
γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Παναγίου Τάφου, ποὺ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρε στὸν
τόπο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ τὸ Ναὸ αὐτὸ ἐγκαινίασε κατὰ τὸ ἔτος 330.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τὴν εὐπρέπειαν, καὶ τὴν κάτω συναπέδειξας
ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου, Κύριε. Στερέωσον αὐτὸ εἰς
αἰῶνα αἰῶνος, καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν, τὰς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως, προσαγομένας
σοι δεήσεις, διὰ τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωὴ καὶ ἀνάστασις.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Οὐρανὸς πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας, φωταγωγοῦσα τοὺς
πιστούς· ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν· Τοῦτον τὸν οἶκον, στερέωσον Κύριε.

Μεγαλυνάριον.
Αἵματί σου Λόγε ζωοποιῷ, ἁγιαζομένη, Ἐκκλησία σου ἡ σεπτή, οἶκόν σοι
καινίζει, τῇ σῇ ἐπισκιάσει, εἰς δόξαν τῆς σῆς θείας, μεγαλειότητος.



Προεόρτια Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ
Προεόρτια τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.